235: Wibrin, Dinsdag 28 juni 2011, 15 km. (4688,789 km.)

De eerste dagetappe uit de Mesa 2011, de vierdaagse wandeltocht doorheen de Ardennen. Alhoewel de eerste wandeldag doorging op dinsdag 28 juni 2011, werd pas het relaas geschreven op woensdag, 13 juli 2011, omstreeks 15:00 uur.

“Een eerste kort wandelverslag met betrekking tot de eerste dag van deze editie 2011, de tocht met aankomst te Houffalize. Tijdens de voorbije jaren opteerden wij steeds voor deelname aan de Miniuitgave van deze Vierdaagse, zodat we naast het wandelen ook een beetje tijd hebben om aldaar andere dingen te doen of te bekijken. Dit jaar vonden wij opnieuw onderdak in het kamp van Bastogne, een stad waar we uiteraard de voorkeur aan geven omwille van andere interesses. Nadat wij de dag voordien ons kamp hadden bereikt, begon dinsdag 28 juni dan ook heel vroeg met een ontbijt, gevolgd door een bustransfer naar Wibrin, startplaats van de korte wandeletappe. Even voor de dorpskom van Wibrin bereikten we de start van de Mini-Mesa.

We konden dan beginnen aan een geleidelijke afdaling naar het eigenlijke centrum van dit dorp. Vrijwel kort na de start, kwamen we langsheen een taverne waar Vlaams werd gesproken, het sein voor veel deelnemers om even een lekkere koffie te nuttigen. Korte tijd later vervolgden wij onze afdaling naar het centrum van Wibrin, om ter hoogte van de kerk een oude bekende te ontmoeten, met name de deels gerestaureerde Amerikaanse Sherman, welke nu staat te pronken op een nieuwe sokkel, voorzien van een aantal gedenkplaten. Na de nodige foto’s te hebben genomen, ging het voorbij de kerk en algauw klimmend verder, om op die manier de bebouwde kom te verlaten. Opvallend waren de talrijke huizen voorzien van de Belgische driekleur. Bij het verlaten van Wibrin, volgden wij over relatief korte afstand de Promenade de Points de Vue en kwamen we langsheen de grote rustplaats en werden onze deelnemingskaarten voor het eerst gescand, wat blijkbaar niet verliep zonder de nodige problemen, aangezien een lange rij wachtende wandelaars zich openbaarde.

Onderweg verschenen vrij vlug de traditionele kapelletjes en natuurlijk mochten enkele ezels in de wei niet ontbreken. Maar goed, onder een stralende zon vervolgden wij onze wandelweg langsheen rustige landelijke wegen. Het parcours deed ons de richting nemen van Mormont en tevens de Moulin de Rensiwez. Vrij vlug bereikten we een eerste boszone en daarvoor waren we eigenlijk toch wel gekomen, teneinde de prachtige zonovergoten Ardennen te aanschouwen. Een licht hellende weg, Le Vieux Chemin, deed ons een eerste maal naar adem happen. Wat hogerop bereikten we een open vlakte en daar konden we staren naar de prachtige bloemen in de aanpalende weilanden. Even later openbaarde zich een betonbaantje en ging het lichtjes dalend in de richting van de volgende nederzetting. Ook hier hadden we nog niet zo lang geleden gewandeld, met de Dagstappergids in de handen. Een eerste herkenningspunt kwam al vrij vlug te voorschijn, met name het baken Au Calvaire Alt. 410 en het erbij horende bouwwerk. Het ging nu richting Petite Mormont, waarbij we wandelden langsheen de Promenade des Trois Villages.

Een licht golvend heuvelachtig landschap, nodigde alvast uit om te kijken zover een mens zijn oog reiken kan. Tal van boeren waren aan het hooien en die geur prikkelde af en toe het reukorgaan. Na een steile afdaling, via een smal bospaadje, bereikten we even later de Bellemeuse. Deze kleine waterloop werd overschreden, waarna een stevige klim wachtte, via een pad vol grove kiezels. Eenmaal deze hoogte overschreden, werden we op de digitale plaat vereeuwigd door een lokale fotograaf, waarvan we de foto’s naderhand via het internet konden bekijken. Op die manier bereikten we het baken Petite Mormont Alt. 373 en vanzelfsprekend een mooie wandelboom, zoals er in de Ardennen ontelbare zijn aan te treffen. Naast het reeds vermelde traject van de Trois Villages, kregen we er nu nog de wandeltekens bij van de Promenade des Ruisseaux. Ook nu alweer betraden we bekend terrein, toen we even verder het bos indoken in de omgeving van Achouffe. Een prachtig breed bospad liet ons genieten van het begrip Ardens woud. De bakens volgden elkaar op, zoals het volgende, met name Au Pont de Pierre Alt. 350, waarbij we nog steeds de reeds vernoemde wandelpaden volgden.

Onder een steeds warmer wordende zon, ging het verder langsheen smalle paden en kronkelende wegels, af en toe beschut voor de zon, vaak in open lucht, zwetend en verlangend naar wat water. Gelukkig konden we tijdens de tocht rekenen op een prima bevoorrading door de mannen van Defensie. Een enigszins spectaculaire passage diende zich even later aan, waarbij het parcours alvast was beveiligd door middel van sterke touwen. Toch steeds een belevenis dit soort paden te volgen. Het baken Noupré Alt. 320 gaf ons vervolgens een idee waar we ons bevonden en vooral op welke hoogte. Dat de Ourthe zich nooit echt veraf bevond, dat konden we ter plaatse af en toe vaststellen, aan de hand van prachtige zichten op deze waterloop. Na geruime tijd te hebben gewandeld bereikten we het bevoorradingspunt ter hoogte van km 25, waar we vooreerst even konden bijtanken en natuurlijk de waterflessen vullen. Even voorbij deze tankbeurt, doken we opnieuw het bos in, via de Promenade de la Fourire, alwaar we opnieuw een bospad volgden, waarvan natuurlijk weinig meters verliepen over vlak terrein.

Zoals de naam al deed vermoeden, bereikten we even later het baken Forire Alt. 350. Stilaan naderden we het einde van deze eerste etappe, vermits onderweg de eerste deelnemers konden worden gezien, welke deel uitmaakten van de minimini Mesa. Kleuters die in het bijzijn van de juf de laatste vijf kilometers afleggen. We bereikten uiteindelijk de rand van het bos en kregen zicht op een golvende smalle weg, welke zijn weg zocht tussen de landerijen door. Onderweg konden we nogmaals water aanvullen en even later werden we voorzien van een lekkere waterijs, bijzonder geliefd bij de jongste deelnemers, doch evenwel ook gesmaakt bij de ouderen. Even later vervolgden we onze weg en kregen vrij vlug de nabijgelegen autosnelweg in zicht. Het ging er via een tunnel onderdoor, waarbij zich aan de andere kant de eerste woningen van Houffalize lieten zien. Korte tijd later kregen we in het dal de plaatselijke kerk te zien en restte ons nog slechts een steile afdaling naar het eigenlijke plein beneden aan de Ourthe. Meteen kwam er dan ook een einde aan een warme etappe, waarbij het kwik even de 34° C had overschreden. Na nog een kort oponthoud op een terrasje in Houffalize, ging het via de bus terug naar het kamp van Bastogne. Op naar de tweede dag dan maar zeker...”

Zoals gewoonlijk eindigen we met datgene, wat na afloop in de wandelboekjes werd neergeschreven. ‘K: 34° Van Wibrin naar Houffalize. Ardense grond blijft bekoren. J: Eerste dag van de Mesa 2011. Start van de etappe in Wibrin en om vervolgens via Petite Mormont, richting Houffalize te wandelen. Onderweg prachtig wandelweer, veel bos en unieke vergezichten. Na aankomst in Houffalize terug naar het kamp van Bastogne.’

095: Houffalize, Donderdag 25 juni 2009, 12,5 km. (1843,624 km.)

De tweede wandeldag tijdens de Mesa 2009. Eerder hadden we het over Neufchâteau, vandaag komt Houffalize aan de beurt. Ook deze aflevering uit de bekende vierdaagse, werd niet aangekondigd in de wandelgids Marching van dat jaar. Aangezien we ter gelegenheid van dit wandelgebeuren enkele dagen het huis uit waren, werd pas op maandag, 29 juni 2009, omstreeks 09:44 uur, het hierna weergegeven relaas geschreven.

“Deze ochtend omstreeks 05:30 uur gewekt en de bus genomen omstreeks 06:50 uur, richting Houffalize. Daar namen we vandaag deel aan de tweede etappe van de mini Mesa 2009. Een tocht van 12,5 km met een hoogteverschil van 290 m. We vertrokken dan ook, vergezeld van een stralende zon op de Place Janvier 45, de plaats waar de toeristische dienst is gevestigd. Hier beginnen ook tal van wandelingen voor de bezoekers aan Houffalize. We verlieten het plein en draaiden linksaf om de Ourthe over te steken. Hier volgden we het traject van de GR57. De weg ging, net als gisteren, meteen steil de hoogte in. Niet verwonderlijk, vermits het dorp in een dal is gelegen. De top bereikt, sloegen we linksaf in de richting van de plek genaamd Fin de Ville. De weg veranderde in een grindpad en we vervolgden onze weg tussen de weilanden. Wat later verlieten we het traject van de GR57 en sloegen rechts een veldweg in, vooreerst dalend, nadien terug in stijgende lijn.

Tussen wat opgeschoten struiken door bereikten we een kleine asfaltweg. We volgden die naar links en gingen onder de autosnelweg A26 door. We volgden terug het traject van de GR57. Het parcours verliep vanaf nu in de richting van de plek genaamd La Longue Virée. In het begin wandelden we langs de rand van een bosgebied. Wat later trokken we een klein stukje door het bos zelf, afwisselend dalend en stijgend. Bij het verlaten van het bos kwamen we opnieuw terecht op een asfaltweg, die eerst sterk stijgend en nadien dalend verliep. Wat hogerop zagen we reeds veel wandelaars stappen in de richting van een verder gelegen bos, doch juist ervoor splitsten zich de grote en kleine afstand. Hier verlieten we de asfaltweg en sloegen een links gelegen pad in dat sterk begon te dalen. De GR57 vervolgde zijn weg naar het hoger gelegen bos. Wij bevonden ons op een holle weg, die enorm sterk begon te dalen.

Het pad bestond deels uit keien en deels uit rotsen. Een beetje voorzichtigheid was hier wel op zijn plaats. Uiteindelijk arriveerden we beneden op een asfaltweg, waarnaast de Ourthe verder kabbelde. Hier bemerkten we dat we een deel hadden gevolgd van de Promenade du Pont du Suhet. We namen even de tijd om een broodje te eten in het gezelschap van een Nederlandse wandelaarster. Later zouden we haar beter leren kennen als Leni. Na deze korte pauze, vervolgden we naar rechts de weg welke naast de Ourthe was gelegen. Even later sloegen we een links gelegen pad in, waar we via een brugje de Ourthe opnieuw overstaken. We trokken het bos in via een steil pad. Nadien was het pad te steil om te bewandelen en waren touwen aangebracht om zichzelf naar boven te trekken. Hier ontstond een kleine file en was het even aanschuiven.

De rotsen waren erg glibberig en nat en daardoor werd het tempo even gebroken. Na deze klimpartij volgde nog een tweede steil bospad, dat diende te worden beklommen zonder hulpmiddelen. Uiteindelijk bereikten we een open plek in het bos, waar we werden voorzien van gesneden sinaasappelen. Ook namen we de tijd voor een drankje en werden de waterflessen aangevuld. Na de bevoorrading, sloegen we linksaf, terug het bos in. Hier verliep het parcours terug samen met de GR57. Na de voorbije beklimmingen volgde nu een lange afdaling door het bos. We bemerkten het punt Pont du Suhet (320 m). Het voorbije deel van de wandeling had deel uitgemaakt van de Promenade de Nabiselle. We volgden de Promenade de Suhet, alweer de hoogte in. Via het traject van de GR57, gingen we onder de autosnelweg A26 door en volgden een breed wandelpad tot aan het punt A Suhet (335 m). Wat verder volgden we een tijdje een kleine betonweg, om nadien terug naar rechts af te slaan en een stijgend pad te volgen, doorheen het bos.

Het bos gaf uit op de grote weg, welke we een klein stukje volgden, om enkele honderden meters verder, rechts het bos opnieuw in te gaan. We bemerkten de rand van het bos en zagen de eerste huizen van Houffalize. Hier kregen de wandelaars een Arctic waterijs, die met veel zin werd gesmaakt. De weg ging nu steil naar beneden, we bevonden ons immers op de gekende Rue St Roch. We volgden dit smalle baantje naar beneden, tot aan de Place waar zich de Duitse Panther tank bevindt. Deze tank maakte destijds deel uit van de 116^de Duitse Panzerdivision, gekend uit de slag om de Ardennen. Aan het tankmonument sloegen we linksaf, om het traject van de GR15 te volgen tot aan de Place Janvier 45. Hier konden we terecht voor de eindcontrole en na een verfrissend drankje, op zoek naar de bus en terug naar het kamp van Bastogne. De Mesa 2009 was reeds halfweg en nog steeds de zon van de partij.”

Tot slot laten we even meekijken in onze wandelboekjes, teneinde te vernemen wat we destijds na de tocht daarin noteerden. ‘K: Zon! Mooie lus in en rond Houffalize. Heel mooi van natuur met de bebloemde bermen en bossen. Ferme klim met touwleuning. Good shape! J: Tweede dag van de mini mesa 2009. Wandeling met vertrek in Houffalize. Tocht doorheen de uitgestrekte bossen, af en toe sterk stijgend en dalend. Het gekabbel van de Ourthe, de rust en de uitdrukkelijke aanwezigheid van de zon. De tekenen van besparing zijn duidelijk: geen routeplannen in kleur, geen stickers van de vierdaagse, pendelbussen van mindere kwaliteit. Maar ach, we genieten er toch van.’

004: Bastogne, Zaterdag 28 juni 2008, 13,5 km. (62 km.)

De laatste etappe uit de vierdaagse Mesa 2008, in Bastogne. Het relaas van deze tocht werd geschreven op maandag 29 september 2008, omstreeks 20:08 uur.

“Mini Mesa 2008 - dag 4 - 13,5 km - hoogteverschil 125 m. De laatste dag van de Vierdaagse bleek de minst zware te zijn. Het begint nochtans in mineur, bij de start werden we onthaald op felle regenval en dus werd gestart in regenkledij. De tocht vertrok op de gekende Place Général Mc Auliffe, die ter gelegenheid van dit gebeuren was omgetoverd tot een waar feestgebeuren. Een klimmuur, infostanden, verkoopstand van defensie, drank- en eettenten. In een lus ging het omheen Bastogne, waarbij vooral het Bois Bechou een indruk naliet omwille van de schoonheid. Voor de rest een afwisseling van paadjes en veldwegen tot in de omgeving van Assenois.

Velen waren tevreden het eindpunt te hebben behaald en voor ons als nieuwkomers toch voldoening en tevredenheid over het behaalde resultaat. Na aankomst ging het richting laatste controle en eens de kaart afgestempeld, tevreden met de verworven medaille. De eerste van een waarschijnlijk lange reeks. Nadien, bij een drankje op een terrasje, werden reeds plannen gesmeed om toch zeker volgend jaar terug te komen. Nadien ging het richting bussen, op weg naar ons kamp in Houffalize en later terug huiswaarts. Dat het onderweg in de auto stil was, had zo zijn oorzaken. Moe maar voldaan...”

002: Houffalize, Donderdag 26 juni 2008, 16 km. (32 km.)

De tweede etappe uit de Mesa 2008, ging van start in Houffalize. Tijdens onze eerste deelname aan deze Vierdaagse, logeerden we in Houffalize, dus hoefden we ons niet ver te verplaatsen naar de start. Later werd een kort relaas geschreven inzake deze etappe, op zaterdag 27 september 2008, omstreeks 20:15 uur.

“Tweede dag van de Mini Mesa 2008 - 16 km met een hoogteverschil van 300 m. Reeds voor het vertrek was de zon van de partij en dat vormde een schril contrast met de eerste dag, toen regen de pret kwam verstoren. Na de start aan de dienst voor toerisme, ging het reeds steil bergop in de richting van Taverneux. Eerst via de smalle verharde wegen en later via veldwegen. Een gedeelte van het parcours verliep evenwijdig met de autosnelweg (A26), om vervolgens het bos in te gaan. Prachtige omgeving waarin het licht vrij spel kreeg en waar nieuw aangeplante bomen een kans krijgen om volwassen te worden. In een grote lus werd een traject afgelegd van Taverneux naar Fontenaille en via Sommerain terug naar Houffalize.

Deze dag kende een pracht van een tocht in een schitterende omgeving en vooral gesteund door een stralende zon. Dankbaar werd uitgekeken naar de bevoorradingsposten langsheen het parcours. Op schitterende wijze werd door de organisatie gezorgd dat iedereen tevreden de uitvalsbasis kon bereiken. Dat de zon deze dag ongenaakbaar scheen, kon ondergetekende aan den lijve ondervinden, vermits de armen en het aangezicht enige verzorging behoefden in het medisch centrum in het basiskamp.”