Een wandeling welke in de
wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 21/11/2010
– 2850 Boom (Antwerpen), 13de Aawe Kleiretocht – 4de
Herdenkingstocht Wim Vanderbrigghe – 7-10-15-21-28 km. WSV Schorrestappers.
Start: Provinciaal Recreatiedomein De Schorre. Wandeling door een kader van
natuurschoon en de overblijfselen van de historische baksteennijverheid. Je
doorkruist Boom, Terhagen, Reet en Rumst. Gratis jenever voor iedere
wandelaar.’ Zoals gewoonlijk, werd na afloop ten huize een verhaal geschreven
met betrekking tot wat onderweg werd ervaren, omstreeks 20:18 uur.
“Na ons wandelverblijf gisteren
in de provincie Henegouwen, opteerden we vandaag voor een wandeltocht in de
provincie Antwerpen. We zetten deze ochtend, in de dikke mist en vergezeld van
de vrieskou, koers richting Boom. Aldaar werd immers een wandeltocht ingericht
door de plaatselijke WSV De Schorrestappers, onder de titel 13de
Aawe Kleiretocht, tevens 4de Herdenkingstocht Wim Vanderbrigghe. Er
werd verzamelen geblazen in het Provinciaal Recreatiedomein De Schorre, waar
natuurlijk alle faciliteiten voor een wandeling voorhanden zijn. Een ruime
parking, een grote startzaal en verder een ideaal natuurparcours om de
wandeling in gang te zetten. Nadat we doorheen de af en toe dikke mist,
uiteindelijk Boom hadden bereikt, vonden we even later een parkeerplaatsje op
het domein en na een korte wandeling, bereikten we de startzaal, gelegen naast
een klimtoren. We konden dus aan de koffie en het chocoladebroodje beginnen.
Er kon worden gekozen uit de
volgende te wandelen afstanden: 7, 12, 16, 20, 23 of 28 km. Tevens ontvingen we
bij de inschrijving een bonnetje voor een gratis jeneverke. Altijd meegenomen
natuurlijk. We opteerden voor deelname aan de wandeling van 23 km, aangezien
het verschil met de 28 km, enkel bestond uit een grotere lus vanuit de eerste
controleplaats. We kozen dus voor de 23 km met een werkelijke afstand volgens
de inrichters van 23,8 km. Na de hellingen van gisteren, zou dat voor vandaag
volstaan. Bij het verlaten van de startzaal, gingen de wandelaars aan de 7 km
naar rechts, terwijl de anderen linksaf gingen. We volgden op die manier een
wandelpad gelegen op het domein De Schorre. Tijdens het begin van de wandeling
konden we helaas niet veel zien van de omgeving, gelet op de laaghangende dikke
mist. Op het Recreatiedomein konden we dan ook niet veel verder zien dan onze
neus lang was en die voelde al vlug koud aan.
We wandelden over een kronkelend
pad, langsheen kleine stukjes watergebied, waar enkele zwarte zwanen waren te
bewonderen, al waren die wel opvallend onbeweeglijk. Niet moeilijk, wanneer
bleek dat ze waren vervaardigd van kunststof. Via een achteruitgang bereikten
we een verkaveling welke paalde aan De Schorre. Het ging vervolgens via enkele
wandelpaden doorheen deze nieuwe woonwijk, waarna we kort nadien het ernaast
gelegen bos N bereikten. Blijkbaar was dit stukje natuurgebied genoemd naar de
aldaar vroeger gesitueerde kleiput N. Ondanks het mindere zicht en het
gedruppel van de uitvallende mist, konden we toch een eerste keer genieten van
een wandeling langsheen een smal paadje doorheen het berkenbos. Even later
verlieten we deze groene zone en kregen enkele woonstraten voor de boeg, welke
ons even later lieten uitkomen ter hoogte van het terrein van SFC Vitesse Boom.
Langsheen het voetbalveld, vonden we vervolgens aansluiting met het park van
Boom, waar we konden genieten van de pracht van ontelbare bruggetjes.
Ook op deze vroege morgen waren
de gevederde watervrienden reeds luidruchtig in de weer. Nadat we het park ook
hadden verlaten, ging het richting Reet. We kregen een opeenvolging van
rustige, aangenaam begaanbare en vooral geplaveide of geasfalteerde paden te
verwerken, welke ons kris kras tussen akkers en weilanden stuurden. Af en toe
hadden we omwille van de beperkte zichtbaarheid, geen flauw benul van wat zich
honderd meter verder afspeelde. De reeks paden werd ingezet met het nummer
VW34, later gevolgd door VW26. Toen we een voetbalveld naderden, hoorden we
enkel het geluid ervan. Langsheen deze wandel- en fietspaden verliep tevens het
Frans Bruynseelspad, een traject met een lengte van 37 km. Toen we uiteindelijk
de bebouwde kom van Reet hadden bereikt, vonden we even later, na 6,5 km te
hebben afgelegd, de eerste controlepost, gelegen in de feestzaal van het
Gildenhuis. Hier konden we ons vervolgens even verwarmen aan een kop warme
chocomelk. Niet alleen goed om het binnenin wat warmer te krijgen, maar ook
deugddoend voor de handen.
Na de eerste controle dienden we
een plaatselijke lus te bewandelen van ongeveer vier kilometer. We dienden dus
bij het verlaten van het Gildenhuis links aan te houden, samen met de wandelaars
aan de 12 en 16 km en verder bij een eerste doortocht voor de 20 en 28 km. Het
ging vervolgens rechtsaf in de richting van een woonwijk, waar we een tweede
parcoursaanwijzing aantroffen. Hier dienden we een eerste maal links verder te
wandelen. Op die manier waren we heel vlug weg van de bebouwing en kregen een
buurtweg BW23 voor de voeten geschoven. Dit stukje rechte weg, niet beschut
door enige beplanting, gaf een ijzig gevoel. Voor het eerst van de dag voelde
het echt onaangenaam koud aan. Even later hield de weg op te bestaan en ging
het via een veldweg de akkers in. De eerste modderstroken kondigden zich aan en
tevens enkele restanten van de hevige regenval van de voorbije weken. Een
beetje zigzaggen maakte het mogelijk de voeten droog te houden. Na een passage
langsheen een reeks serres, bereikten we opnieuw de openbare weg en ging het
verder naar links.
Het was ondertussen duidelijk dat
we reeds op de terugweg waren naar de tweede controle. Enkele paden, luisterend
naar de naam BW23 en BW41, werden vervolgens voor een stukje gevolgd. Ook het
reeds vermelde Frans Bruynseelspad maakte opnieuw zijn opwachting. Vervolgens
ging het langsheen enkele weiden, vooral voorzien van enkele prachtige paarden,
waarna we tenslotte opnieuw de bebouwde kom van Reet bereikten. We volgden dan
over korte afstand dezelfde weg terug naar de Gildenzaal. Ondertussen hadden we
reeds 10,6 km afgelegd en was het reeds behoorlijk druk in de feestzaal. Nadat
we voor de tweede maal de feestzaal hadden verlaten, ging het voor ons opnieuw
linksaf. De wandelaars van de 20 en 28 km gingen nu naar rechts. We wandelden
opnieuw langsheen dezelfde weg als even voordien, tot we bij aankomst in de
woonwijk, terug de parcoursaanwijzing aantroffen. Ditmaal dienden we rechtdoor
aan te houden. Op die manier verlieten we deze woonwijk langs een andere kant
en bereikten even verder de Laarkapel. Hier namen we even de tijd een kijkje te
nemen binnenin.
Het ging nadien aan de overzijde
van de straat doorheen het Koningin Astridpark, een klein stukje groene long in
de onmiddellijke nabijheid van het centrum van Reet. Toen we aan de andere
zijde het park verlieten, splitsten zich alweer de wandelwegen. De deelnemers
aan de 20 en 28 km hielden links aan, de deelnemers aan de 12, 16 en 23 gingen
naar rechts. Zo bereikten we even later de kerk van Reet. Na een klein ommetje
langsheen enkele opmerkelijke graven, ging het verder via een kerkwegel en
verlieten we het centrum van de gemeente. Toen we korte tijd nadien nog even
achterom keken, wees de kerkklok kwart voor twaalf aan. We zaten ondertussen op
wandelweg VW50 en begaven ons opnieuw tussen de velden en de akkers. We kregen
alweer wat mist onderweg en ook de volgende modderstroken dienden zich aan, zij
het echter in beperkte mate. Nadat we wat verder een klein stukje bos
verwerkten, bereikten we opnieuw het grondgebied van Boom.
Toen we opnieuw de openbare weg
hadden bereikt, kregen we melding van een wijziging van het parcours, omwille
van de slechte begaanbaarheid van het voorziene traject. We dienden dus een
eindje een druk bereden weg te volgen en troffen hier de aanduidingen van de
Groentestreek route, een traject voor autoverkeer. Even verder aan de
watertoren, ging het opnieuw rechts de velden in via een onverharde weg. We
kregen achtereenvolgens enkele smallere paden en begroeide veldwegen. Even
later bereikten we opnieuw het Recreatiedomein De Schorre, zij het aan een
totaal andere kant. In de verte zagen we reeds de klimtoren staan. We volgden
opnieuw de betere paden doorheen dit gebied en bereikten even later een stel
trappen. Het ging bijgevolg in dalende lijn verder, tot we een lager gelegen
watergebied bereikten. Een oude kraan deed met enig heimwee denken aan gouden
jaren, toen klei hier werd omgevormd tot stenen. Eenmaal ter hoogte van het
waterniveau, ging de wandeling verder over enkele aangelegde vlonders.
Meteen liepen we boven het
wateroppervlak en konden we links en rechts zien hoe bomen letterlijk in het
water groeiden. Ter hoogte van een verder gelegen uitgang van het Recreatiedomein,
dienden we links aan te houden en verlieten we opnieuw De Schorre, ditmaal
samen met de wandelaars aan de 28 km. We wandelden vervolgens verder langsheen
enkele restanten van voormalige steenfabrieken, waar ondertussen de natuur
reeds zijn werk had gedaan. Op die manier waren we ondertussen aangekomen op
het grondgebied van Terhagen. Na een ommetje langs overblijfselen van
steenbakkerijen, ging het de drukke weg over, in de richting van een
natuurgebied dat zich even verder bevond. We verdwenen even later in een
doodlopend steegje, waarna we een smal paadje vonden dat ons terecht deed komen
in een prachtig stukje ongerepte natuur. Een eenzame schoorsteen kwam als uit
het niets te voorschijn van tussen het kreupelhout. Het paadje volgend
bereikten we een stuk open heide en werd de grond zanderig. De eerste kleine
zandduinen lieten zich gemakkelijk begaan.
We volgden er een gedeelte van de
wandelroute Piet Van Aken. Na een tijdje enkele zanderige paden te hebben
gevolgd, bereikten we uiteindelijk na 18,5 km, het clublokaal van de Lustige
Vissers, gelegen aan een mooi water- en visgebied. Hier konden we nog even
terecht om een hapje te eten en vooral de dorst te lessen. Hier was de laatste
controle van de dag, waarna ons nog een stukje wandelweg restte. Op de terugweg
volgden we vooreerst een stukje kasseiweg, langsheen het berkenbos waar we even
voordien waren doorgekomen. Alvorens we de openbare weg bereikten, ging het
opnieuw het bos in. Een kronkelend bospad liet ons nogmaals genieten van deze
prachtige groene zone, zij het dat er zich af en toe gevaarlijke putten
bevonden in de zanderige ondergrond. De laatste watergebieden van de dag konden
worden bekeken en gefotografeerd, waarna het stilaan terug ging naar de
bebouwde kom van Terhagen. We maakten nog een klein ommetje doorheen het
Gemeentelijk park van Terhagen en kwamen zo dicht bij de plaatselijke kerk.
Het ging in de richting van het
Museum Rupelklei, waarna we de Rupel zelf hadden bereikt. Het ging op die
manier rechtsaf en we volgden het jaagpad langsheen deze brede waterloop. Heel
in de verte waren de bruggen over deze stroom zichtbaar. Over geruime afstand
werd het pad naast de Rupel gevolgd tot we het einde ervan hadden bereikt ter
hoogte van een kleine scheepswerf. Hier ging het haaks rechtsaf, richting
Recreatiedomein De Schorre. Eenmaal de drukke weg over, bereikten we opnieuw
het grondgebied van De Schorre. Een laatste fietsroute, met name de Broekroute,
deed ons stilaan denken aan een jeneverke dat op ons wachtte. Zo wandelden we
nog langsheen een stukje wandelpad naar de startzaal. Een laatste stempel, een
welverdiende jenever en zo konden we even later huiswaarts, voldaan over een
aangename en bijzonder natuurrijke wandeltocht.”
We sluiten af met een blik in de
respectievelijke wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken
werden neergeschreven. ‘K: Boom – Reet – Terhagen. Verrassende natuur ontdekt.
Goed verzorgd maar heel koud weer. J: Tochtje in de Rupelstreek. Boom, Reet en
Terhagen. Veel mooie natuurgebieden. Jammer van de hardnekkige mist!! Gratis
Jeneverke.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten