265: Sint-Margriete, Zondag 21 april 2013, 21,7 km. (5283,979 km.)

“Een zondagochtend, vol zonneschijn, bracht ons naar Sint-Margriete. Aldaar zouden we een wandeltocht aanvangen ter hoogte van de kerk. De wandeling werd in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen als volgt omschreven: ‘Water, wind en wolken over de uitgestrekte landerijen en stille dorpen’. Volgens de beschreven route bedroeg de totale wandelafstand 21,7 km. Voor het grootste gedeelte van de route zouden we de geel-rode tekens volgen van de Streek-GR Uilenspiegel. Na een hapje en voorzien van aangepaste kledij konden we op weg. We namen even de tijd om de kerk te bekijken en een zogeheten tiendenpaal, welke zich bevond vóór de kerk. Deze palen zijn een gevolg van het tiendenrecht en aldus van kerkelijke oorsprong. Een tiende van de opbrengst van een landbouwbedrijf ging naar de abdij of het kapittel waartoe het grondgebied behoorde. De tiendenpaal aan de kerk droeg de initialen SB (Sint-Baafs). Een oude waterpomp in de nabijheid was eveneens een bezienswaardigheid.

 De wandeling begon langs de hoofdstraat van het dorp, naar rechts richting Nederlandse grens. Net alvorens de grens te bereiken, ging het opnieuw naar rechts via de Sint-Lievenspolder. Vanaf nu zouden we geruime tijd wandelen op het traject van de Streek-GR Uilenspiegel. Het ging langs een links gelegen dijk en even verder voorbij de Molenkreek. Ter hoogte van een haakse dijk wandelden we naar links, richting Waterlandkerkje. Zo bereikten we de grenspaal 333, en betraden we het grondgebied van Zeeuws-Vlaanderen. Het wandelparcours volgde enkele elkaar opvolgende dijken, alwaar we tal van schapen konden bekijken. We dwarsten even later de weg Sint-Margriete – Waterland-Oudeman en bevonden ons terug op Belgische bodem. Zowat 100 m voorbij de grens ging het rechtsaf in de Zeestraat. Wat verder werd de straat Vluchtelingenstraat en bereikten we nogmaals de Molenkreek, ditmaal vanuit een andere richting. We hielden ditmaal links aan en bevonden ons terug in de Livinuspolder. Tot slot kwamen we ter hoogte van een rotonde in Elmare.

 Nog steeds de Streek-GR Uilenspiegel volgend, wandelden we verder via de Hogestraat naar het kerkje van Sint-Jan-In-Eremo. Dit Sint-Jan-de-Doperkerkje dateert van 1682. Lange tijd was deze plaats een bedevaartsoord. We staken de hoofdweg over en wandelden rechtdoor, richting Boerenkreek, vandaag de dag een provinciaal domein met een watersportcentrum. Via enkele trappen bereikten we de hoger gelegen dijk en verkregen aldaar een schitterend uitzicht over de Boerenkreek. Het ging naar links over de dijk, om aan het einde af te dalen naar de weg Bentille – Sint-Jan-In-Eremo. We volgden de weg naar rechts tot aan de Sint-Jansbrug over het Leopoldkanaal. Via de brug ging het over het kanaal. Aldaar bemerkten we nu de tekens van de GR5A, alsook van de LAW Grenslandroute. We wandelden nu langs het traject van drie verschillende wandelroutes. Op de oever van het Leopoldkanaal ging het dan ook meteen naar rechts. Rechts hadden we zicht op het Leopoldkanaal en links de Bentillekreek. Via een graspad wandelden we verder tot aan de volgende brug, de Zonnebrug. Aldaar staken we opnieuw het Leopoldkanaal over en wandelden rechtdoor verder.

 Het ging langsheen de dijk , waarbij we een opvallend kunstwerk konden aanschouwen bovenop de dijk. Gekomen ter hoogte van een splitsing ging het naar rechts, teneinde het traject verder te volgen van de GR5A. We stapten nog een eindje over het traject van de Streek-GR Uilenspiegel, welke rakelings langs de Boerenkreek ging. Uiteindelijk bereikten we een voorrangsweg, voorzien van de geel-blauw bewegwijzerde fietsroute, de LF 51 Gravejansroute. We dwarsten de voorrangsweg en volgden een smalle betonweg rechtdoor. We wandelden voorbij een kreekje, de Roeselarekreek, doch bijna uitgedroogd. Na enkele bochten bereikten we een kruispunt van wegen. Aldaar volgden we niet langer het traject van de LF-route, doch gingen rechtsaf, de Uilenspiegelroute verder volgend. Op die manier ging het langs de links gelegen Hollandersgatkreek.

 Eenmaal de kreek voorbij, dwarsten we de weg Sint-Kruis – Sint-Margriete en hielden rechtdoor aan op de betonweg. Met een rechts van ons gesitueerde dijk, bleven we steeds verder rechtdoor wandelen tot net vóór de grenspaal 336. We kozen voor rechts en bleven aldus op Belgisch grondgebied. Na opnieuw een bocht naar links en vervolgens naar rechts, wandelden we voorbij camping de Soetelaer. Wat later wandelden we via de krinkeldijk terug richting eindpunt van de wandeling, de kerk van Sint-Margriete. Een zonnige en aangename wandeltocht kwam ten einde.”

077: Sint-Jan-In-Eremo, Vrijdag 01 mei 2009, 23,339 km. (1428,534 km.)

Deze tocht werd voorheen in de wandelgids Marching, editie 2009, als volgt aangekondigd: ‘Vrijdag – Vendredi, 01/05/2009 – 9982 Sint-Jan-In-Eremo (Oost-Vl.), 19^de Krekentocht – 6-12-18-24-30 km. Wandelclub Roal Benti. Start: Gemeentezaal. Het mooie krekengebied onder uw voeten. Prachtige vergezichten, rietkragen, vissers, waterwild en dijken in een ongelooflijke natuurpracht. Het Vlaamse vlakke polderland op zijn best.’ Na afloop van deze zonnige lentewandeling, schreven we het hierna weergegeven wandelverhaal, op vrijdag 01 mei 2009, omstreeks 18:12 uur.

“Deze morgen hadden wij een afspraak met de wandelclub Roal Benti, die voor de 19^de maal organisator was van de Krekentocht in Sint-Jan-In-Eremo. Er kon worden gekozen uit de afstanden 6, 12, 18, 24 en 30 km. Wij opteerden om het 24 km parcours te bewandelen. Plaats van inschrijving en vertrek was gelegen in de Culturele Site ‘De Meet’ in het dorp van Bentille. Reeds vroeg op deze eerste mei, was er een grote toeloop in het centrum van deze kleine gemeente, gelukkig hadden de inrichters van de wandeling voldoende parkeerplaatsen voorzien op grasvelden in de buurt van de startplaats. Na de nodige inschrijvingsformaliteiten trokken wij op weg. Na de start, wandelden wij de dorpskom uit in de richting van de open velden. We volgden de ‘Sentse Kreken Route’, een traject dat nog vaak zou worden bewandeld in de loop van de dag. Via tal van akkers, waar enkele boeren het feest van de arbeid aan zich lieten voorbijgaan, kwamen we aan de Sint Jansbrug ter hoogte van het Leopoldkanaal. Hier draaiden wij rechtsaf om gedurende een hele tijd de dijk naast het kanaal te volgen.

Links trokken wij voorbij een van de eerste kreken van de dag, de Oostpolderkreek. Opvallende aanwezige hier, het waterwild. Na enkele honderden meters het kanaal te hebben gevolgd, lieten wij dit rechts van ons en draaiden links opnieuw een kleine betonweg op. Hierlangs liep de ‘Sentse Vijf Dorpenroute’. Wat verderop langs deze weg troffen wij een bekende zaak aan, de ‘Roste Muis’. Hier konden wij het niet laten om een foto te laten nemen door een medewandelaar. Juist om de hoek troffen wij een eerste kunstwerk aan inzake Reynaert de Vos, met name enkele ganzen in het water. De begeleidende tekst was duidelijk: ‘Als de vos de passie preekt, boer pas op je ganzen’. Wat verderop, na een eerste stuk wandelweg van 6,17 km, arriveerden wij aan een lokale garage in Sint-Jan-In-Eremo, waar een eerste maal kon worden gerust. Op het buitenterras was het gezellig genieten van de meizon.

Na een hapje en een drankje, trokken wij terug op pad en belandden al heel vlug op het ‘Plattelandspad Sint Margriete’. Ook dit pad zouden wij nog herhaaldelijk onder de voeten krijgen, telkens voorzien langs de weg van didactische panelen over de plaatselijke landbouwactiviteiten. Een opeenvolging van dijken, polders en kleine watergebieden, in combinatie met opnieuw enkele stukken van de Sentse Vijf Dorpenroute, deden ons gaan in de richting van het dorp van Sint Margriete. Onderweg af en toe een kunstwerk dat herinnert aan de legende van Reynaert de Vos. Zowat 4,8 km na onze eerste rustpost kwamen we aan in het kleine parochiezaaltje van Sint Margriete. Ook hier was echter voldoende plaats aanwezig, vermits enkel de 24 en 30 km hier voorbij dienden te komen. Naast het zaaltje de plaatselijke Sint Margaretakerk (1881) met een ‘Tiendenpaal’, daterend uit het Ancièn Regime. De palen dienden om de tiendgebieden van de pachters af te bakenen. De landbouwers moesten 1/10 van hun opbrengst afstaan voor de eredienst. (Een derde voor de pastoor, een derde voor het onderhoud van de kerk en een derde voor de armenzorg).

De tweede rust achter de rug, keerden we terug in de richting van Bentille. Vooreerst langs een nogal drukke weg, om vervolgens te kunnen genieten van de rustige polderwegen. Een volgend wandelpad dat we konden bewandelen betrof de ‘Smokkelroute’. Hier alweer tal van dijken en poldergebieden, zowel links als rechts van het traject. Wat verderop bevond zich de Krekenroute, die we slechts deels volgden, aangezien we opnieuw aankwamen aan de reeds vermelde garage om daar even te pauzeren. Het pas afgelegde stuk weg had een lengte van 5,543 km. Ondertussen konden we vaststellen dat het reeds drukker was op deze stopplaats, gezien ondertussen het middaguur reeds achter de rug was. Tevens kregen we hier het gezelschap van de kortere afstanden. Korte tijd na het verlaten van deze rustplaats, belandden we aan de kerk van Sint Jan de Doper, waar tegenover het Provinciaal Sport en Recreatiedomein ‘De Boerenkreek’ was gelegen. Deze kerk is beschermd sedert 1975. Jammer genoeg bevond deze kerk zich in de steigers. Volgens de plaatselijk mededeling betrof het hier een bedevaartsoord, aangezien hier werd gebeden tegen de vallende ziekte, de seskens of stuipen en tegen koortsen en plagen.

Hier draaiden we opnieuw rechts de velden in om in de richting van de kreek zelf te gaan. We bevonden ons ondertussen op de ‘Boerenkreek wandelroute’. Op het einde van dit weggetje troffen we inderdaad de vernoemde kreek aan, welke pas zichtbaar werd na het beklimmen van de dijk. Hier konden we de pracht van dit watergebied ten volle aanschouwen. De kreek werd dan een tijdje gevolgd van op de hoger gelegen dijk, om wat verder terug naar de weg te draaien. De kreken betreffen eigenlijk vroegere turfputten. Hier zagen we opnieuw de Sint Jansbrug om deze keer het Leopoldskanaal te volgen in de andere richting. Stilaan belandden we aan de Graaf Jansdijk, welke ons regelrecht deed terugkeren naar het dorp van Bentille en waar het einde van de wandelroute werd bereikt. De dijk liep van Duinkerke tot Sas van Gent. Toen wij nadien huiswaarts reden, konden wij bemerken dat om 14 uur reeds meer dan 1400 wandelaars op weg waren gegaan om deze prachtige omgeving te aanschouwen. De ene wandelaar al wat langer dan de andere, maar heeft dat eigenlijk wel belang? Gewoon genieten van een vrije zonnige dag, meer hoeft dat voor velen niet te zijn.”

Ook kort na afloop van de wandeling, noteerden we enkele eerste bevindingen in onze ondertussen bekende wandelboekjes. ‘K: Mooie tocht langs kreken en dijken. Veel info langs de weg betreffende de bezienswaardigheden. Stralend weer. +20°. J: Mooie 1-mei wandeling door de polders, over tal van dijken en langs mooie kreken. Aangenaam en zonnig lenteweer!!’