Een wandeltocht welke van start
ging in Lavacherie. Ter zake schreven we dan ook een bijdrage met betrekking
tot onze ervaringen onderweg, omstreeks 21:35 uur.
“Het was al een tijdje geleden,
doch deze ochtend haalden we nog eens de wandelschoenen uit de kast, namen onze
Dagstappergids onder de arm en zetten vervolgens koers naar het kleine
Lavacherie, deelgemeente van Sainte-Ode. Aan de plaatselijke kerk van
Lavacherie begonnen we dan ook geruime tijd later aan een wandeltocht van 18,4
km, welke ons in hoofdzaak zou leiden doorheen de streek van de Westelijke
Ourthe. Met de zon van de partij en één en ander in de rugzak om vooral
onderweg de inwendige mens te sterken, trokken we vol goede moed op weg en
lieten de kerk dan ook achter ons. We volgden een asfaltweg, richting Le Jardin
en verlieten op die manier de dorpskom van Lavacherie. Via een licht hellende
weg ging het langsheen enkele tennisvelden en vervolgens een houten kruis links
van de weg. Even later kwam uit een rechterzijweg het GTA-pad, La
Transardennaise, op een punt gelegen op 437 m hoogte. Het pad verdween
vervolgens verderop in een rechts gelegen bospad, dat we dienden te volgen.
Tezelfdertijd volgden we het verloop van de wandelweg Maas-Rijn. Het nogal
drassige pad won geleidelijk aan hoogte en liet ons verdwijnen in het donkere
bos.
Hogerop werd het pad wat breder
en kregen we af en toe de zon te zien tussen de hoge bomen. Onderweg in de
bermen verschenen de eerste zwammen in diverse kleuren. Eenmaal over het
hoogste punt heen (460 m) begonnen we opnieuw geleidelijk te dalen. We
verlieten het bos en dwarsten vervolgens een tweetal onverharde wegen. We volgden
er een plaatselijke wandelroute, met name de Promenade du Moulin des Trois
Ponts, aangegeven door middel van gele rechthoekjes. We daalden verder af in de
richting van het gehucht Tonny (Ste Ode), waarbij we natuurlijk een
wandeltraject volgden met de gelijknamige aanduiding, de Promenade de Tonny. De
eerste huizen kwamen in zicht, doch links in de verte kregen we een uniek zicht
op enkele windmolens, die deel vormen van het eerste Waalse Parc des éoliennes.
Eenmaal de onverharde weg verlaten, bereikten we een asfaltwegje dat we links
in dalende zin volgden, doorheen het gehucht Tonny. Een tweetal
richtingsveranderingen later, lieten we het gehucht voor wat het was en
vervolgden onze weg langsheen de talrijke meanders van de Ourthe. Een
elektriciteitscabine, voorzien van een zitbank, nodigde even later uit om even
een hapje te eten.
Genietend van het zonnetje,
konden we even wat rusten, maar vooral genieten van de mooie omgeving. Na een
korte pauze trokken we opnieuw op weg, ditmaal via een verkeersarm weggetje,
richting verder gelegen N829. Hier ging het langsheen de vroegere watermolen
van Trois Ponts, vandaag de dag echter een taverne-restaurant Pêcherie des
Trois Ponts. Hoe dan ook, we namen er even de tijd om de plaatselijke koffie te
proeven. Jammer genoeg was het ernaast gelegen bureau voor toerisme gesloten,
wegens zondag uiteraard. Na onze beperkte degustatie, volgden we verder de
N829, tot we een links gelegen grindpad dienden op te gaan. Hier bevonden we
ons op de oude bedding van de voormalige stoomtram door de Ourthevallei, nu een
ideale wandelweg. We konden dan ook even later de Ourthe overschrijden via de
oude trambrug. De oude bedding volgend, trokken we op die manier terug richting
Lavacherie. Het laatste stukje bedding was zelfs voorzien van asfalt. Even
later bereikten we dan terug de woonkern van het dorp waar we voordien waren
van start gegaan. Dicht bij de kerk echter ging het vervolgens rechtsaf en zo
wandelden we opnieuw Lavacherie uit.
Opnieuw bereikten we een brug
over de Ourthe, ditmaal zelfs voorzien van kleurige bloemen en even verder
bevond zich een kapelletje met daarin een beeld van Sint-Rochus. De
picknicktafel in de nabijheid nodigde in elk geval uit even te verpozen en te
genieten van het zicht op de Ourthe. Op korte afstand daar vandaan troffen we
een andere voormalige molen aan, ditmaal de Moulin de la Gotalle, ook vandaag
de dag herschapen tot een restaurant. Het molenrad is verdwenen, doch de beek
ruist nog als voorheen. We sloegen vervolgens linksaf en verlieten even verder
de openbare weg om een links gelegen onverhard pad te volgen. We wandelden nu
vlak naast de Ourthe en konden de talrijke meanders vanuit de hoogte bekijken.
Grote stukken waren kaalgekapt en dat maakte dat het zonnetje overheerlijk
aanvoelde. Het pad kronkelde en volgde enigszins het verloop van de Ourthe.
Geruime tijd later kwamen we uit op een asfaltweg, welke we links volgden en zo
de brug over de Ourthe overstaken. We bevonden ons opnieuw op de N829, welke we
deze keer rechts volgden, zij het echter over korte afstand. Immers even verder
dienden we een links gelegen steil onverhard pad te volgen, aangegeven met de
wegwijzer Chapelle de la Bonne Dame.
Vrij snel wonnen we aan hoogte en
zagen de weg en de Ourthe in de diepte verdwijnen. Opnieuw ging het doorheen
een kaalgekapt stuk bosgebied, waarbij we even later uitkwamen ter hoogte van
een driesprong. De gulden middenweg leek de juiste oplossing te zijn. Op die
manier bereikten we wat verderop de bron van Sint-Oda en haar natuurstenen
kapel in de nabijheid ervan. Achter een traliewerk konden we haar beeld
bewonderen. Juist voorbij de kapel echter was het klimwerk nog niet voorbij, we
dienden nog een tweede steil pad te volgen, waarlangs een tweetal plaatselijke
wandelroutes verliepen, met name de Promenade de la Bonne Dame en de Promenade
des Tailles. We beklommen vervolgens de zoveelste heuvel in de rij. Aan de
andere kant ging het gelukkig opnieuw dalwaarts en verliep onze wandelweg
gedeeltelijk door een stukje bos. Hier werden we echter gehinderd door
ontelbare insecten, wat het wandelen even niet zo aangenaam maakte. Gelukkig
bereikten we lager opnieuw de openbare weg, ja alweer de N829, welke we ditmaal
naar links volgden. Een eindje verderop bereikten we het gehucht Basseilles en
de gelijknamige hoeve, nu omgedoopt tot La Ferme du Château.
Voorbij deze eetgelegenheid ging
het richting Ste Ode Centre Hospitalier. Een asfaltwegje leidde ons opnieuw
naar en over de Ourthe, waarna we de weg rechts verlieten en een bospad
opgingen, hierbij alweer de vertrouwde GR-tekens volgend, alsook de
plaatselijke Promenade de Basseilles. Het pad liep nagenoeg opnieuw evenwijdig
met de Ourthe en de verderop gelegen N829, welke naarmate we vorderden, steeds
naderbij leek te komen. Na geruime tijd dit pad te hebben gevolgd, gingen we
voorbij een bord, waaruit bleek dat we het Domaine Provincial de Sainte-Ode
verlieten. Korte tijd later stonden we opnieuw op de brug welke we reeds
voorheen tijdens de wandeling hadden gedwarst. Ditmaal bereikten we terug de
N829, doch sloegen ditmaal linksaf, richting dorpskern van Lavacherie. Enkele
bochten later, kregen we opnieuw de kerk in zicht en bereikten we het einde van
de wandeling van vandaag. Als eerste tocht, na een inactiviteit van enkele
weken, was het toch een wandeling die kon tellen. Als afsluiter bezochten we
nog even de plaatselijke kerk en troffen aan de achterzijde zowaar een bordje
aan La Route du Souvenir – Bataille des Ardennes 1944.”
We sluiten af met een blik in de
wandelboekjes, teneinde te vernemen dat ook daarin enkele eerste indrukken
werden neergeschreven. ‘K: Dagstappergids Deel 1. Lavacherie, Tonny, Amberloup
en Basseilles. Bos, oude trambedding en de bron van St. Oda en kapel. Ourthe.
J: Tocht uit de Dagstappergids Deel 1. Vanuit Lavacherie doorheen Tonny,
Amberloup en Basseilles. Mooie stukken bos en een prachtige oude trambedding.
De bron en kapel van Sint Oda, alsook enkele oude watermolens. Prachtig zonnig
weer langsheen de Ourthe.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten