Deze tocht werd in de wandelgids
Marching als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 26/6/2010 – 8380 Zeebrugge
(West-Vlaanderen), 4de Zeehaven Brugge Wandeling, 6-10-16-22 km.
Brugse Metten Wandelclub. Start: Zaal Albatros. Nieuw parcours. Start in
Zeebrugge-dorp, afwisselend traject naar Zeebrugge-Bad. Tocht vol verrassingen
en ontdekkingen voorbij de haven, in de duinen, het natuurreservaat langs de
zee. Aan de aankomst heerlijke, ter plaatse gebakken pladijsjes.’ Na afloop
schreven we nog dezelfde avond het relaas inzake de belevenissen onderweg,
omstreeks 20:20 uur.
“Na een geslaagde Mesa 2010 en
een relatief late thuiskomst gisteren, vonden we deze ochtend toch nog een
beetje moed om opnieuw de wandelschoenen aan te trekken en richting Zeebrugge
te kiezen. Daar vond vandaag de 4de Zeehaven Brugge Wandeling
plaats, een organisatie van de Brugse Metten Wandelclub. De startplaats was
gelegen in de Ploegstraat te Zeebrugge, alwaar zaal Albatros was omgevormd tot
plaats van inschrijving. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 6,
10, 16 of 22 km. Na de voorbije vier dagen te hebben doorgebracht in
hoofdzakelijk de bossen van de Ardennen, waren we toe aan wat zeelucht.
Zeebrugge met een dosis zonneschijn, het leek ons een terechte keuze. Na de
nodige formaliteiten en een hapje konden we op pad voor het eerste gedeelte van
de wandeling, over een afstand van 7 km.
Na de start, ging het via enkele
aanpalende woonstraten in de richting van de Kustlaan. Deze drukke weg, alsook
de ernaast gelegen bedding van de kusttram werd gedwarst, waarna de weg verder
naar links werd gevolgd. Even verderop, ter hoogte van het monument ter ere van
het Canadees Leger, bereikten we een eerste splitsing op het parcours. De
deelnemers aan de 6 km gingen hier rechtsaf, richting vismijn. De wandelaars
van de 10 km staken de brug over het kanaal over, terwijl de deelnemers aan de
16 en 22 km links gingen, richting station van Zeebrugge. Ter hoogte van het
monument, kregen we een eerste maal zicht op de containerhaven en de enorme
laad- en loskranen. Via de volgende brug staken we het kanaal over en bereikten
even verder het oude en huidige NMBS station van Zeebrugge. Het oude station
doet nu dienst als buurthuis. Een infobordje met foto liet toe een vergelijking
te maken met de situatie van vandaag de dag. Aan de andere kant van de sporen
betraden we op die manier het havengebied.
We volgden de richting van de
kaaien 311 tot 399 en kwamen op die manier langsheen de voormalige site van de
cokesfabriek, waarvan het terrein momenteel wordt gesaneerd door Ovam. Een
enigszins verwaarloosd militair domein en wat verderop een schip, geladen met
auto's bestemming United Kingdom, zorgden voor wat bekijks onderweg. Een
splitsing scheidde de wandelaars van de 16 en 22 km. De langste afstand
vervolgde zijn weg naar links, om alzo het jaagpad langsheen het Boudewijn
kanaal te volgen. Langsheen dit jaagpad troffen we de uitvalsbasis aan van de
Zeescouting Stella Maris. Tal van infoborden gaven wat weetjes weer over de
bouw van het kanaal, de aanwezigheid ooit van onderzeeërs en hoe Griekse
koopvaardijschepen in 1956 profiteerden van de lage liggelden in Zeebrugge.
Enkele vervallen bunkers, voorheen dienstig voor de overslag van kerosine,
zorgden voor een fel contrast met de achterliggende natuur. De rust en de
stilte van het Natuurreservaat De Kanaalberm - Lissewege, onderbrak even het
lezen van de informatie langsheen het parcours.
Een laagvliegende helikopter over
het kanaal, doorbrak plotseling de stilte langsheen het jaagpad. Rechts van het
kanaal konden we reeds een tijdje de kerktoren van Lissewege bekijken en af en
toe zorgde die voor enkele mooie plaatjes onderweg. Wat verderop, ter hoogte
van het oude veer over het kanaal, dienden we noodgedwongen afscheid te nemen
van deze rustige waterloop. Aan de overzijde herinnerde café De Overzet aan
waarschijnlijk drukkere tijden. We sloegen rechtsaf, lieten het kanaal achter
ons en volgden een landelijke weg, waar we de aanduidingen vonden van het Ter
Doest Wandelpad. We hadden ondertussen het grondgebied van Lissewege reeds een
tijdje bereikt en volgden een grindpad richting centrum van deze gemeente. De
LF1 Noordzee - Vlaanderen Fietsroute bracht ons op die manier ter hoogte van
het VVV-kantoor. Een gedenkplaat ter nagedachtenis van Johan Ballegeer, sierde
de gevel ernaast. Via de smalle straatjes, bereikten we het pleintje voor de
kerk van Lissewege.
Hier hadden we even aandacht voor
een oude pomp en wat verderop het prachtige standbeeld van Willem van
Saeftinge, vooral bekend van de Guldensporenslag. Een kijkje binnenin de kerk
mocht zeker niet ontbreken, jammer genoeg kon de toren enkel worden bezocht
vanaf 14 uur. We waren dus enkele uren te vroeg aanwezig in Lissewege. De
talrijke drank- en eetgelegenheden in de omgeving, konden echter reeds rekenen
op tal van klanten, die vooral de zon opzochten. Om de hoek troffen we het
Spaniënhof aan, destijds bekend omwille van de opvang van pelgrims op weg naar
Santiago de Compostela. Enkele kunstwerken langsheen de weg en tal van
kunstzaken, deden ons uitkomen ter hoogte van een klein kanaaltje in het dorp.
Hier ging het rechtsaf, waarna we even verder aan de overzijde het
Dienstencentrum Levensvreugde bereikten, alwaar een eerste controlepost was
gesitueerd. Na de rust trokken we verder langsheen de kleine waterloop doorheen
Lissewege.
We vonden op onze weg de
gedenkplaat ter ere van Walram Rombaut, en een exemplaar ter ere van Anna De
Valckenaere, huisvrouw van Hans Memling. We volgden terug de LF1 route, staken
vervolgens de drukke Zeebruggelaan over om een fietspad te volgen doorheen de
nieuwe verkaveling. Algauw verlieten we op die manier de bebouwde kom om later
de Groendijk te volgen. Deze rustige landelijke weg, kronkelde zich tussen de
velden en liet ons vooral genieten van het goede weer en de weidsheid van de
omgeving. In de verte konden we de skyline van Blankenberge reeds duidelijk
zien. Naarmate we verder de Groendijk volgden, overschreden we even later de
grens van de gemeenten Lissewege (Brugge) en Blankenberge. De Groendijk bracht
ons steeds dichter bij het duinengebied dat we reeds van ver konden onderscheiden
in het landschap en liet ons uitkomen ter hoogte van alweer de Zeebruggelaan.
Hier namen de wandelaars van de 16 km de richting Zeebrugge, terwijl wijzelf
naar links draaiden, in de richting van het verder gelegen Provinciedomein Het
Zeebos. Een struisvogel onderweg, liet ons even nadenken over de manier waarop
die hier was terecht gekomen.
We dwarsten verderop de drukke
baan en gingen Het Zeebos in. Een smal wandelpad tussen de beplanting, stuurde
ons in de richting van het nabijgelegen vakantieverblijf Duinse Polders. Hier,
op deze tweede rustpost, konden we even wat genieten van het zonnetje op het
terras van de cafetaria. Ondertussen waren we 13,1 km ver en hadden vooral geen
haast. Een ontmoeting met enkele oude bekenden van de Vierdaagse van de IJzer
deed alweer verlangen naar de komende editie in augustus aanstaande. Na het
nuttigen van een verfrissing trokken we opnieuw op weg, ditmaal slechts voor
een korte etappe, aangezien de volgende controlepost zich situeerde op km 15,4.
We verlieten de Duinse Polders via de voorzijde van het domein, om de drukke
Kustlaan en de ernaast gelegen trambedding over te steken. Aan de overkant van
de weg vonden we de toegang tot het Natuurgebied De Fonteintjes. Aldaar konden
we enkele vissers waarnemen die hun hobby beoefenden in de visvijver De Tink.
Hier kregen we een heel ander
wandelgebied voor de voeten geschoven. Een smal schelpenpad in eerste instantie
liet ons langsheen de watergebieden wandelen, waarna we even verderop een smal
duinenpad aantroffen dat ons tussen de typische duinenbeplanting liet
verdwijnen. Enkele trapjes en verderop een overgroeid wandelpad gaven het
gevoel een tunnel in te gaan. Een kort klimmetje doorheen het mulle zand, liet
ons vervolgens genieten van het uitzicht over de zee. In de verte konden we
opnieuw de containerhaven van Zeebrugge zien. Tal van badgasten genoten op hun
manier van deze toch wel zonnige zaterdag. Een klein ommetje omheen één van de
vier fonteintjes, liet ons uiteindelijk uitkomen op de Zeedijk van Zeebrugge.
Hier was nog een controle voorzien in de Falstaff, doch het terras was volzet
en noodzaakte ons om de wandeling te vervolgen. We hadden reeds 15,4 km
afgelegd en begonnen nu aan het laatste gedeelte van de tocht, richting
aankomst.
We wandelden verder langsheen de
Zeedijk, richting station Zeebrugge-strand. Een monument ter herinnering aan de
blokkade van Zeebrugge, trok even de aandacht. De Kust Fietsroute LF1a volgend,
bereikten we opnieuw de drukke Kustbaan. Het voormalige hotel Fryatt, nu een
chinees restaurant, vonden we op onze weg. De bouwer van het hotel, werd later
terecht gesteld in Rieme, op het toenmalige executieoord. We volgden de
Kustlaan naar links, tot aan het monument ter ere van het Canadees leger, dat
we reeds eerder op de dag hadden gezien. We volgden nu het parcours van de 6
km, in de richting van de jachthaven en de vismijn. Enorme peperdure jachten,
lagen aangemeerd naast betaalbare zeilboten, tot zelfs wrakken die amper nog
konden drijven, doch waar eigenaars met veel moed en vooral geduld, de boten
een nieuw leven gaven. Niet voor niets heette dit stuk de Werfkaai. Het ging
vervolgens langsheen de vismijn van Zeebrugge, waar op een splitsing de 16 km
wandelaars een andere route namen.
Wijzelf vervolgden, net zoals de
deelnemers aan de 6 en 10 km de kaai, richting Russische onderzeeër en
lichtschip Westhinder. Deze bezienswaardigheden kunnen worden bezocht mits
aanschaf van een ticket in de Westhinder. Gelet op de benodigde tijd voor deze
bezoeken, houden we deze trip in reserve voor een latere datum. We konden het
echter niet nalaten een vuurtoren aan te kopen in de shop van de Westhinder.
Vervolgens maakten we nog een ommetje langsheen de marinebasis, de
containerhaven en het gedenkteken ter nagedachtenis van gestorven zeelieden. De
wandeling verliep vervolgens langsheen de Royal Belgian Sailing Club, waarna we
een ander gedeelte van de jachthaven konden bekijken. Terug richting
Westhinder, ging het nadien richting Zeebrugge dorp. De plaatselijke kerk mocht
zeker niet ontbreken op weg naar de aankomst. Een gedenksteen ter nagedachtenis
van de overledenen als gevolg van de ramp met de Herald in 1987, konden we aan
de overzijde van de kerk bekijken.
De route ging vervolgens richting
Albatros, via enkele woonstraten. Een beetje vermoeid, vooral omwille van het
gebrek aan nachtrust de voorbije dagen, bereikten we even later de startzaal.
Bleek dat vandaag 1347 wandelaars hadden deelgenomen aan de tocht. Morgen
houden we het even voor bekeken en kijken we uit naar een rustdag. Een ideale
gelegenheid om onze belevenissen tijdens de voorbije Mesa 2010 wat te ordenen
en tekstueel wat vorm te geven. Nadien volgen nog enkele dagen rust, waarna we
volgende zaterdag op het vliegtuig stappen richting warmere oorden. Ditmaal
voorzien van wat lectuur en vooral even zonder wandelschoenen. De batterijen
hier ten huize raken stilaan leeg en opladen is aan de orde.”
We sluiten dit wandelverhaal af,
met een blik in de respectievelijke wandelboekjes. ’K: Veldbaantjes, dijk en
duinen. Beetje eentonig, wel goed verzorgd. Laatste wandeling en nu richting
Djerba! J: Tocht door de haven van Zeebrugge, ommetje via de Duinse polders,
Blankenberge en de zeedijk. Zonnig. Stilaan denken aan de reis nu.’
