236: Dochamps, Woensdag 29 juni 2011, 15 km. (4703,789 km.)

Op woensdag 29 juni 2011, namen we deel aan de tweede dagetappe van de meerdaagse wandeltocht Mesa, waarvan echter het relaas pas werd geschreven, op dinsdag 19 juli 2011, omstreeks 13:40 uur.

“Het relaas van de tweede dagetappe, met name de wandeling op 29 juni 2011, met aankomst te La Roche-en-Ardenne. Aangezien wij ook dit jaar hadden geopteerd om deel te nemen aan de verkorte versie, met name de Mini-Mesa, vertrokken we dan ook vroeg vanuit het kamp in Bastogne naar Dochamps. Aldaar begonnen we even vóór het dorp aan onze tocht richting La Roche. De weersomstandigheden echter bij het vertrek waren helemaal anders dan de vorige dag. De warme 34° C van de eerste dag, waren nu bij aanvang van de tweede etappe gehalveerd en bovendien regende het onophoudelijk. Het zicht op de omgeving was zo goed als herleid tot nihil, omwille van de laaghangende wolken en mistflarden. Bij het verlaten van de bus werd dan ook meteen de poncho aangetrokken en dat zou zo blijven tot nagenoeg het einde van de dagetappe.

We werden door Defensie gedropt ter hoogte van een klein kruispunt, alwaar we dan maar begonnen aan de tocht, richting Marcourt, voor zover we dat konden afleiden uit de wegwijzers. We bevonden ons trouwens al dadelijk op een toeristische route, met name de Route au fil de l’eau. Aan water voorlopig geen gebrek trouwens. Via een stukje geasfalteerde weg, bereikten we vrij vlug een onverhard pad en verdwenen tussen het fris ruikende groen. Er stond een strakke wind, die vooral in het nadeel blies, iets wat al vrij vlug werd aangevoeld, van zodra het traject een beetje de hoogte inging. Alles zag er enigszins grauw en grijs uit, vooral de dieren welke vertoefden in de aanpalende weilanden. Een stel paarden trok dan ook de aandacht van menig fotograaf. Na een stukje vals plat te hebben bewandeld, hoofdzakelijk via een karrenspoor, diende zich de eerste boszone aan. Hier vonden we gelukkig algauw enige beschutting tegen de neerslag. Dat we ons bevonden op een relatief hoog gelegen pad, bleek toen we het eerste baken van de dag kregen te zien, met name Les Baraques Alt. 535.

We vervolgden onze etappe via een kiezelweg, tot aan een volgend baken Eole panorama Alt. 570. Van panorama was er eigenlijk niet veel sprake, aangezien de omgeving gehuld was in een nevelig laaghangend wolkendek. We bevonden ons nu op een lokale wandelroute, welke ons leidde naar het Bois Saint Jean, aangegeven door gele rechthoekjes. Een eenzaam kruis, getooid met wat verwelkte bloemen sierde deze aansluiting van het kiezelpad met de openbare weg. We dienden nu een tijdje een smalle asfaltweg te volgen, welke ons een heuveltje verder bracht tot binnen de bebouwde kom van het dorpje Samrée. Onderweg daarheen troffen we het volgende baken aan in de lange reeks Les Grands Sarts Alt. 565. Even verder bereikten we de plaatsnaamborden van Samrée en kregen enkele prachtige bloemkunstwerken te zien. In het centrum van deze locatie, konden we vervolgens overgaan tot het versterken van de inwendige mens, aangezien we aldaar een bevoorradingspost aantroffen. Enkele kleine tentjes, opgesteld ter hoogte van de plaatselijke kerk boden toch een beetje beschutting tegen de regen.

Het dorpje bevindt zich op 525 m hoogte, informatie die we konden aflezen van het baken geplaatst ter hoogte van de kerk: Eglise de Samrée Alt. 525. Om de hoek, naast de kerk troffen we op de muur van het kerkhof een gedenkplaat aan ter ere van de Amerikaanse 2^de Pantserdivisie Hell on Wheels en meer in het bijzonder enkele onderdanen, gevallen op het veld van eer in januari 1945 bij de gevechten in Samrée. Deze gedenkplaat bevindt zich trouwens naast het plaatselijke monument voor de slachtoffers van de beide wereldoorlogen. We trokken verder door de dorpskom, langsheen een kunstwerkje, om zo stilaan te vorderen in de richting van het immense Forêt Communale de La Roche-en-Ardenne. Hoeft het nog gezegd dat we op die manier het bos even later ingingen en begonnen aan een lange geleidelijke afdaling naar het stadje gelegen aan de Ourthe. Hierbij wandelden we langs ontelbare bakens, waarbij we steeds opnieuw konden vaststellen dat we aan hoogte inleverden.

Een kleine greep uit de volgende passages leert ons het volgende: Haussire Alt. 495 m, waarbij het nog ongeveer 1h20 wandelen was naar Le Diable Château. Vervolgens bemerkten we Prangeleux du Gros Chène Alt. 460 m, Les Laides Basses Alt. 455 m, Li Chaffour Alt. 335 m en vervolgens L’Plumtrey Alt. 290 m. Uiteindelijk, na een lange tocht door dit mooie bos, kregen we de ruïnes van het feodale kasteel van La Roche in zicht. We ruilden het bos voor de openbare weg en daalden op die manier af, langsheen de voet van het kasteel tot in de drukke hoofdstraat van het stadje aan de Ourthe. Tegenover de kerk troffen we dan ook de eindcontrole aan. Vrij vlug ging het nadien, nat en besmeurd richting bussen, om terug te keren naar het kamp van Bastogne. We kunnen moeilijk beweren dat we van deze tweede etappe hadden genoten. Enerzijds hadden we zo goed als niets gezien van de omgeving, omwille van de slechte weersomstandigheden en anderzijds waren we ook wel een beetje ontgoocheld door de geringe randanimatie aan de aankomst, dit in vergelijking met vorige edities.

Toen we dan later in het kamp werden geconfronteerd met enkele defecte douches, waardoor we ons dienden te wassen met ijskoud water, begonnen de gemoederen toch een beetje verhit te raken. Toen tot overmaat van ramp, de vrouw des huizes haar slaapzak werd bevuild door rondvliegende vogels in de slaapzaal, het eten niet was wat ervan werd verwacht en bovendien de bagage vochtig begon te worden, werd in onderling overleg besloten er een punt achter te zetten. Er werd dan ook overgegaan tot het samenvouwen van de bedden en het inpakken van de bagage, waarna we vervolgens vertrokken in de richting van de thuishaven. Na drie geslaagde edities, was deze uitgave net een brug te ver.”

We sluiten af, met een blik in de wandelboekjes, aangezien ook daarin enkele eerste indrukken werden nagelaten. ‘K: Van Dochamps naar La Roche in de gietende regen. Bosrijke wandeling. Nagenoeg viel deze Mesa tegen en zijn we vroegtijdig gestopt. J: Tweede dag van de Mesa 2011. Vanuit Dochamps, via Samrée naar het gemeentelijk bos van La Roche. Regenachtige dag. Op het einde van de dag de Vierdaagse gestopt en terug huiswaarts gekeerd.’

227: La Roche-en-Ardenne, Zaterdag 26 maart 2011, 9,5 km. (4550,589 km.)

Een tocht, welke werd beschreven in de Dagstappergids ‘Het Hart van de Ardennen’, uitgegeven door Lannoo. We volgden het beschreven traject, doch schreven pas een relaas inzake onze belevenissen op zondag, omstreeks 19:42 uur.

“Het verslag van onze wandeling welke van start ging in het charmante plaatsje La Roche-en-Ardenne. De dag begon gisteren dan ook met een kopje verse koffie op het zonnige terras van de Taverne Le Bronze, gelegen op het gelijknamige plein Place du Bronze. Daarheen immers had onze Dagstappergids ‘Hart van de Ardennen’ ons gestuurd, om er wandeling 6 te maken, met een werkelijke lengte van 9,5 km. Het betrof dus een eerder korte tocht gisteren, doch voor wie bekend is met La Roche-en-Ardenne, weet dat het daar aan ontspanning niet ontbreekt. Heerlijk genietend van de voorjaarszon, bekeken we even nader het wandelboek en begonnen dan ook iets later dan naar gewoonte aan onze ontdekkingstocht in de ruime omgeving van dit Ardens stadje.

We draaiden het hoekje om, de Rue du Chalet in om aan de overzijde de Rue Corumont in te gaan. Dit smalle straatje liet ons al dadelijk een aanvang nemen om het dal van de Ourthe te verlaten, wat klimmen betekende. Links op een paaltje bemerkten we de stickers die aangaven dat we de GR 14 volgden, alsmede twee plaatselijke wandelroutes, aangeduid met rode ruitjes. Voorbij het eerste straatje links, waren we deze tekens al kwijt. Wij vervolgden rechtdoor al klimmend en stegen zo boven de huizen uit. Zo kregen we rechts al heel gauw zicht op de ruïnes van het kasteel van La Roche, en kregen we steeds meer te zien van de Ourthe, welke zich doorheen het stadje een weg had gezocht. Zowel de noordelijke als de zuidelijke Ourthebrug kwamen in zicht, evenals de vertrouwde tank welke zich bevindt op een ander pleintje langsheen de Ourthe. De zon deed haar best om ons een aangename wandeling te bezorgen, het uitzicht was uniek, alle ingrediënten dus voor een leuke tocht. Even verder kwamen we langsheen een rechts gelegen trapje, van waaruit de GR 57 opdook, meteen volgden we dus opnieuw een GR-traject. We waren ondertussen het baken Chemin des Morts Alt. 250 m voorbij gewandeld.

Het wegdek veranderde plotseling van aard en ook van breedte. Een smaller pad leidde ons langsheen de eerste donkere rotswanden en we stegen steeds hoger boven het stadje uit. Een haakse bocht naar links, liet ons een smal rotsig paadje zien dat steil de hoogte inging en zo verdwenen we tussen de bomen. Het smalle pad liet ons deze kant van de vallei beklimmen, waardoor we stilaan La Roche de rug toekeerden. Zowat halverwege de beklimming bereikten we een baken, genoemd Corumont Alt. 310 m. Doorheen de bomen konden we nog even genieten van een schitterend zicht op het lager gelegen stadje. We dienden nog verder te klimmen, steeds hogerop, tot we nagenoeg de top van de heuvelrug hadden bereikt en we zicht kregen op de vallei aan de andere kant, ditmaal puur natuur, vol bossen en weidelanden, met heel in de diepte een kronkelend riviertje. Een aldaar geplaatste zitbank, kon ons toch verleiden er even te verpozen en vooral te genieten van het prachtige uitzicht over deze rustige vallei.

We dienden nog een stukje verder te klimmen, tot we een plek bereikten van waaruit men met een deltavlieger, de vallei kan induiken. Een kleine windzak en een informatiebord markeerden deze open plek op de heuvel. We trokken verder het bos in en klommen nog even door tot aan het hoogste punt, aangegeven met een baken Croix de Corumont Alt. 360 m. We troffen er inderdaad, gedeeltelijk overwoekerd een houten kruis aan, zonder enige uitleg ter zake. Hier ging het op deze splitsing rechtsaf. We troffen er enkele andere wandelaars aan, die het noorden even kwijt waren. Blijkbaar volgden ze aan de hand van een kaart, wandelroute 9, aangegeven door rode ruitjes, doch hier bevonden ze zich op route 10. Later op de dag zouden we hen nog herhaaldelijk aantreffen, nog steeds op zoek naar de juiste weg. Wij begonnen aan een lange afdaling, langsheen een smal kronkelend bospaadje, waar we af en toe opnieuw werden geconfronteerd met het fenomeen kaalkap. Hele stukken bos, zomaar verdwenen. Uiteindelijk bereikten we een dwarsweg aan de rand van het bos en dienden hier links aan te houden. Zo lieten we het bos achter ons en begonnen we aan de beklimming van een heuvel, tussen de akkers en weilanden.

Een schitterend panorama kregen we te aanschouwen. Heel in de verte bemerkten we op een heuvel een groot kruis. Hier, op een omgehakte boom, namen we even een korte pauze om een hapje te eten en ondertussen konden we kijken hoe een plaatselijke boer zijn akkers ploegde. Terug op weg, troffen we even verder rechts van de weg een stenen kruis aan. Volgens de wandelgids in ons bezit, was de tekst niet meer te ontcijferen. Nochtans konden we met gemak lezen, dat hier de genaamde Jules Detroz (17 jaar) accidenteel om het leven was gekomen op 01 juni 1937. Soit, we wandelden verder tot we de eerste huizen van Beausaint bereikten, ter hoogte van een hoge mast. Op het eerste kruispuntje ging het rechtsaf, een grindweg op. Op korte afstand daar vandaan bereikten we een Y-splitsing, ter hoogte van het baken Croix de Jérusalem Panorama 390 m. De schrijver van de wandelgids verhaalde ter zake dat hij het kruis niet had gezien. Wij volgden, naast het baken een smal paadje, dat leidde naar een open plek, zowat 100 m verder, achter een klein stukje bos en daar troffen we inderdaad het betreffende kruis aan. Het bleek hetzelfde kruis te zijn, dat we reeds eerder van verre hadden bemerkt.

We kunnen de auteur bij deze dus melden dat het kruis terecht is en nooit echt is weg geweest. Een korte inscriptie op de sokkel leerde ons dat het kruis ooit naar Jeruzalem werd gedragen. Cette croix a été portée à Jérusalem sur la voie douloureuse le 29 7bre 1905. We trokken vervolgens verder langsheen de grindweg, om nadien ter hoogte van een klein bosje, haaks linksaf te gaan. Voorbij het bosje, op een kruising van onverharde wegen, ging het voor ons linksaf, in dalende zin naar de lager gelegen N89. We staken vervolgens de drukke weg over en volgden aan de overzijde een dalend asfaltwegje langsheen een stukje kasteelpark. Een kruispunt verder ging het rechtsaf en vervolgens via een links gelegen verharde weg. Op die manier waren we omheen het dorp Beausaint gewandeld en trokken nu opnieuw richting verder gelegen bosgebied. We daalden steeds verder af, tot we het bos bereikten. Ook hier opnieuw tal van kaalgekapte percelen. Eenmaal het bos betreden, volgden we een breder pad. Links bemerkten we een kleine beek, die, naarmate we verder afdaalden, steeds breder werd. Rechts van het pad konden we enorme rotsblokken aantreffen.

Gekomen op het laagste punt, bereikten we de openbare weg en bevonden we ons in de vallei van de Ri de Bronse. Het ging naar links en ditmaal volgden we een asfaltweg, waar we helemaal geen verkeer aantroffen. De vallei volgend, bevonden we ons ditmaal op het traject van de GR 14, in tegenstelling tot wat onze wandelgids vermeldde, waar verkeerdelijk GR 57 werd aangegeven. Gekomen aan een volgende splitsing, met rechts een brugje, hielden we links aan en wandelden langsheen het baken Vallée des Tombes Alt. 270 m. We waren dus al een heel stuk afgedaald en trokken stilaan richting La Roche. Hier troffen we links van de weg steile flanken aan met soms raar uitziende rotsformaties. De weg leidde ons verder doorheen de vallei tot aan het vakantiehuis Grande Strument. Hier verlieten we het traject van de GR 14 en volgden we verder de openbare weg, langsheen een camping aan de oevers van de Ri de Bronse. Eenmaal de camping voorbij, hielden we even halt voor een consumptie ter hoogte van de ingang ervan en konden we op het zonnig terrasje van Camping Le Vieux Moulin, nog even nagenieten van hetgeen we reeds hadden gezien onderweg. Even later vervolgden we onze weg en naderden zo de eerste huizen van La Roche-en-Ardenne. De Rue Val du Bronze volgend, stonden we even later opnieuw op ons vertrekpunt, de Place Du Bronze, meteen het einde van deze eerder korte wandeling op zaterdag.”

Teneinde af te sluiten, hierna de neergeschreven eerste indrukken in de wandelboekjes. ‘K: La Roche-en-Ardenne, Beausaint. Stevige klimmers, sterke dalers. Mooie valleien, panorama’s. We vonden het kruis van Jérusalem. Bezoek aan de burcht. Zalig lenteweer! J: Wandeling N° 6 uit de Dagstappergids Het Hart van de Ardennen. Deze keer een wandeltocht vanuit La Roche-en-Ardenne. Een zeer zonnige tocht doorheen bos en landschap. Omheen Beausaint en door het dal van de Ri de Bronse. Nadien bezoek aan de ruïnes van het kasteel in La Roche. Als afsluiter een terrasje op de Place du Bronze.’

181: Champlon, Vrijdag 25 juni 2010, 12,86 km. (3598,808 km.)

De laatste wandeldag uit de vierdaagse Mesa 2010. Deze laatste dagetappe verliep van Champlon naar La Roche-en-Ardenne en werd evenmin voorheen aangekondigd in de wandelgids Marching. Vermits we op vrijdag de terugreis maakten, werd het relaas met betrekking tot deze laatste etappe, pas geschreven op maandag, 28 juni 2010, omstreeks 19:41 uur.

“De laatste dag van de Mesa 2010, begon zo niet nog vroeger dan de vorige dagen. Alvorens het kamp te verlaten, diende immers de slaapzaal te worden ontruimd, met als gevolg dat na het ontbijt alles diende te worden ingepakt en opgeborgen in de auto. Gelukkig zouden de douches na de wandeling nog ter beschikking staan. Terwijl we wachtten op de bussen, waren de mannen van Defensie reeds volop bezig met het afbreken van het kamp in zijn geheel. De etappe van vandaag zou eindigen in La Roche-en-Ardenne, waardoor we vooreerst per bus de verplaatsing dienden te maken naar Champlon. Na iets meer dan een half uurtje rijden, bereikten we het pleintje ter hoogte van de plaatselijke kerk van Champlon. Hier konden we beginnen aan de laatste wandeldag van deze Vierdaagse doorheen de Ardennen.

We verlieten dan ook korte tijd na onze aankomst, het centrum van Champlon, om via een smalle asfaltweg de bebouwde kom te verlaten. Een kleine klim richting Journal, had tot gevolg dat we al heel vlug de kerk achter ons zagen verdwijnen. Een tussentijdse controle op weg naar de top van de heuvel, liet toe een laatste blik te werpen op Champlon. Zo kregen we wat hogerop een prachtig uitzicht over de weidse omgeving en konden we zien hoe enkele heuvels lagen te wachten om te worden beklommen. Toen we het hoogste punt hadden bereikt, met name het Croix de Journal (450 m), bevonden we ons op de Promenade du Bronse en gingen aldaar linksaf, richting Journal. Er volgde nu een langzame afdaling naar het lager gelegen dorpje. Onderweg kregen we de markeringen te zien van de GR14, alsook volgden we de Promenade de la Croix de Journal.

Toen we even later beneden waren aangekomen en door het kleine dorpje wandelden, troffen we een kleine kapel aan. Hier dienden we rechts aan te houden en te beginnen aan de klim, teneinde opnieuw Journal te verlaten. Op weg naar het verder gelegen bos, bereikten we vooreerst een volgend markeerpunt op het parcours: de Chaussée Marie-Thérèse (380 m). Aldaar verlieten we de openbare weg om een rechts gelegen grindpad op te wandelen. Het pad liet ons vervolgens geleidelijk afdalen naar het lager gelegen Bois de Journal. Naarmate we dichter bij het bos kwamen, volgden we vooreerst over korte afstand de rand van het bos, om uiteindelijk nog iets lager gelegen, het bos in te gaan. Hier kregen we een geheel ander parcours voor de voeten en werd het licht fel gedimd. Tussen de hoge bomen kon het zonlicht met moeite doordringen en dat gaf vaak aanleiding tot prachtige foto's onderweg. Het paadje dat we volgden doorheen het bos kronkelde enigszins tussen de bomen.

Even verder dienden we zelfs over een kleine waterloop te springen, welke het pad had overstroomd. Aan het andere uiteinde van het bos, bereikten we een tijdje later een open vallei. Hier werden we voor de moeite beloond met een prachtige schakering van diverse bloemen in allerlei kleuren. Ook hier overheerste alweer het paars en de gele kleur, die we de voorbije dagen al zo vaak hadden te zien gekregen. Enkele kleinere rotspartijen hogerop trokken even de aandacht van de wandelaars. Hier kwamen we langs veel kaalgekapte boszones, wat er opnieuw op kon wijzen dat bosbeheer wel degelijk van belang was in deze streek. Naarmate we het pad verder volgden en af en toe wat van richting veranderden, nam ook het warmtegevoel toe. Ondertussen wandelden we verder langs een bloemenhaag en hoorden we de insecten zoemen en zagen we ze zich koesteren in de zon. Enkele oude bekenden ontmoetten we ondertussen op onze weg door de Ardennen. Even later bereikten we de openbare weg en dienden rechtsaf te slaan en de weg te volgen.

Algauw kregen we een heuse klim te verwerken. Halverwege de beklimming troffen we bezijden de weg metalen vangrails aan en dat leek de ideale plek om het lunchpakket aan te spreken. Op de bloemen naast ons zagen we de insecten zich verzamelen, als leken ze te wachten op de restjes van onze maaltijd. Na een lange beklimming bereikten we een open plek, waar zich een kruisbeeld bevond, hier dienden we een links gelegen pad te volgen, dat meteen in dalende lijn verliep naar het bosje even verderop. Op dit pad dienden we de diepe tractorsporen te volgen, die zich bevonden tussen het hoog opgeschoten gras. Het pad verdween vervolgens in het bos om nog even verder dalend te verlopen, korte tijd later echter kregen we op een smal paadje een steile klim te verwerken. Hier ging het plotseling trager, aangezien het pad niet toeliet elkaar in te halen en we werden voorafgegaan door een groepje oudere wandelaars. We hadden echter tijd zat en konden onderwijl genieten van de omgeving en de pracht van de ruwe natuur.

Toen we de top van de helling hadden bereikt, zagen we links van ons de kerk verschijnen van het dorpje Vecmont. We volgden nog even een pad, naast de weilanden gelegen, om korte tijd later uit te komen aan de voet van de kerk. Dat er naast de kerk een weide was gelegen met enkele grazende paarden, zoiets kan je enkel ervaren in de Ardennen. De kleine dorpskom bestaat uit twee straten en je bent er even vlug voorbij, als dat je er bent aanbeland. Enkele meters verder werden we opnieuw voorzien van een gratis ijsje ter hoogte van de bevoorradingspost. Ook deze lekkernij werd bijzonder gesmaakt door de deelnemertjes aan de mini mini mesa, die juist op hetzelfde moment deze rustpost hadden bereikt. Ook hier maakten we van de gelegenheid gebruik om de watervoorraad aan te vullen. Na deze rustpauze volgden we verder de asfaltweg in dalende zin, richting open velden. Rechts van de weg bevonden zich enkele rollen hooi, of die gemakkelijk waren te verplaatsen dienden we toch even na te gaan.

Vijfhonderd kg is niet niets om aan het rollen te brengen, zoveel is zeker. Enkele kapelletjes onderweg verbraken even de uitgestrektheid van de velden. Ondertussen konden we in de verte de mooie omgeving aanschouwen en zien dat ons nog enkele beklimmingen stonden te wachten. Nadat we Vecmont reeds achter ons hadden gelaten, volgde nadien een veldwegje, dat ons even later deed uitkomen ter hoogte van de drukke weg naar La Roche-en-Ardenne. We dwarsten deze weg en wandelden een tijdje bezijden de weg, afgezet met oranje kegels. Wat verderop sloegen we een links gelegen grindpad in dat vooreerst min of meer horizontaal verliep, om even verder in dalende zin verder te gaan. Ondertussen hadden we het grondgebied bereikt van Beausaint, waar we algauw een eerste markeerpunt aantroffen, met name het Croix de Jérusalem (390 m). Zoals het bordje terloops vermeldde, kregen we hier een schitterend uitzicht over de omgeving. We vervolgden onze weg verder via een veldweg, die nu geleidelijk aan in dalende zin verder ging, stilaan richting eindstreep.

Na een tijdje dit dalende pad te hebben gevolgd, veranderde het wegdek in asfalt en kwamen we terecht in het laatste stukje bos van deze Vierdaagse. Via deze brede verharde weg, daalden we gestaag verder af naar het dal van de Ourthe. De weg kronkelde nog enigszins en hier en daar troffen we nog een kapel aan bezijden de weg. Uiteindelijk zagen we plots de feodale burcht van La Roche voor ons opdoemen en was het einde van de wandeltocht nabij. Na nog enkele foto's te hebben genomen van op dit mooie uitzichtspunt, daalden we verder af tussen de huizen om aldus het centrum van La Roche te bereiken. Via de brug over de Ourthe bereikten we de andere oever en volgden er de hoofdstraat, langsheen de talrijke winkeltjes en terrasjes. Links en rechts bevonden zich reeds wandelaars die de eindstreep hadden bereikt en zich nu te goed deden aan spijs en drank. Even later bereikten ook wij de eindstreep en konden de controlekaarten voor het laatst laten afstempelen. Op het pleintje naast de Ourthe mochten we even later onze ster met het cijfer drie ontvangen, goed voor een geslaagde derde deelname. We kijken nu alvast uit naar de volgende editie, de Mesa 2011.”

We eindigen onze wandelbijdrage met een blik in de wandelboekjes. ‘K: Van Tenneville (Champlon) naar La Roche. J: Mini Mesa 2010 – Dag 4. Vanuit Champlon via Vecmont en Beausaint naar La Roche-en-Ardenne.’

096: La Roche-en-Ardenne, Vrijdag 26 juni 2009, 14,5 km. (1858,124 km.)

De derde wandeldag, tijdens de vierdaagse Mesa 2009, met start in het bekende La Roche-en-Ardenne. Ook deze tocht werd voorheen niet aangekondigd in de wandelgids Marching. Na afloop van deze vierdaagse, schreven we naderhand een kort relaas aangaande onze ervaringen, op dinsdag 30 juni 2009, omstreeks 08:59 uur.

“Deze ochtend gingen we van start op de Quai de l'Ourthe te La Roche, voor de derde etappe van de mini Mesa 2009. Een wandeling van 14,5 km met een hoogteverschil van 310 m. Reeds bij onze aankomst per bus, heerste er een drukte van belang op dit plein, dat voor de gelegenheid was gevuld met diverse pantservoertuigen van de krijgsmacht. Na onze startstempel, verlieten we het plein en volgden naar links de Ourthe. Aan het eerste kruispunt sloegen we rechtsaf en staken de brug over de Ourthe over. Hier was er reeds de splitsing tussen de beide afstanden. Even verderop, aan het volgende plein, kregen we reeds een tweede controlestempel. Hier gingen we rechtdoor en verlieten de bebouwde kom van het stadje. Na enkele honderden meters wandelen, kwamen we aan de ingang van camping Le Vieux Moulin. Hier verlieten we de weg en sloegen een links gelegen bospad in. Meteen ging het steil omhoog. Via een serpentinewegje stegen we het bos in. Bij het begin van de klim bemerkten we het punt genaamd Petite Strument (250 m).

Hier volgden we het wandelpad in de richting van Buisson (3h25). Toen we de top van de heuvel hadden bereikt en op een open plek aankwamen, werd het de hoogste tijd om een broodje te eten. Nadien vervolgden we onze weg en wandelden op de heuvelkam. Even later bereikten we het Forêt Communale van la Roche. Tussen de lage planten kronkelde het pad verder tot de weg overging in een grindpad en breder werd. Bijna vlak, vervolgde het traject, tot we een asfaltweg bereikten. Deze weg leidde ons tot in het dorpje Hives, alwaar we aan de kerk een kleine pauze namen en wat tijd om foto's te nemen. Voorbij de kerk ging het richting Buisson. We deden dit echter niet via de openbare weg, vermits we wat verderop een links gelegen grindpad insloegen. Dit pad ging in dalende lijn verder tot het punt Panorama Villages de Hives (380 m). Vanaf hier bevonden we ons op het wandelpad Moulin de Wasses (55'). Het pad verliep verder in dalende zin tot we een volgend bos bemerkten en de ervoor gelegen beek. Deze was iets breder dan normaal en had het wandelpad ingenomen. Het was dus even door het water waden om vervolgens het erachter gelegen bospad te nemen.

Dit pad verliep opnieuw naar de top van de heuvel, terug klimmen dus tussen de bomen. Eenmaal de top van de heuvel bereikt, zagen we een open plek, waar een groot gedeelte van het bos was omgehakt. Wat verderop dienden we een steile afdaling te nemen die uitmondde op het punt Moulin de Wasses (325 m). Hier volgden we het grindpad naar rechts, richting Buisson (25'). Nadien ging het via een asfaltweg en die mondde uit in het dorpje Buisson. Hier ook even de tijd voor een korte adempauze, op een bankje op het dorpspleintje. Achter het plein ging de weg verder doorheen een aanpalend bosje en ging het traject de hoogte in. Spoedig bevonden we ons op een grindpad en dat vervolgde tussen de weilanden. De zon gaf reeds veel warmte en dat was te bemerken aan de drinkende wandelaars. Een volgende heuvelrug verborg voorlopig de eerste bevoorradingspost. Hier werden de wandelaars getrakteerd op een ijslolly.

Van rechts kwamen de wandelaars het parcours vervoegen, die vertrokken waren in Houffalize. Na een verfrissende drank gingen we terug op pad. We stapten in de richting van een iets hoger gelegen bos en troffen onderweg het traject van de GR57. We volgden deze route langs de rand van het bos en even later door het bos. Even later bereikten we het punt Seuren (405 m) en kwamen uit de richting Borzée - Bas Hameau. Vanaf nu ging de wandeling in dalende zin tot aan het punt waar we deze ochtend waren vertrokken. We kwamen achtereenvolgens voorbij de aangeduide punten Cresse du Corbeau (325 m), Les Olivettes (300 m). Het pad ging steeds verder en verder naar beneden en dat voelde toch iets gemakkelijker om te wandelen. Juist voor het binnenkomen van de bebouwde kom van La Roche, kwamen we nog even voorbij een publiciteitsstand van Aquarius, waar we werden voorzien van een gratis blikje Lemon. Nadien overschreden we terug de Ourthe en volgden de belangrijkste winkelstraat van het stadje tot aan de Quai de l'Ourthe.

Op de terugweg zagen we nog het prachtige kasteel van la Roche. Aan de aankomst slaagden we er niet in om een zitplaats te bemachtigen, dus dienden we genoegen te nemen met een boordsteen aan de Ourthe. Het was even uitblazen en wachten op de bus, richting kamp van Bastogne. Morgen zijn we toe aan de laatste dag van deze vierdaagse.”

Tot slot geven we in het kort weer, wat destijds werd genoteerd in de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: La Roche-en-Ardenne. Mooie wandeling met ferme klimpartij. Even een dipmoment. Stralend weer. Overlijden Jasmine vernomen. J: Derde dag van de mini mesa 2009. Wandeling met start in La Roche-en-Ardenne en doorheen de dorpen Hives en Buisson. Een groot gedeelte gevolgd van de GR57. Op de plaats van vertrek een tentoonstelling van een serie pantservoertuigen. Tijdens de wandeling gratis ijslolly en Aquarius frisdrankje. Zonnig en warm wandelweer. Morgen volgt de laatste dag van onze tweede vierdaagse mesa!’