Het verslag van een wandeltocht,
welke van start ging in het Waalse Sorinne-la-Longue. Een relaas van onze
belevenissen en ervaringen onderweg, volgde dan ook omstreeks 18:32 uur.
“De dag begon regenachtig, maar
toch trokken we opnieuw richting Ardennen, om daar, aan de hand van onze
Dagstappergids, een wandeling te maken, vertrekkende in Sorinne-la-Longue. Dit
kleine Waalse dorpje bevindt zich slechts een tweetal kilometer verwijderd van
de N4, komende uit de richting van Namur. We vonden vrij gemakkelijk een
parkeerplaats ter hoogte van de plaatselijke kerk. Toen we Sorinne-la-Longue
bereikten hielden we het voorlopig nog droog, alhoewel we hier en daar de nevel
zagen hangen tussen de bomen, vooral dan in de diepere valleien. Na een hapje
en vooral, nadat de wandelschoenen waren aangetrokken, gingen we op pad,
benieuwd wat deze omgeving ons zou te bieden hebben. We lieten bijgevolg de
kerk aan onze rechterhand en volgden de Rue du Centre, om op die manier de
dorpskom te verlaten. Eigenlijk is Sorinne-la-Longue een langgerekte straat,
waar tal van bloembakken staan opgesteld op de weg om het verkeer enigszins af
te remmen. Op het einde van de Rue du Centre, troffen we een eerste zitbankje
aan onder een linde, alwaar we linksaf verder wandelden. Het ging nu even de
hoogte in, waarna we vrij snel begonnen af te dalen naar de vallei van de
Samson.
We verlieten even later de
openbare weg om een parallel gelegen dalend pad te volgen. Hier kregen we zicht
op de lager gelegen vallei, waar de Samson vredig verder kabbelde. Het pad ging
over in een karspoor en mondde uit op een dwarsgelegen asfaltweggetje.
Uiteindelijk staken we de rivier over en bereikten we een T-splitsing, waar het
linksaf ging, om derwijze de drukke N942 te volgen in de richting van Namêche.
Gekomen ter hoogte van een rechts gelegen zijweg, volgden we vanaf dan een
lokaal wandeltraject aangeduid door groene rechthoekjes, geheten Ballade des
Forges. Na een tijdje de openbare weg te hebben gevolgd, dienden we via een
rechts gelegen bosweg het Bois de Gesves in te gaan. Via een slagboom vonden we
toegang tot dit prachtige bosgebied. Links bevond zich de Samson, rechts kregen
we enkele voormalige steengroeven te zien. Naarmate we het pad verder volgden
kwamen we langsheen een grote picknickplek in de vorm van een cromlech. De
zitbanken waren vervaardigd uit ruwe rots en op het terrein bevonden zich
enkele palen, voorzien van klepels, welke konden worden bewogen. Zo verkreeg
men het effect van een beiaard.
Na even de instrumenten te hebben
bespeeld, vervolgden we onze weg. Wat verderop dienden we haaks rechtsaf te
gaan en ging het via een steil pad verder het bos in. Hier wonnen we vrij snel
hoogte en zagen de lager gelegen rivier spoedig verdwijnen. Af en toe hoorden
we schoten, zoals later bleek was er een toegangsverbod in het bos. We konden
dan ook niet anders dan onze weg vervolgen en hopen dat we geen jagers zouden
ontmoeten. Nadat we het steile stuk hadden overwonnen, bereikten we boven in
het bos een brede bosweg, welke we rechts verder volgden. Zo wandelden we
vrijwel op vlak terrein boven in het bos. Geruime tijd later passeerden we het
boswachterdomein en kregen we uiteindelijk de rand van het bos in zicht. Daar
bevond zich ter hoogte van de weg een door zitbanken omgeven paardenkastanje en
hier vonden we het een geschikt moment om even te pauzeren en een hapje te
eten. Na deze korte onderbreking volgden we de openbare weg, langsheen enkele
kleine kapelletjes. We bevonden ons nu op het grondgebied van Gesves. Via
enkele verkeersarme straten daalden we verder af, terug in de richting van de
N942.
We trokken nu doorheen de vallei
van de Ry des Fonds, zoals later zou blijken, met moeite een beek te noemen.
Alvorens we later de N942 zouden dwarsen, staken we de Ry des Fonds over en
kwamen we tot de vaststelling dat men hier bezwaarlijk van een rivier kon
spreken. Eenmaal de drukke weg over, ging het opnieuw even de hoogte in,
ditmaal richting Assesse. We troffen de Samson nu aan langs de rechterkant van
de weg, terwijl we even verderop opnieuw langsheen een voormalige steengroeve
kwamen. Hier troffen we nog tal van restanten aan van gebouwen en wagonnetjes.
Een stukje erfgoed als het ware. Eenmaal voorbij de steengroeve bevonden we ons
op een lokaal wandelparcours, aangeduid door middel van groene kruisjes. Bij de
volgende splitsing ging het naar rechts en passeerden we de Ferme du Houyoux.
De stenige weg leidde ons zelfs gedeeltelijk over het erf van deze boerderij.
Even later bereikten we open terrein en verliep de weg tussen weiden en
vervolgens akkerland.
De wind wakkerde aan en even
later begon het fel te regenen. Naarmate we de stenen weg verder beklommen,
kregen we in de verte de kerktoren van Sorinne-la-Longue te zien. We dienden
evenwel nog een stukje te klimmen, alvorens het hoogste punt van de heuvel was
bereikt. Weinig later bereikten we dezelfde weg die we gevolgd hadden bij het
begin van de wandeling en korte tijd later stonden we opnieuw aan de
plaatselijke kerk. Het tweede gedeelte van de wandeling zou ons opnieuw
doorheen een stukje bos voeren, dat omwille van de jacht was afgesloten. We
namen echter ditmaal niet het risico om doorheen dit gebied te wandelen en
dienden dus noodgedwongen de wandeling te staken. Gelet echter op het slechte
weer dat we ondertussen kregen te verwerken, viel de ontgoocheling nogal mee.
We waren dan ook iets vroeger aan het einde van deze tocht vandaag, dan
aanvankelijk was voorzien. Tja, met jagers in het bos is het toch opletten
geblazen. Van de uiteindelijk voorziene 16,8 km, hadden we er slechts 9,3 afgelegd.
Het zal voor een volgende gelegenheid zijn.”
We sluiten af met een blik in de
respectievelijke wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken
werden neergeschreven. ‘K: Sorinne-la-Longue. Omwille van het jachtseizoen
waren een aantal bossen niet toegankelijk. Teveel regen deed ons vroegtijdig
stoppen. J: Tocht vanuit Sorinne-la-Longue. Omwille van het jachtseizoen een
aantal bossen gesloten. Na de eerste lus regen, wandeling halfweg gestaakt!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten