559: Geel, Zaterdag 23 september 2023, 16,185 km. (10.964,023 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het wandelnetwerk Antwerpse Kempen, met start en aankomst ter hoogte van de Zandstraat 113 te Geel, zijnde het knooppunt 38. Na de verplaatsing vooraf via Cambio vonden we een parkeerplaats in de Zandstraat op de gelijkgrondse berm, op wandelafstand van het vermelde knooppunt. Even later omstreeks 10:55 uur konden we de wandeling aanvatten, weliswaar voorzien van wat zon, doch eerder met een fris windje. We lieten het knooppunt 38 rechts voor wat het was en begaven ons links in de Zandstraat, een smal kronkelend asfaltwegje. Met een zone bos links van de weg en weiland rechts, wandelden we een tweetal haakse bochten voorbij, om nadien de weg naar links te verlaten op een smal wegeltje, eveneens Zandstraat, tussen de weiden. Het pad leidde naar een eerste brugje over de Grote Nete, hier nog met de breedte van een sloot. Eenmaal aan de overzijde volgden we naar rechts het verloop van de waterloop, ook hier via een smal graspaadje tussen het groen. We betraden op die manier het Maelesbroek, een gebied met opvallend tal van visvijvers en ongerepte natuur. De meanders van de Grote Nete volgend, bereikten we wat later het knooppunt 67, ter hoogte van een brug over de rivier. We hielden de richting rechtdoor aan en stapten verder langs de linkeroever. Inmiddels konden we het smallere wandelpad ruilen voor een bredere grindweg. Een vrij bochtrijk pad liet ons genieten van de Grote Nete rechts en tal van visvijvers links. Geruime tijd later, mondde de Zandstraat uit ter hoogte van de drukke N126, Winkelom, net aan het Bedrijvenpark Grote Neet.

We kruisten de weg en begaven ons even naar rechts, om vervolgens linksaf een ander smal wandel- en fietspad te kiezen op de andere oever van de Grote Nete, net naast het Bedrijvenpark. Na een eindje dit paadje te hebben bewandeld, troffen we er omstreeks 11:55 uur bezijden het pad een picknickbankje aan, tijd om even te denken aan de inwendige mens. We lieten ons één van de koffiekoeken dan ook smaken. Na een korte eet- en wandelpauze begaven we ons opnieuw op weg en stapten verder langs de oever van de Grote Nete, ondertussen wat gegroeid in breedte. Het gevolgde pad eindigde aan de openbare weg, de Wildersedijk, net aan een links gelegen brug over het water. We draaiden rechts de bredere asfaltweg op en begaven ons op de Wildersedijk, net aan het knooppunt 68. Een paar honderd meter verder kregen we de kans om even te pauzeren bij een kopje koffie in ‘De Bruegelhut’, een leuk houten gebouw, voorzien van authentiek meubilair en aangepaste koffiekopjes. We waren immers reeds de klok van 12:20 uur voorbij en konden er dan ook een sanitaire pauze inlassen. Na het zwarte goud, volgde een stukje openbare weg, voorzien van uiteraard storend en snel rijdend verkeer. We begaven ons verder op de Wildersedijk tot aan het T-kruispunt met Wilders, om er vervolgens linksaf verder te gaan. Waar de weg een bocht maakte naar rechts en overging in Hulsterveld, kozen we schuin links een aardeweg, nog steeds Wilders. Tussen het weelderige groen bereikten we op het einde van deze onverharde weg het jaagpad langsheen het Albertkanaal, met name de Kemeldijk aan het knooppunt 73.

Slechts over korte afstand begaven we ons naar links op het jaagpad om het vrijwel dadelijk te verlaten aan het Aqua Ski, weliswaar enkel geopend op zondag. We draaiden bijgevolg via de Kemeldijk weg van het Albertkanaal. Net voorbij het Aqua Ski troffen we reeds het knooppunt 72 aan, om er de geasfalteerde Kemeldijk naar links te verlaten via een aardeweg, terug richting oever van de Grote Nete. Andermaal begaven we ons in het reeds eerder vermelde Maelesbroek. Opnieuw volgden we op de oever het verloop van de Grote Nete, ditmaal in de andere richting. Een smal paadje langs de kronkelende waterloop leidde naar een dalend smal bospad rechts. Eenmaal doorheen dit stukje bos, kwamen we terecht op de openbare weg, Scheplakens, net ter hoogte van een visvijver. We begaven ons zowat rechtdoor op deze asfaltweg om er het knooppunt 70 voorbij te gaan. Even voorbij de rechts gelegen Hollandsebaan, bemerkten we een opvallend beeldje bezijden de weg, dat niet aan de camera mocht ontsnappen. We stapten verder via de openbare weg tot op het kruispunt met de dwars gelegen Wildersedijk, die we ditmaal naar rechts opdraaiden. Hier troffen we het knooppunt 69 aan. Deze druk bereden weg dienden we jammer genoeg over wat langere afstand te bewandelen, tot we terug de N126, Winkelom aantroffen. Door middel van enkele oversteekplaatsen raakten we toch veilig aan de overkant van de weg, om dan via de Tessenderloseweg, dadelijk links Steenbergen in te gaan. Wat verder ging de verharding over in een grindweg en veranderde de benaming in Het Steen. Doorheen een mooi bosgebied leidde dit lange lijnrechte pad naar een kruispunt van bospaden, genaamde ‘De Hutten’. Daar troffen we het knooppunt 21 aan.

We vonden er een picknickbank om er de laatste broodjes te nuttigen omstreeks 14:45 uur. Na deze laatste rustpauze, begaven we ons verder via Hutten, in normale omstandigheden een brede zandweg, nu echter hier en daar voorzien van grote waterplassen als gevolg van de regen de voorbij dagen. Vaak was het zoeken naar een begaanbare weg, doorheen een uniek bosgebied. We stapten voorbij het knooppunt 23 en hielden dezelfde richting aan doorheen het ‘Gebied Scherpenbergen – De Hutten’. Op het einde van het bos, aan het knooppunt 99, ging het nog even verder rechtdoor op een smalle asfaltweg, tevens De Hutten, tot aan de dwars gelegen Heikant. We kruisten de weg om aan de overzijde verder te wandelen via de onverharde Heikant, opnieuw door het bos. Het kronkelend pad leidde naar een betonnen brugje over de Grote Nete aan het knooppunt 98. Net over de rivier kozen we de weg links om er een eindje de oever te volgen tot aan een picknickplaats, om daar naar rechts weg te draaien van de Grote Nete. Door middel van dit smalle grindpad Kruiskwacht arriveerden we aan het knooppunt 36. Op dit T-kruispunt met Kruiskwacht sloegen we linksaf en wandelden we tussen akkers en weiland, maar tevens voorbij tal van manèges. Ondertussen ging het voorbij het knooppunt 37, om kort daarna de Meerhoutseweg over te steken.

Even naar links konden we net voor de brug over de Grote Nete, rechts een grasweg opgaan, om er terug een eindje het verloop van de rivier te volgen. Een smal bochtig pad leidde langs het rechts gelegen Sport & Recreatiecentrum Lissenvijver, net op het ogenblik dat we een felle regenbui over ons heen kregen. Gelukkig vonden we er wat beschutting onder de bomen en konden we even schuilen tot de bui voorbij was. Toen het ophield met regenen konden we het pad verder bewandelen tot we tenslotte het laatste knooppunt aantroffen, met name 38 op een kruising van bospaden. We sloegen haaks rechtsaf en eindigden enkele meters verder, eveneens aan het knooppunt 38 in de Zandstraat, alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. We konden korte tijd later de regenjas en modderige schoenen ruilen voor een droog paar. We konden de terugreis aanvatten omstreeks 16:20 uur na zowat 16,185 km te hebben genoten van de Grote Nete en de haar omringende natuur.”

558: Ecaussines, Zaterdag 03 augustus 2019, 20,206 km. (10.947,938 km.)

“In het verleden maakten we af en toe gebruik van het parcours van een uitgepijlde wandeling. Zo was dit ook het geval te Écaussines, alwaar we deelnamen aan een georganiseerde wandeltocht, ingericht door de plaatselijke club ‘Le Coq d’or Écaussines’. De wandeling ging door onder de benaminge van 43^e Marche des Clochers, met als startplaats ‘Salle de la Maison du Peuple’, in de Avenue de la Déportation 17. Er kon worden gekozen uit de navolgende wandelafstanden: 4, 6, 12, 18, 25 of 32 km. Na de verplaatsing vooraf via bus en trein, konden we ter plaatse, na de nodige inschrijvingsformaliteiten en het nuttigen van een broodje en koffie, omstreeks 10:30 uur van start gaan. Tijdens het eerste gedeelte van de wandeling maakten we onder andere kennis met het kunstwerk van de hand van Christian Dumeunier, El’ Tayeû d’Pîre a Moustache, opgesteld aan de Trou Barette, gevolgd door een standbeeld van een ‘Hoplite’, ofwel een Grieks infanterist uit de oudheid. Dit konden we bewonderen in het ‘Parc de la Marlière’, gesitueerd in de gelijknamige straat. Op weg naar de eerste controlepost in de ‘école’ van Henripont, passerden we nog voorbij de mooie kiosk op de Grand’Place, maakten we tevens kennis met het riviertje La Sennette’ en volgden we over een afstand de ‘Sentier touristique vers Ronquières’. Na zowat 7 km te hebben gewandeld konden we wat verpozen op een eerste controlepost.

Het tweede gedeelte van de wandeling, bracht dan een totaal ander beeld van de streek, vermits we een tijdje vertoefden op het grodngebied van Braine-le-Comte en vooral konden genieten van het nabij gelegen Bois de la Houssière. Tal van wandelwegen konden we een tijdje volgen, waaronder de GR12, de Sentier du Pont du Jour, de Sentier del Tienne, de Sentier d’Henripont en de Sentier de la Maison des Gardes. Onderweg konden we omstreeks 13:30 uur even pauzeren in café Torine. Na vooral te hebben genoten van de omgeving keerden we langzaam terug naar Henripont, om er omstreeks 14:55 uur een tweede controle te ondergaan na 6,5 km te hebben afgelegd. Na een korte wandelpauze hadden we slechts 3,25 km verder reeds een volgende controlepost en dit in een plaatselijk schooltje Odénat-Bouton, zowat op het grondgebied van Écuassines-d’Enghien. Tenslotte, na dit korte oponthoud keerden we langzaam maar zeker terug naar de plaats van vertrek, slechts een kleine 3 km verder verwijderd. Al bij al een mooie wandeling, die we konden afronden omstreeks 17:00 uur na zowat 26587 stappen te hebben gezet in de provincie Henegouwen.”

557: La Baraque Michel, Zaterdag 19 december 2020, 10,6 km. (10.927,632 km.)

“Een tweetal korte wandelingen met start en aankomst ter hoogte van La Baraque Michel. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, konden we omstreeks 11:00 uur een eerste korte wandeling aanvatten, met name ‘La Fagne de la Poleur’ over een afstand van 4,5 km. We verlieten bijgevolg de grote parking en wandelden in de richting van de nabije Fischbachkapel, gebouwd omstreeks 1830 door een industrieel uit Malmedy, Henri Toussaint Fischbach en gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van Goede Bijstand. Het gebouw bevat een klokkentorentje waarin oorspronkelijk een lamp hing. De familie Schmitz, eigenaar van Baraque Michel, beloofde om de lantaarn elke nacht aan te steken, ten behoeve van de verdwaalde wandelaars op de onherbergzame heide. Dit gebruik werd gerespecteerd tot 1856. Ter hoogte van de kapel troffen we eveneens het ‘Monument des quatre fagnards’ aan, waarna we net voorbij de Fischbachkapel haaks links een lange bosdreef inwandelden. Op het einde van de dreef kwamen we terecht op de eigenlijke heide, waar we konden genieten van een koel winterzonnetje. We begaven ons links op een brede grindweg, waarbij we de markeringen bemerkten van de GR573 en GR56. Amper het pad een eindje gevolgd, passeerden we een weerstation, of zoals men het daar noemt ‘Station Scientifique Hautes Fagnes’. Wat verder het grindpad bewandeld, konden we even later genieten van de eerste knuppelpaden welke ons verder leidden over de uitgestrekte heide. Na een min of meer omtrekkende beweging te hebben gemaakt in tegenwijzerzin omheen de ‘Fagne de Poleur’, bereikten we opnieuw het uiteinde van de voorheen gevolgde bosdreef.

In omgekeerde wandelrichting begaven we ons op die manier terug in de richting van de Fischbachkapel, vrijwel het einde van een eerste korte wandeling. Na een blik op de infopanelen geplaatst ter hoogte van de toegang naar de kapel, besloten we een tweede wandeling te ondernemen over een afstand van 6,1 km, de wandeling ‘La Croix des Fiancés’. Voor de tweede maal wandelden we de Fischbachkapel voorbij, doch hielden ditmaal de richting rechtdoor aan en betraden onmiddellijk het heidegebied. Een lang lijnrecht pad van zowat 1,6 km bracht ons tot aan het ‘Kruis van de Verloofden’. Op weg daarheen wandelden we voorbij één van de vroegere grenspalen ‘Belgique – Prusse’. Het eigenlijke houten kruis, voorzien van het baken ‘La Croix des Fiancés’ vermeldde de navolgende inscriptie: ‘A la mémoire des fiancés François Reiff de Bastogne et Marie Solheid de Xhoffraix, morts dans la neige en janvier 1871’. Even voorbij het kruis kwamen we terecht op een kruispunt van paden, om er linksaf te gaan tussen de sparren. Een volgende reeks eerder korte knuppelpaden bracht ons doorheen een stukje heidegebied en wat verder via een brugje over Ruisseau de Herbôfaye. We gingen rechtdoor verder doorheen het bos, tot we een geasfalteerde weg aantroffen. Daar kozen we linksaf, om via een verharde weg door een uitgestrekte boszone, opnieuw te wandelen in de richting van de grote parking gesitueerd op de Baraque Michel. Al bij al een geslaagde kennismaking met de Hoge Venen, waarschijnlijk vrij spectaculair in winterse outfit, doch wij hielden het sneeuwvrij.”

556: Boortmeerbeek, Zaterdag 25 augustus 2018, 15,709 km. (10.917,032 km.)

"Het relaas met betrekking tot een wandeling met start en aankomst ter hoogte van het nmbs station van Boortmeerbeek. In feite betrof het een combinatie van een tweetal lokale wandelingen, de Ronsdonkwandeling, aangeduid met blauwe ruitjes en de Pikhakendonkwandeling, aangegeven door groene ruitjes. Beide wandelingen zijn met elkaar verbonden via een verbindingsroute. De onderscheiden trajecten zijn 5,5 en 5,4 km lang. Na de verplaatsing vooraf via het openbaar vervoer, konden we omstreeks 11:00 uur van start gaan ter hoogte van het station van Boortmeerbeek. We begonnen dan ook met de blauwe wandeling, de genaamde Ronsdonkwandeling. We verlieten het perron en draaiden rechtsaf op de Nieuwe Weg, evenwijdig aan de rechts gelegen sporen. Bezijden de weg bemerkten we zeshoekige bordjes met de vermelding ‘Ronsdonk Wandelpad’. Waar de weg een bocht maakte naar links, begaven we ons rechtsaf in de Broekstraat, nog altijd evenwijdig wandelend aan de spoorweg. Voorbij de laatste woningen maakte ook de Broekstraat een bocht, waarna we uitkwamen op een T-splitsing van grindpaden. Daar kozen we de rechtertak, met name Voetweg 85. Tussen weiland genoten we van de natuur en vooral de stilte. Net vóór een zone bos, bochtte het pad naar rechts en verliep terug richting spoorweg, doch wij stapten rechtdoor het bos in. Eenmaal doorheen de kleine boszone draaiden we rechtsaf langs de bosrand en kwamen uit aan de spoorweg in de Broekstraat. We begaven ons linksaf om iets verder linksaf te gaan in Dreef.

Deze kaarsrechte dreef leidde ons langs het links gelegen Natuurreservaat Ronsdonk. We passeerden er een wandelpoort en staken vervolgens de Leibeek over. Voorbij de beek werd de Dreef breder en geasfalteerd. We konden er even gebruik maken omstreeks 11:30 uur van enkele betonblokken teneinde een korte eet- en wandelpauze in te lassen. Gekomen ter hoogte van het wandelknooppunt 510, verlieten we Dreef naar links op een brede grindweg, Hollaken. Voorbij een uitgestrekte paardenweide mondde het pad uit op de dwars gelegen Vossenberg, tevens knooppunt 509. We kruisten de weg en volgden verder Hollaken het bos in, om er een kleine lus te wandelen en tenslotte opnieuw aan het knooppunt 509 aan te komen. Ditmaal sloegen we rechtsaf om verder te stappen doorheen de Meerbemdweg, deels Voetweg 84, door het Boortmeerbeeks Broek. Via een brugje overschreden we nogmaals de Leibeek, waarna wat verder de weg overging in een aardeweg. Na de passage door een volgende boszone bereikten we een Y-splitsing, om er nagenoeg rechtdoor te gaan op een nog smallere aardeweg. Op het einde van het pad kruisten we de Rijmenamsebaan, teneinde aan de overzijde de Molenbeekstraat in te gaan. De straat mondde uit op een driehoekig pleintje, om er rechts de Looikesstraat in te draaien. Deze weg vormde de verbinding tussen de beide geplande wandelingen. We verlieten dus het traject van de blauwe wandeling. Het smalle asfaltwegje tussen akkers ging over in een aardeweg, voorbij een hooischuur.

Het einde van de Looikesstraat bereikt, aan het knooppunt 23, gingen we haaks rechts verder op de Streepkensdreef en begonnen zo aan het parcours van de groene wandeling. De voordien gevolgde verbindingsweg staat dan ook aangegeven als NAAR Pikhakendonk Wandelpad. Amper de Streepkensdreef ingegaan, overschreden we een derde maal de Leibeek. Korte tijd nadien verlieten we de dreef naar links om via een uitgestrekt grasgebied het Natuurreservaat Pikhaken binnen te wandelen. Een kronkelend pad mondde wat verder uit op het jaagpad langs de Dijle. We begaven ons linksaf op het jaagpad, een brede grindweg, waarbij we aan de overzijde zicht kregen op de Sint-Martinuskerk van Rijmenam. Langs het jaagpad volgden we geruime tijd het traject van de GR12. Toen we omstreeks 13:35 uur de plaats naderden waar de Weesbeek zich bij de Dijle voegt, konden we even halt houden op een picknickbank voor het nuttigen van een broodje. Na deze wandel- en eetpauze verlieten we het jaagpad naar links via een smallere grindweg, Dijk genaamd. We gingen voorbij een stuk van de Oude Dijle, nu thuisbasis van de hengelclub De Ravesteinvissers. Op het einde van de grindweg bereikten we het centrum van Hever, ter hoogte van de Ravesteinstraat, die we links indraaiden.

De straat helemaal tot het einde volgend kwamen we uit op het Heverplein tegenover de Onze-Lieve-Vrouwkerk. Daar hielden we even halt voor een kopje koffie omstreeks 14:15 uur in café Hever City. Na te hebben genoten van de koffie gingen we verder rechts van de kerk via Donk, een smalle kasseiweg door een stukje bos. Ter hoogte van het knooppunt 26 verlieten we schuin rechts Donk en begaven ons verder het bos in op een aardeweg. Het pad helemaal tot op het einde volgend, wat verder benoemd als Voetweg 36, kwamen we een tweede maal terecht aan het knooppunt 23, met name het einde van de Looikesstraat. We begaven ons nu in tegengestelde richting opnieuw de Looikesstraat in, teneinde andermaal de verbindingsweg te volgen naar het driehoekig pleintje van voorheen. We verlieten bijgevolg het traject van de groene wandeling. Toen we het pleintje betraden, ging onze wandeling verder naar rechts door de Molenbeekstraat, om er het eerste pad rechts te kiezen, het Hazenpad, evenwijdig aan de Weesbeek. Het smalle grindwegje, dat het verloop van de beek volgde, eindigde op de Ganzenweg, vlakbij het station van Boortmeerbeek. Alvorens de terugreis aan te vangen, genoten we omstreeks 15:40 uur nog van een afsluitend drankje ter hoogte van Bistro Perfect in de nabijheid van het station. Immers, de eerste trein richting Mechelen vertrok pas om 16:44 uur. We sloten dan ook deze wandeldag af na zowat 20946 stappen.”

555: Zoutleeuw, Zaterdag 19 augustus 2023, 14,660 km. (10.901,323 km.)

“Een wandeling via knooppunten met start en aankomst ter hoogte van het Provinciedomein ‘Het Vinne’, gelegen aan de Ossenwegstraat 70 te Zoutleeuw. Na de verplaatsing vooraf via Cambio konden we terecht op de ruime parking aan de ingang van het domein. Even later, omstreeks 11:00 uur konden we onder een bewolkte hemel van start gaan en dit aan het knooppunt 304. We begaven ons rechtsaf op de Ossenwegstraat, om vrijwel dadelijk de eerste straat links, de Pijpstraat in te draaien. Deze licht stijgende kasseiweg volgden we slechts over vrij korte afstand, om er links een grasweg op te gaan. Bezijden het kasseiwegje bevond zich een wegwijzer naar het ‘Wijngaardpad’. Wat verder veranderde het graspad in een smalle wegel welke onder de bomen verdween. We stapten onder een houten portiek door, waarop de vermelding ‘Wijngaardpad’. Echter amper het bosje ingegaan, kregen we af te rekenen met honderden muggen, welke niet nalieten de eerste prikken uit te delen. Vlug de muggenspray boven gehaald, echter zonder al te veel succes. Het pad zouden we eerder kunnen vermelden als de ‘Muggenboulevard’. Na een ruime bocht naar rechts bereikten we na veel armgezwaai de muggenvrije openbare weg, de Bredestraat, tevens knooppunt 303. Deze brede grindweg leidde in een ruime bocht omheen de links gelegen bosrand. Ter hoogte van de eerste woningen veranderde het wegdek in asfalt. Deze weg tot op het einde volgend, kwamen we uit op de dwars gelegen drukke Budingenweg. Inmiddels het knooppunt 302.

We kruisten de weg, om aan de overzijde via het afgescheiden fietspad de weg naar links op te gaan. Deze druk bereden weg echter, konden we even later ter hoogte van het Gemaal Zoutleeuw verlaten naar rechts, via een brug over de Kleine Gete. We troffen er het knooppunt 301 aan, doch bovendien hielden we er even halt op de nieuw aangebrachte rustbanken voor een boterham met omelet. Na deze korte eet- en wandelpauze begaven we ons opnieuw op weg. Aan het knooppunt 301, volgden we ditmaal de richting naar het knooppunt 300, vooreerst via een smal grindpaadje links van de Kleine Gete, zowat in tegengestelde richting. Via een haakse bocht naar links ging het omheen een uitgestrekt grasveld. Een volgende bocht naar links liet ons via een brugje de Vloedgracht overschrijden, waarna het nagenoeg in rechte lijn verliep richting centrum van Zoutleeuw. Het tot nog toe gevolgde pad had dan ook als benaming ‘Verbrande Brug’. Het pad verliep min of meer evenwijdig aan deze gracht. We bemerkten er tevens de aanduiding dat we een gedeelte bewandelden van het traject van de Streek-GR Hageland, alsmede de GR128. Gekomen op de kruising met de rechts gelegen Melkweg, ging de grindweg over in een smalle betonweg. Tussen de akkers en weiden door wandelden we verder via de Verbrande Brug. Het af en toe bochtrijke wegje liet ons het knooppunt 300 voorbijgaan. Op het einde van de weg bereikten we een Y-splitsing aan het knooppunt 39.

We kozen de linkertak en gingen via een brug de Vloedgracht over om verder te stappen op de Leeuwerweg. Het betonbaantje mondde tenslotte uit op de dwars gelegen Tiensestraat, aan het knooppunt 38. We sloegen de straat in naar links, richting centrum Zoutleeuw. We begaven ons op deze drukke toegangsweg naar het centrum, om een drietal ruime bochten later aan te komen op de Schipstraat, ter hoogte van de brug over de Kleine Gete. We konden er de kapel bekijken van Onze-Lieve-Vrouw-Ster der Zee. We volgden over korte afstand de Prins Leopoldplaats naar rechts, evenwijdig aan de Kleine Gete, tot aan het knooppunt 3. Daar ging het haaks linksaf, de Kleine Gete over en vervolgens via de Vleesstraat tot aan de Sint-Leonarduskerk. Naast de kerk troffen we een klein kunstwerk aan, getiteld ‘De Voor Denker’. We betraden er vervolgens de Grote Markt aan het knooppunt 31. Men was er bezig met de oprichting van een podium ter gelegenheid van de kermis. We konden er omstreeks 12:45 uur even de dorst lessen op het terras van café ‘De Met’. Gelukkig voorzien van grote paraplu’s, vermits we tijdens het nuttigen van een cola werden voorzien van regenwater. Tevergeefs hopend op het einde van de regenbui, toch maar noodgedwongen de regenjas aangetrokken.

Aan het knooppunt 31 begaven we ons nadien naast het stadhuis in de Rijkswachtstraat, welke overging in de Vincent Betsstraat, richting stadspark van Zoutleeuw. Net vóór het park sloegen we links de doodlopende Kanonstraat in, welke op het einde via een graspad rechts toegang gaf naar het stadspark. Daar konden we nog even schuilen voor de regen, terwijl we nog even dachten aan de inwendige mens. Na de maaltijd volgden we verder het pad doorheen het stadspark tot we het park verlieten via de Vestenwandeling tot aan het knooppunt 32. Daar ging het haaks rechtsaf op een brede grasweg langs de rand van een perenboomgaard. Op het einde van de boomgaard vonden we het knooppunt 33, alwaar we haaks links kozen, om er nadien via een haakse bocht uit te komen op de Ossenwegstraat, een vrij drukke brede betonweg. Gelukkig dienden we over niet al te lange afstand deze weg naar links te volgen, weliswaar onder de striemende regen. Net voorbij het huis nr. 62 begaven we ons rechtsaf op een brede grindweg, Voetweg 50, welke leidde naar het knooppunt 309. We draaien er haaks linksaf om via een brugje de Sint-Odolphusbeek over te gaan. Aan de overzijde van het brugje betraden we het Provinciedomein ‘Het Vinne’. Na de doortocht doorheen een stukje bos mondde het pad uit aan het knooppunt 308, aan de rand van een rietzone. We gingen er haaks rechtsaf en betraden het wellicht langste vlonderpad dat we ooit hebben gezien, tussen het riet dat boven onze hoofden uitkwam. Het bochtige vlonderpad eindigde wat verder aan een schuilhut.

Net voorbij de schuilhut was het vlonderpad versperd en niet toegankelijk omwille van het broedseizoen. We dienden bijgevolg een alternatieve grasweg te volgen omheen deze broedzone. Het pas gemaaide pad wees duidelijk de weg. We stapten nu verder over diverse brede graspaden omheen het eigenlijke Vinne. Het knooppunt 345 voorbij, zetten we onze wandeling verder langs open grasvelden, doorheen kleine rietzones en af en toe een bosrijk gebied. Net alvorens we het volgende knooppunt 344 zouden aantreffen, konden we nog even halt houden omstreeks 14:30 uur ter hoogte van één van de vele picknickplaatsen omheen het Vinne. Een rijsttaartje ging zonder al te veel moeite naar binnen. We begaven ons nog wat verder doorheen een volgende rietzone via een ander knuppelpad tot aan een mooie vogelkijkhut. Daar konden we even van nabij het waterwild bekijken dat zich bevond op het Vinne. Vanaf de vogelkijkhut bereikten we tenslotte het knooppunt 344. We kozen rechtsaf en betraden opnieuw een boszone op vrij modderige paden. Uiteindelijk dienden we even later een tijdje afscheid te nemen van de natuur, daar het pad uitmondde op de Rondeweg, een asfaltweg die naar links werd betreden. Wat verderop voorbij de eerste woningen ging de straatnaam over in de Zwartaardeweg, langs de rand van het Zwartaardebos. Op het einde aan een Y-splitsing gingen we links verder op de Zwartaardeweg om de bebouwde kom te betreden van Ossenweg. Een kruispunt verder hielden we rechts en begaven ons op de Muggenberg, vrijwel dadelijk een flinke kuitenbijter.

De steile beklimming overwonnen arriveerden we aan de kapel van Onze-Lieve-Vrouw-van-de-Ossenweg. Vermits de deur was geopend brachten we een bezoekje aan de kapel zelf. Na het bezoek kruisten we de Ossenwegstraat en stapten aan de overzijde verder door de Lindeweg. Vervolgens kruisten we wat later de dwars gelegen Lindeweg en wandelden verder door de gelijknamige doodlopende weg. Op het einde ging de betonbaan over in een smalle wegel op een grasweg om uit te komen op een kruispunt van veldwegen aan het knooppunt 343. We kozen er links de stijgende Pijpstraat, een holleweg, welke over het hoogste punt verder verliep tussen akkers en overging in een smalle kasseiweg. Na een tweetal bochten verliep de kasseiweg in rechte lijn naar het knooppunt 305 op de kruising met de Bredestraat, die we links insloegen. Langs een boomgaard en akkersland daalden we af naar de Ossenwegstraat, om aan de overzijde opnieuw het Provinciedomein te betreden en er het knooppunt 306 te vinden naast een picknickbank. We hielden nog even kort halt om nadien een grindweg naar rechts te bewandelen, evenwijdig aan de openbare weg om even later aan te komen ter hoogte van het bezoekerscentrum, tevens knooppunt 307 en einde van de wandeling.”