Een wandeltocht, waarvan we het
traject volgden, zoals beschreven in de Dagstappergids van Vlaams-Brabant. Een
tocht waarvan het verslag, met betrekking tot de belevenissen onderweg, pas
werd geschreven op zondag, omstreeks 13:07 uur.
“Gisteren trokken we nogmaals de
wandelschoenen aan en deze brachten ons vooreerst naar Jezus-Eik (Overijse),
gelegen aan de rand van het Zoniënwoud. Aldaar zouden we immers wandeling N° 5
volgen uit de Dagstappergids Vlaams-Brabant. Deze tocht bedroeg volgens deze
gids om en nabij 22,9 km, het zouden er echter heel wat meer worden tijdens de
loop van de dag. We parkeerden ons voertuig dan ook in de nabijheid van de kerk
van Jezus-Eik, de startplaats van deze boswandeling. We begonnen aan deze
dagtocht door ter hoogte van de kerk de links gelegen Kapucijnendreef in te
gaan. Aan het kruispunt ter hoogte van het CC De Bosuil, namen we de links
gelegen kasseiweg en daalden af richting Zoniënwoud. We volgden hier een
gedeelte van de Flossendellewandeling. Zowat 200 m verder sloegen we rechtsaf
in de Haagbeukendreef en betraden zo het Domeinbos Zoniënwoud Tervuren. Daar
ging het over een brede dreef, waarop zich enkele kleine hoogteverschillen
bevonden. Al vrij vlug waren we onder de indruk van de pracht van dit woud in
de herfst. Ontelbaar waren de kleuren welke konden worden opgemerkt.
Na een tijdje de Haagbeukendreef
te hebben gevolgd, ging het aan het derde kruispunt linksaf in de Prinsenweg.
We bevonden ons nu op het traject van de GR512 en gingen via een tunnel onder
de E411 door. Dit Groteroutepad volgend trokken we door een recent aangeplant
gedeelte van het Zoniënwoud. Na enkele richtingsveranderingen ging het via een
tunnel onder de Brusselse ring, met name de Steenweg op Waterloo. Nadien ging
het via de Tamboerdreef en de Mezendreef tot waar we het Eikendalvoetpad
aantroffen. Dit smalle bospad volgde het verloop van een kleine beek en dat gaf
aanleiding tot het bewandelen van een pittoresk valleitje. Dit kronkelend
paadje volgend, dwarsten we diverse ruiterpaden en andere boswegen tot we de
Damenrustdreef bereikten. Vanaf hier ging het via de Graaf van Vlaanderendreef
naar de Terhulpsesteenweg. Deze drukke verkeersader werd met de nodige
voorzichtigheid overgestoken, waarna we aan de overzijde onze weg vervolgden
via de Bundersdreef. Er volgde opnieuw een tunnel, ditmaal onder de spoorweg
door. We dienden verder de GR512 te volgen tot aan de splitsing met de GR126.
Hier ging het echter even fout, aangezien we de afslag hadden gemist.
We hadden dus het te nemen
Berkenvoetpad gemist en kwamen uiteindelijk uit op de verder gelegen N5. Na
even de kaart te hebben bekeken, konden we vrij vlug via enkele alternatieve
wegen terug op de juiste koers komen en bereikten een tijdje later toch het
reeds vernoemde Berkenvoetpad. Helaas hadden we daarvoor enkele kilometers
nodig. Eenmaal het juiste pad terug betreden, ging het in dalende lijn via
alweer een smal kronkelend pad door het bos. Beneden bereikten we een smalle
beek, de Vuilbeek en deze volgden we dan ook verder naar rechts, op die manier
het Vuylbeekvoetpad volgend. Zo betraden we het natuurgebied van de Vuilbeek,
met enkele mooie vijvers en aanpalende moerassen. We wandelden omheen enkele
prachtige watergebieden, wat aanleiding gaf tot enkele mooie plaatjes. Aan de
overzijde van de vijvers vonden we een steil pad dat ons liet klimmen tot de
Twee Bergenlaan, alwaar zich trouwens een kleine speeltuin bevond. Daar ging
het rechtsaf en namen we nogmaals een tunnel, opnieuw onder de spoorweg door.
Aan de andere kant van de tunnel bereikten we de achteringang van het park
Tournay-Solvay. Nog steeds de GR126 volgend, betraden we het park, gingen door
de moestuin, de boomgaard en daalden af naar een lager gelegen vijver.
Eenmaal omheen de vijver klommen
we naar het hoger gelegen kasteel, jammer genoeg momenteel zo goed als een
ruïne, met een deels ingestort dak. Jammer dat dergelijk prachtig gebouw staat
te verkrotten. We trokken door het park en verlieten dit aan de voorzijde ter
hoogte van het station van Watermaal-Bosvoorde. Vrijwel onmiddellijk dienden we
de links van de ingang gelegen Vuurkeienweg te nemen, een variante trouwens van
de GR126. Het ging dan even voorzichtig in dalende zin over een stuk gladde
kasseienweg naar de lager gelegen Petite Laiterie de la forêt de Soignies. Zo
bereikten we terug het traject van de GR126 en volgden dit verder tot in het
centrum van Bosvoorde. Onderweg daarheen wandelden we langsheen het
natuurgebied Vuursteendomein met alweer een prachtige vijver. In het centrum
van Bosvoorde gingen we op zoek naar een plek waar we een koffie konden
verkrijgen, doch ook hier kwamen we van een kale reis terug. We wandelden in
beide richtingen een gedeelte van de Terhulpsesteenweg af, doch vonden enkel
gesloten cafés. Dan maar de wandeling vervolgd, zij het zonder de nodige dosis
koffie.
Op de Terhulpsesteenweg namen we
de links gelegen Buksboomstraat en klommen op die manier langsheen het
plaatselijke kerkhof terug naar de Zoniënwoud. Het ging via de Tamboerdreef, de
Pinnebeekdreef, alwaar we door het natuurgebied wandelden van de gelijknamige
beek. We volgden de Charles-Albertlaan en de Tenreukenstraat om aldus langsheen
enkele statige kantoorgebouwen te wandelen. Gelukkig verlieten we vrij vlug
deze drukke verkeersader en betraden het landschapspark Ten Reuken. We volgden
nu enigszins het verloop van de Woluwe, welke we enkele keren overstaken om
vervolgens het park opnieuw te verlaten via de Woudmeesterlaan. Een smal pad,
gelegen achter de aldaar gevestigde huizen, bracht ons uiteindelijk op de
bekende Herrman-Debrouxlaan. Daar troffen we, tot groot genoegen van de vrouw
des huizes, een koffieshop aan gelegen in een benzinestation. Even later,
gezeten op een muurtje en kijkend naar het drukke verkeer, genoten we van een
welverdiende koffiepauze. Op dit drukke kruispunt trouwens verlieten we het
traject van de GR126 en volgden vanaf nu de GR579.
Deze deed ons vooreerst de
Jacques Bassemstraat volgen, om enkele honderden meters verder het rechts
gelegen Bergojepark in te gaan. We bevonden ons ondertussen op het grondgebied
van Oudergem. We trokken vrijwel rechtdoor doorheen het parkje om aan de andere
kant de Waverse Steenweg te bereiken. We dienden tot onze grote tevredenheid
deze drukke weg niet te volgen, maar wel de ernaast gelegen Rokloosterdreef
welke ons voerde in de richting van het Rood Klooster. De GR579 ging aan de
ingang van deze site dan ook rechtsaf ter hoogte van de molen en op die manier
betraden we het gehele complex. We vonden er voldoende gelegenheid om even te
pauzeren en een lekkere koffie te nuttigen. Na een kleine toer doorheen het
complex verlieten we het domein via de uitgang ter hoogte van de gerestaureerde
molenaarswoning. We vervolgden nu verder onze wandeltocht, nog steeds de GR579
als gids, langsheen de Vijversweg. We trokken dan ook langsheen de Molenvijver,
met daar even voorbij de Grote Flossendelle, een drooggevallen vijver, waar men
poogt om de moerasvegetatie te herstellen. We namen even een lichte beklimming
en betraden opnieuw het Zoniënwoud.
We kregen opnieuw enkele mooie,
vrijwel lange dreven te verwerken met steeds andere namen: Vijversweg,
Grasdreef, Bezenboomweg die ons trouwens opnieuw onder de Steenweg op Waterloo
liet gaan. We namen dan de Kleine Flossenweg, de Jachtdreef en de Sint-Jansdreef.
Ondertussen begon het stilaan donker te worden en werd het tijd om het bos te
verlaten, vermits we moeite kregen om de wandelgids te lezen. Goed getimed
bereikten we even later terug het traject van de GR512 en via de Prinsenweg en
de Haagbeukendreef, verlieten we het Zoniënwoud. We wandelden langsheen een
stukje van de heenweg en korte tijd later, net toen het echt donker begon te
worden, bereikten we opnieuw de kerk van Jezus-Eik. De hoogste tijd vonden we
om even halt te houden op een verwarmd terras en te genieten van een welkome
versnapering. Uiteindelijk eindigde onze teller op 28,9 km, ruimschoots meer
dan aanvankelijk gepland, maar ja, het overkomt wel eens iedere wandelaar. In
elk geval hadden we kunnen genieten van een prachtige herfstdag in een wel
bijzonder mooie omgeving.”
We sluiten af met een blik in de
respectievelijke wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken
werden neergeschreven. ‘K: Jezus-Eik. Heel veel Zoniënwoud. Tervuren, Watermaal
Bosvoorde, Oudergem. Blikvangers: het Rood Klooster en de parken. Kasteel van
Solvay is een ruïne. J: Tocht door het Zoniënwoud met start in Jezus-Eik.
Dagtocht uit de Dagstappergids Vlaams-Brabant. Tweemaal een omweg gemaakt,
omwille van verkeerd gelopen en op zoek naar een café. Uiteindelijk donker op
het einde van de tocht.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten