066: Ijzendijke, Zondag 22 maart 2009, 21,35 km. (1206,24 km.)

Deze wandeling werd destijds in de wandelgids Marching, editie 2009, als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche – 22/03/2009 – 4515 EG IJzendijke (Nederland), Petit-Paris wandeltocht. Wandelclub Roal Benti. Start: Carrosseriebedrijf Meyer. Het schilderachtige IJzendijke, midden een zee van groen en kleine waterlopen is een prachtig oord om te wandelen. De omwallingen die ten tijde van de Spaanse overheersing werden aangelegd, zijn nog steeds goed waar te nemen.’ Na afloop schreven we een kort relaas aangaande onze belevenissen op zondag 22 maart 2009, omstreeks 16:22 uur.

“Na een gezonde wandeling gisteren in het zonnige Philippine, hadden we besloten om daar vandaag een vervolg aan te geven door opnieuw te gaan wandelen in Nederland. Onze plaats van vertrek was deze keer gelegen in IJzendijke. Aldaar had de Petit-Paris wandeltocht plaats, georganiseerd door de wandelclub Roal Benti uit Sint Jan in Eremo. Plaats van inschrijving was het carrosseriebedrijf Meyer in de gemeente zelf. Onze wandeling begon vroeg in de ochtend en meteen werd duidelijk dat de strakke wind heel onaangenaam zou aanvoelen. Na de start trokken we onmiddellijk naar het open veld en ging de tocht via tal van polderdijken steeds verder weg van het centrum van IJzendijke. De plaatselijke molen leek op een bepaald moment zo ver weg, dat we het idee hadden, die zien we nooit meer terug. Het eerste deel van de door ons gekozen afstand van 21 km, verliep dwars door de open velden. Onderweg konden we van nabij het graf aanschouwen van Willem Schorer (1717-1800). Een plaatselijke landeigenaar die bij testamentaire wil had verkozen te worden begraven te midden zijn landerijen. Alzo geschiedde het.

Korte tijd later arriveerden we in het centrum van IJzendijke en hadden aldaar een eerste stopplaats in Brasserie Petit Paris. Na dit eerste oponthoud, ging de wandeling opnieuw door de velden, dit keer in de andere richting, weg van de dorpskern. Opnieuw was het af en toe vechten tegen de harde tegenwind. Wanneer het zonnetje even door het wolkendek heen kon schijnen, voelde het aangenaam om daar te wandelen, evenwel even vlug verdween weer de zon en voelde het koud aan. Dit gedeelte van de wandeling verliep alweer langs tal van dijken en kleine waterlopen, waar je opnieuw de medewandelaars kon opmerken, enkele kilometers voor je uit. Ook hier de eindeloos lange weggetjes die vaak haaks op elkaar uitgeven. Dit traject bracht ons langs een oorlogsmonument, opgericht naar aanleiding van een ongeval dat zich had voorgedaan op 20 oktober 1944, waarbij 37 Engelsen en Canadezen het leven lieten. Een stille getuige, onder de vorm van enkele gedenkplaten herinnert aan deze tragische dag.

Even verder ging het opnieuw naar het centrum van IJzendijke en konden we voor de tweede maal even verpozen in Petit Paris. Het laatste deel van de wandeling liet ons kennismaken met de dorpskern van de gemeente en enkele opvallende monumenten. Het beeld van Prins Maurits (1567-1625), gezeten op een bank op het dorpsplein en met een schaakbord voor zich. Daarbij de vermelding ‘Spanjaarden schaakmat gezet’. Een andere opvallende aanwezige, de Ravelijn vestingwallen, waarbij nog twee authentieke kanonnen waren te bezichtigen. (Vervaardigd in de fabrieken te Luik) De hervormde kerk, waarbij zeer opvallend is, de andere indeling van het kerkgebouw in vergelijking met de katholieke kerken in Vlaanderen. Tenslotte, het meest opvallende object van IJzendijke, de naamloze ronde stenen stellingmolen. Volgens de lokale informatie dateert dit bouwwerk van 1841 en werd het herhaaldelijk gerestaureerd, voor het laatst in 1982. IJzendijke is zo een typisch Zeeuws dorpje dat rust uitstraalt. Ondanks het af en toe minder aangename weer, konden we toch alweer genieten van een leuke en gezellige wandeling. Eenmaal terug op de plaats van vertrek, konden we vaststellen dat reeds 977 wandelaars waren ingeschreven en dat de dames van de inrichtende club de handen meer dan vol hadden bij het bakken van pannenkoeken. Hierbij komt dan ook voor ons een einde aan een weekendje wandelen op het grondgebied van Nederland, alhoewel, een Vlaming voelt zich ook daar thuis.”

We eindigen dit wandelverhaal zoals steeds, met de weergave van enkele eerste bevindingen, genoteerd in de respectievelijke wandelboekjes: ‘K: Koude, maar fijne tocht langs de polders. IJzendijke is heel pittoresk en historisch. J: Wandeltocht door IJzendijke en omgeving. Af en toe strakke wind die onaangenaam voelde. Mooi schilderachtig dorpje in Zeeuws-Vlaanderen.’