Op 17 november ging het richting Belgische
kust, alwaar we opnieuw een stukje wandelweg volgden van de zogeheten
Kustwandelroute. Ditmaal zouden we starten in Blankenberge, het punt waar we
waren aangekomen tijdens een vorige tocht. Hierna dan ook het relaas van de
bezienswaardigheden onderweg.
“Een mistige ochtend, welke enigszins het zicht
beperkte, op die manier bereikten we na een autorit en een wandeling doorheen
de winkelstraat van Blankenberge, het wandelknooppunt 43 ter hoogte van de
Zeedijk. Opvallend weinig volk nog zo vroeg op de dag, wellicht als gevolg van
de minder gunstige weersomstandigheden. We hadden dan ook de intentie om verder
de Kustwandelroute te volgen in de richting van Knokke. We zouden wel zien
tijdens het verdere verloop van de dag, waar we zouden eindigen. We trokken dan
ook op pad langsheen de dijk, tussen de dagjestoeristen, af en toe de
winkeltjes bekijkend. Op het einde van de Zeedijk, ging het dan ook het strand
op en konden we genieten van de zachte ondergrond om verder te wandelen. Een
min of meer onaangename wind liet het duinengras soms wild te keer gaan. Het
ging langsheen de Pier van Blankenberge, verder in de richting van de
Fonteintjes. Dit is een soort smalle duinengordel, welke het hele jaar door is
voorzien van water en bovendien met een rijkdom aan planten.
Via de knooppunten 41, 40 en 36 bereikten we na
enkele kilometers stilaan Zeebrugge. De eerste grote havenkranen kwamen in
zicht en tevens konden we onderweg daarheen enkele kunstwerken aantreffen op
het strand. Vaak een schril contrast met de achterliggende haveninstallaties.
We bereikten vervolgens de Zeedijk en kregen vooreerst het imposante Palace
Hotel te zien. Blijkbaar stond het gebouw te koop en gaf ook alweer een soort
indruk van vergane glorie. Blijkens info was dit gebouw tijdens WO1 een Duits
hoofdkwartier. Om de hoek kregen we enkele monumenten te zien, enerzijds ter
ere van de gesneuvelden tijdens de oorlog en anderzijds als aandenken aan de
vader van de zeehaven. We wandelden verder doorheen de haven, hier en daar een
schip een blik gunnend, anderzijds kijkend naar de infrastructuur van de haven.
Tussen al deze bedrijvigheid, vonden we toch een geopend café, teneinde even
een kopje koffie te nuttigen en even te bekomen van de natte kilte onderweg. Ook
in de horecazaken opvallend weinig volk. Dan maar na een korte rustpauze terug
op pad.
Ditmaal konden we enkele sleepboten zien, welke
natuurlijk de grote schepen veilig de haven binnenloodsen. Dat er in de haven
schepen te zien zijn in allerlei formaat en toestand, dat kon duidelijk worden
ervaren. Sommige kleinere exemplaren wachtten blijkbaar op een dringende
herstelling teneinde opnieuw zeewaardig te worden bevonden. Via de achterzijde
van het Seafront Maritiem Park en even verder het voormalig lichtschip
Westhinder, bereikten we de Brits-Duitse militaire begraafplaats. Naar verluid
zouden hier 175 Duitsers en 30 Britten begraven liggen. We namen dan ook even
de tijd deze laatste rustplaats te bezoeken en enkele indrukken vast te leggen
op de digitale plaat. In de onmiddellijke nabijheid vonden we ook op de grond
een gedenkplaat ter herinnering aan de slachtoffers van de scheepsramp van 6
maart 1987, met name toen de Herald of Free Enterprise even buiten de haven
kapseisde.
We vervolgden onze weg via enkele woonstraten,
waarbij we enkele opvallende gebouwen te zien kregen, richting sluis. Na een
verplichte omweg vanwege werkzaamheden aan de openbare weg, trokken we verder
richting Vlaams Natuurreservaat ‘Baai van Heist’. Daar aangekomen stelden we vast
dat een modderige passage ons wachtte. Blijkbaar, als gevolg van de
overvloedige regen tijdens de voorbije dagen, waren de wandelpaden erg drassig
en stonden zelfs hier en daar onder water. Na dit ommetje van zowat anderhalve
kilometer bereikten we uiteindelijk de Zeedijk van Heist. Zo raakten we min of
meer terug in de bewoonde wereld en konden we verder wandelen via Duinbergen
naar het bekende Alberstrand van Knokke-Heist. Voorzien van regenkledij en
bevuilde wandelschoenen, kregen we wel heel wat bekijks van de zogeheten
beau-monde die hier langs de dijk floreert. We bereikten tenslotte het
knooppunt 26, ter hoogte van het plaatselijke Casino en hielden het daar voor
bekeken. Er wachtte ons nu nog een tochtje doorheen een gedeelte van
Knokke-Heist, richting station. Daar bereikte ons net een kusttram, welke ons
opnieuw naar Blankenberge zou brengen. Uiteindelijk hadden we 15,7 km afgelegd,
hoofdzakelijk langsheen het strand.”
J: Tweede deel van de Kustwandelroute met start
in Blankenberge. Wandeling langsheen de kust, doorheen Zeebrugge tot in
Knokke-Heist.