166: Brasschaat, Donderdag 13 mei 2010, 30 km. (3311,211 km.)

Een tocht welke voorheen niet werd aangekondigd in het wandelboek Marching. Na afloop van de tocht, werd nog diezelfde avond een relaas neergeschreven met betrekking tot de belevenissen onderweg, omstreeks 21:17 uur.

“Vandaag genoten we van een vrije dag en dat was de ideale gelegenheid om even de wandelschoenen aan te trekken. We hadden trouwens de voorbije week een tip gekregen van de voorzitter van onze wandelclub De Kwartels, om koers te zetten naar Brasschaat, alwaar de 31^ste Mars 18RA zou doorgaan. De startplaats bevond zich in Hangaar 100 van het Kwartier West - Departement Artillerie. Ondanks het minder goede weer deze ochtend, keken we toch met enige belangstelling uit naar het verloop van deze wandeltocht. We vonden een parkeerplaats in de buurt van de kazerne en konden wat later terecht in de ruime hangar om te voldoen aan de inschrijving. Aldaar kregen we reeds tal van informatie over het kwartier, alsook inzake vorige edities van deze mars. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 12, 20 of 30 km. Gezien we altijd te vinden zijn voor wandelingen, georganiseerd door Defensie, kozen we vandaag voor de 30 km, speciaal om onderweg één en ander te zien te krijgen. We genoten van een kopje koffie en konden daarna op weg, reeds voorzien van regenkledij, vermits we het niet droog konden houden bij de start.

We gingen van start op het militair domein en kwamen vooreerst langsheen het museum binnen het kwartier en een andere hangaar waar modelbouw was tentoongesteld. We behielden deze zaken echter voor later en vervolgden onze weg richting uitgang. We bereikten de openbare weg en gingen linksaf, om dadelijk aan de andere kant van de weg, rechtsaf te draaien. We bevonden ons algauw op de Kapittelroute, een fietstraject van 38 km. Bezijden de weg troffen we wat verder een eenzame cowboy aan, blijkbaar een reclame voor de verkoop van wildwestzadels. Wat verderop ging het via een rechts gelegen zandweg in de richting van het fort van Brasschaat. De GR12 (Amsterdam - Parijs) hield ons op deze weg gezelschap via zijn rood-witte markeringen op de bomen. Bezijden de weg troffen we ook vandaag aanwijzingen betreffende de tijdelijke route BAT10, de Beeldenroute Antitankgracht. Rechts kwamen we langs het reeds vermelde fort met zijn antitankgrachten. Een eerste maal ging het over de spoorweg om even later te kunnen genieten van een stukje bosgebied. Bossen en heide wisselden elkaar af en het ging wat kronkelend over en weer via enkele zandpaadjes.

Een tweede maal dwarsten we even later de spoorweg en daar namen we afscheid van de wandelaars van de 6 km, welke rechts de betonbaan namen richting vliegveld van Brasschaat. Wij vervolgden onze weg rechtdoor en gingen aan de overzijde van de weg opnieuw het bos in. Hier trokken we door tal van bosgebieden, afgewisseld met stukken heide. We wandelden doorheen tal van oefenpleinen en gingen langsheen het klein schietveld. Onderweg bemerkten we informatieborden met betrekking tot het herstel van de heide. Blijkbaar een samenwerking tussen liefhebbers van de natuur en defensie, het geheel onder de naam Life Project Danah. Trouwens een initiatief dat we enkel maar kunnen toejuichen. Tal van kleine watergebieden konden we bemerken, meteen een ideale plaats voor waterwild en vogels. Na wat draaien en keren, naargelang het verloop van de zanderige paden, bereikten we uiteindelijk de betonbaan naast het vliegveld. Terwijl we konden zien hoe enkele zweefvliegtuigen werden klaar gemaakt om later op te stijgen, vervolgden we onze tocht in de richting van de Aero Club, waar we meteen een eerste controle ondergingen. Volgens de verantwoordelijke ter plaatse hadden we ongeveer 9 km afgelegd. We vonden een zitbank binnenin en konden genieten van een hapje, terwijl het ondertussen buiten heviger begon te regenen. Een beter moment konden we niet wensen.

Bij het verlaten van de Aero Club vervolgden we onze weg naar rechts, in de richting van de Essense Steenweg. Bij het bereiken van deze steenweg, namen we afscheid van de medewandelaars aan de 12 km, welke rechts het fietspad langsheen de steenweg volgden, terwijl de wandelaars aan de 20 en 30 km, de steenweg overstaken en aan de overzijde een dreef ingingen. We volgden deze gemakkelijk te bewandelen dreef tot aan het Dennenhof. Via de parking gingen we naar de Bredabaan, staken deze over en vervolgden naar links onze weg. We volgden nu over korte afstand de Bredabaan en meteen het traject van de Voor- en Noorderkempen route, een omloop voor autoverkeer. Even later ging het naar rechts, in de plaatselijke villawijk. Enkele statige villa's schoven aan het oog voorbij, zij het echter niet voor lang. Enkele straten verder ging het naar links in de richting van een weide en daar vonden we aansluiting met een lange kiezeldreef. We sloegen de dreef links in en waren vertrokken voor een omloop omheen het groot schietveld. Links en rechts van de dreef konden we enkele prachtige watergebieden aantreffen, wat aanleiding gaf tot het nemen van enkele foto's van het waterwild.

Af en toe kregen we wat motregen te verwerken, maar hielden het verder wonderbaarlijk zo goed als droog. De lucht klaarde enigszins op en dat was aangenamer wandelen. Enkele geschutsstellingen waren aangegeven, alsook verkeersborden welke het verkeer van de rupsvoertuigen regelden. Geruime tijd later bereikten we een splitsing, waar de afstanden 20 en 30 km scheidden. De 20 ging naar rechts, de 30 vervolgde naar links. Het hoekje om bemerkten we dat we ons bevonden op het grondgebied van Gooreind (Wuustwezel) en dat we tevens het natuurgebied Het Groot Schietveld hadden bereikt. We sloegen vrijwel onmiddellijk een rechts gelegen zandpad in en dat leidde ons langsheen de linker limiet van het groot schietveld. We volgden nu bijna in rechte lijn dit pad over een afstand van ongeveer 5 km tot aan de cafetaria van de Braboclub. Hier konden we de rust en de stilte van dit gebied duidelijk aanvoelen, aangezien slechts weinig wandelaars deze route hadden verkozen. We hadden vaak het gevoel er alleen te wandelen en dat maakte het genot des te groter. We hadden geen idee dat dit gebied danig uitgestrekt zou zijn. Rechts van ons bevond zich een enorm watergebied en we konden enkel het pad links daarvan volgen. Brede sporen van rupsvoertuigen waren te bemerken.

Uiteindelijk bereikten we na ongeveer 16 km de club van de watersportliefhebbers en konden daar terecht voor de laatste controle van de dag. Iets over halfweg verlieten we de MAW BRABO, om de linker limiet verder te volgen tot op het einde van het watergebied rechts van ons. Vervolgens ging het in een wijde boog omheen het water, waarbij we opnieuw de GR12 gedeeltelijk bewandelden. We draaiden vervolgens stilaan naar rechts om de terugweg aan te vatten aan de andere kant van het watergebied. Op die manier bereikten we even verderop de centrale as van het groot schietveld en de pijlen volgend, begonnen we aan een terugtocht van ongeveer 5 km, bijna in rechte lijn doorheen het schietveld. Nu kregen we onderweg tal van schietdoelen te zien, gaande van lichte trucks tot zware pantservoertuigen. Sommige stonden alleen opgesteld in de heide, andere bevonden zich in groepjes bij elkaar. Sommige ver verwijderd van het te bewandelen pad, andere binnen handbereik. De verleiding er een te beklimmen bleek achteraf te groot te zijn geweest, altijd leuk als herinnering trouwens aan dergelijke wandeltochten. Stilaan bereikten we later het punt waar de wandelaars aan de 20 km, ons van rechts opnieuw kwamen vervoegen. Meteen was het gevoel er alleen te wandelen verdwenen.

We naderden ook het bosgebied dat reeds van verre zichtbaar was en verlieten op die manier de open heide en ook het gebied van het groot schietveld. Van een belevenis gesproken!! Na nog enkele kiezelpaden te hebben verwerkt, bereikten we opnieuw het bosrijke gebied en volgden daar vooreerst een zanderig pad, om wat later de diepe gleuven te volgen, nagelaten door rupsvoertuigen. We draaiden enigszins terug om op die manier een asfaltweg te bereiken, wat een ander stapgevoel gaf. We hoorden links van ons de luidsprekers van een ruitergebeuren, doch konden even verderop opnieuw naar rechts het bos in. We kregen als afsluiter van de wandeling nog enkele prachtige dreven te verwerken, alvorens uiteindelijk aan te komen ter hoogte van de drukke Essense Steenweg en de ernaast gelegen Bredabaan. Zo trokken we opnieuw in de richting van het kwartier, waar we uiteindelijk even voor vijf uur aankwamen. Op tijd dus om de eindcontrole te ondergaan.

We kregen als aandenken nog een mooi getuigschrift. Onze geplande bezoekjes aan het museum en de modelbouwstand eindigden echter in mineur. Het museum bleek om vijf uur reeds gesloten en de modelbouwstands waren zo goed als opgeruimd. De stand van de politie was weg en de brandweer was bezig met opruimen. Restte ons nog enkel het kleine marinemuseum om een blik op te vangen. Toen we huiswaarts keerden stond het eindtotaal wandelaars op 1187. We hebben vandaag alweer genoten van een militair getinte wandeltocht en dat blijft voor herhaling vatbaar. Misschien tot een volgende gelegenheid... Mocht er echter ooit nog eens een manoeuvre plaatsvinden op het schietveld, dan hadden we daar natuurlijk graag getuige van geweest, de kans echter daartoe zal klein zijn waarschijnlijk, je weet echter nooit hoe een dubbeltje rollen kan.”

We beperken ons tot slot tot het weergeven van de eerste indrukken, welke kort na afloop van de tocht in de wandelboekjes werden neergeschreven. ‘K: Brasschaat. Wandeling via de kazerne langs vliegplein en schietbanen. Opmerkelijk is dat dit een natuurgebied is. Heide en bossen. Motregen! J: Tocht doorheen het militair domein van Brasschaat met het groot schietveld en tal van wrakken van rupsvoertuigen.’