016: Poperinge, Donderdag 21 augustus 2008, 16,9 km. (314,9 km.)

De tweede etappe van de vierdaagse van de IJzer, werd in het wandelboek Marching slechts kort aangekondigd als volgt: ‘Donderdag – Jeudi 21/08/2008 – 8970 Poperinge (West-Vlaanderen) – Vierdaagse van de IJzer – 16-32 km. Start: Poperinge’. De vrouw des huizes zorgde toen ook voor het hierna volgend wandelverslag dat aanvankelijk op vrijdag 10 oktober 2008 om 12:33 uur werd geschreven.

“Op de vlucht voor het oorlogsgeweld, langs kasteeldomeinen en nieuwe horizonten naar de vrede. Dag twee zou vertrekken in Poperinge en nadat we de Gasthuisstraat induiken, worden we gescheiden van de mensen die de 32 km zullen stappen. Maar we zullen elkaar later op de dag terugzien, als we opnieuw samenkomen. We wandelden langs het kasteeldomein ‘De Lovie’, dat sinds 2000 beschermd is als monument en het park er omheen als dorpsgezicht.  Het domein wordt nu gebruikt voor de begeleiding van meer dan 500 jongeren en volwassenen met een matige, ernstige en diep verstandelijke handicap, op het vlak van onderwijs, werk en wonen. Voorwaar een nobel werk dat ons aller respect verdient. We verlaten het domein met zijn rode beukendreven, de waterpartijtjes en bruggetjes, bosjes en hagen en gaan op weg langs café het Jagershof.

Daar buiten worden we vergast op een plaatselijke jazzband die ons op een ludieke manier moed inpompt om verder te gaan. We naderen het militair kerkhof van Dozinghem, een plaats om even stil te staan en te bezinnen. Oorlogsgeweld, eender in welk werelddeel is immers een tranendal. De rust die er hangt werkt sereen en de stilte is haast tastbaar. Er liggen 3309 gesneuvelden, waaronder 65 Duitse soldaten. Hier ontmoeten we onze medewandelaars van de lange tocht. Samen gaat het richting Westvleteren, bekend om zijn paterkes en zijn bier, maar er ligt ook alweer een Belgisch militair kerkhof, met 1208 zerkjes van wapenbroeders die sneuvelden voor ons aller vrijheid. Het is nu een vredig dorpje in de Westhoek en de plaatselijke taverne aan de abdij noemt dan ook toepasselijk ‘De Vrede’. Er is de kerk en de verschillende kapelletjes, maar onze aandacht gaat ook uit naar een paar parachutisten, die net een oefening houden en met de gratie van een vogel netjes op de grond landen.

Ook worden we regelmatig verrast met een kleine versnapering op de verschillende controleposten. Een kinderhand is gauw gevuld maar ook die van de groten, en als er iets invalt voelt het fijn aan. De innerlijke mens mag immers niet verwaarloosd worden. Als laatste deel, maar niet minder interessant, zijn er de hoppevelden. Een bestanddeel, om later gebrouwen te worden tot een lekker glas bier. Ze zijn het bekijken waard. Moe maar voldaan en met een lading indrukken en geschiedenis in onze ondertussen lege rugzak, komen we opnieuw aan in Poperinge. We keren terug naar ons kamp, om een welverdiende rust te gaan genieten. Morgen is er alweer vroeg appèl om richting Diksmuide te trekken. Wordt vervolgd dus ...”.

Ook onze wandelboekjes werden toen voorzien van enkele regeltjes, waarin gepoogd werd een eerste indruk na te laten: ‘K: Van Poperinge naar kasteeldomein De Lovie. Langs café het Jagershof naar het militair kerkhof van Dozinghem. Café De Vrede in Westvleteren. Demonstratie van enkele para’s, door de hopvelden terug naar Poperinge. J: Mini: 2^de Dag = Poperinge. Kasteeldomein De Lovie, het Jagershof, het Dozinghem Military Cemetery, De Vrede en terug naar Poperinge. Mooie hopvelden langs het parcours’.