“Een zondagochtend, vol zonneschijn, bracht ons naar Sint-Margriete. Aldaar zouden we een wandeltocht aanvangen ter hoogte van de kerk. De wandeling werd in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen als volgt omschreven: ‘Water, wind en wolken over de uitgestrekte landerijen en stille dorpen’. Volgens de beschreven route bedroeg de totale wandelafstand 21,7 km. Voor het grootste gedeelte van de route zouden we de geel-rode tekens volgen van de Streek-GR Uilenspiegel. Na een hapje en voorzien van aangepaste kledij konden we op weg. We namen even de tijd om de kerk te bekijken en een zogeheten tiendenpaal, welke zich bevond vóór de kerk. Deze palen zijn een gevolg van het tiendenrecht en aldus van kerkelijke oorsprong. Een tiende van de opbrengst van een landbouwbedrijf ging naar de abdij of het kapittel waartoe het grondgebied behoorde. De tiendenpaal aan de kerk droeg de initialen SB (Sint-Baafs). Een oude waterpomp in de nabijheid was eveneens een bezienswaardigheid.
De wandeling begon langs de hoofdstraat van het dorp, naar rechts richting Nederlandse grens. Net alvorens de grens te bereiken, ging het opnieuw naar rechts via de Sint-Lievenspolder. Vanaf nu zouden we geruime tijd wandelen op het traject van de Streek-GR Uilenspiegel. Het ging langs een links gelegen dijk en even verder voorbij de Molenkreek. Ter hoogte van een haakse dijk wandelden we naar links, richting Waterlandkerkje. Zo bereikten we de grenspaal 333, en betraden we het grondgebied van Zeeuws-Vlaanderen. Het wandelparcours volgde enkele elkaar opvolgende dijken, alwaar we tal van schapen konden bekijken. We dwarsten even later de weg Sint-Margriete – Waterland-Oudeman en bevonden ons terug op Belgische bodem. Zowat 100 m voorbij de grens ging het rechtsaf in de Zeestraat. Wat verder werd de straat Vluchtelingenstraat en bereikten we nogmaals de Molenkreek, ditmaal vanuit een andere richting. We hielden ditmaal links aan en bevonden ons terug in de Livinuspolder. Tot slot kwamen we ter hoogte van een rotonde in Elmare.
Nog steeds de Streek-GR Uilenspiegel volgend, wandelden we verder via de Hogestraat naar het kerkje van Sint-Jan-In-Eremo. Dit Sint-Jan-de-Doperkerkje dateert van 1682. Lange tijd was deze plaats een bedevaartsoord. We staken de hoofdweg over en wandelden rechtdoor, richting Boerenkreek, vandaag de dag een provinciaal domein met een watersportcentrum. Via enkele trappen bereikten we de hoger gelegen dijk en verkregen aldaar een schitterend uitzicht over de Boerenkreek. Het ging naar links over de dijk, om aan het einde af te dalen naar de weg Bentille – Sint-Jan-In-Eremo. We volgden de weg naar rechts tot aan de Sint-Jansbrug over het Leopoldkanaal. Via de brug ging het over het kanaal. Aldaar bemerkten we nu de tekens van de GR5A, alsook van de LAW Grenslandroute. We wandelden nu langs het traject van drie verschillende wandelroutes. Op de oever van het Leopoldkanaal ging het dan ook meteen naar rechts. Rechts hadden we zicht op het Leopoldkanaal en links de Bentillekreek. Via een graspad wandelden we verder tot aan de volgende brug, de Zonnebrug. Aldaar staken we opnieuw het Leopoldkanaal over en wandelden rechtdoor verder.
Het ging langsheen de dijk , waarbij we een opvallend kunstwerk konden aanschouwen bovenop de dijk. Gekomen ter hoogte van een splitsing ging het naar rechts, teneinde het traject verder te volgen van de GR5A. We stapten nog een eindje over het traject van de Streek-GR Uilenspiegel, welke rakelings langs de Boerenkreek ging. Uiteindelijk bereikten we een voorrangsweg, voorzien van de geel-blauw bewegwijzerde fietsroute, de LF 51 Gravejansroute. We dwarsten de voorrangsweg en volgden een smalle betonweg rechtdoor. We wandelden voorbij een kreekje, de Roeselarekreek, doch bijna uitgedroogd. Na enkele bochten bereikten we een kruispunt van wegen. Aldaar volgden we niet langer het traject van de LF-route, doch gingen rechtsaf, de Uilenspiegelroute verder volgend. Op die manier ging het langs de links gelegen Hollandersgatkreek.
Eenmaal de kreek voorbij, dwarsten we de weg
Sint-Kruis – Sint-Margriete en hielden rechtdoor aan op de betonweg. Met een
rechts van ons gesitueerde dijk, bleven we steeds verder rechtdoor wandelen tot
net vóór de grenspaal 336. We kozen voor rechts en bleven aldus op Belgisch
grondgebied. Na opnieuw een bocht naar links en vervolgens naar rechts,
wandelden we voorbij camping de Soetelaer. Wat later wandelden we via de
krinkeldijk terug richting eindpunt van de wandeling, de kerk van
Sint-Margriete. Een zonnige en aangename wandeltocht kwam ten einde.”