Een beschrijving van een
wandeltocht, waarvan we het parcours volgden en beschreven in de Dagstappergids
Vlaams-Brabant. Na afloop schreven we nog dezelfde avond een kort relaas met
betrekking tot de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 20:09 uur.
“Deze ochtend ging het richting
Vlaams-Brabant, meer bepaald Dworp, alwaar we wandeling Nr. 4 uit de
Dagstappergids zouden volgen. Een wandeltocht trouwens met een lengte van 19,6
km, voldoende om stilaan op gang te komen. We parkeerden dan ook ons voertuig
op het plein ter hoogte van de parochiekerk van Dworp. Na een hapje en voorzien
van voldoende warme kledij, trokken we even later op pad. Het was alweer
geleden van halfweg de maand december dat we nog hadden gewandeld, we zouden
het dus vrij spoedig aanvoelen, vooral ook gelet op de aard van het parcours.
We lieten de kerk achter ons en
staken de drukke Alsembergsesteenweg over, om even verder via de
Molenbeekstraat, de gelijknamige beek over te steken. Een van de eerste routes
die we hierbij volgden, was een ‘Verkorting’ van de Herman Teirlinck route, een
fietstraject van 45 km. Bijna tezelfdertijd volgden we een gedeelte van het
Dworp wandelpad. Aan de andere kant van de Molenbeek, volgden we vanaf nu het
verloop van de GR12. Geruime tijd zouden we nu steeds de wit-rode markeringen
volgen. Reeds van bij de start van deze wandeling was het duidelijk, dat we
diverse kapelletjes zouden zien bezijden de weg. Nog steeds de Molenbeekstraat
volgend, ging het langsheen een gewezen brouwerij, nu een modern wooncomplex.
Toen we vervolgens de woonzone verlieten, ging het evenwijdig met de beek
verder langsheen de Sint-Laureinsborreweg en betraden we het beschermd
natuurgebied Steenput. Een opmerkelijk bouwwerkje onderweg: de gerestaureerde
Mariakapel van de Steenput, middenin de ongerepte natuur. Deze Steenput is
niets minder dan een oude kwartsietgroeve. Bij het bereiken van een
dwarsgelegen weg op het einde van deze natuurzone, volgden we naar rechts de
GR12, terwijl je links een variante kan volgen, met name de GRBRU8. Even
verderop staken we opnieuw de drukke Alsembergsesteenweg over, om vervolgens
linksaf te slaan in de Panoramastraat.
Het ging alweer stevig de hoogte
in en dat zou zo de rest van de wandeling vaak het geval zijn. Via enkele
woonstraten ging het richting landelijke weg. Nog steeds het verloop van de
GR12 volgend, ging het via de Destelheidestraat, de Groene Jagersstraat en de
Hof te Helderingenbaan. Eenmaal halverwege deze straat ging het via een links
gelegen veldweg verder, de Kwademarasch. Korte tijd later veranderde deze
veldweg in een smal pad en ging achter enkele tuinen en kleine vijvers door. We
bevonden ons aldus op het grondgebied van Sint-Genesius-Rode en bereikten even
later de grote vijver van Zevenbronnen of Zevenborren. We betraden dan ook
meteen het traject van de plaatselijke Zeven Borren Wandeling of Promenade de
Sept Fontaines. De vijver schitterde in het zonlicht en tal van eenden en
zwanen sierden het wateroppervlak. Een taverne welke zich 50 m verder links
bevond, stond jammer genoeg leeg en was voorzien van een dichtgetimmerde
voordeur. Dan maar verder naar rechts, richting tweede vijver. Het ging tussen
de beide vijvers door, om nadien de oever van de rechts gelegen vijver over
korte afstand te volgen. Aan het einde van de vijver ging het een links gelegen
bospad in, om bijna onmiddellijk een rechts gelegen bospad op te gaan, dat zich
bevond tussen twee omheiningen. Hier overschreden we voor het eerst de
taalgrens. Deze lange, rechtlijnige smalle dreef, bevatte enkele
hoogteverschillen en bevond zich tussen een links gelegen golfterrein van
Zevenborren en rechts het domein van het kasteel van Zevenborren. Op die manier
ging het gestaag verder, om tenslotte het grondgebied te bereiken van Braine-l’Alleud,
meer bepaald het gehucht Culot.
Even later bemerkten we een 16de
eeuwse grenssteen, aangeduid door het bord ‘Borne Historique’. We volgden nu
een landelijke weg, langsheen de watertoren van Eigenbrakel, waar we in de
mogelijkheid waren, om in de verte de heuvel te zien van de Leeuw van Waterloo.
We verlieten korte tijd later de openbare weg ter hoogte van het kapelletje
Saint-Brayau en de boerderij ‘Tout-lui-faut’. Het ging dan via een kronkelend
pad doorheen een stukje ongerepte natuur tot aan het gehucht Odeghien. Via
enkele smalle paden en vervolgens een eentonige asfaltweg, kwamen we ter hoogte
van de ‘Ferme de Hamme’. Een eindje daarvoor dienden we dan een rechts gelegen
weg op te gaan, die spoedig overging in een holle weg. We bereikten opnieuw
enige bebouwing, waarna we over langere afstand de ‘Sentier de la Vallée’
volgden. Aan het einde van dit vrij smalle pad, bereikten we een dwarsweg,
welke we rechts opgingen om aldus uit het dal te klimmen. We gingen voorbij een
Evangelische kerk, vervolgens langs enkele statige villa’s, om uiteindelijk
terecht te komen in het gehucht Colipain. Stilaan naderden we het hoogtepunt
van de wandeling, met name de doortocht door het Hallerbos. Toen we even later
het Hallerbos betraden, verlieten we dan ook het traject van de GR12. We
volgden een kronkelend paadje doorheen een kleine vallei tot we aan een
kruispunt kwamen, genaamd ‘Zesdreven’. We vervolgden rechtdoor en kwamen
terecht in een gedeelte van het Tranendal. We wandelden een tijdje evenwijdig
aan de Hallerbeek tot aan een klein kruispunt. Daar ging het opnieuw dieper het
bos in, via de Reebokwandeling, aangeduid door gele bordjes.
De dreef welke we nu volgden was
voorzien van een viertal oude grensstenen, welke destijds het grondgebied
afbakenden van de families van Arenberg en de Sint-Waltrudisabdij van Bergen.
(AR – SW) We volgden alsmaar verder de Reebokwandeling, doorheen een kleine
vallei. Nadien ging het een tijdje langsheen de Zoniënbosbeek, tot we de
Kapittelvijver bereikten. Vervolgens ging het verder rechtdoor, waarbij we het
bos verlieten en even verderop taverne ’t Kriekske aan het Kapittel bereikten.
Ook hier stonden we opnieuw voor een gesloten deur, omwille van jaarlijks
verlof tot 17/01. We vervolgden dan noodgedwongen onze weg verder naar links,
opnieuw richting Hallerbos. Via enkele richtingsveranderingen ging het via een
wandelpad doorheen een stukje bos naar de vallei van de Steenputbeek. Het
traject leidde ons een tijdje langsheen deze beek tot we die konden oversteken
aan een bruggetje. We deden dat niet, maar gingen de andere richting uit,
stevig klimmend naar andermaal een wandelpad. Hier konden we ervaren dat het
pad nog amper zichtbaar was en met moeite kon worden gevolgd. Uiteindelijk
volgden we toch de juiste weg en bereikten de openbare weg. Die deed ons
wandelen naar het nabij gelegen natuurgebied de ‘Weikes’. Doorheen dit gebied
konden we een tegelpad bewandelen dat ons op die manier leidde in de richting
van het centrum van Dworp. We bereikten dan ook korte tijd later opnieuw de
Alsembergsesteenweg en zagen reeds de kerktoren van het dorp. Alvorens echter
opnieuw richting autosnelweg te kiezen, gingen we even verpozen in ‘De Zwaan’,
vermits we toe waren aan een kopje koffie. Meteen bereikten we even later het
einde van een toch wel enigszins vermoeiende wandeling doorheen een prachtige
streek. Dit was dan ook onze eerste wandeling van een nieuw wandeljaar 2012.”
We sluiten dit wandelverhaal af,
met een blik in de respectieve wandelboekjes. ‘K: Wandeling over de taalgrens vanuit
Dworp. Tocht door het Hallerbos, Braine l’Alleud. Goede start van een nieuw
wandeljaar. Koud, wolkjes en een beetje zon. J: Wandeling over de taalgrens
vanuit Dworp. Tocht Nr. 4 uit de Dagstappergids Vlaams-Brabant. Rustige
wintertocht door het Hallerbos en de Waalse gemeente Braine l’Alleud. Een
kleinere wandeling als begin van een nieuw wandeljaar.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten