533: Kessel, Zondag 21 januari 2018, 27,058 km. (10.549,76 km.)

“Wat volgt is een kort relaas met betrekking tot een georganiseerde wandeltocht waaraan we deelnamen enkele jaren terug. De wandeling vond plaats in Kessel en werd ingericht door een lokale wandelclub, ‘De Kleitrappers vzw’ en vond plaats onder de naam Winterheidetocht. De startplaats was gesitueerd in de Basisschool Bisterveld, gelegen in de Nieuwstraat 26. Ter plaatse kon worden gekozen uit de volgende te wandelen afstanden: 4 – 7 – 14 – 20 of 25 km. We opteerden toen voor de langste afstand. Vooraf maakten we via bus en trein de verplaatsing naar het station van Kessel, waarna ons een korte aanlooproute wachtte naar de eigenlijke plaats van vertrek. Na de nodige formaliteiten te hebben vervuld inzake inschrijving en vanzelfsprekend een hapje en een koffie te hebben genuttigd, konden we omstreeks 10:00 uur de wandeling aanvatten.

Bij het verlaten van de school, ging onze tocht vrijwel dadelijk richting Fort van Kessel, om er vooreerst een eindje te wandelen omheen de slotgracht en vervolgens het eigenlijke fort voorbij te wandelen. Genietend van de natuur, jammer genoeg gehuld in een grijs wolkendek, vorderden we gestaag verder naar een eerste controlepunt in de Basisschool De Zevensprong te Nijlen. We konden er omstreeks 11:55 uur genieten van een verdiende warme kom soep. De inwendige mens wat aangesterkt konden even later opnieuw op weg en verkenden we een gedeelte van de Kesselse Heide, bij het begin nog wat gehuld in ochtendmist, doch wat later blakend in het zonlicht. Zowat eind januari naderend, konden we toch hier en daar wat sporen aantreffen, dat de lente niet lang meer op zich laat wachten. We betraden er een stukje van de Diamantroute, volgden wat verderop een eindje het jaagpad langs de Nete. Zelfs een lokaal wandelpad mocht niet ontbreken, vermits het Nijlenbeekpad van 7,7 km, eveneens even werd verkend.

Stilaan konden we wat later nogmaals een korte wandelpauze inlassen omstreeks 14:00 uur en dit opnieuw in de refter van de Basisschool De Zevensprong. De laatste pauze eenmaal achter de rug, begaven we ons op de terugweg richting Basisschool Bisterveld en dat dankzij een mooie afsluiter doorheen het natuurreservaat Het Goor, dat deel uitmaakt van de Kleine Netevallei.Al bij al een geslaagde wintertocht, die we eindigden omstreeks 16:25 uur. Terug op de startplaats genoten we nog even van een afsluitend frisdrankje, aangezien we nog even dienden te wachten, alvorens we de weg naar het station konden aanvangen, voor de terugreis naar Mechelen.”

262: Terhagen, Zaterdag 30 maart 2013, 21,1 km. (5217,479 km.)

Een tocht welke voorheen in de wandelgids Marching, als volgt werd aangekondigd: ‘Zaterdag 30 maart 2013, Klinkaerttocht, Memorial André Vanheulekom en François Schoeters, 2840 Terhagen (Antwerpen), vzw De Kleitrappers, 7-14-21 km.’

“Na een ritje per auto bereikten we de plaats van vertrek en vonden vrij gemakkelijk een parkeerplaats in de nabijheid van de startplaats. Er kon worden gekozen uit de afstanden 7-14 of 21 km. We verkozen de langste afstand te wandelen, met een werkelijke lengte van 21,1 km. Het traject was verdeeld als volgt: 5,3 km – 5,5 km – 8,2 km en 2,1 km. Onderweg zouden we drie controleposten aantreffen. Na een hapje en een kopje koffie konden we op weg. Het eerste gedeelte van de te wandelen afstand bedroeg zoals reeds vermeld 5,3 km. We verlieten de plaats van inschrijving en bemerkten reeds de aanduiding dat we ons bevonden in de nabijheid van het Museum Rupelklei. We volgden een soort tegelpad in de richting van de Rupeldijk, hierbij reeds een lokaal wandelpad volgend, het Frans Bruynseelspad. Gekomen ter hoogte van de Rupeldijk ging het linksaf. We verkregen aldaar de bordjes aangaande de LF5 Vlaanderen Fietsroute en de Rupelkleiroute. Een stukje poëzie onderweg mocht niet ontbreken, zoals we konden lezen: ‘Zeewater, vissen zwemmen, haaien jagen, bubbels vliegen naar de lucht. Het duister komt eraan, ik zie de maanvis al staan’. We wandelden voorbij een restant van de vroegere steenbakkerij om stilaan wat verder een stukje bos te betreden.

Links en rechts van het pad kregen we verwijzingen naar de vroegere nijverheid in de streek, vooral verwijzingen naar ‘Steen en Klei’. Even verder kregen we dan zicht op de lager gelegen kleiputten. We konden even van het parcours afwijken door een 800 m verder gelegen heuvel te beklimmen. Aldaar troffen we dan bovenop de heuvel een oriëntatietafel aan alsook enkele zitbanken. We zetten nadien onze weg verder doorheen het bos om tot slot opnieuw de Rupeldijk te bereiken en aldaar ditmaal naar rechts te gaan. Zo vorderden we langzaam maar zeker naar de eerste controlepost, gesitueerd in een hangaar van een bedrijf. Tijd dus om het lunchpakket aan te spreken en de inwendige mens wat aan te sterken. Na deze eerste rustpauze konden we op weg voor het tweede gedeelte van de wandeling, over een afstand van 5,5 km. Vooreerst kregen we opnieuw een stukje bos te verwerken, waarna we konden wandelen doorheen heidegebied. De voornaamste gids aldaar betrof het Keibrekerspad. Over zanderige wegen ging het af en toe stevig de hoogte in, doch de natuur was er schitterend. Af en toe kregen we zicht op de lager gelegen kleiputten.

Na de doortocht in het heidegebied, ging het later over veldwegen richting Koningin Astridpark om uiteindelijk aan te komen ter hoogte van de kerk van Reet. Niet ver daar vandaan hadden we dan uiteindelijk een tweede controle, gesitueerd in de voetbalkantine van K. Reet S.K. Tijd alweer om de koffie te laten smaken en een hapje te nuttigen. Inmiddels waren we zowat halverwege de wandeltocht. Het derde gedeelte bedroeg iets langer in afstand, met name 8,2 km. Gedurende dit gedeelte van het traject ging het langsheen de Molenbeekse Plassen, een soort overstromingsgebied gesitueerd in Rumst, verkregen we een doortocht in nieuw aangelegde verkavelingen, om nadien het Provinciaal Recreatie Domein De Schorre te betreden. Aldaar konden we genieten van een weids uitzicht over het domein, konden smalle wandelpaden volgen doorheen het omliggend bos, maar vooral wandelen over aangelegde vlonderpaden. We konden er nagenoeg de sfeer ervaren van het jaarlijks festival op het domein. Na deze aantrekkelijke passage, ging het opnieuw naar de Rupeldijk, om korte rijd later een korte pauze in te lassen in ’t Steencaycken. De hoogste tijd om de dorst te lessen door middel van een kopje koffie.

Nadien zetten we onze tocht verder langs de Rupeldijk, alwaar we een ondertussen oude bekende ontmoetten, met name de LF5 Vlaanderen Fietsroute. We kregen dan nog een laatste controle in dezelfde hangaar als voorheen. Restte nog een laatste stukje wandelweg van 2,1 km. Na dit laatste oponthoud begonnen we aan de terugtocht naar de plaats van vertrek. Het ging dan nagenoeg via dezelfde weg als voorheen, door een klein stukje bos en vervolgens nog een korte doortocht over het nabij gelegen heidegebied. Uiteindelijk bereikten we dan de startplaats en konden we met voldoening terug zien op een geslaagde wandeling. Alleen de drukte onderweg dienden we er noodgedwongen bij te nemen. Voortaan zouden we dan ook niet langer kiezen voor georganiseerde wandeltochten, doch het houden bij de ondertussen vertrouwde tochten langsheen groteroutepaden.”