139: Eeklo, Zondag 17 januari 2010, 19,9 km. (2737,333 km.)

Een georganiseerde tocht welke van start ging in Eeklo. Voordien werd in de wandelgids Marching deze tocht als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 17/01/2010 – 9900 Eeklo (Oost-Vlaanderen), Sint-Jozefswandeling – 5-8-13-18-22-30 km. Wandelclub Roal Benti. Start: Basisschool Sint-Jozef. Rustige winterwandeling. Mooie en goed begaanbare veldwegels brengen de wandelaars op grondgebied van Eeklo, Adegem, Maldegem en Balgeroeke. Gedeeltelijk nieuw parcours.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een verslag, omstreeks 19:11 uur.

“Gisteren hadden wij gepland om vandaag te gaan wandelen in Rijkevorsel. Toen wij echter deze ochtend omstreeks 06:15 uur werden gewekt, viel het water met bakken uit de lucht. Onze plannen vielen figuurlijk in het water en dus besloten we om thuis te blijven. Later in de voormiddag klaarde het op en toen zowaar de zon te voorschijn kwam, namen we de beslissing om alsnog de wandelschoenen aan te trekken. Onze keuze viel dan op een wandeling dichter bij huis, met name de Sint-Jozefswandeling te Eeklo. Deze tocht werd georganiseerd door Wandelclub Roal Benti en nam een start vanuit de Basisschool Sint-Jozef aldaar in Eeklo. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 10, 15, 19, 23 of 30 km. Gezien wij pas omstreeks 11:30 uur van start zouden gaan, kozen wij het traject van 19 km, met een werkelijke afstand van 19,9 km. Langsheen het wandelparcours zouden we twee controleposten vinden, eentje in Adegem en een andere in Balgerhoeke. We kenden reeds Roal Benti van enkele vorige wandelingen en konden toen steeds met een voldaan gevoel huiswaarts keren. Zo hoopten wij ook vandaag dit te kunnen doen. Na een koffie trokken we op weg.

Het eerste gedeelte van de tocht had een lengte van 8,6 km, een flinke hap om te verwerken. Gelukkig hadden we vanaf de start de zon aan onze zijde en dat voelde goed aan, vooral na de voorbije winterweken. We wandelden langs een rustig baantje in de richting van de Ringlaan, welke we vervolgens dwarsten. Aan de overzijde troffen we een veldweg, welke ons loodste tot aan het Schipdonkkanaal. Hier gingen we linksaf en volgden de oever van het kanaal tot aan de verder gelegen Raverschootbrug. We staken de brug vervolgens over en volgden dan terug naar links de andere oever van het kanaal. We zaten op het grondgebied van Adegem (Maldegem). Langsheen deze oever van het kanaal troffen we de aanduidingen van de Wandelroute Uilenpad. Met de zon in het aangezicht en in de verte enkele draaiende windmolens, volgden wij de weg tot aan de jachthaven van Maldegem. Hier ging het haaks rechtsaf en volgden we een kleine landweg in de richting van de open velden. We volgden hier gedeeltelijk het traject van de Drongengoed Route (44 km), een omloop voor fietsers.

Even verder verlieten we deze weg en namen een schuin links gelegen veldwegje, dat al spoedig overging in een smalle wegel, afgezoomd door een grasberm. Het terrein werd drassig en we kregen wat modder te verwerken, een gevolg van de voorbije winterprik. De veldwegel kronkelde zich tussen de landerijen door en af en toe kregen we de wind langs alle kanten te verwerken. Na geruime tijd deze veldwegel te hebben gevolgd, bereikten we een drukke weg, waar we terug rechtsaf dienden te gaan. Hierlangs verliep de Plattelandsroute Maldegem. Gelukkig konden we wat verderop deze drukke weg verlaten en gingen we een links gelegen klinkerweg in. We voelden dat het parcours de hoogte inging. We troffen opnieuw de Drongengoed Route aan en vervolgden onze wandeling langsheen rustige landelijke baantjes. Uiteindelijk bereikten we de industriezone van Maldegem en hier situeerde zich onze eerste controlepost in de toonzalen van de firma Decoranda. Hier konden we even genieten van een hapje en een drankje tussen de veranda's welke aldaar konden worden gewikt en gewogen. Juist voor het bereiken van dit punt hadden we onderweg een ontmoeting met enkele leden van onze wandelclub, waaronder onze voorzitter.

Na dit oponthoud trokken we opnieuw op pad voor het tweede gedeelte van de wandeling, dat verliep over een afstand van 5,8 km. We wandelden vooreerst nog een stukje doorheen de industriezone, om nadien via rustige landelijke wegen, de richting te volgen van het Canada - Poland War Museum. Even later konden we reeds van ver het pantservoertuig bemerken dat zich bevindt ter hoogte van dit museum. Hier werd uiteraard de tijd genomen om alles eens rustig te bekijken. Deze Sherman staat opgesteld op een paar flinke stenen en wordt geflankeerd door de Canadese vlag. Rechtover bevindt zich het museum, de taverne De Canadees en een te bezichtigen tuin. We wandelden verder om aan het volgende kruispunt linksaf te gaan, alwaar we opnieuw het traject volgden van de Plattelandsroute Maldegem. Langsheen dit rustige wegje, troffen we even verder de Ommegang Oosteinde aan, welke dateert van 1904. Een kruisbeeld, vergezeld door een informatiebord, bevindt zich midden deze prachtige ommegang. Menig wandelaar nam aldaar even de tijd om het fotoapparaat boven te halen.

Via een stukje woonwijk, kwamen we terecht op de Prins Boudewijnlaan (Eeklo - Adegem), welke we over korte afstand volgden tot aan de brug over het Schipdonkkanaal. We verlieten hier de openbare weg, om in eerste instantie naast de brug en vervolgens onder de brug door te gaan, in de richting van de kerk van Balgerhoeke. Langsheen het kanaal troffen we een oude spoorwegbrug aan, waarna we aan de volgende brug, rechtsaf gingen en het grondgebied van Eeklo opnieuw bereikten. Hier ter hoogte van de Balgerhoekebrug, troffen we een tweede Sherman aan, opgesteld ter ere van de bevrijding van Eeklo in september 1944. Enkele gedenkplaten gaven ons wat nadere uitleg omtrent de geschiedkundige feiten. Aan de overzijde van het kruispunt bereikten we het Parochiaal Centrum, waar de tweede controle van de dag zich situeerde. Ook hier namen we even een korte rustpauze en deden we ons te goed aan een warm drankje. Het laatste gedeelte van de wandeling, over een afstand van 5,4 km, zou ons opnieuw in de richting van de startzaal brengen.

Na het verlaten van het Centrum ging het naar rechts, waar we over korte afstand de Krekenroute volgden. Even verder ging het opnieuw naar rechts en op die manier verlieten we de woonstraten en trokken opnieuw tussen de open velden. We dwarsten vooreerst nog de Ringlaan, om nadien een asfaltweg te volgen tussen de aldaar gelegen boerderijen. Even ging het zelfs over het erf van 't Rozenhof, aangezien we de veldweg aan de andere kant ervan dienden te bereiken. Zo trokken we langsheen rustige landelijke wegen, terug in de richting van de weg Eeklo - Maldegem, die we bereikten ter hoogte van het aldaar gelegen sportcentrum. We dwarsten de baan en volgden via de plaatselijke wijk enkele woonstraten tot aan het Galgenhof. Hier konden we nog even genieten van een stukje natuur, alvorens we stilaan de Sint-Jozef Basisschool konden vervoegen. We kunnen terugkijken op een aangename wandeldag en konden alweer met een voldaan gevoel huiswaarts keren. Toen wij de startzaal verlieten noteerden wij 944 deelnemers aan de wandeling van vandaag. Gelet op het slechte weer deze ochtend, een toch wel mooi eindresultaat.”

We sluiten stilaan dit wandelhoofdstuk af met een blik in de respectievelijke wandelboekjes, waarin zoals steeds enkele eerste indrukken werden nagelaten. ‘K: Rustige wandeling langs weiden en paden. Soms wat drassig. Hoogtepunt: de tanks te Adegem en Balgeroeke. (Maldegem) De eerste zon! J: Rustige wandeling doorheen Eeklo, Maldegem en Balgerhoeke. Langsheen het Canada-museum en de Shermans geplaatst langsheen het parcours. Pril lentezonnetje onderweg!!’

101: Sijsele, Zaterdag 18 juli 2009, 18,58 km. (1960,634 km.)

Een georganiseerde wandeltocht, welke voorheen in de wandelgids Marching werd aangekondigd als volgt: ‘Zaterdag – Samedi 18/07/2009, 8340 Sijsele (West-Vlaanderen) – Op stap door Ryckevelde, 6-12-18-24 km. Wandelclub Roal Benti. Start: Feesttent KLJ. Prachtige natuurwandeling door dreven en bossen. Ryckevelde op zijn best. Het oude Male herbergt een geschiedenis waarvan het begin zich situeert in de vroege middeleeuwen. Een aanrader in uw agenda.’ Na afloop schreven we het navolgende relaas met betrekking tot onze belevenissen onderweg, op zaterdag 18 juli 2009, omstreeks 17:48 uur.

“Na de opgelopen kwetsuren van de voorbije weken en de daarmee gepaard gaande verplichte rust, waren we vandaag hoopvol gestemd om opnieuw te gaan wandelen. Deze morgen vertrokken we dan ook richting Sijsele, gelegen in West-Vlaanderen. Daar werd immers door de wandelclub Roal Benti, een wandeltocht ingericht onder de titel ‘Op stap door Ryckevelde’. Reeds bij het vertrek voelden we een strakke wind en op weg naar de plaats van inschrijving, vielen de eerste regendruppels. Het beloofde een dag te worden in mineur. Ter plaatse aangekomen vonden we een parkeerplaats op een daarvoor voorziene weide, in de onmiddellijke nabijheid van de opgerichte feesttent van de KLJ. Er kon worden gekozen uit de afstanden 6, 12, 18 en 24 km. Gezien we tijdens het verloop van de wandeltocht zouden bekijken hoe het ons verging, zouden we later beslissen welke afstand we zouden wandelen. Na een hapje en een koffie, gingen we op weg.

Bij het verlaten van de feesttent, bemerkten wij reeds dadelijk een eerste splitsing. Hier stelden we vast dat we naar links dienden te gaan, waar zowel voor de 18 als de 24 km, er tweemaal in die richting diende te worden gewandeld. Wat verderop staken we de drukke steenweg Maldegem - Brugge over, om ons te begeven in de richting van een klein stukje bos. We volgden geruime tijd de rand van dit bos, op een ernaast gelegen asfaltweg. Al spoedig bereikten we het grondgebied van Sint Kruis Brugge, waar we een eerste bezienswaardigheid konden bekijken, de Sint Trudo Abdij van Male. De wandelaars werden gedeeltelijk door het park van deze site gestuurd, om vervolgens via enkele aanpalende straten, een lange kasseiweg in het vizier te krijgen. Deze, op een heerweg lijkende baan, leidde ons terug naar het grondgebied van Sijsele. Al even vlug zagen we de plaatsnaamborden met de vermelding Moerkerke, om een paar honderd meter verder opnieuw Sijsele te zien staan. We bevonden ons hier blijkbaar op de scheiding van enkele gemeenten.

Even verder verlieten we de openbare weg, om via enkele veldwegen aan te komen in een verkaveling. Daar werden enkele straten gevolgd, tot we aankwamen aan het lokaal van de plaatselijke KLJ vereniging. Daar hadden we na 7,02 km een eerste controle. Na een kort oponthoud, trokken we opnieuw op pad. Kort na het verlaten van de controlepost, bemerkten we een splitsing, waar er voor de afstand van 24 km een bijkomende lus diende te worden gewandeld. Het zekere voor het onzekere nemend, besloten we om hier te kiezen voor de 18 km en eventueel morgen een wat langere afstand te wandelen. We sloegen dus een rechts gelegen pad in, dat ons leidde naar de steenweg Maldegem - Brugge. We dwarsten voor een tweede maal deze drukke weg, om aan de overzijde een smalle rijweg te nemen tussen de velden. De wandeling verliep via enkele verkeersarme straten, tussen velden, weilanden en boerderijen. We gingen langsheen een links gelegen maïsveld, terwijl we rechts in de verte zicht kregen op de kerk van Sijsele. Er tussenin lag een weide waar het vee rustig doorging met grazen.

Voorbij het veld bereikten we de kazerne van deze gemeente. We volgden opnieuw de openbare weg en vanaf nu het traject van het Ryckevelde wandelpad en van de Beverhouts fietsroute. Een mooie lange dreef later, bereikten we de feesttent van de KLJ, waar we een tweede controle hadden. Ondertussen waren we 13,91 km ver. Tijd dus voor een hapje en een drankje. Er was aldaar een tornooi minivoetbal van start gegaan en technici waren druk doende met de opbouw van de lichtinstallatie in de feesttent. Na de korte pauze, volgden we opnieuw dezelfde richting als voorheen op de dag, om wat verderop rechtdoor te gaan en een oude spoorwegbedding te volgen. Ook hier troffen we opnieuw de Beverhouts fietsroute aan. Ondertussen kwam de zon te voorschijn en het beloofde dan toch nog een aangename dag te worden.

Hier kwamen we terecht op het mooiste gedeelte van de wandeling. We volgden de oude bedding, links en rechts omgeven door een prachtig stuk bos. We zagen informatie aangaande de lokale Abdijroute en bemerkten bordjes van het Schilderspad. Zoals we verder konden lezen, bevonden we ons nu in het Domein Ryckevelde. Volgens de aangebrachte infopanelen, bevonden we ons zelfs op militair domein. Zo volgden we de ene dreef na de andere, met telkens om de hoek een ander zicht op het prachtige domein. Hier werd duidelijk ook beheerswerk verricht, vooral heideherstel. Af en toe volgden we een zandweg doorheen het bos. Middenin het bos bevindt zich het Maritiem Damage Control Center, ons nog bekend van de televisie. Hier werden immers in het verleden opnamen gemaakt. We gingen omheen dit terrein om het kasteel van Ryckevelde te bereiken. Ook hier werd even de tijd genomen om wat foto's te nemen van dit prachtige gebouw.

Naast het kasteel volgden we een dreef doorheen het bos, om uiteindelijk het Ryckevelde wandelpad te volgen, terug op weg naar de feesttent. We kunnen terugblikken op een geslaagde wandeling, vermits we geen nieuwe kwetsuren hebben opgelopen en blijkbaar min of meer reeds hersteld zijn van de vorige. We hadden zonder moeite de 18,58 km kunnen verwerken en kunnen uitkijken naar een volgende wandeling. De wandelclub had zijn best gedaan om te zorgen voor een afwisselend parcours, duidelijk voorzien van de nodige bewegwijzering. Toen we huiswaarts reden, zagen we dat omstreeks 13 uur, reeds 811 wandelaars waren van start gegaan. Ondertussen scheen volop de zon en kwamen nog steeds nieuwe deelnemers zich aanmelden. Uiteraard kenden we deze organisatie reeds van vroegere wandelingen in de omgeving, een reden om nog eens terug te keren dus.”

Tot slot van deze beschrijving, volgt uiteraard nog een korte weergave, van datgene wat na afloop van de tocht, werd toevertrouwd aan de wandelboekjes. ‘K: Landelijke wandeling. Eerste lus viel mee. Tweede niet! De derde door Ryckevelde en langs het militair domein, was mooi. Hevige wind, zeker geen zomer. Sijsele, Sint Kruis Brugge (Male) en Moerkerke. J: Tocht doorheen Sijsele, Sint Kruis Brugge en Moerkerke. Doorheen het domein Ryckevelde, langs het ‘maritiem damage control center’. Start in feesttent KLJ.’

077: Sint-Jan-In-Eremo, Vrijdag 01 mei 2009, 23,339 km. (1428,534 km.)

Deze tocht werd voorheen in de wandelgids Marching, editie 2009, als volgt aangekondigd: ‘Vrijdag – Vendredi, 01/05/2009 – 9982 Sint-Jan-In-Eremo (Oost-Vl.), 19^de Krekentocht – 6-12-18-24-30 km. Wandelclub Roal Benti. Start: Gemeentezaal. Het mooie krekengebied onder uw voeten. Prachtige vergezichten, rietkragen, vissers, waterwild en dijken in een ongelooflijke natuurpracht. Het Vlaamse vlakke polderland op zijn best.’ Na afloop van deze zonnige lentewandeling, schreven we het hierna weergegeven wandelverhaal, op vrijdag 01 mei 2009, omstreeks 18:12 uur.

“Deze morgen hadden wij een afspraak met de wandelclub Roal Benti, die voor de 19^de maal organisator was van de Krekentocht in Sint-Jan-In-Eremo. Er kon worden gekozen uit de afstanden 6, 12, 18, 24 en 30 km. Wij opteerden om het 24 km parcours te bewandelen. Plaats van inschrijving en vertrek was gelegen in de Culturele Site ‘De Meet’ in het dorp van Bentille. Reeds vroeg op deze eerste mei, was er een grote toeloop in het centrum van deze kleine gemeente, gelukkig hadden de inrichters van de wandeling voldoende parkeerplaatsen voorzien op grasvelden in de buurt van de startplaats. Na de nodige inschrijvingsformaliteiten trokken wij op weg. Na de start, wandelden wij de dorpskom uit in de richting van de open velden. We volgden de ‘Sentse Kreken Route’, een traject dat nog vaak zou worden bewandeld in de loop van de dag. Via tal van akkers, waar enkele boeren het feest van de arbeid aan zich lieten voorbijgaan, kwamen we aan de Sint Jansbrug ter hoogte van het Leopoldkanaal. Hier draaiden wij rechtsaf om gedurende een hele tijd de dijk naast het kanaal te volgen.

Links trokken wij voorbij een van de eerste kreken van de dag, de Oostpolderkreek. Opvallende aanwezige hier, het waterwild. Na enkele honderden meters het kanaal te hebben gevolgd, lieten wij dit rechts van ons en draaiden links opnieuw een kleine betonweg op. Hierlangs liep de ‘Sentse Vijf Dorpenroute’. Wat verderop langs deze weg troffen wij een bekende zaak aan, de ‘Roste Muis’. Hier konden wij het niet laten om een foto te laten nemen door een medewandelaar. Juist om de hoek troffen wij een eerste kunstwerk aan inzake Reynaert de Vos, met name enkele ganzen in het water. De begeleidende tekst was duidelijk: ‘Als de vos de passie preekt, boer pas op je ganzen’. Wat verderop, na een eerste stuk wandelweg van 6,17 km, arriveerden wij aan een lokale garage in Sint-Jan-In-Eremo, waar een eerste maal kon worden gerust. Op het buitenterras was het gezellig genieten van de meizon.

Na een hapje en een drankje, trokken wij terug op pad en belandden al heel vlug op het ‘Plattelandspad Sint Margriete’. Ook dit pad zouden wij nog herhaaldelijk onder de voeten krijgen, telkens voorzien langs de weg van didactische panelen over de plaatselijke landbouwactiviteiten. Een opeenvolging van dijken, polders en kleine watergebieden, in combinatie met opnieuw enkele stukken van de Sentse Vijf Dorpenroute, deden ons gaan in de richting van het dorp van Sint Margriete. Onderweg af en toe een kunstwerk dat herinnert aan de legende van Reynaert de Vos. Zowat 4,8 km na onze eerste rustpost kwamen we aan in het kleine parochiezaaltje van Sint Margriete. Ook hier was echter voldoende plaats aanwezig, vermits enkel de 24 en 30 km hier voorbij dienden te komen. Naast het zaaltje de plaatselijke Sint Margaretakerk (1881) met een ‘Tiendenpaal’, daterend uit het Ancièn Regime. De palen dienden om de tiendgebieden van de pachters af te bakenen. De landbouwers moesten 1/10 van hun opbrengst afstaan voor de eredienst. (Een derde voor de pastoor, een derde voor het onderhoud van de kerk en een derde voor de armenzorg).

De tweede rust achter de rug, keerden we terug in de richting van Bentille. Vooreerst langs een nogal drukke weg, om vervolgens te kunnen genieten van de rustige polderwegen. Een volgend wandelpad dat we konden bewandelen betrof de ‘Smokkelroute’. Hier alweer tal van dijken en poldergebieden, zowel links als rechts van het traject. Wat verderop bevond zich de Krekenroute, die we slechts deels volgden, aangezien we opnieuw aankwamen aan de reeds vermelde garage om daar even te pauzeren. Het pas afgelegde stuk weg had een lengte van 5,543 km. Ondertussen konden we vaststellen dat het reeds drukker was op deze stopplaats, gezien ondertussen het middaguur reeds achter de rug was. Tevens kregen we hier het gezelschap van de kortere afstanden. Korte tijd na het verlaten van deze rustplaats, belandden we aan de kerk van Sint Jan de Doper, waar tegenover het Provinciaal Sport en Recreatiedomein ‘De Boerenkreek’ was gelegen. Deze kerk is beschermd sedert 1975. Jammer genoeg bevond deze kerk zich in de steigers. Volgens de plaatselijk mededeling betrof het hier een bedevaartsoord, aangezien hier werd gebeden tegen de vallende ziekte, de seskens of stuipen en tegen koortsen en plagen.

Hier draaiden we opnieuw rechts de velden in om in de richting van de kreek zelf te gaan. We bevonden ons ondertussen op de ‘Boerenkreek wandelroute’. Op het einde van dit weggetje troffen we inderdaad de vernoemde kreek aan, welke pas zichtbaar werd na het beklimmen van de dijk. Hier konden we de pracht van dit watergebied ten volle aanschouwen. De kreek werd dan een tijdje gevolgd van op de hoger gelegen dijk, om wat verder terug naar de weg te draaien. De kreken betreffen eigenlijk vroegere turfputten. Hier zagen we opnieuw de Sint Jansbrug om deze keer het Leopoldskanaal te volgen in de andere richting. Stilaan belandden we aan de Graaf Jansdijk, welke ons regelrecht deed terugkeren naar het dorp van Bentille en waar het einde van de wandelroute werd bereikt. De dijk liep van Duinkerke tot Sas van Gent. Toen wij nadien huiswaarts reden, konden wij bemerken dat om 14 uur reeds meer dan 1400 wandelaars op weg waren gegaan om deze prachtige omgeving te aanschouwen. De ene wandelaar al wat langer dan de andere, maar heeft dat eigenlijk wel belang? Gewoon genieten van een vrije zonnige dag, meer hoeft dat voor velen niet te zijn.”

Ook kort na afloop van de wandeling, noteerden we enkele eerste bevindingen in onze ondertussen bekende wandelboekjes. ‘K: Mooie tocht langs kreken en dijken. Veel info langs de weg betreffende de bezienswaardigheden. Stralend weer. +20°. J: Mooie 1-mei wandeling door de polders, over tal van dijken en langs mooie kreken. Aangenaam en zonnig lenteweer!!’

066: Ijzendijke, Zondag 22 maart 2009, 21,35 km. (1206,24 km.)

Deze wandeling werd destijds in de wandelgids Marching, editie 2009, als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche – 22/03/2009 – 4515 EG IJzendijke (Nederland), Petit-Paris wandeltocht. Wandelclub Roal Benti. Start: Carrosseriebedrijf Meyer. Het schilderachtige IJzendijke, midden een zee van groen en kleine waterlopen is een prachtig oord om te wandelen. De omwallingen die ten tijde van de Spaanse overheersing werden aangelegd, zijn nog steeds goed waar te nemen.’ Na afloop schreven we een kort relaas aangaande onze belevenissen op zondag 22 maart 2009, omstreeks 16:22 uur.

“Na een gezonde wandeling gisteren in het zonnige Philippine, hadden we besloten om daar vandaag een vervolg aan te geven door opnieuw te gaan wandelen in Nederland. Onze plaats van vertrek was deze keer gelegen in IJzendijke. Aldaar had de Petit-Paris wandeltocht plaats, georganiseerd door de wandelclub Roal Benti uit Sint Jan in Eremo. Plaats van inschrijving was het carrosseriebedrijf Meyer in de gemeente zelf. Onze wandeling begon vroeg in de ochtend en meteen werd duidelijk dat de strakke wind heel onaangenaam zou aanvoelen. Na de start trokken we onmiddellijk naar het open veld en ging de tocht via tal van polderdijken steeds verder weg van het centrum van IJzendijke. De plaatselijke molen leek op een bepaald moment zo ver weg, dat we het idee hadden, die zien we nooit meer terug. Het eerste deel van de door ons gekozen afstand van 21 km, verliep dwars door de open velden. Onderweg konden we van nabij het graf aanschouwen van Willem Schorer (1717-1800). Een plaatselijke landeigenaar die bij testamentaire wil had verkozen te worden begraven te midden zijn landerijen. Alzo geschiedde het.

Korte tijd later arriveerden we in het centrum van IJzendijke en hadden aldaar een eerste stopplaats in Brasserie Petit Paris. Na dit eerste oponthoud, ging de wandeling opnieuw door de velden, dit keer in de andere richting, weg van de dorpskern. Opnieuw was het af en toe vechten tegen de harde tegenwind. Wanneer het zonnetje even door het wolkendek heen kon schijnen, voelde het aangenaam om daar te wandelen, evenwel even vlug verdween weer de zon en voelde het koud aan. Dit gedeelte van de wandeling verliep alweer langs tal van dijken en kleine waterlopen, waar je opnieuw de medewandelaars kon opmerken, enkele kilometers voor je uit. Ook hier de eindeloos lange weggetjes die vaak haaks op elkaar uitgeven. Dit traject bracht ons langs een oorlogsmonument, opgericht naar aanleiding van een ongeval dat zich had voorgedaan op 20 oktober 1944, waarbij 37 Engelsen en Canadezen het leven lieten. Een stille getuige, onder de vorm van enkele gedenkplaten herinnert aan deze tragische dag.

Even verder ging het opnieuw naar het centrum van IJzendijke en konden we voor de tweede maal even verpozen in Petit Paris. Het laatste deel van de wandeling liet ons kennismaken met de dorpskern van de gemeente en enkele opvallende monumenten. Het beeld van Prins Maurits (1567-1625), gezeten op een bank op het dorpsplein en met een schaakbord voor zich. Daarbij de vermelding ‘Spanjaarden schaakmat gezet’. Een andere opvallende aanwezige, de Ravelijn vestingwallen, waarbij nog twee authentieke kanonnen waren te bezichtigen. (Vervaardigd in de fabrieken te Luik) De hervormde kerk, waarbij zeer opvallend is, de andere indeling van het kerkgebouw in vergelijking met de katholieke kerken in Vlaanderen. Tenslotte, het meest opvallende object van IJzendijke, de naamloze ronde stenen stellingmolen. Volgens de lokale informatie dateert dit bouwwerk van 1841 en werd het herhaaldelijk gerestaureerd, voor het laatst in 1982. IJzendijke is zo een typisch Zeeuws dorpje dat rust uitstraalt. Ondanks het af en toe minder aangename weer, konden we toch alweer genieten van een leuke en gezellige wandeling. Eenmaal terug op de plaats van vertrek, konden we vaststellen dat reeds 977 wandelaars waren ingeschreven en dat de dames van de inrichtende club de handen meer dan vol hadden bij het bakken van pannenkoeken. Hierbij komt dan ook voor ons een einde aan een weekendje wandelen op het grondgebied van Nederland, alhoewel, een Vlaming voelt zich ook daar thuis.”

We eindigen dit wandelverhaal zoals steeds, met de weergave van enkele eerste bevindingen, genoteerd in de respectievelijke wandelboekjes: ‘K: Koude, maar fijne tocht langs de polders. IJzendijke is heel pittoresk en historisch. J: Wandeltocht door IJzendijke en omgeving. Af en toe strakke wind die onaangenaam voelde. Mooi schilderachtig dorpje in Zeeuws-Vlaanderen.’