Een wandeling langs ‘Grote
Routepaden’, beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen. Na afloop van
deze wandeltocht, schreven we een kort verslag inzake de belevenissen onderweg,
op vrijdag 10 juli 2009, omstreeks 19:32 uur.
“Vandaag trokken we naar
Opbrakel, om daar wandeling 2 uit de Dagstappergids Oost-Vlaanderen te volgen.
Deze wandeling gaat van start aan de kerk in Opbrakel en gaat over een afstand
van 25,2 km. Er is een verkort traject voorzien van 18,2 km. We vonden
gemakkelijk een parkeerplaats aan de kerk en gingen vervolgens op weg. We
hadden de medewerking van de zon, maar er stond ook een stevige wind en dat
liet zich duidelijk voelen. Vanaf de kerk in Opbrakel volgden we het aangeduide
Sadonespad en de Zwalmbronnen wandelroute. Beide trajecten lopen gelijktijdig
en verwijzen enigszins naar elkaar. Deze paden leidden ons vanaf de kerk naar
beneden, om daar de hoofdweg Brakel - Ronse over te steken. Aan de overzijde
van deze drukke weg troffen we een smal asfaltpad aan dat over de Vaanbuikbeek
ging en vervolgens uitmondde in een bredere asfaltweg. We volgden deze weg naar
rechts tot aan de Gauwinkel, een betonweg die links naar omhoog ging. De weg
ging langzaam in stijgende lijn en dat was duidelijk voelbaar zo vroeg op de
dag.
Wat verderop sloegen we de rechts
gelegen Trekweg in en belandden we op een veldweg, die nadien overging in een
smal paadje. Tussen de weilanden door bereikten we, na een nieuwe beklimming,
de Kanakkendries. Hier draaiden we linksaf. Het traject dat we tot nu toe
hadden gevolgd, kreeg hier het gezelschap van een fietsroute, met name de
Teirlinckroute en ook het Sigelshempad. Vanaf nu werd gedurende geruime tijd
het Sigelshempad gevolgd en dat betekende in eerste instantie een weg die in
stijgende lijn verliep. We volgden dit pad tot aan een straat met de naam
Burreken. Deze bracht ons vervolgens tot aan de Perreveldstraat en even later
bereikten we de ingang van het Burreken, een beschermd landschap. Aan de ingang
van dit domein konden we bemerken dat er een tweetal paden waren uitgestippeld
in het bos en de omgeving: de Vuursalamanderroute, aangeduid met blauwe
rechthoeken en de Eikelmuisroute, aangeduid met rode vierkanten.
We volgden een sterk dalende weg,
vooreerst tussen de nabijgelegen huizen, later overgaand in het bos. Op de
eerste splitsing dienden we het rechtse pad te volgen en dit leidde ons tot
beneden in het bos, tot aan de Krombeek. We dwarsten echter deze beek niet,
doch volgden een rechts gelegen kasseiweggetje naar omhoog. Hier volgden we een
gedeelte van de natuurpuntwandeling. Via enkele bochten en kruispunten, stegen
we steeds hogerop om uiteindelijk terug de Perreveldstraat te bereiken. Deze
weg volgden we nu naar links, in dalende lijn. In de verte zagen we reeds de
kerktoren van Zegelsem en daarheen leidde deze weg ons. Alvorens de dorpskom te
bereiken, dienden we nog de drukke weg Brakel - Oudenaarde over te steken. Bij
het binnenkomen van Zegelsem, bemerkten we een kruidenierszaak met op de gevel een
schild van de toeristische dienst. Blijkbaar deed deze handelszaak dienst als
infokantoor.
We verkregen er dan ook van de
uitbaatster een stempel voor in het wandelboek en namen een lunchpauze op een
bank voor haar winkel. Na deze etenspauze gingen we terug op pad. Doorheen het
centrum van dit dorp liep ook de Ronde van Vlaanderenroute (114 km) alsook het
Geutelingenpad. Vanaf de kerk van Zegelsem volgden we een geasfalteerde
kerkwegel, het Kloosterpad, hetwelk ons bracht tot aan de voet van de Leberg, bekend
van, jawel de Ronde van Vlaanderen. We beklommen deze berg voor een gedeelte,
tot aan de links gelegen Keiweg. Die bracht ons voorbij het Monasterium
Mariakluizen. Nadien daalde de Keiweg enorm snel en steil tot aan de
Perlinkmolenbeek, om nadien terug naar omhoog te verlopen. De top van de
helling lag aan de Perlinkweg en die weg volgend, bereikten we uiteindelijk de
Perlinkmolen. Deze blijkbaar oudste watermolen van Vlaanderen bleef werken tot
in 1971. Vanaf de molen vonden we een geplaveide voetwegel, die ons leidde naar
de Pottenberg, die natuurlijk alweer diende te worden beklommen.
Ondertussen dienden de eerste
problemen zich aan bij maatje, met name pijn in de rechtervoet. Er werd in
eerste instantie gepoogd om de pijn wat te verzachten, door te veranderen van
schoeisel. Even ging het opnieuw wat beter. Via enkele plaatselijke wegen,
bereikten we met enige moeite de kerk van Elst. Het dorp is bekend omwille van
zijn Geutelingen. Aan de kerk werd een kleine rustpauze ingelast en werd even
overlegd, of het nog zin had om met de wandeling door te gaan. Uiteindelijk
werd besloten om het nog even te proberen en gingen we verder op weg. Amper
terug op weg, ging het van kwaad naar erger. Het lukte nog met enige moeite om
een paar straten verder te wandelen, doch het voortdurende stijgen en dalen
kostte te veel moeite.
Gezien we in de omgeving van
Michelbeke waren gekomen, werd besloten de wandeling, na 17 km, te laten voor
wat ze was en via de kortste weg naar het centrum van Michelbeke te stappen. De
laatste honderden meters lukte het amper nog om te stappen, doch uiteindelijk
bereikten we een bushokje in de dorpskern. Hier werd proviand en drinkwater
gedeeld en scheidden de wegen. Terwijl de ene wandelaar met pijn bleef zitten
in het bushok, ging de andere de wagen ophalen in Opbrakel. Uiteindelijk lukte
het toch om in een mum van tijd, via de kortste weg naar Opbrakel te snellen en
het voertuig terug te sturen naar Michelbeke. Zo kwam een voortijdig einde aan
deze tweede wandeling over Grote Routepaden. Enkele dagen van rust zijn nu wel
van toepassing.”
Ook in onze wandelboekjes werd na
afloop van de tocht een korte beschrijving gegeven, met betrekking tot de
belevenissen onderweg. ‘K: Opbrakel, Zegelsem, gestopt in Michelbeke wegens
pijnlijke voet. Overleefd in een bushokje tot Tub kwam. Tweede GR-wandeling. Op
de Ledeberg. J: Wandeling N° 2 uit de Dagstappergids Oost-Vlaanderen, met start
in Opbrakel. Tocht via Zegelsem, Elst en Michelbeke. Tocht voortijdig
afgebroken omwille van kwetsuur Kathy. Noodgedwongen busreis van aanstaande
zondag afgezegd. Een paar dagen rust zijn nu aan de orde! Eerste kennismaking
met GR-wandelen is een beetje slecht verlopen. Volgende keer beter.’