186: Oostduinkerke, Woensdag 18 augustus 2010, 31,8 km. (3713,948 km.)

De eerste dagetappe van de Vierdaagse van de IJzer editie 2010. Deze tocht werd in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Woensdag – Mercredi 18/8/2010 – 8670 Oostduinkerke (West-Vl), Vierdaagse van de IJzer – 08-16-24-32 km. Vierdaagse van de IJzer. Start: Parking Sint-Niklaaskerk. De 8 km is een familiale wandeling met randanimatie.’ Aangezien we tijdens de Vierdaagse verbleven in het kamp van Nieuwpoort, werd het verslag van deze eerste wandeldag geschreven op zondag, 22 augustus 2010, omstreeks 16:56 uur.

“Ook dit jaar namen we opnieuw deel aan de Vierdaagse van de IJzer een organisatie van Defensie, welke dit jaar voor de 38^ste keer plaats vond. Afgelopen dinsdag reisden we dan ook af naar onze kampplaats te Nieuwpoort, om er de volgende dagen deel te nemen aan de mini uitgave van deze Vierdaagse, met name vier wandeldagen van 16 km. In het kamp van Nieuwpoort troffen we enkele bekenden van vorige edities, hetgeen uiteindelijk resulteerde, dat we zouden deelnemen aan de lange afstand, met name 4 x 32 km. We hadden alvast de intentie om het te proberen, zo niet konden we achteraf nog altijd overschakelen naar de kleinere afstand. Dus  dienden we nog diezelfde namiddag met de kusttram naar het secretariaat te Oostduinkerke te rijden, teneinde alles te regelen en aan te passen, met het oog op de eerste wandeldag van woensdag 18 augustus.

Op woensdagochtend vertrokken we dan ook vol goede moed naar de startplaats te Oostduinkerke, voor de aanvang van de eerste etappe, over een afstand van 31,800 km. Volgens de informatiebrochure die we voordien hadden ontvangen, ging het Langs een mijmerend heropbloeiende IJzermonding en de stilte van de met bloed doordrenkte polders… Toen wij aldaar aankwamen omstreeks kwart voor negen, was het grootste gedeelte van de wandelaars reeds op weg. Op die manier hadden we een rustige start van op  het St. Niklaasplein, dat we reeds kenden als vast vertrekpunt de eerste dag. Het ging de drukke weg over en de Piet Verhaertstraat in. Bij het beschrijven van onze IJzeretappes tijdens vorige uitgaven, hadden we onderweg pen en papier bij de hand, teneinde de talrijke wandel- en fietsroutes onderweg te kunnen vermelden. Dit jaar wilden we in de eerste plaats genieten van de tochten op zich en vooral van de sfeer in zijn geheel. We onthouden jullie de komende vier dagen dan ook de in groten getale opgemerkte routes onderweg. We hechten er dit jaar aan, de wandelingen eens op een andere manier te beschrijven.

Via enkele woonstraten, met vooral veel toeschouwers aan de kant van de weg, trokken we in de richting van het verder gelegen Hannecartbos. Duizenden wandelaars trokken op die manier over de gehele breedte van de weg in de richting van dit prachtig natuurgebied, dat vandaag de dag fungeert als waterwinningsgebied. Een bonte mengeling van burgers en militairen trok doorheen dit unieke stukje natuur, via mooie aangelegde wandel- en fietspaden. Het bos geurde fris zo vroeg op de dag en het gras voelde nog nat aan. Eenmaal het bos achter de rug, volgden opnieuw enkele woonstraten die de wandelaars brachten tot aan het vakantiepark Sunparks. Hier scheidden zich de deelnemers van de 8 km af, om voor het eerst in het bestaan van deze Vierdaagse, verder een eigen programma te volgen. Het gros van de wandelaars werd verder geleid, af en toe met een beetje hulp van de MP’s, tot aan het vakantiecentrum Ter Duinen. Ter gelegenheid van de 25^ste verjaardag, zorgde de directie voor een presentje in de vorm van een stukje fruit.

Tal van vakantiegasten: de chronisch zieken, gehandicapten en bejaarden, die hier kunnen genieten van een unieke vakantie, heetten de wandelaars welkom. Zo werd het hier even aanschuiven aan de sanitaire voorzieningen. Na een babbel met enkele clubgenoten, trokken we alweer op weg, om even verder de 5 km borden voorbij te wandelen. Na het dwarsen van de gevaarlijke Albert I laan, bereikten we korte tijd later de havengeul van Nieuwpoort. Deze plek kenden we reeds van vroeger, waar we toch nog konden genieten van het uitzicht over de IJzermonding en het erachter gelegen Kwartier Lombardsijde. Onze verzameling foto’s van vuurtorens konden we aldaar nog even verder uitbreiden. We volgden vervolgens rechts de Robert Orbanpromenade, waar we af en toe nog even de vuurtoren konden bekijken, maar tevens zien hoe tal van kunstwerken zich bevonden boven de waterspiegel, het ene al wat aantrekkelijker dan het andere. Maar ja, voor elk wat wils zo te zien. De poolreiziger Dixie Dansercoer, werd even verderop bedacht met een kunstwerk, dat hoog boven de promenade uitsteekt.

Op het einde van de promenade gaf een bruggetje verbinding naar de verder gelegen vismijn van Nieuwpoort. Hier kon men reeds van op geruime afstand de geur van verse garnaalsoep opsnuiven. Aangezien echter dit brouwsel niet dadelijk onze voorkeur geniet, vervolgden wij onze weg. Even voorbij de soepbevoorrading, scheidden zich de deelnemers verder van elkaar af. De afstanden 16 en 32 km, gingen via een loopbrug onder de Langebrug door om deze vervolgens over te steken. De deelnemers aan de 24 km staken onmiddellijk de brug over aan de linkerzijde en trokken verder richting Kwartier Lombardsijde. Wijzelf arriveerden even later ter hoogte van het monument ter ere van koning Albert I, net op tijd om daar een demonstratie bij te wonen van het drillpeleton. Na dit schouwspel ging het verder via het sluizencomplex, waar niet minder dan zes waterwegen, uiteindelijk de Noordzee bereiken. Enkele monumenten bezijden de weg konden worden bekeken, we hadden hier vooral oog voor het monument ter ere van de franse 81^ste territoriale infanteriedivisie.

Een eindje verder volgden we samen met de andere deelnemers aan de 32 km een eigen traject voor het grootste gedeelte van de rest van de dag. We sloegen bijgevolg linksaf en volgden de loop van de IJzer. Via een ernaast gelegen landelijke weg, ging het vooreerst in de richting van het spaarbekken en nadien volgde een kleine doortocht doorheen camping Kompas. Ondertussen hadden we de grens van de 10 km overschreden en verlieten we de camping via de hoofduitgang. Na het aanvullen van onze watervoorraad bereikten we korte tijd later de kerk van St. Joris. Hier namen we even de tijd om het gebouw van naderbij te bekijken, doch moesten jammerlijk vaststellen dat de eigenlijke kerk was gesloten. Dan maar terug op weg, opnieuw naar de oever van de IJzer om deze verder te volgen. Wandelend langsheen deze stille waterloop, gingen we vervolgens enkele bruggen onderdoor, waar we tevens oog hadden voor enkele monumenten onderweg. Ter hoogte van de Uniebrug troffen we het monument aan ter ere van  het 7^de Linieregiment.

Wat verderop bereikten we het 15 km punt en even later de stand van Campina. Hier konden we even genieten van de frisse en vooral lekkere drinkyoghurt, die we elke dag opnieuw langsheen het parcours kregen aangeboden. Een welkome verfrissing, vooral omwille van het zonnige en warme wandelweer. Na de melk werd de tocht voortgezet en bereikten we de Schoorbakkebrug om vervolgens richting Booitshoeke te trekken. Ondertussen voelden we stilaan ons wandelshirt nat worden en slonken de watervoorraden snel. Gelukkig werd het parcours voldoende voorzien van waterpunten om een en ander te verhelpen. Even later kwam de brug in zicht over de autosnelweg en diende even een kleine hindernis te worden genomen. Bovenop de brug zagen we in de verte reeds het volgende doel, met name de kerk van Wulpen. Even voordien had ons wandelmaatje een eerste keer behoefte aan wat medische verzorging, aangezien een klein wondje aan de teen, terug voor problemen zorgde. Met wat vakkundige hulp en wat tape konden we algauw terug op weg.

Toen we even later Wulpen binnentrokken, troffen we een dorp in feeststemming aan. Vooral Cyriel De Visser met zijn orgel trok de aandacht en bij sommigen zat de stemming er al goed in. We wandelden echter een stukje verder tot aan het kanaal Nieuwpoort – Duinkerke, alwaar we ter hoogte van het kleine bruggetje even op een terrasje gingen verpozen. Een koele verfrissing smaakte heerlijk. Nadien volgde de oversteek van het bruggetje, waarna we over korte afstand het kanaal volgden, om even verder linksaf te slaan, stilaan richting Oostduinkerke. De grens van de 30 km werd even later bereikt en nu was het langzaam aan richting aankomst. Ter hoogte van het kerkhof werden we nog voorzien van een koekje van Destrooper en een blikje frisdrank. Zo konden we al knabbelend en drinkend verder doorheen de woonstraten van Oostduinkerke. Uiteindelijk bereikten we de binnenplaats van het reeds gekende Visserijmuseum en aldus de eindstreep van deze eerste etappe.

De eerste dag was al bij al vlot verlopen, met nog een drietal te gaan konden we met nog wat goede moed terug naar onze kampplaats. Onze volgende afspraak met de oranje borden zou van start gaan in Poperinge, maar dat verhaal volgt even later… Onderweg hadden we natuurlijk ook oog voor de prijsvragen van Wandel en Kijk, een wedstrijd verbonden aan deze Vierdaagse.”

Afronden doen we stilaan met een blik in de wandelboekjes, alhoewel daarin niet veel werd neergeschreven omwille van de aanwezigheid van grote stickers. ‘K: Oostduinkerke. J: 1^ste Dag Oostduinkerke.’

109: Oostduinkerke, Woensdag 19 augustus 2009, 17,3 km. (2130,77 km.)

De eerste dag van de Vierdaagse van de IJzer, editie 2009. Deze eerste dagetappe, werd destijds in de wandelgids Marching slechts kort aangekondigd en wel als volgt: ‘Woensdag – Mercredi 19/08/2009, 8670 Koksijde (West-Vlaanderen) – Vierdaagse van de IJzer, 16-32 km. Start: Koksijde – Oostduinkerke.’ Omwille van ons verblijf in het kamp van Nieuwpoort, konden we slechts overgaan tot het schrijven van dit wandelverslag, na afloop van deze Vierdaagse. Met andere woorden, pas op zondag 23 augustus 2009, omstreeks 11:57 uur.

“Op deze eerste dag van de 37^ste editie van de Vierdaagse van de IJzer 2009, werden wij reeds om zes uur gewekt in het kamp van Nieuwpoort. Een half uurtje later volgde dan het ontbijt, waarbij tevens het lunchpakket diende te worden bereid. De voorziene start van de bussen om 08:10 uur, werd nadien gewijzigd naar 08:30 uur. Vanaf dan ging het richting startplaats aan de St. Niklaaskerk van Oostduinkerke. Velen waren reeds van start gegaan, toen onze bus aankwam. Echter niet getreurd, aan de inschrijvingstafel was het nog behoorlijk druk, met de inschrijving van de dagstappers. Met een beetje vertraging, konden we dus op weg, op de tonen van een stukje marsmuziek. Na de start, kregen we een eerste splitsing, waar de lange en de korte afstandwandelaars elk hun eigen weg gingen. Wij die hadden gekozen voor de kortere afstand, dienden na de start rechts te houden, en de drukke weg te volgen, richting Oostduinkerke Dorp. Hierbij werd een tijdje de Leopold II-laan gevolgd. Later ging het opnieuw rechtsaf, richting Koksijde. We vonden hier op onze weg de LF1a Kust Fietsroute die we een tijdje zouden volgen.

Verderop kreeg deze route het gezelschap van de Veurne-Ambachtroute (een fietstraject van 48 km). Beide routes verliepen doorheen enkele rustige woonstraten, waarbij af en toe reeds wat duinzand kon worden waargenomen. De zon stond al hoog en gaf al meteen de nodige warmte. Het zou een hete dag worden om te wandelen. De weg die we volgden bracht ons uiteindelijk tot aan de Doornpanne. Hier konden we voor het eerst genieten van een prachtig stukje natuurgebied, waarbij we een gedeelte volgden van de Doornpanne Wandelroute. Langsheen rustig grazende ezels, maar vooral prachtige stukjes duinengebied, volgden we de menigte wandelaars, om later de eerste woningen te bereiken van Koksijde-Bad. Tijdens de wandeling, dienden we ook af en toe op zoek te gaan naar antwoorden op vragen die werden gesteld, vermits er immers een wedstrijd was verbonden aan de Vierdaagse, onder de titel ‘Wandel en Kijk’. Via enkele druk bezochte straten, bereikten we tenslotte het Zouavenplein van Koksijde-Bad. Hier kregen we opnieuw het gezelschap van de lange afstandwandelaars en konden op dit plein meteen onze watervoorraad aanvullen. Deze was ondertussen, gelet op het warme weer, al danig geslonken.

De eerste vijf kilometer zaten erop. Op het plein, vonden we het antwoord op de eerste vraag van de dag, de naam van het monument waarop zich onder andere een Jodenster bevond. Tijd voor een korte pauze, maar vooral genieten van de zeelucht en omgeving. Vanaf nu volgden we de zeedijk in de richting van Sint-Idesbald. Her en der konden we onderweg genieten van enkele kunstwerken in het kader van Beaufort 03 of Getijdingen. Tevens vond er op de Koksijdse Zeedijk een rommelmarkt plaats, die natuurlijk kon rekenen op de belangstelling van tal van wandelaars. Af en toe was het even laveren tussen de vele toeristen, vakantiegangers en bezoekers aan deze markt. Ondertussen waren we op zoek naar het antwoord op de tweede vraag van de dag, met name de auteur van de Ode Maritima. Dit antwoord vonden we verder langsheen de zeedijk. Velen hadden dit antwoord echter gemist, waarna we diverse malen dit antwoord hebben doorgegeven aan andere wandelaars.

Uiteindelijk is het winnen niet van belang, eerder het deelnemen en vooral de afwisseling door het uitkijken naar zaken die zich langsheen het parcours bevinden. Het hoeft wellicht niet gezegd, dat de terrasjes langsheen de dijk druk werden bezocht. Overal kon men de oranje lintjes van de deelnemers herkennen. Het goede voorbeeld volgend, namen we ook even de tijd om een terrasje te bezoeken en even te verpozen door het bekijken van de voorbijgangers. Wat verderop, werd in Sint-Idesbald een beker garnaalsoep aangeboden. Ter hoogte van dit plein, het Georges Grardplein, vonden we het antwoord op de tweede vraag van de dag. Even verder gewandeld, verlieten we de zeedijk, om via de Dumontlaan de plaats te bereiken waar een derde vraag een antwoord verwachtte, met name ter hoogte van een van de oudste villa's van Sint-Idesbald, Mieke Hill. Hier scheidden zich voor de tweede maal op deze dag de routes van de verschillende afstanden. Wij bevonden ons ondertussen op het Artiesten Wandelpad. Op onze weg vonden we de Paul Delvauxlaan, waarin zich het gelijknamige museum bevindt.

Hierlangs troffen we opnieuw de borden aan van de Veurne-Ambachtroute. De trajecten van de verschillende marsroutes verliepen nu langsheen dezelfde weg, tot aan de eindstreep. Via enkele lanen met prachtige villa's, bereikten we de archeologische site ‘Ter Duinen’, welke is voorzien van een statige rode pater ter hoogte van de ingang. De naam van de kunstenaar van dit mooie kunstwerk, vervolledigde de vragenlijst voor deze eerste dag. Via het aanpalende park, konden we later genieten van enkele oude volksspelen en verpozen, bij een muziekje en een verfrissend drankje. Ter hoogte van de uitgang, troffen we de aanduidingen van het IJslandvaarder Wandelpad, in de richting van de Noordduinen. Even voordien hadden we nog onze watervoorraad kunnen bijvullen. Het ging nu stilaan in de richting van Koksijde-Dorp. Op weg daarheen werd gezorgd voor een lekkere vanillewafel. Ter hoogte van de kerk van Koksijde-Dorp, zorgde Jules Destrooper voor een pakje speculoos, dat door velen even later kon worden doorgespoeld, dankzij een melkbedeling door Campina.

Daar, ter hoogte van het vliegveld, voelde men pas echt goed de hitte van de dag. Ondertussen ging het nieuws als een lopend vuurtje, dat sommige wandelaars reeds onwel waren geworden en werden afgevoerd voor verzorging. Het ging terug in de richting van Oostduinkerke. Op weg daarheen, liepen we door de Ganzestraat, de thuisbasis van de vzw Vrienden der Blinden, mensen die zich bekommeren om blindengeleidehonden op te leiden. Het Polder Wandelpad volgend, bereikten we later de eindstreep, ter hoogte van ‘In De Peerdevisscher’. Hier, in open lucht, was het nog amper mogelijk om in volle zon even uit te blazen. De meesten zochten dan ook wat verkoeling in de aanpalende dreef, in de schaduw van de bomen. Na deze eerste wandeling, namen we nog even de tijd voor een verfrissing. Nadien ging het terug te voet naar de startplaats, voor het afstempelen van onze wandelboekjes en het opzoeken van de bussen. Vervolgens ging het terug naar het kamp van Nieuwpoort, waar een douche meer dan welkom was. Morgen volgt de tweede dag, met start in Poperinge.”

We sluiten dit wandelverhaal af, met de korte weergave van datgene wat werd toevertrouwd aan de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Oostduinkerke, Koksijde Bad en St. Idesbald. 32° J: Mini Vierdaagse van de IJzer. Eerste dag: Oostduinkerke. Tocht via Koksijde Bad en Sint Idesbald. Zonnig en warm wandelweer. Leuke ambiance onderweg.’

015: Oostduinkerke, Woensdag 20 augustus 2008, 16,9 km. (298 km.)

De eerste dagetappe van de vierdaagse van de IJzer, welke doorging op woensdag 20 augustus 2008. Vooraf werd deze etappe in het wandelboek Marching in het kort aangekondigd: ‘Woensdag – Mercredi 20/08/2008 – 8670 Koksijde (West-Vlaanderen) – Vierdaagse van de IJzer – 16-32 km. Start: Koksijde-Oostduinkerke’. Enkele weken later, op donderdag 09 oktober 2008 om 14:38 uur, werd door de vrouw des huizes het volgende korte wandelverhaal geschreven, dat we hierna in oorspronkelijke versie weergeven.

“De vierdaagse van de IJzer ging van start en ik had er hoge verwachtingen van. Het stelde mij zeker niet teleur. De gemoedelijkheid en de samenhang zijn bekend. De vriendelijkheid onder de mensen en de goede organisatie van het Belgisch leger, hebben van begin tot einde ervoor gezorgd, dat het zeer tof en aangenaam is verlopen. Natuurlijk zijn er altijd minpuntjes, maar ons hoorde je niet klagen. We waren al het één en ander gewoon van op de Mesa. De eerste wandeldag was op 20/08/08 en ik citeer het volgende: ‘Met dankbaar bevrijdend gevoel over zeedijk, langs kabbelend water naar wuivende polders en de rijke geschiedenis van Bachten de Kupe. Op 20 augustus 1918, het tij is gekeerd, en na wanhopige pogingen van de Duitse troepen begint het Britse leger met ontzettingsgevechten in de Westhoek’. (Uit de brochure van de Vierdaagse van de IJzer 2008)

Dat er hevig gevochten is in die streek hoef ik niet te vertellen. Na 1568 dagen van ellende en schrik zwijgen de wapens en daalt over de bevrijde Westhoek eindelijk de stilte en de vrede neer, het wonden likken kan beginnen. 90 jaar later, trekken wij onze wandelschoenen aan, voorzien van proviand herdenken wij die dagen van weleer in een stevige mars van iets meer dan 16 km. Zodra het startschot weerklinkt wordt er meteen stevig tegenaan gegaan. Uitgeleid met muziek gaat de tocht voor ons van Oostduinkerke naar Nieuwpoort. Gedeeltelijk zal onze toch langs de IJzer verlopen met links en rechts de schorren en slikken, havengeulen en een park. Op de Grote Markt splitsen de wandelgroepen, want zij die de Grote mars stappen, moeten een andere kant uit om later weer samen te komen. Af en aan rijden de bussen om je terug te voeren naar je verblijfplaats. Niets moet en alles mag, het verloopt allemaal op een eigen tempo en niemand die je aanmaant even voort te maken. Gewoon even jezelf voor vier dagen zonder zorgen en alleen de gedachten en ervaringen om met anderen te delen”.

Na afloop van de eerste dagetappe van deze vierdaagse, editie 2008, noteerden we de volgende bevindingen in onze wandelboekjes: ‘K: Van Oostduinkerke naar Nieuwpoort-stad, gedeeltelijk langs de IJzer. Terug naar Oostduinkerke. J: Mini: 1^ste Dag = Oostduinkerke’.