De eerste dagetappe uit de Mesa
2011, de vierdaagse wandeltocht doorheen de Ardennen. Alhoewel de eerste
wandeldag doorging op dinsdag 28 juni 2011, werd pas het relaas geschreven op
woensdag, 13 juli 2011, omstreeks 15:00 uur.
“Een eerste kort wandelverslag
met betrekking tot de eerste dag van deze editie 2011, de tocht met aankomst te
Houffalize. Tijdens de voorbije jaren opteerden wij steeds voor deelname aan de
Miniuitgave van deze Vierdaagse, zodat we naast het wandelen ook een beetje
tijd hebben om aldaar andere dingen te doen of te bekijken. Dit jaar vonden wij
opnieuw onderdak in het kamp van Bastogne, een stad waar we uiteraard de
voorkeur aan geven omwille van andere interesses. Nadat wij de dag voordien ons
kamp hadden bereikt, begon dinsdag 28 juni dan ook heel vroeg met een ontbijt,
gevolgd door een bustransfer naar Wibrin, startplaats van de korte
wandeletappe. Even voor de dorpskom van Wibrin bereikten we de start van de
Mini-Mesa.
We konden dan beginnen aan een
geleidelijke afdaling naar het eigenlijke centrum van dit dorp. Vrijwel kort na
de start, kwamen we langsheen een taverne waar Vlaams werd gesproken, het sein
voor veel deelnemers om even een lekkere koffie te nuttigen. Korte tijd later
vervolgden wij onze afdaling naar het centrum van Wibrin, om ter hoogte van de
kerk een oude bekende te ontmoeten, met name de deels gerestaureerde
Amerikaanse Sherman, welke nu staat te pronken op een nieuwe sokkel, voorzien
van een aantal gedenkplaten. Na de nodige foto’s te hebben genomen, ging het voorbij
de kerk en algauw klimmend verder, om op die manier de bebouwde kom te
verlaten. Opvallend waren de talrijke huizen voorzien van de Belgische
driekleur. Bij het verlaten van Wibrin, volgden wij over relatief korte afstand
de Promenade de Points de Vue en kwamen we langsheen de grote rustplaats en
werden onze deelnemingskaarten voor het eerst gescand, wat blijkbaar niet
verliep zonder de nodige problemen, aangezien een lange rij wachtende
wandelaars zich openbaarde.
Onderweg verschenen vrij vlug de traditionele
kapelletjes en natuurlijk mochten enkele ezels in de wei niet ontbreken. Maar
goed, onder een stralende zon vervolgden wij onze wandelweg langsheen rustige
landelijke wegen. Het parcours deed ons de richting nemen van Mormont en tevens
de Moulin de Rensiwez. Vrij vlug bereikten we een eerste boszone en daarvoor
waren we eigenlijk toch wel gekomen, teneinde de prachtige zonovergoten
Ardennen te aanschouwen. Een licht hellende weg, Le Vieux Chemin, deed ons een
eerste maal naar adem happen. Wat hogerop bereikten we een open vlakte en daar
konden we staren naar de prachtige bloemen in de aanpalende weilanden. Even
later openbaarde zich een betonbaantje en ging het lichtjes dalend in de
richting van de volgende nederzetting. Ook hier hadden we nog niet zo lang
geleden gewandeld, met de Dagstappergids in de handen. Een eerste
herkenningspunt kwam al vrij vlug te voorschijn, met name het baken Au Calvaire
Alt. 410 en het erbij horende bouwwerk. Het ging nu richting Petite Mormont,
waarbij we wandelden langsheen de Promenade des Trois Villages.
Een licht golvend heuvelachtig
landschap, nodigde alvast uit om te kijken zover een mens zijn oog reiken kan.
Tal van boeren waren aan het hooien en die geur prikkelde af en toe het
reukorgaan. Na een steile afdaling, via een smal bospaadje, bereikten we even
later de Bellemeuse. Deze kleine waterloop werd overschreden, waarna een
stevige klim wachtte, via een pad vol grove kiezels. Eenmaal deze hoogte
overschreden, werden we op de digitale plaat vereeuwigd door een lokale
fotograaf, waarvan we de foto’s naderhand via het internet konden bekijken. Op
die manier bereikten we het baken Petite Mormont Alt. 373 en vanzelfsprekend
een mooie wandelboom, zoals er in de Ardennen ontelbare zijn aan te treffen.
Naast het reeds vermelde traject van de Trois Villages, kregen we er nu nog de
wandeltekens bij van de Promenade des Ruisseaux. Ook nu alweer betraden we
bekend terrein, toen we even verder het bos indoken in de omgeving van
Achouffe. Een prachtig breed bospad liet ons genieten van het begrip Ardens
woud. De bakens volgden elkaar op, zoals het volgende, met name Au Pont de
Pierre Alt. 350, waarbij we nog steeds de reeds vernoemde wandelpaden volgden.
Onder een steeds warmer wordende
zon, ging het verder langsheen smalle paden en kronkelende wegels, af en toe
beschut voor de zon, vaak in open lucht, zwetend en verlangend naar wat water.
Gelukkig konden we tijdens de tocht rekenen op een prima bevoorrading door de
mannen van Defensie. Een enigszins spectaculaire passage diende zich even later
aan, waarbij het parcours alvast was beveiligd door middel van sterke touwen.
Toch steeds een belevenis dit soort paden te volgen. Het baken Noupré Alt. 320
gaf ons vervolgens een idee waar we ons bevonden en vooral op welke hoogte. Dat
de Ourthe zich nooit echt veraf bevond, dat konden we ter plaatse af en toe
vaststellen, aan de hand van prachtige zichten op deze waterloop. Na geruime
tijd te hebben gewandeld bereikten we het bevoorradingspunt ter hoogte van km
25, waar we vooreerst even konden bijtanken en natuurlijk de waterflessen
vullen. Even voorbij deze tankbeurt, doken we opnieuw het bos in, via de
Promenade de la Fourire, alwaar we opnieuw een bospad volgden, waarvan
natuurlijk weinig meters verliepen over vlak terrein.
Zoals de naam al deed vermoeden,
bereikten we even later het baken Forire Alt. 350. Stilaan naderden we het
einde van deze eerste etappe, vermits onderweg de eerste deelnemers konden
worden gezien, welke deel uitmaakten van de minimini Mesa. Kleuters die in het
bijzijn van de juf de laatste vijf kilometers afleggen. We bereikten
uiteindelijk de rand van het bos en kregen zicht op een golvende smalle weg,
welke zijn weg zocht tussen de landerijen door. Onderweg konden we nogmaals
water aanvullen en even later werden we voorzien van een lekkere waterijs,
bijzonder geliefd bij de jongste deelnemers, doch evenwel ook gesmaakt bij de
ouderen. Even later vervolgden we onze weg en kregen vrij vlug de nabijgelegen
autosnelweg in zicht. Het ging er via een tunnel onderdoor, waarbij zich aan de
andere kant de eerste woningen van Houffalize lieten zien. Korte tijd later
kregen we in het dal de plaatselijke kerk te zien en restte ons nog slechts een
steile afdaling naar het eigenlijke plein beneden aan de Ourthe. Meteen kwam er
dan ook een einde aan een warme etappe, waarbij het kwik even de 34° C had
overschreden. Na nog een kort oponthoud op een terrasje in Houffalize, ging het
via de bus terug naar het kamp van Bastogne. Op naar de tweede dag dan maar
zeker...”
Zoals gewoonlijk eindigen we met
datgene, wat na afloop in de wandelboekjes werd neergeschreven. ‘K: 34° Van
Wibrin naar Houffalize. Ardense grond blijft bekoren. J: Eerste dag van de Mesa
2011. Start van de etappe in Wibrin en om vervolgens via Petite Mormont, richting
Houffalize te wandelen. Onderweg prachtig wandelweer, veel bos en unieke
vergezichten. Na aankomst in Houffalize terug naar het kamp van Bastogne.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten