527: Charleroi, Zaterdag 03 maart 2018, 8,012 km. (10.428,171 km.)

“Ondanks de lichte sneeuwval s’ochtends, maakten we toch de verplaatsing via bus en trein naar het nmbs station van Charleroi-Sud, om er een stadswandeling te maken. Eenmaal daar aangekomen begaven we ons naar de Toeristische Dienst van de stad, alwaar we een gratis brochure konden verkrijgen, met als titel: ‘Parcours Charleroi 350 jaar’. Een audiogeleide wandeling naar de overblijfselen van de vesting en in het spoor van de boeiende geschiedenis van Charleroi. Deze wandeling gaat van start ter hoogte van het station, via de benedenstad naar de bovenstad, hetzij twee korte wandellussen. De lus Ville-Basse van 2,4 km welke start aan het station, of de wandellus Ville-Haute van 3,3 km welke begint aan de Toeristische Dienst op de Place Charles II. Aangezien we ons na het verkrijgen van de wandelbrochure bevonden op deze plaats, begonnen we vooreerst aan de tweede wandellus. Op dit circelvormige plein, waarop niet minder dan negen straten bijeen komen, kregen we dadelijk zicht op enkele enorme bouwwerken: het Stadhuis naar een ontwerp van architect Jules Cézar, het Belfort gebouwd in 1936 en tot slot de Sint-Kristoffelbasiliek met een koor versierd met glas en goud. Natuurlijk mocht een bezoek aan de basiliek niet ontbreken. Uiteindelijk verlieten we de Place Charles II via de Rue Vauban met in het verlengde de Rue Emile Tumelaire. We stapten er voorbij het Athenée Royal Vauban tot aan de Boulevard Alfred de Fontaine. Daar op de hoek kregen we zicht op het Gulden Huis, een meesterwerk van de Jugendstil.

We begaven ons op de Boulevard Alfred de Fontaine naar links, en gingen aan het Justitiepaleis voorbij om juist ernaast een parkje in te wandelen, de Square Napoléon Bonaparte. Twee levensgrote stenen leeuwen aan de ingang, Totor en Tutur, werken van de kunstenaar Antoine-Félix Boure waken over de gerechtigheid. De beelden zijn vernoemd naar de zonen van de toenmalige conciërge van het gerechtsgebouw Nestor en Arthur. Een vrij opvallend gebouw in de nabijheid betrof de enorme 75m hoge toren van de politie van Charleroi. We verlieten het park naar rechts en kruisten er de Avenue du Général Michel, om aan de achterzijde van het Justitiegebouw het binnenplein te betreden van de Caserne Caporal Trésignies. Voorheen onderdak voor onder andere het 1^ste en 2^de Regiment Jagers te Voet. In de kazerne bevindt zich touwens op de dag van vandaag een museum voor deze eenheden. Op de binnenkoer staan enkele militaire voertuigen opgesteld, met op de gevel van het gebouw enkele gedenkplaten. Eén opvallende, de gedenkplaat voor het 5^de Bataillon de Fusiliers, opgericht op 9 oktober 1944 en welke streed in de Ardennen aan de zijde van het 1st US Army. We verlieten de kazerne en volgden naar rechts verder de Avenue du Général Michel tot aan de grote rotonde op het einde van de weg. In het midden konden we de beelden waarnemen van de stripfiguren Robbedoes en Kwabbernoot. Aan de rotonde begaven we ons naar links op de Boulevard Paul Janson. Even later kruisten we de Boulevard Joseph II en stapten tot aan de rechts gelegen Rue Léon Bernus.

We wandelden doorheen deze straat tot we linksaf konden gaan in de Rue Isaac, welke overging in de Rue Lebeau. Op het einde van deze lange en lijnrechte weg kwamen we uit ter hoogte van het Musée d’Art de la Province de Hainaut. Net vóór het museum draaiden we linksaf en kwamen voorbij het standbeeld van Paul Pastur, afkomstig uit Marcinelle. Als advocaat werd hij de spreekbuis van de arbeiders en werd een socialistisch militant. Nadien kruisten we de Rue Clément Lyon en gingen rechtdoor de Boulevard Solvay op. Bijna op het einde van de straat konden we links de gevel bekijken van het Maison Lafleur, gebouwd in 1908, was het eerste beschermde Jugendstilgebouw van Charleroi. Net voorbij het gebouw, andermaal gekomen op een rotonde, gingen we links verder via de Boulevard Paul Jandon om er later rechts de Rue Neuve in te gaan. We kwamen langs het voormalige Palais du Film en gingen nadien rechts de Rue de la Chapelle in welke uitmondde op de Place du Manège. Aan de overzijde van het plein vonden we nogmaals een grote rotonde waarop een kunstwerk, voorstellend drie enorme metalen handen. Van de hand van de kunstenaar Martin Guyaux ‘Passation, la statue des trois mains’. Links konden we het Paleis voor Schone Kunsten waarnemen, gebouwd onder toezicht van architect Joseph André. Vanaf de Place du Manège wandelden we via de Rue du Dauphin terug naar de Place Charles II.

We zetten onze wandeltocht verder aan de overzijde van het plein door middel van de Rue d’Orléans, om uit te komen in het Koningin Astridpark. Daar konden we een prachtige kiosk bekijken alsook een ruiterstandbeeld van Lucky Luke en zijn viervoeter Jolly Jumper. We verlieten het park via de Rue Willy Ernst naar rechts tot aan de grote rotonde. Op weg naar een volgende bezienswaardigheid ging het vooreerst via de Rue du Pont Neuf, de Rue de Montigny, de Galerie Bernard, de Boulevard Joseph Tirou, de Rue Ferrer en tot slot de Rue Charleville om aan te komen ter hoogte van de Samber. We konden op een houten wandelpad naar rechts stappen langs de oever van deze waterloop, de Quai Arthur Rimbaud. Aan het nr. 10 gekomen, een complex met bisocoopzalen, konden we onder het hooggewelf een herdenkingsplaat zien die herinnerde aan het verblijf van Napoleon twee dagen vóór Waterloo. De kaai verder volgend kwamen we tegenover het nmbs station van Charleroi-Sud, net aan de voetgangersbrug over de Samber, de Pont Roi Baudouin. Twee grote beelden van Constantin Meunier brengen hulde aan de mijnwerkers en fabrieksarbeiders. Tegenover de brug begaven we ons op de Place Emile Buisset naar het centrum van de stad. In het verlengde stapten we de Rue du Collège in die ons leidde naar de Place Verte. Daar gingen we linksaf op de Boulevard Joseph Tirou tot aan de rechts gelegen Place Saint-Fiacre. We stapten voorbij de Chapelle Saint-Fiacre en draaiden er net voorbij rechts de Rue de Dampremy in.

Even verder kan men links deze winkelstraat verlaten via enkele trappen, ‘Escalier des Rames’. We gingen echter verder via de Rue de Dampremy tot we linksaf konden in de Rue de la Montagne, de zogenaamde verbindingsweg tussen de benedenstad en de bovenstad. De weg mondde dan ook uit op de reeds genoemde Place Charles II. Op die manier hadden we de twee wandellussen afgerond. We namen er nog even de tijd op een terrasje te genieten van een drankje, alvorens de terugweg aan te vangen naar het station. Uiteindelijk net alvorens het station te betreden, kwamen we langs de Square des Martyrs, alwaar een stalen trommel staat opgesteld, als hulde aan de Franse legers die tussen de Franse Revolutie en WOII, achtmaal de Samber zijn overgestoken om te vechten voor onze vrijheid. Zo eindigde onze kennismaking met de stad Charleroi en konden we via het spoor opnieuw huiswaarts.”

208: Boom, Zondag 21 november 2010, 23,8 km. (4208,796 km.)

Een wandeling welke in de wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 21/11/2010 – 2850 Boom (Antwerpen), 13^de Aawe Kleiretocht – 4^de Herdenkingstocht Wim Vanderbrigghe – 7-10-15-21-28 km. WSV Schorrestappers. Start: Provinciaal Recreatiedomein De Schorre. Wandeling door een kader van natuurschoon en de overblijfselen van de historische baksteennijverheid. Je doorkruist Boom, Terhagen, Reet en Rumst. Gratis jenever voor iedere wandelaar.’ Zoals gewoonlijk, werd na afloop ten huize een verhaal geschreven met betrekking tot wat onderweg werd ervaren, omstreeks 20:18 uur.

“Na ons wandelverblijf gisteren in de provincie Henegouwen, opteerden we vandaag voor een wandeltocht in de provincie Antwerpen. We zetten deze ochtend, in de dikke mist en vergezeld van de vrieskou, koers richting Boom. Aldaar werd immers een wandeltocht ingericht door de plaatselijke WSV De Schorrestappers, onder de titel 13^de Aawe Kleiretocht, tevens 4^de Herdenkingstocht Wim Vanderbrigghe. Er werd verzamelen geblazen in het Provinciaal Recreatiedomein De Schorre, waar natuurlijk alle faciliteiten voor een wandeling voorhanden zijn. Een ruime parking, een grote startzaal en verder een ideaal natuurparcours om de wandeling in gang te zetten. Nadat we doorheen de af en toe dikke mist, uiteindelijk Boom hadden bereikt, vonden we even later een parkeerplaatsje op het domein en na een korte wandeling, bereikten we de startzaal, gelegen naast een klimtoren. We konden dus aan de koffie en het chocoladebroodje beginnen.

Er kon worden gekozen uit de volgende te wandelen afstanden: 7, 12, 16, 20, 23 of 28 km. Tevens ontvingen we bij de inschrijving een bonnetje voor een gratis jeneverke. Altijd meegenomen natuurlijk. We opteerden voor deelname aan de wandeling van 23 km, aangezien het verschil met de 28 km, enkel bestond uit een grotere lus vanuit de eerste controleplaats. We kozen dus voor de 23 km met een werkelijke afstand volgens de inrichters van 23,8 km. Na de hellingen van gisteren, zou dat voor vandaag volstaan. Bij het verlaten van de startzaal, gingen de wandelaars aan de 7 km naar rechts, terwijl de anderen linksaf gingen. We volgden op die manier een wandelpad gelegen op het domein De Schorre. Tijdens het begin van de wandeling konden we helaas niet veel zien van de omgeving, gelet op de laaghangende dikke mist. Op het Recreatiedomein konden we dan ook niet veel verder zien dan onze neus lang was en die voelde al vlug koud aan.

We wandelden over een kronkelend pad, langsheen kleine stukjes watergebied, waar enkele zwarte zwanen waren te bewonderen, al waren die wel opvallend onbeweeglijk. Niet moeilijk, wanneer bleek dat ze waren vervaardigd van kunststof. Via een achteruitgang bereikten we een verkaveling welke paalde aan De Schorre. Het ging vervolgens via enkele wandelpaden doorheen deze nieuwe woonwijk, waarna we kort nadien het ernaast gelegen bos N bereikten. Blijkbaar was dit stukje natuurgebied genoemd naar de aldaar vroeger gesitueerde kleiput N. Ondanks het mindere zicht en het gedruppel van de uitvallende mist, konden we toch een eerste keer genieten van een wandeling langsheen een smal paadje doorheen het berkenbos. Even later verlieten we deze groene zone en kregen enkele woonstraten voor de boeg, welke ons even later lieten uitkomen ter hoogte van het terrein van SFC Vitesse Boom. Langsheen het voetbalveld, vonden we vervolgens aansluiting met het park van Boom, waar we konden genieten van de pracht van ontelbare bruggetjes.

Ook op deze vroege morgen waren de gevederde watervrienden reeds luidruchtig in de weer. Nadat we het park ook hadden verlaten, ging het richting Reet. We kregen een opeenvolging van rustige, aangenaam begaanbare en vooral geplaveide of geasfalteerde paden te verwerken, welke ons kris kras tussen akkers en weilanden stuurden. Af en toe hadden we omwille van de beperkte zichtbaarheid, geen flauw benul van wat zich honderd meter verder afspeelde. De reeks paden werd ingezet met het nummer VW34, later gevolgd door VW26. Toen we een voetbalveld naderden, hoorden we enkel het geluid ervan. Langsheen deze wandel- en fietspaden verliep tevens het Frans Bruynseelspad, een traject met een lengte van 37 km. Toen we uiteindelijk de bebouwde kom van Reet hadden bereikt, vonden we even later, na 6,5 km te hebben afgelegd, de eerste controlepost, gelegen in de feestzaal van het Gildenhuis. Hier konden we ons vervolgens even verwarmen aan een kop warme chocomelk. Niet alleen goed om het binnenin wat warmer te krijgen, maar ook deugddoend voor de handen.

Na de eerste controle dienden we een plaatselijke lus te bewandelen van ongeveer vier kilometer. We dienden dus bij het verlaten van het Gildenhuis links aan te houden, samen met de wandelaars aan de 12 en 16 km en verder bij een eerste doortocht voor de 20 en 28 km. Het ging vervolgens rechtsaf in de richting van een woonwijk, waar we een tweede parcoursaanwijzing aantroffen. Hier dienden we een eerste maal links verder te wandelen. Op die manier waren we heel vlug weg van de bebouwing en kregen een buurtweg BW23 voor de voeten geschoven. Dit stukje rechte weg, niet beschut door enige beplanting, gaf een ijzig gevoel. Voor het eerst van de dag voelde het echt onaangenaam koud aan. Even later hield de weg op te bestaan en ging het via een veldweg de akkers in. De eerste modderstroken kondigden zich aan en tevens enkele restanten van de hevige regenval van de voorbije weken. Een beetje zigzaggen maakte het mogelijk de voeten droog te houden. Na een passage langsheen een reeks serres, bereikten we opnieuw de openbare weg en ging het verder naar links.

Het was ondertussen duidelijk dat we reeds op de terugweg waren naar de tweede controle. Enkele paden, luisterend naar de naam BW23 en BW41, werden vervolgens voor een stukje gevolgd. Ook het reeds vermelde Frans Bruynseelspad maakte opnieuw zijn opwachting. Vervolgens ging het langsheen enkele weiden, vooral voorzien van enkele prachtige paarden, waarna we tenslotte opnieuw de bebouwde kom van Reet bereikten. We volgden dan over korte afstand dezelfde weg terug naar de Gildenzaal. Ondertussen hadden we reeds 10,6 km afgelegd en was het reeds behoorlijk druk in de feestzaal. Nadat we voor de tweede maal de feestzaal hadden verlaten, ging het voor ons opnieuw linksaf. De wandelaars van de 20 en 28 km gingen nu naar rechts. We wandelden opnieuw langsheen dezelfde weg als even voordien, tot we bij aankomst in de woonwijk, terug de parcoursaanwijzing aantroffen. Ditmaal dienden we rechtdoor aan te houden. Op die manier verlieten we deze woonwijk langs een andere kant en bereikten even verder de Laarkapel. Hier namen we even de tijd een kijkje te nemen binnenin.

Het ging nadien aan de overzijde van de straat doorheen het Koningin Astridpark, een klein stukje groene long in de onmiddellijke nabijheid van het centrum van Reet. Toen we aan de andere zijde het park verlieten, splitsten zich alweer de wandelwegen. De deelnemers aan de 20 en 28 km hielden links aan, de deelnemers aan de 12, 16 en 23 gingen naar rechts. Zo bereikten we even later de kerk van Reet. Na een klein ommetje langsheen enkele opmerkelijke graven, ging het verder via een kerkwegel en verlieten we het centrum van de gemeente. Toen we korte tijd nadien nog even achterom keken, wees de kerkklok kwart voor twaalf aan. We zaten ondertussen op wandelweg VW50 en begaven ons opnieuw tussen de velden en de akkers. We kregen alweer wat mist onderweg en ook de volgende modderstroken dienden zich aan, zij het echter in beperkte mate. Nadat we wat verder een klein stukje bos verwerkten, bereikten we opnieuw het grondgebied van Boom.

Toen we opnieuw de openbare weg hadden bereikt, kregen we melding van een wijziging van het parcours, omwille van de slechte begaanbaarheid van het voorziene traject. We dienden dus een eindje een druk bereden weg te volgen en troffen hier de aanduidingen van de Groentestreek route, een traject voor autoverkeer. Even verder aan de watertoren, ging het opnieuw rechts de velden in via een onverharde weg. We kregen achtereenvolgens enkele smallere paden en begroeide veldwegen. Even later bereikten we opnieuw het Recreatiedomein De Schorre, zij het aan een totaal andere kant. In de verte zagen we reeds de klimtoren staan. We volgden opnieuw de betere paden doorheen dit gebied en bereikten even later een stel trappen. Het ging bijgevolg in dalende lijn verder, tot we een lager gelegen watergebied bereikten. Een oude kraan deed met enig heimwee denken aan gouden jaren, toen klei hier werd omgevormd tot stenen. Eenmaal ter hoogte van het waterniveau, ging de wandeling verder over enkele aangelegde vlonders.

Meteen liepen we boven het wateroppervlak en konden we links en rechts zien hoe bomen letterlijk in het water groeiden. Ter hoogte van een verder gelegen uitgang van het Recreatiedomein, dienden we links aan te houden en verlieten we opnieuw De Schorre, ditmaal samen met de wandelaars aan de 28 km. We wandelden vervolgens verder langsheen enkele restanten van voormalige steenfabrieken, waar ondertussen de natuur reeds zijn werk had gedaan. Op die manier waren we ondertussen aangekomen op het grondgebied van Terhagen. Na een ommetje langs overblijfselen van steenbakkerijen, ging het de drukke weg over, in de richting van een natuurgebied dat zich even verder bevond. We verdwenen even later in een doodlopend steegje, waarna we een smal paadje vonden dat ons terecht deed komen in een prachtig stukje ongerepte natuur. Een eenzame schoorsteen kwam als uit het niets te voorschijn van tussen het kreupelhout. Het paadje volgend bereikten we een stuk open heide en werd de grond zanderig. De eerste kleine zandduinen lieten zich gemakkelijk begaan.

We volgden er een gedeelte van de wandelroute Piet Van Aken. Na een tijdje enkele zanderige paden te hebben gevolgd, bereikten we uiteindelijk na 18,5 km, het clublokaal van de Lustige Vissers, gelegen aan een mooi water- en visgebied. Hier konden we nog even terecht om een hapje te eten en vooral de dorst te lessen. Hier was de laatste controle van de dag, waarna ons nog een stukje wandelweg restte. Op de terugweg volgden we vooreerst een stukje kasseiweg, langsheen het berkenbos waar we even voordien waren doorgekomen. Alvorens we de openbare weg bereikten, ging het opnieuw het bos in. Een kronkelend bospad liet ons nogmaals genieten van deze prachtige groene zone, zij het dat er zich af en toe gevaarlijke putten bevonden in de zanderige ondergrond. De laatste watergebieden van de dag konden worden bekeken en gefotografeerd, waarna het stilaan terug ging naar de bebouwde kom van Terhagen. We maakten nog een klein ommetje doorheen het Gemeentelijk park van Terhagen en kwamen zo dicht bij de plaatselijke kerk.

Het ging in de richting van het Museum Rupelklei, waarna we de Rupel zelf hadden bereikt. Het ging op die manier rechtsaf en we volgden het jaagpad langsheen deze brede waterloop. Heel in de verte waren de bruggen over deze stroom zichtbaar. Over geruime afstand werd het pad naast de Rupel gevolgd tot we het einde ervan hadden bereikt ter hoogte van een kleine scheepswerf. Hier ging het haaks rechtsaf, richting Recreatiedomein De Schorre. Eenmaal de drukke weg over, bereikten we opnieuw het grondgebied van De Schorre. Een laatste fietsroute, met name de Broekroute, deed ons stilaan denken aan een jeneverke dat op ons wachtte. Zo wandelden we nog langsheen een stukje wandelpad naar de startzaal. Een laatste stempel, een welverdiende jenever en zo konden we even later huiswaarts, voldaan over een aangename en bijzonder natuurrijke wandeltocht.”

We sluiten af met een blik in de respectievelijke wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Boom – Reet – Terhagen. Verrassende natuur ontdekt. Goed verzorgd maar heel koud weer. J: Tochtje in de Rupelstreek. Boom, Reet en Terhagen. Veel mooie natuurgebieden. Jammer van de hardnekkige mist!! Gratis Jeneverke.’

040: Sint-Michiels, Zaterdag 20 december 2008, 15 km. (739,84 km.)

Een wandeltocht doorheen de Brugse binnenstad. Destijds werd deze tocht op voorhand aangekondigd in het wandelboek Marching als volgt: ‘Zaterdag – Samedi 20/12/2008 – 8200 Sint-Michiels (West-Vl) – Brugge Binnenste Buiten in Kerstsfeer – 6-12-15-20 km. W.J.S.V. De Brugsche Globetrotters – Start: Refter KTA. Langs kleine straatjes en door private domeinen in het centrum van Brugge. Aankomst voor 20:00 uur. Kerstman en organist in de namiddag. Hutsepot in de startplaats. Alle afstanden passeren voorbij de Kerstmarkten en het sneeuw- en ijssculpturen festival.’ Na afloop werd door de vrouw des huizes het navolgende wandelrelaas geschreven, op zaterdag 20 december 2008 omstreeks 16:44 uur.

“Brugge binnenste buiten in kerstsfeer en goed voor 15 kilometers. De nieuwe stapschoenen zijn goed ingelopen. Ze voelen ons aan en dragen ons met verende kracht. Er waren veel wandelaars vandaag en het was dan ook bijzonder druk. Rond de klok van 10 uur waren er al meer dan 1000 liefhebbers om deze tocht mee te stappen. Men vertrok in het plaatselijke KTA en ging richting centrum. Dwars door de oude stadskern, langs de vele historische gebouwen die de stad rijk is. Het Belfort, de Hallen en het stadhuis. Oude toegangspoorten en kerken, niets ontging aan onze aandacht. De oude pittoreske straatjes en gangetjes die bijna allemaal geklasseerd en beschermd zijn. Monumenten en standbeelden, alles ademt de eeuwenoude geur uit. Zoals de Vesten en de reien. ‘Brugge Die Scone’ doet zijn naam alle eer aan. De ontelbare toeristen in een mengelmoes van nationaliteiten slenterden op hun eigen tempo door de sfeervolle straten. Tal van kleine winkeltjes met snuisterijen, snoepgoed en beren, hoe kan het ook anders, lonkten van achter die verlichte etalages.

Geen enkele plaats van Brugge bleef onbetreden. We wandelden door het Koningin Astridpark, langs het minnewater met zijn park. Het Coletahof en het heel mooie begijnhof. Brugge is een parel van cultuur en gezelligheid. De Stoofstraat strekte zich voor ons uit. Het kleinste en smalste straatje dat in de stad te vinden is. Men beweert dat het heel handig is als je dronken bent, want je kan er niet links noch rechts vallen. Brugge telt ook tal van hotels en gastenverblijven. Het een al prijziger dan het andere. Maar ook kreeg de bloemen- en kerstmarkt de nodige aandacht. Tal van kraampjes spreidden hun waren uit. Te kust en te keur voor elk wat wils. Druk waren ook de winkelstraten, je kon er op de koppen lopen. Af en toe kwam alles op ons af en waren we blij dat we even weer de stilte van de ring rond Brugge konden volgen. Op het laatst passeerden we op het stationsplein nog de tenten met de ijssculpturen. De toegang is uiteraard te betalen maar het lange rijtje schuiven, daar begaven we ons niet meer aan. Tot slot ging het gezelschap dwars door de hal van het nieuwe station. Ook een keertje leuk om doen. Ook hier veel volk al dan niet gepakt en gezakt.

Wij beleefden een bijzonder mooie tocht met een prima bewegwijzering. Er zijn nog twee zaken die we willen aanhalen. In volle winkelstraat moest je echt wel even opletten geen richtingsaanwijzer te missen. Het tweede punt: waarbij  wij uitdrukkelijk willen vermelden dat de organiserende club hier geen schuld treft, is dat bij de eerste controlepost die voorzien was in Café De Gilde wij bijzonder slecht onthaald werden door de uitbaters. De helft van de gebruikerszaal was gereserveerd voor klanten. Aangezien de zaak te klein was, waren de enkele vrije tafeltjes natuurlijk volzet, terwijl meer dan de helft van de zaak ongebruikt was. Veel wandelaars waren misnoegd. De Club werd door de meeste mensen verwittigd en er werd nota genomen. Deze zal worden voorgelegd en de controlepost zal niet meer in het parcours worden opgenomen. Het is niet behoorlijk dat men zijn boterham op straat dient op te eten. Nogmaals willen wij aanhalen dat de Globetrotters geen enkele blaam treft, maar dat het voor hun onmogelijk was om het parcours nog te wijzigen. Tot slot kregen we van de Kerstman nog een lolly en onze rugzak is voorzien van alweer een nieuw beertje.”

Dat we kort na de wandeling, ook even aandacht hadden voor de wandelboekjes, mag blijken uit hetgeen daarin werd neergeschreven: ‘K: Wandeling door het historische Brugge. Kerstmarkt. Mooie tocht. Eén minpuntje, de onvriendelijke controleposten. J: Prachtige wandeling doorheen Brugge in feeststemming. Groot minpunt: de slecht ingerichte rustposten op het parcours. Op het einde het bezoek van de Kerstman. PS: Nieuw schoeisel.’