De eerste dagetappe van de
Vierdaagse van de IJzer editie 2010. Deze tocht werd in de wandelgids Marching
als volgt aangekondigd: ‘Woensdag – Mercredi 18/8/2010 – 8670 Oostduinkerke
(West-Vl), Vierdaagse van de IJzer – 08-16-24-32 km. Vierdaagse van de IJzer.
Start: Parking Sint-Niklaaskerk. De 8 km is een familiale wandeling met
randanimatie.’ Aangezien we tijdens de Vierdaagse verbleven in het kamp van
Nieuwpoort, werd het verslag van deze eerste wandeldag geschreven op zondag, 22
augustus 2010, omstreeks 16:56 uur.
“Ook dit jaar namen we opnieuw
deel aan de Vierdaagse van de IJzer een organisatie van Defensie, welke dit
jaar voor de 38ste keer plaats vond. Afgelopen dinsdag reisden we
dan ook af naar onze kampplaats te Nieuwpoort, om er de volgende dagen deel te
nemen aan de mini uitgave van deze Vierdaagse, met name vier wandeldagen van 16
km. In het kamp van Nieuwpoort troffen we enkele bekenden van vorige edities,
hetgeen uiteindelijk resulteerde, dat we zouden deelnemen aan de lange afstand,
met name 4 x 32 km. We hadden alvast de intentie om het te proberen, zo niet
konden we achteraf nog altijd overschakelen naar de kleinere afstand. Dus dienden we nog diezelfde namiddag met de
kusttram naar het secretariaat te Oostduinkerke te rijden, teneinde alles te
regelen en aan te passen, met het oog op de eerste wandeldag van woensdag 18
augustus.
Op woensdagochtend vertrokken we
dan ook vol goede moed naar de startplaats te Oostduinkerke, voor de aanvang
van de eerste etappe, over een afstand van 31,800 km. Volgens de
informatiebrochure die we voordien hadden ontvangen, ging het Langs een
mijmerend heropbloeiende IJzermonding en de stilte van de met bloed doordrenkte
polders… Toen wij aldaar aankwamen omstreeks kwart voor negen, was het grootste
gedeelte van de wandelaars reeds op weg. Op die manier hadden we een rustige
start van op het St. Niklaasplein, dat
we reeds kenden als vast vertrekpunt de eerste dag. Het ging de drukke weg over
en de Piet Verhaertstraat in. Bij het beschrijven van onze IJzeretappes tijdens
vorige uitgaven, hadden we onderweg pen en papier bij de hand, teneinde de
talrijke wandel- en fietsroutes onderweg te kunnen vermelden. Dit jaar wilden
we in de eerste plaats genieten van de tochten op zich en vooral van de sfeer
in zijn geheel. We onthouden jullie de komende vier dagen dan ook de in groten
getale opgemerkte routes onderweg. We hechten er dit jaar aan, de wandelingen
eens op een andere manier te beschrijven.
Via enkele woonstraten, met
vooral veel toeschouwers aan de kant van de weg, trokken we in de richting van
het verder gelegen Hannecartbos. Duizenden wandelaars trokken op die manier
over de gehele breedte van de weg in de richting van dit prachtig natuurgebied,
dat vandaag de dag fungeert als waterwinningsgebied. Een bonte mengeling van
burgers en militairen trok doorheen dit unieke stukje natuur, via mooie
aangelegde wandel- en fietspaden. Het bos geurde fris zo vroeg op de dag en het
gras voelde nog nat aan. Eenmaal het bos achter de rug, volgden opnieuw enkele
woonstraten die de wandelaars brachten tot aan het vakantiepark Sunparks. Hier
scheidden zich de deelnemers van de 8 km af, om voor het eerst in het bestaan
van deze Vierdaagse, verder een eigen programma te volgen. Het gros van de
wandelaars werd verder geleid, af en toe met een beetje hulp van de MP’s, tot
aan het vakantiecentrum Ter Duinen. Ter gelegenheid van de 25ste
verjaardag, zorgde de directie voor een presentje in de vorm van een stukje
fruit.
Tal van vakantiegasten: de
chronisch zieken, gehandicapten en bejaarden, die hier kunnen genieten van een
unieke vakantie, heetten de wandelaars welkom. Zo werd het hier even
aanschuiven aan de sanitaire voorzieningen. Na een babbel met enkele
clubgenoten, trokken we alweer op weg, om even verder de 5 km borden voorbij te
wandelen. Na het dwarsen van de gevaarlijke Albert I laan, bereikten we korte
tijd later de havengeul van Nieuwpoort. Deze plek kenden we reeds van vroeger,
waar we toch nog konden genieten van het uitzicht over de IJzermonding en het
erachter gelegen Kwartier Lombardsijde. Onze verzameling foto’s van vuurtorens
konden we aldaar nog even verder uitbreiden. We volgden vervolgens rechts de
Robert Orbanpromenade, waar we af en toe nog even de vuurtoren konden bekijken,
maar tevens zien hoe tal van kunstwerken zich bevonden boven de waterspiegel,
het ene al wat aantrekkelijker dan het andere. Maar ja, voor elk wat wils zo te
zien. De poolreiziger Dixie Dansercoer, werd even verderop bedacht met een
kunstwerk, dat hoog boven de promenade uitsteekt.
Op het einde van de promenade gaf
een bruggetje verbinding naar de verder gelegen vismijn van Nieuwpoort. Hier
kon men reeds van op geruime afstand de geur van verse garnaalsoep opsnuiven.
Aangezien echter dit brouwsel niet dadelijk onze voorkeur geniet, vervolgden
wij onze weg. Even voorbij de soepbevoorrading, scheidden zich de deelnemers
verder van elkaar af. De afstanden 16 en 32 km, gingen via een loopbrug onder
de Langebrug door om deze vervolgens over te steken. De deelnemers aan de 24 km
staken onmiddellijk de brug over aan de linkerzijde en trokken verder richting
Kwartier Lombardsijde. Wijzelf arriveerden even later ter hoogte van het
monument ter ere van koning Albert I, net op tijd om daar een demonstratie bij
te wonen van het drillpeleton. Na dit schouwspel ging het verder via het
sluizencomplex, waar niet minder dan zes waterwegen, uiteindelijk de Noordzee
bereiken. Enkele monumenten bezijden de weg konden worden bekeken, we hadden
hier vooral oog voor het monument ter ere van de franse 81ste territoriale
infanteriedivisie.
Een eindje verder volgden we
samen met de andere deelnemers aan de 32 km een eigen traject voor het grootste
gedeelte van de rest van de dag. We sloegen bijgevolg linksaf en volgden de
loop van de IJzer. Via een ernaast gelegen landelijke weg, ging het vooreerst
in de richting van het spaarbekken en nadien volgde een kleine doortocht
doorheen camping Kompas. Ondertussen hadden we de grens van de 10 km
overschreden en verlieten we de camping via de hoofduitgang. Na het aanvullen
van onze watervoorraad bereikten we korte tijd later de kerk van St. Joris.
Hier namen we even de tijd om het gebouw van naderbij te bekijken, doch moesten
jammerlijk vaststellen dat de eigenlijke kerk was gesloten. Dan maar terug op
weg, opnieuw naar de oever van de IJzer om deze verder te volgen. Wandelend
langsheen deze stille waterloop, gingen we vervolgens enkele bruggen onderdoor,
waar we tevens oog hadden voor enkele monumenten onderweg. Ter hoogte van de
Uniebrug troffen we het monument aan ter ere van het 7de Linieregiment.
Wat verderop bereikten we het 15
km punt en even later de stand van Campina. Hier konden we even genieten van de
frisse en vooral lekkere drinkyoghurt, die we elke dag opnieuw langsheen het
parcours kregen aangeboden. Een welkome verfrissing, vooral omwille van het
zonnige en warme wandelweer. Na de melk werd de tocht voortgezet en bereikten
we de Schoorbakkebrug om vervolgens richting Booitshoeke te trekken.
Ondertussen voelden we stilaan ons wandelshirt nat worden en slonken de
watervoorraden snel. Gelukkig werd het parcours voldoende voorzien van
waterpunten om een en ander te verhelpen. Even later kwam de brug in zicht over
de autosnelweg en diende even een kleine hindernis te worden genomen. Bovenop
de brug zagen we in de verte reeds het volgende doel, met name de kerk van
Wulpen. Even voordien had ons wandelmaatje een eerste keer behoefte aan wat
medische verzorging, aangezien een klein wondje aan de teen, terug voor
problemen zorgde. Met wat vakkundige hulp en wat tape konden we algauw terug op
weg.
Toen we even later Wulpen
binnentrokken, troffen we een dorp in feeststemming aan. Vooral Cyriel De
Visser met zijn orgel trok de aandacht en bij sommigen zat de stemming er al
goed in. We wandelden echter een stukje verder tot aan het kanaal Nieuwpoort –
Duinkerke, alwaar we ter hoogte van het kleine bruggetje even op een terrasje
gingen verpozen. Een koele verfrissing smaakte heerlijk. Nadien volgde de
oversteek van het bruggetje, waarna we over korte afstand het kanaal volgden,
om even verder linksaf te slaan, stilaan richting Oostduinkerke. De grens van
de 30 km werd even later bereikt en nu was het langzaam aan richting aankomst.
Ter hoogte van het kerkhof werden we nog voorzien van een koekje van Destrooper
en een blikje frisdrank. Zo konden we al knabbelend en drinkend verder doorheen
de woonstraten van Oostduinkerke. Uiteindelijk bereikten we de binnenplaats van
het reeds gekende Visserijmuseum en aldus de eindstreep van deze eerste etappe.
De eerste dag was al bij al vlot
verlopen, met nog een drietal te gaan konden we met nog wat goede moed terug
naar onze kampplaats. Onze volgende afspraak met de oranje borden zou van start
gaan in Poperinge, maar dat verhaal volgt even later… Onderweg hadden we
natuurlijk ook oog voor de prijsvragen van Wandel en Kijk, een wedstrijd
verbonden aan deze Vierdaagse.”
Afronden doen we stilaan met een
blik in de wandelboekjes, alhoewel daarin niet veel werd neergeschreven omwille
van de aanwezigheid van grote stickers. ‘K: Oostduinkerke. J: 1ste
Dag Oostduinkerke.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten