543: Hoegaarden, Zaterdag 20 mei 2023, 16,1 km. (10.703,973 km.)

“Via de website van Natuurpunt, vonden we een uitgepijlde wandeling van 11,5 km, genaamd Rosdelwandeling, met start en aankomst te Hoegaarden. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, vonden we een parkeerplaats op het Gemeenteplein, ter hoogte van de Sint-Gorgoniuskerk. De wandeling zelf was aangegeven met rode ruitjes en ging van start tegenover de kerk zelf. Na het aantrekken van gepast schoeisel, konden we omstreeks 10:50 uur de tocht aanvangen. We verlieten het Gemeenteplein en begaven ons in de Walestraat, om er vooreerst de plaatselijke begraafplaats voorbij te wandelen en tevens de bebouwde kom van de gemeente te verlaten. We verkregen vrijwel dadelijk zicht over de omliggende akkers. Een smalle betonweg leidde door een eerste holle weg, waarbij we aan hoogte wonnen. Zowat het hoogste punt bereikt, draaiden we op het eerste kruispunt rechtsaf en daalden af via een andere holle weg, om kort daarna, een andere holle weg links in te gaan, die ons andermaal liet klimmen. Een kronkelend smal betonpaadje, liet ons genieten van de heuvelachtige, maar vooral kleurrijke omgeving. Uitgestrekte grasvelden, getooid met boterbloemen. Op het einde van het paadje gekomen, bereikten we ter hoogte van een boerderij een bredere kasseiweg, Nerm, welke bochtte naar rechts en uitmondde aan de Sint-Antoniuskapel, welke zich enkele meters hoger bevond. Via een stel trappen vonden we er een picknickbank en genoten er dan ook omstreeks 11:25 uur van een hapje en drankje. Na de wandelpauze, zetten we onze wandeling verder naar links via Nerm. Voorbij de kapel wisselden we de kasseien voor een bredere asfaltweg.

Even voorbij de laatste woningen en tevens bij het verlaten van alweer de bebouwde kom van Hoegaarden, ging de weg over in een smalle kasseiweg, doorheen een heuvelachtige omgeving, tussen akkers en weiland. Het zonnetje liet zich aangenaam voelen. Het bochtige wegje liet ons wat klimmen en dalen en kreeg vaak het karakter van een holle weg. Gekomen aan een nagenoeg haakse bocht naar rechts, betraden we het natuurgebied ‘Het Rosdel’. Nog steeds via een smal kasseiwegje stapten we verder tussen eindeloze grasgebieden en verkregen we een tweetal haakse bochten te verwerken. Er volgde even verder een volgende holle weg en dat betekende andermaal klimmen. Gelukkig hadden we vaak wat schaduw van de bomen bezijden de weg, doch eenmaal het hoogste punt overschreden, stapten we terug in de volle zon. Aan een eerste zijweg rechts, volgden we nog altijd Nerm, door ditmaal haaks rechtsaf een bocht te nemen en een volgende beklimming aan te vatten. Helemaal boven aangekomen, konden we er even verpozen aan een picknicktafel om er even te denken aan de inwendige mens. Ondertussen hadden we al bemerkt dat we ergens onderweg een afslag hadden gemist, gezien de gewandelde afstand tot nog toe niet overeen kwam met de aanvankelijk geplande route. Veel zou later duidelijk worden. Voldoende uitgerust, gingen we op weg en draaiden voorbij de picknickplaats rechtsaf, om er een volgende smalle kasseiweg te bewandelen.

Zowat 100 m verder draaiden we op een Y-splitsing rechtsaf en begaven ons op een deels begroeide weg, tussen de velden door. Het uitzicht loonde in elk geval de moeite. Het smalle baantje mondde uit om een dwars gelegen betonweg, die we naar links opgingen, even klimmend, om vervolgens zowat op het hoogste punt van de omgeving te stappen. De weg bracht ons zowat 700 m verder tot aan een watertoren, voorzien van een enorme zendmast op het dak ervan. Net voorbij de watertoren, op een kruispunt van veldwegen, sloegen we haaks rechtsaf en begonnen aan een afdaling, richting centrum van Hoegaarden. Een brede grindweg met in het midden een smalle grasstrook was ons volgende wandelpad. We passeerden er nog een zitbankje, waar we even konden genieten van het schitterend uitzicht over de streek, om vevolgens verder af te dalen. Geruime tijd later, na voldoende te zijn afgedaald tussen de velden, kwamen we terecht op de dwars gelegen openbare weg, de Brouwerij Loriersstraat, die we rechts opdraaiden. We betraden terug de bebouwde kom van Hoegaarden, om tussen de woningen door, via de Fabriekgang, de Henri Dotremontstraat en de Gasthuisstraat terug aan te komen op het Gemeenteplein, einde van deze wandeling.

We namen er dan ook even de tijd om een glaasje cola te nuttigen op het terras van De Venetiaen. Na deze koele onderbreking, bezochten we even de plaatselijke Sint-Gorgoniuskerk, gevolgd door een bezoekje aan de dienst Toerisme. De eerste wandeling eindigden we na 8,6 km, wat gelijk was aan de aangegeven blauwe wandeling. We vernamen op de dienst Toerisme dat vanwege Natuurpunt, een gedeelte van het parcours wordt beschermd en wellicht bordjes zijn verwijderd. Ze hadden hierover reeds meerdere klachten ontvangen. De dame was echter zo behulpzaam ons een tweede wandeling aan te bieden, met name de Dorps- en Kapellenwandeling, aangegeven door middel van zeshoekige bordjes, over een afstand van 9,1 km. We vingen deze tocht dan ook aan omstreeks 14:15 uur en verlieten de dienst Toerisme via het Gemeenteplein in dalende zin. Aan de overzijde van de Arthur Putzeysstraat begaven we ons verder in de Gasthuisstraat. De eerste straat rechts werd ingegaan, de Doelstraat, welke ruim bochtte naar rechts. Gekomen op het kruispunt met de Tommestraat, negeerden we een korte lus van 1,6 km en hielden rechtdoor aan via de N221, de Ernest Ourystraat. Net vóór de brug over de Grote Gete, draaien we links, ter hoogte van café ‘Op de Brug’, de Vroentestraat in. Een kronkelende weg liet ons geleidelijk aan hoogte winnen. Op het einde van de weg vervolgden we rechtdoor via de Kloosterstraat en wandelden even later voorbij de Sint-Rochuskapel. De weg mondde tenslotte uit op de N221, ditmaal Klein Overlaar genaamd. Zowat 50 m naar rechts, konden we aan de overzijde de Lange Grachtstraat in, welke ons nog verder liet klimmen en de laatste woningen achter laten.

Tussen uitgestrekte akkers leidde de bochtige smalle betonweg doorheen enkele percelen bos, tot we zowat het hoogste punt bereikten, Hauthem. Dit in de onmiddellijke nabijheid van de spoorweg en de autosnelweg. We troffen er een mooie picknickplaats aan, voorzien van diverse zitbanken, waar we omstreeks 15:10 uur konden genieten van een verfrissend drankje en een stukje frangipane. Na deze welgekomen wandelpauze, volgden we naar links Hauthem, welke vrij vlug het karakter verkreeg van een holle weg. Na aanvankelijk wat te zijn gedaald, volgde evenwel opnieuw een lange beklimming via andermaal een vrij bochtig wegje. Eenmaal het hoogste punt bereikt, verkregen we een uniek zicht op de lager gelegen vallei en konden we even halt houden aan de Marollenkapel. We lieten ons zelfs verleiden tot het volgen van een klein hindernisparcours achter de kapel. We stapten nadien nog steeds in dezelfde richting via Hauthem, tot aan de Sint-Catharinakapel, inmiddels op het grondgebied van Sint-Katarina Houtem. Net vóór de kapel verlieten we de hoofdweg en begaven ons op een smal dalend kasseiwegje, eveneens Hauthem, linksaf. Tussen de velden daalden we af naar het lager gelegen Hoegaarden. Na een tijdje te zijn afgedaald, hielden we nog even halt op een zitbankje ter hoogte van het kruispunt met de Tiensestraat. Daar konden we een paar fietsers terug op de juiste route brengen. Aan de overzijde daalden we verder doorheen een holle weg, tot we beneden, aan de Brouwerij De Kluis, opnieuw de openbare weg aantroffen, met name de Stoopkensstraat.

Deze druk bereden straat naar rechts opgaand, konden we wat verder linkaf via de Gasthuisstraat, die leidde naar het einde van deze wandeling op het Gemeenteplein. We konden dan ook wat later in een broeiend hete wagen, de terugreis aanvangen omstreeks 17:05 uur.”

164: Hoegaarden, Zaterdag 08 mei 2010, 20,5 km. (3260,211 km.)

Een tocht welke voorheen als volgt werd aangekondigd in de wandelgids Marching: ‘Zaterdag – Samedi 8/5/2010 – 3320 Hoegaarden (Vlaams-Brabant), 15^de Hagelandse Meiwandeling, 4-7-10-12-20 km. Boutersem Sportief. Start: Parochiecentrum. Vernieuwde tocht in het centrum van Hoegaarden, niet alleen bekend voor zijn brouwerijen, maar ook voor zijn prachtige kerk met houten ezel en toontuinen, Marollenkapel. Mogelijkheid tot bezoek brouwerij.’ Na afloop schreven we nog dezelfde dag het hierna weergegeven wandelrelaas, omstreeks 18:32 uur.

“Na de uitgeregende tocht van afgelopen zondag in Audresselles, hadden we vandaag alle hoop gevestigd op iets betere weersomstandigheden. We vertrokken deze ochtend dan ook vol goede moed naar Vlaams-Brabant, om ginds in Hoegaarden deel te nemen aan de 15^de Hagelandse Meiwandeling. Deze wandeltocht werd georganiseerd door wandelclub Boutersem Sportief. Op aangeven van de inrichters, vonden we voldoende parkeerplaats ter hoogte van de plaatselijke voetbalclub en dat op wandelafstand van de startzaal. Weinige ogenblikken later konden we dan ook terecht in het Parochiecentrum van Hoegaarden voor de inschrijving. Tafels waren versierd met meibloempjes en dat gaf al meteen een goede indruk van het geheel. We vonden voldoende informatie met betrekking tot de diverse afstanden waaruit kon worden gekozen, alsmede een duidelijk overzicht van het gehele parcours. Na een koffie en een hapje waren we klaar voor de start. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 5, 8, 12, 16 of 20 km. We verkozen de laatste afstand met een werkelijke lengte van 20,5 km. Onderweg zouden we twee rustposten aantreffen, na 6 en na 15 km. In de hoop het vandaag droog te houden trokken we even later op pad.

Bij het verlaten van het Parochiecentrum ging het voor de 5 en 8 km naar rechts, voor de 12, 16 en 20 km naar links. We wandelden doorheen een van de hoofdstraten van Hoegaarden om al heel snel een links gelegen baantje op te draaien en wat verderop een veldweg aan te treffen. We waren al heel vlug weg uit de bebouwde kom en vonden een eerste klimmetje op onze weg. Een indicatie voor de rest van de dag, aangezien we tal van holle wegen zouden te zien krijgen. Het ging wat de hoogte in tot op een betonweggetje, waar we opnieuw rechtsaf gingen. Alzo kregen we hier een prachtig uitzicht over de omgeving en vooral het geaccidenteerde terrein. Menig heuveltje zou nog moeten worden overschreden onderweg. We troffen ook een eerste wandelpad aan, met name het Dorps- en Kapellen Wandelpad. Dat ons landje rijk is aan kapelletjes, zou ook vandaag onderweg meer dan duidelijk worden. Het traject van dit pad volgend, bereikten we de Geosite Goudberg, of anders gezegd het Geopark Hoegaarden. Volgens plaatselijke info bevond zich aldaar zowat 55 miljoen jaren geleden de zee!!

We gingen linksaf en volgden een tijdje evenwijdig met de autosnelweg E40 en het ernaast gelegen traject van de hoge snelheidstrein. Het ging nadien onder deze verkeersaders door, waar we het grondgebied bereikten van Oorbeek (Tienen). Een mooie kapel bevond zich aldaar. Aan de kapel gingen we linksaf, in de St.-Joris Straat en die leidde ons tot in het centrum van deze kleine gemeente. Even voor de kerk van Oorbeek, bemerkten we de aanduidingen van het Orbecca Wandelpad. We trokken langsheen de kerk en waren al spoedig terug buiten de bebouwde kom, waar we een grindpad volgden rechts van de openbare weg. Even later voelden we even de kuiten, aangezien zich hier een kort maar hevig klimmetje bevond op het parcours. We bevonden ons ondertussen op het grondgebied van Kumtich (Tienen), zij het slechts over korte afstand. Het heuveltje overwonnen, ging het naar links, terug onder de snelweg door en daar arriveerden we in Hoksem (Hoegaarden). Een iets verderop gelegen landelijke weg, bracht ons in een wijde boog tot aan het Parochiecentrum van Hoksem, waar we een eerste controlepost aantroffen. Links en rechts van de weg bemerkten we ondertussen enkele rood-witte markeringen van de GR128. In het kleine zaaltje hadden we ook deze keer geen moeite om een zitplaats te bemachtigen, aangezien deze rustpost was voorzien vanaf de 12 km afstand.

Even de beentjes laten rusten en een hapje eten, dat was nu aan de orde. Na dit eerste oponthoud, ging het voor de afstanden 16 en 20 km een eerste maal naar rechts, een eindje langsheen het parcours waarlangs we waren gekomen. We volgden hierbij het verloop van de GR en wat verderop van de Hoegaarden - Witbier route. Vrij snel waren we uit de dorpskom verdwenen en troffen opnieuw een veldweg aan, die de hoogte inging. Al snel konden we terug de weidse omgeving overschouwen en kwam de pracht van deze streek duidelijk tot uiting. De velden en landerijen krijgen opnieuw wat kleur en de bloemen in de bermen staan met duizenden te bloeien. Dit gaf natuurlijk hier en daar aanleiding tot het maken van plaatjes onderweg. De veldweg kreeg wat later meer het uitzicht van een karrenspoor, doch gelet op de droogte van de voorbije dagen, was het ook hier aangenaam wandelen op deze harde ondergrond. Het Mene- en Jordaan wandelpad fungeerde even als gids langsheen deze aaneenschakeling van groene weiden en gekleurde akkers, waar overwegend het geel van de paardenbloemen tot uiting kwam. Na een tijdje doorheen deze landerijen te zijn getrokken, scheidden zich de wandelaars van de 16 km naar rechts af.

Wij vervolgden onze weg in de andere richting en volgden vanaf nu het Heulingen Wandelpad. Eenmaal het einde van deze onverharde weg bereikt, ging het verder doorheen het woongedeelte van Willebringen (Boutersem). Net voor we het centrum zouden bereiken, ging het linksaf via een kerkwegel en zo omtrokken we het eigenlijke dorpsplein van deze gemeente. Wat verderop troffen we een kasseiweg aan en hier maakten we een bocht naar rechts, duidelijk het keerpunt op deze lus van zowat 9 km. We gingen nu terug in de richting van Hoksem. Het ging vanaf nu terug een beetje op en af, waar het opnieuw aangenaam wandelen was langsheen deze rustige, verkeersarme wegen. Af en toe werd de stilte enkel onderbroken door het geluid van de vogels in de bermen. Enkele holle wegen werden terug bewandeld en dat geeft het bijzonder karakter weer van deze streek. Het veldweggetje dat we volgden, veranderde wat later van aard en kreeg opnieuw het uitzicht van een karrenspoor. Langsheen de diepe groeven, dienden we opnieuw even stevig te klimmen, om uit te monden bovenaan de heuvel in een klein stukje bos. We vonden hier terug de aanduidingen van het Mene- en Jordaan Wandelpad. Via een landelijk betonpaadje, bereikten we even later opnieuw het Parochiecentrum van Hoksem, waar we de laatste controle van de dag zouden verkrijgen.

Ook ditmaal namen we even de tijd om iets te eten en even de beentjes te strekken. Toen we de tweede maal de controle in Hoksem verlieten, ging het linksaf, net zo voor de 12 en 16 km wandelaars. Ditmaal volgden we het GR-pad in de richting van de plaatselijke kerk, waarbij we rechts zicht kregen op een kleine waterval. Een gelijknamig restaurant bevindt zich in de onmiddellijke buurt. Eenmaal voorbij de kerk, lieten we de bebouwde kom achter ons en volgden de route Langs Hoegaardse Wegen, duidelijk een fietstraject. Het ging wat later linksaf, waarbij we opnieuw een landelijk weggetje aantroffen dat ons terug de open natuur liet zien. In de verte zagen we tal van andere woongebieden en zelfs de stad Tienen. De rustige betonpaadjes volgden elkaar op, waarbij we even verder onderweg het monument aantroffen ter ere van S/Sgt G.F. Parramore van het 8th USAAF. Aan de overzijde van de weg troffen we een smal verhard paadje aan en dat leidde ons even verder tot aan een prachtige kapel, die weliswaar werd verbouwd, aangezien het binnenste leek op een werf. Het was ondertussen duidelijk dat we ons opnieuw bevonden op het Dorps- en kapellen wandelpad. Juist voor de kapel gingen we rechtsaf en volgden de Houtem Wandeling tot aan de even verder gesitueerde Sint-Katharinakapel. Een beschermd monument ondertussen, dat volgens info dateerde van de 14^de eeuw.

Een holle weg bevond zich naast de kapel en meteen ging het gestaag in dalende lijn, richting Hoegaarden en meteen richting aankomst. Na een tijdje deze bijzondere soort wegen te hebben gevolgd, bereikten we de bewoonde wereld van Hoegaarden en dit ter hoogte van Brouwerij De Kluis. We waren nu op enkele woonstraten van het Parochiecentrum verwijderd, het eindpunt van deze wandeltocht. Wat later bereikten we de startzaal en konden nog even verpozen alvorens de terugreis aan te vatten. Hier konden we noteren dat omstreeks 13 uur reeds 576 wandelaars waren geteld, uiteraard is dit geen eindtotaal. Vandaag genoten we alweer van een prachtige wandeling. De organiserende club behoort eerder tot de bescheiden wandelclubs, doch ere wie ere toekomt, deze wandeling was af. Een mooi uitgekozen parcours dat tot in de details was uitgepijld en waar vooral werd gekozen voor de rustige en vooral verkeersvrije wegen en paden. Verzorgde controleposten en vooral enthousiaste medewerkers, zorgden bij de deelnemers voor een aangenaam gevoel.

Bovendien werden democratische prijzen gehanteerd voor dranken en spijzen en dat is vaak nogal eens anders te ervaren. Piet zou zeggen: ‘Wat hebben we vandaag geleerd?’ Het Hageland is een absolute aanrader voor wandelaars en wat Boutersem Sportief betreft, ze hebben ervoor gezorgd dat we een aangename dag hebben ervaren en we kijken alvast uit naar een volgende wandeling aldaar. Morgen trekken we alweer een andere windrichting uit... Terloops kunnen we hierbij nog vermelden dat onze huisfotografe vandaag haar nieuwe toestel voldoende heeft kunnen testen, een vervroegde Moederdag, om het zo te zeggen. Hopelijk vallen de plaatjes in de smaak bij de lezers...”

We eindigen dit wandelverslag met de weergave van datgene wat na afloop van de tocht werd neergeschreven in de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Rustige en heel aangename wandeling in het Hageland. Vlaams-Brabant. In en om Hoegaardse wegen. Nieuwe kodak! J: Mooie wandeling door Hoegaarden, Oorbeek, Kumtich, Hoksem en Willebringen. Test van nieuwe camera!!’