304: Steenbrugge, Zaterdag 02 augustus 2014, 26,766 km. (6176,663 km.)

“Het relaas met betrekking tot onze belevenissen, tijdens een wandeltocht met start en aankomst te Steenbrugge. Deze wandeling werd beschreven in de Dagstappergids West-Vlaanderen 2, met als titel: ‘O! ’t Ruisen van het ranke riet!.. komt langs en hoort en ziet’. Tijdens het verloop van deze tocht zou een gedeelte worden gevolgd van de GR129 en de Streek-GR Uilenspiegel. De aanbevolen vertrekplaats situeerde zich ter hoogte van de Sint-Pietersabdij te Steenbrugge. De totale wandelafstand bedroeg 25,5 km, doch kon onderweg worden verkort tot 20,5 km. Na een verplaatsing per auto, konden we het voertuig kwijt op de parking links van de ophaalbrug aan de abdij, teneinde even later van start te gaan. Rechts van de Sint-Pietersabdij, troffen we de wit-rode tekens aan van de GR129, welke ons vrijwel onmiddellijk de richting gaven van een oude spoorwegbedding, de vroegere lijn 58 tussen Gent en Brugge. We dwarsten een weg en volgden de bedding tot aan het bos, waar het groteroutepad naar links draaide en het bos inging. Een aangenaam te bewandelen pad liet ons gaan voorbij het Sint-Lucasziekenhuis, waar we de Mazelbeek en het Sint-Trudoledeke overstaken. Ondertussen volgden we een deel van een lokale wandelroute, het Meersen Wandelpad. Even verder echter dienden we afscheid te nemen van de wit-rode tekens van de GR129.

We bleven voorlopig nog even de oude spoorwegbedding volgen en staken de N337 over, terwijl we ondertussen het gezelschap hadden verkregen van de Beverhoutsroute (38 km). In de nabijheid troffen we het geopende café Wegwijzer aan, tijd om even te pauzeren en te genieten van een kopje koffie. Na deze wandelpauze vervolgden we onze wandeltocht. Iets voorbij een eerste kruispunt op de oude bedding, verlieten we deze naar links via een fietspad, aangeduid als Fietsroute 5, dat ons even later liet gaan op de Gemeneweideweg Zuid. Op korte afstand daar vandaan betraden we het natuurgebied Gemene Weidebeek. Geruime tijd wandelden we aldaar naast een beek, over de beek, opnieuw naast de beek, eerst links dan weer rechts, om vervolgens doorheen een bosje te stappen. Na wat draaien en keren door het bos, kwamen we aan de uitgang ter hoogte van de weg. Aan de overzijde gingen we verder via een kasseiweg, de Rijkeveldestraat om ter hoogte van een bocht naar rechts, links opnieuw de oude spoorwegbedding op te gaan. Zowat 300 m verder verlieten we alweer de bedding om rechts een dreef in te stappen, om zo het natuurreservaat de Schobbejakshoogte te betreden. We bemerkten er de aanduidingen inzake het Ryckevelde Wandelpad.

Langsheen de rand van het bos stappend, ging het even verder ter hoogte van een andere dreef met slagboom linksaf. Op die manier passeerden we het brandbestrijdingscentrum, om nadien er naar rechts verder te stappen. De bosweg boog uiteindelijk naar links richting kasteel Ryckevelde. We gingen omheen het kasteel tot aan de toegangsdreef, dwarsten beide toegangswegen om dan de eerste rood-gele tekens aan te treffen van de Streek-GR Uilenspiegel, waarvan we de volgende 7,5 km het traject zouden bewandelen. Deze route liet ons vooreerst voorbij een Mariabeeld gaan, om dan links verder te gaan tot aan de Meersbeek. Een tijdje volgden we het verloop van de beek om aan te komen aan een kasseiweg, welke we naar links dienden op te gaan. Wat verder ging het nogmaals naar links via een andere kasseiweg Ten Torre, dat leidde langsheen de rand van een bosje en voorbij de hoeve Ter Leiden. Een 300-tal m verder kozen we een mooie dreef rechts om door te wandelen. Na enkele malen te zijn veranderd van wandelrichting arriveerden we tenslotte aan de vakantiehoeve De Bergvallei.

De Streek-GR volgend, wandelden we naar links, licht klimmend tot aan een bosje, waar we andermaal links draaiden. We klommen nog wat hogerop tot aan de Egyptestraat die we naar rechts dienden in te gaan. We staken vervolgens de weg Sijsele-Oedelem over en bereikten verderop de Zangberghoeve. Daar aangekomen namen we even de tijd om te genieten van een drankje in de Zandberghoeve. Een korte pauze later zetten we onze wandeltocht verder naar rechts, voorbij de poort en even later voorbij de Bergbeek. Via een lange dreef ging het vooreerst in dalende zin, om nadien terug te klimmen tot aan een verharde weg. Hier verlieten we de Streek-GR Uilenspiegel welke een andere richting uitging. We sloegen rechtsaf om even verder opnieuw de weg Sijsele-Oedelem over te steken en de Bergstraat in te gaan. Eenmaal over het hoogste punt kwamen we aan een hoeve, tevens splitsing, waar we ditmaal naar links wandelden. We gingen in dalende zin, om dan een rechts gelegen veldweg tussen populieren in te wandelen. Aldaar bevonden we ons op de plaatselijke Oedelemberg Wandelroute. Verder afdalend tot aan een T-splitsing, dienden we vervolgens de rechterweg op te gaan om dan de N327 over te steken. Via een fietsdoorgang betraden we de erachter gelegen wijk. Daar konden we nog even wat energie opslaan in Pat’s Coffee. We bevonden ons inmiddels in de Beverhoutsveldstraat.

Aan de overzijde van de straat namen we vervolgens een afslag ‘Hof Ter Praet’, om even later, na een rechts-links beweging, het Rijkevelde Ruiterpad in te gaan. Langsheen een mooie rietkraag stapten we verder langs het voormalige tracé van de oude stoomtram naar Knesselare. De weg boog licht naar links, om dan opnieuw aansluiting te vinden met de GR129. Over zowat 700 m volgden we nu de wit-rode markeringen naar links, door middel van een veldweg langs het Sint-Trudoledeke, om halverwege naar rechts een zeer modderig pad te volgen tot aan de Hoofdsloot. Daar gingen we via een veldweg naar rechts en namen er afscheid van de GR129. We trokken zo door de Assebroekse Meersen en hadden in de verte zicht op de kerk van Assebroek. Voorbij de Hoofdsloot ging het linksaf, waar we nogmaals konden genieten van het plaatselijke Meersen Wandelpad. We passeerden nog een klein bosje en dan ging het rechtsaf. Via een hekje betraden we een pad tussen weiden die we nadien verlieten langs een tweede hekje. Volgens lokale info ging het hier over de Chartreuzenmeersen. Tal van kleine bosjes, de Steenbrugse Bosjes, gingen aan het oog voorbij. Eenmaal het laatste bosje voorbij, leidde een veldweg rechts ons terug naar de voormalige spoorwegbedding, welke we vroeger op de dag reeds hadden betreden.

We kwamen terug op de plaats van vroeger op de dag en gingen nu in tegengestelde richting naar de plaats van vertrek van de wandeling. Een halve kilometer later kwam een einde aan deze mooie en vooral zonnige wandeldag. We bereikten opnieuw de parking aan de Sint-Pietersabdij na 35688 stappen en 26,766 km wandelen. Met een voldaan gevoel konden we beginnen aan de terugreis.”