262: Terhagen, Zaterdag 30 maart 2013, 21,1 km. (5217,479 km.)

Een tocht welke voorheen in de wandelgids Marching, als volgt werd aangekondigd: ‘Zaterdag 30 maart 2013, Klinkaerttocht, Memorial André Vanheulekom en François Schoeters, 2840 Terhagen (Antwerpen), vzw De Kleitrappers, 7-14-21 km.’

“Na een ritje per auto bereikten we de plaats van vertrek en vonden vrij gemakkelijk een parkeerplaats in de nabijheid van de startplaats. Er kon worden gekozen uit de afstanden 7-14 of 21 km. We verkozen de langste afstand te wandelen, met een werkelijke lengte van 21,1 km. Het traject was verdeeld als volgt: 5,3 km – 5,5 km – 8,2 km en 2,1 km. Onderweg zouden we drie controleposten aantreffen. Na een hapje en een kopje koffie konden we op weg. Het eerste gedeelte van de te wandelen afstand bedroeg zoals reeds vermeld 5,3 km. We verlieten de plaats van inschrijving en bemerkten reeds de aanduiding dat we ons bevonden in de nabijheid van het Museum Rupelklei. We volgden een soort tegelpad in de richting van de Rupeldijk, hierbij reeds een lokaal wandelpad volgend, het Frans Bruynseelspad. Gekomen ter hoogte van de Rupeldijk ging het linksaf. We verkregen aldaar de bordjes aangaande de LF5 Vlaanderen Fietsroute en de Rupelkleiroute. Een stukje poëzie onderweg mocht niet ontbreken, zoals we konden lezen: ‘Zeewater, vissen zwemmen, haaien jagen, bubbels vliegen naar de lucht. Het duister komt eraan, ik zie de maanvis al staan’. We wandelden voorbij een restant van de vroegere steenbakkerij om stilaan wat verder een stukje bos te betreden.

Links en rechts van het pad kregen we verwijzingen naar de vroegere nijverheid in de streek, vooral verwijzingen naar ‘Steen en Klei’. Even verder kregen we dan zicht op de lager gelegen kleiputten. We konden even van het parcours afwijken door een 800 m verder gelegen heuvel te beklimmen. Aldaar troffen we dan bovenop de heuvel een oriëntatietafel aan alsook enkele zitbanken. We zetten nadien onze weg verder doorheen het bos om tot slot opnieuw de Rupeldijk te bereiken en aldaar ditmaal naar rechts te gaan. Zo vorderden we langzaam maar zeker naar de eerste controlepost, gesitueerd in een hangaar van een bedrijf. Tijd dus om het lunchpakket aan te spreken en de inwendige mens wat aan te sterken. Na deze eerste rustpauze konden we op weg voor het tweede gedeelte van de wandeling, over een afstand van 5,5 km. Vooreerst kregen we opnieuw een stukje bos te verwerken, waarna we konden wandelen doorheen heidegebied. De voornaamste gids aldaar betrof het Keibrekerspad. Over zanderige wegen ging het af en toe stevig de hoogte in, doch de natuur was er schitterend. Af en toe kregen we zicht op de lager gelegen kleiputten.

Na de doortocht in het heidegebied, ging het later over veldwegen richting Koningin Astridpark om uiteindelijk aan te komen ter hoogte van de kerk van Reet. Niet ver daar vandaan hadden we dan uiteindelijk een tweede controle, gesitueerd in de voetbalkantine van K. Reet S.K. Tijd alweer om de koffie te laten smaken en een hapje te nuttigen. Inmiddels waren we zowat halverwege de wandeltocht. Het derde gedeelte bedroeg iets langer in afstand, met name 8,2 km. Gedurende dit gedeelte van het traject ging het langsheen de Molenbeekse Plassen, een soort overstromingsgebied gesitueerd in Rumst, verkregen we een doortocht in nieuw aangelegde verkavelingen, om nadien het Provinciaal Recreatie Domein De Schorre te betreden. Aldaar konden we genieten van een weids uitzicht over het domein, konden smalle wandelpaden volgen doorheen het omliggend bos, maar vooral wandelen over aangelegde vlonderpaden. We konden er nagenoeg de sfeer ervaren van het jaarlijks festival op het domein. Na deze aantrekkelijke passage, ging het opnieuw naar de Rupeldijk, om korte rijd later een korte pauze in te lassen in ’t Steencaycken. De hoogste tijd om de dorst te lessen door middel van een kopje koffie.

Nadien zetten we onze tocht verder langs de Rupeldijk, alwaar we een ondertussen oude bekende ontmoetten, met name de LF5 Vlaanderen Fietsroute. We kregen dan nog een laatste controle in dezelfde hangaar als voorheen. Restte nog een laatste stukje wandelweg van 2,1 km. Na dit laatste oponthoud begonnen we aan de terugtocht naar de plaats van vertrek. Het ging dan nagenoeg via dezelfde weg als voorheen, door een klein stukje bos en vervolgens nog een korte doortocht over het nabij gelegen heidegebied. Uiteindelijk bereikten we dan de startplaats en konden we met voldoening terug zien op een geslaagde wandeling. Alleen de drukte onderweg dienden we er noodgedwongen bij te nemen. Voortaan zouden we dan ook niet langer kiezen voor georganiseerde wandeltochten, doch het houden bij de ondertussen vertrouwde tochten langsheen groteroutepaden.”

208: Boom, Zondag 21 november 2010, 23,8 km. (4208,796 km.)

Een wandeling welke in de wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 21/11/2010 – 2850 Boom (Antwerpen), 13^de Aawe Kleiretocht – 4^de Herdenkingstocht Wim Vanderbrigghe – 7-10-15-21-28 km. WSV Schorrestappers. Start: Provinciaal Recreatiedomein De Schorre. Wandeling door een kader van natuurschoon en de overblijfselen van de historische baksteennijverheid. Je doorkruist Boom, Terhagen, Reet en Rumst. Gratis jenever voor iedere wandelaar.’ Zoals gewoonlijk, werd na afloop ten huize een verhaal geschreven met betrekking tot wat onderweg werd ervaren, omstreeks 20:18 uur.

“Na ons wandelverblijf gisteren in de provincie Henegouwen, opteerden we vandaag voor een wandeltocht in de provincie Antwerpen. We zetten deze ochtend, in de dikke mist en vergezeld van de vrieskou, koers richting Boom. Aldaar werd immers een wandeltocht ingericht door de plaatselijke WSV De Schorrestappers, onder de titel 13^de Aawe Kleiretocht, tevens 4^de Herdenkingstocht Wim Vanderbrigghe. Er werd verzamelen geblazen in het Provinciaal Recreatiedomein De Schorre, waar natuurlijk alle faciliteiten voor een wandeling voorhanden zijn. Een ruime parking, een grote startzaal en verder een ideaal natuurparcours om de wandeling in gang te zetten. Nadat we doorheen de af en toe dikke mist, uiteindelijk Boom hadden bereikt, vonden we even later een parkeerplaatsje op het domein en na een korte wandeling, bereikten we de startzaal, gelegen naast een klimtoren. We konden dus aan de koffie en het chocoladebroodje beginnen.

Er kon worden gekozen uit de volgende te wandelen afstanden: 7, 12, 16, 20, 23 of 28 km. Tevens ontvingen we bij de inschrijving een bonnetje voor een gratis jeneverke. Altijd meegenomen natuurlijk. We opteerden voor deelname aan de wandeling van 23 km, aangezien het verschil met de 28 km, enkel bestond uit een grotere lus vanuit de eerste controleplaats. We kozen dus voor de 23 km met een werkelijke afstand volgens de inrichters van 23,8 km. Na de hellingen van gisteren, zou dat voor vandaag volstaan. Bij het verlaten van de startzaal, gingen de wandelaars aan de 7 km naar rechts, terwijl de anderen linksaf gingen. We volgden op die manier een wandelpad gelegen op het domein De Schorre. Tijdens het begin van de wandeling konden we helaas niet veel zien van de omgeving, gelet op de laaghangende dikke mist. Op het Recreatiedomein konden we dan ook niet veel verder zien dan onze neus lang was en die voelde al vlug koud aan.

We wandelden over een kronkelend pad, langsheen kleine stukjes watergebied, waar enkele zwarte zwanen waren te bewonderen, al waren die wel opvallend onbeweeglijk. Niet moeilijk, wanneer bleek dat ze waren vervaardigd van kunststof. Via een achteruitgang bereikten we een verkaveling welke paalde aan De Schorre. Het ging vervolgens via enkele wandelpaden doorheen deze nieuwe woonwijk, waarna we kort nadien het ernaast gelegen bos N bereikten. Blijkbaar was dit stukje natuurgebied genoemd naar de aldaar vroeger gesitueerde kleiput N. Ondanks het mindere zicht en het gedruppel van de uitvallende mist, konden we toch een eerste keer genieten van een wandeling langsheen een smal paadje doorheen het berkenbos. Even later verlieten we deze groene zone en kregen enkele woonstraten voor de boeg, welke ons even later lieten uitkomen ter hoogte van het terrein van SFC Vitesse Boom. Langsheen het voetbalveld, vonden we vervolgens aansluiting met het park van Boom, waar we konden genieten van de pracht van ontelbare bruggetjes.

Ook op deze vroege morgen waren de gevederde watervrienden reeds luidruchtig in de weer. Nadat we het park ook hadden verlaten, ging het richting Reet. We kregen een opeenvolging van rustige, aangenaam begaanbare en vooral geplaveide of geasfalteerde paden te verwerken, welke ons kris kras tussen akkers en weilanden stuurden. Af en toe hadden we omwille van de beperkte zichtbaarheid, geen flauw benul van wat zich honderd meter verder afspeelde. De reeks paden werd ingezet met het nummer VW34, later gevolgd door VW26. Toen we een voetbalveld naderden, hoorden we enkel het geluid ervan. Langsheen deze wandel- en fietspaden verliep tevens het Frans Bruynseelspad, een traject met een lengte van 37 km. Toen we uiteindelijk de bebouwde kom van Reet hadden bereikt, vonden we even later, na 6,5 km te hebben afgelegd, de eerste controlepost, gelegen in de feestzaal van het Gildenhuis. Hier konden we ons vervolgens even verwarmen aan een kop warme chocomelk. Niet alleen goed om het binnenin wat warmer te krijgen, maar ook deugddoend voor de handen.

Na de eerste controle dienden we een plaatselijke lus te bewandelen van ongeveer vier kilometer. We dienden dus bij het verlaten van het Gildenhuis links aan te houden, samen met de wandelaars aan de 12 en 16 km en verder bij een eerste doortocht voor de 20 en 28 km. Het ging vervolgens rechtsaf in de richting van een woonwijk, waar we een tweede parcoursaanwijzing aantroffen. Hier dienden we een eerste maal links verder te wandelen. Op die manier waren we heel vlug weg van de bebouwing en kregen een buurtweg BW23 voor de voeten geschoven. Dit stukje rechte weg, niet beschut door enige beplanting, gaf een ijzig gevoel. Voor het eerst van de dag voelde het echt onaangenaam koud aan. Even later hield de weg op te bestaan en ging het via een veldweg de akkers in. De eerste modderstroken kondigden zich aan en tevens enkele restanten van de hevige regenval van de voorbije weken. Een beetje zigzaggen maakte het mogelijk de voeten droog te houden. Na een passage langsheen een reeks serres, bereikten we opnieuw de openbare weg en ging het verder naar links.

Het was ondertussen duidelijk dat we reeds op de terugweg waren naar de tweede controle. Enkele paden, luisterend naar de naam BW23 en BW41, werden vervolgens voor een stukje gevolgd. Ook het reeds vermelde Frans Bruynseelspad maakte opnieuw zijn opwachting. Vervolgens ging het langsheen enkele weiden, vooral voorzien van enkele prachtige paarden, waarna we tenslotte opnieuw de bebouwde kom van Reet bereikten. We volgden dan over korte afstand dezelfde weg terug naar de Gildenzaal. Ondertussen hadden we reeds 10,6 km afgelegd en was het reeds behoorlijk druk in de feestzaal. Nadat we voor de tweede maal de feestzaal hadden verlaten, ging het voor ons opnieuw linksaf. De wandelaars van de 20 en 28 km gingen nu naar rechts. We wandelden opnieuw langsheen dezelfde weg als even voordien, tot we bij aankomst in de woonwijk, terug de parcoursaanwijzing aantroffen. Ditmaal dienden we rechtdoor aan te houden. Op die manier verlieten we deze woonwijk langs een andere kant en bereikten even verder de Laarkapel. Hier namen we even de tijd een kijkje te nemen binnenin.

Het ging nadien aan de overzijde van de straat doorheen het Koningin Astridpark, een klein stukje groene long in de onmiddellijke nabijheid van het centrum van Reet. Toen we aan de andere zijde het park verlieten, splitsten zich alweer de wandelwegen. De deelnemers aan de 20 en 28 km hielden links aan, de deelnemers aan de 12, 16 en 23 gingen naar rechts. Zo bereikten we even later de kerk van Reet. Na een klein ommetje langsheen enkele opmerkelijke graven, ging het verder via een kerkwegel en verlieten we het centrum van de gemeente. Toen we korte tijd nadien nog even achterom keken, wees de kerkklok kwart voor twaalf aan. We zaten ondertussen op wandelweg VW50 en begaven ons opnieuw tussen de velden en de akkers. We kregen alweer wat mist onderweg en ook de volgende modderstroken dienden zich aan, zij het echter in beperkte mate. Nadat we wat verder een klein stukje bos verwerkten, bereikten we opnieuw het grondgebied van Boom.

Toen we opnieuw de openbare weg hadden bereikt, kregen we melding van een wijziging van het parcours, omwille van de slechte begaanbaarheid van het voorziene traject. We dienden dus een eindje een druk bereden weg te volgen en troffen hier de aanduidingen van de Groentestreek route, een traject voor autoverkeer. Even verder aan de watertoren, ging het opnieuw rechts de velden in via een onverharde weg. We kregen achtereenvolgens enkele smallere paden en begroeide veldwegen. Even later bereikten we opnieuw het Recreatiedomein De Schorre, zij het aan een totaal andere kant. In de verte zagen we reeds de klimtoren staan. We volgden opnieuw de betere paden doorheen dit gebied en bereikten even later een stel trappen. Het ging bijgevolg in dalende lijn verder, tot we een lager gelegen watergebied bereikten. Een oude kraan deed met enig heimwee denken aan gouden jaren, toen klei hier werd omgevormd tot stenen. Eenmaal ter hoogte van het waterniveau, ging de wandeling verder over enkele aangelegde vlonders.

Meteen liepen we boven het wateroppervlak en konden we links en rechts zien hoe bomen letterlijk in het water groeiden. Ter hoogte van een verder gelegen uitgang van het Recreatiedomein, dienden we links aan te houden en verlieten we opnieuw De Schorre, ditmaal samen met de wandelaars aan de 28 km. We wandelden vervolgens verder langsheen enkele restanten van voormalige steenfabrieken, waar ondertussen de natuur reeds zijn werk had gedaan. Op die manier waren we ondertussen aangekomen op het grondgebied van Terhagen. Na een ommetje langs overblijfselen van steenbakkerijen, ging het de drukke weg over, in de richting van een natuurgebied dat zich even verder bevond. We verdwenen even later in een doodlopend steegje, waarna we een smal paadje vonden dat ons terecht deed komen in een prachtig stukje ongerepte natuur. Een eenzame schoorsteen kwam als uit het niets te voorschijn van tussen het kreupelhout. Het paadje volgend bereikten we een stuk open heide en werd de grond zanderig. De eerste kleine zandduinen lieten zich gemakkelijk begaan.

We volgden er een gedeelte van de wandelroute Piet Van Aken. Na een tijdje enkele zanderige paden te hebben gevolgd, bereikten we uiteindelijk na 18,5 km, het clublokaal van de Lustige Vissers, gelegen aan een mooi water- en visgebied. Hier konden we nog even terecht om een hapje te eten en vooral de dorst te lessen. Hier was de laatste controle van de dag, waarna ons nog een stukje wandelweg restte. Op de terugweg volgden we vooreerst een stukje kasseiweg, langsheen het berkenbos waar we even voordien waren doorgekomen. Alvorens we de openbare weg bereikten, ging het opnieuw het bos in. Een kronkelend bospad liet ons nogmaals genieten van deze prachtige groene zone, zij het dat er zich af en toe gevaarlijke putten bevonden in de zanderige ondergrond. De laatste watergebieden van de dag konden worden bekeken en gefotografeerd, waarna het stilaan terug ging naar de bebouwde kom van Terhagen. We maakten nog een klein ommetje doorheen het Gemeentelijk park van Terhagen en kwamen zo dicht bij de plaatselijke kerk.

Het ging in de richting van het Museum Rupelklei, waarna we de Rupel zelf hadden bereikt. Het ging op die manier rechtsaf en we volgden het jaagpad langsheen deze brede waterloop. Heel in de verte waren de bruggen over deze stroom zichtbaar. Over geruime afstand werd het pad naast de Rupel gevolgd tot we het einde ervan hadden bereikt ter hoogte van een kleine scheepswerf. Hier ging het haaks rechtsaf, richting Recreatiedomein De Schorre. Eenmaal de drukke weg over, bereikten we opnieuw het grondgebied van De Schorre. Een laatste fietsroute, met name de Broekroute, deed ons stilaan denken aan een jeneverke dat op ons wachtte. Zo wandelden we nog langsheen een stukje wandelpad naar de startzaal. Een laatste stempel, een welverdiende jenever en zo konden we even later huiswaarts, voldaan over een aangename en bijzonder natuurrijke wandeltocht.”

We sluiten af met een blik in de respectievelijke wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Boom – Reet – Terhagen. Verrassende natuur ontdekt. Goed verzorgd maar heel koud weer. J: Tochtje in de Rupelstreek. Boom, Reet en Terhagen. Veel mooie natuurgebieden. Jammer van de hardnekkige mist!! Gratis Jeneverke.’