088: Lembeke, Zaterdag 06 juni 2009, 23,92 km. (1690,524 km.)

Deze tocht werd destijds in de wandelgids Marching, editie 2009, als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi, 06/06/2009 – 9971 Lembeke (Oost-Vlaanderen), In en rond de Lembeekse Bossen, 6-12-17-23 km. Groep ’t Singel. Start: Zaal ’t Singel. Wandeling in en rond de Lembeekse bossen. 6-12-17 km gegarandeerd 80% bos’. Na afloop van het gebeuren, schreven we nog diezelfde avond het hierna weergegeven wandelrelaas, omstreeks 18:38 uur.

“Vandaag, de dag voorafgaand aan de verkiezingen in ons land, trokken we op pad in Lembeke. Daar werd immers onder de titel ‘In en rond de Lembeekse Bossen’, een wandeling ingericht door de plaatselijke wandelclub ‘Groep ’t Singel’. De inschrijving vond plaats in een zaaltje, palend aan het gelijknamige café 't Singel. De inschrijving werd verzorgd door twee dames van de club, met de steun van een baby, gezeten in een park naast de inschrijvingstafel. Niet dadelijk de ontvangst die je verwacht tijdens een wandeling. Opvallend bij de inschrijving was de prijs van een sticker van de club welke 80 eurocent kostte. Eerder aan de prijzige kant als je het ons vraagt. Een kopje koffie ging over de toonbank aan de prijs van 1,40 euro. Doorgaans zijn we andere tarieven gewoon op een georganiseerde wandeling. Soit, uit de afstanden 6, 12, 16 of 23, kozen we voor de 23 km, met een werkelijke afstand van 23,920 km.

We verlieten de plaats van inschrijving en al dadelijk splitsten zich de afstanden. De wandelaars van de 6 en 12 km gingen naar rechts, diegenen die opteerden voor de 16 of 23 km, gingen naar links. We bevonden ons op de gekende baan Gent - Watervliet. Wat verderop verlieten we deze drukke weg en draaiden de links gelegen Antwerpse Heirweg op. We betraden voor de eerste maal een bosgebied en wel op het grondgebied van Oosteeklo. Deze heirweg dateert uit de 16^de eeuw, hij maakt deel uit van de oude weg die van Antwerpen naar Brugge liep. Een deel van de weg werd nog niet verhard en bevindt zich nog in oorspronkelijke staat. Aan de pijltjes te zien, zouden we hier straks nog opnieuw wandelen, vermits een pijltje ‘heen’ ons verder de weg wees. Wat verder in het bos, draaiden we naar rechts en kwamen terecht in het open veld. Via enkele veldwegen bereikten we terug de openbare weg, om dadelijk naar links de Antwerpse Heirweg opnieuw op te draaien. We gingen nu in de andere richting door het bos. Aan een zijweggetje (Slingerij) verlieten we de kasseiweg en trokken het bos in via een kleine wegel.

Aan de andere kant van dit pad lag het Singelpad, terug ondertussen op het grondgebied van Lembeke. Dit pad leidde dwars door de velden en deed ons uiteindelijk uitkomen op de grote baan Gent - Watervliet. Die weg werd gedwarst en zodoende trokken we aan de overzijde van de straat de bossen in via een breed zandpad. Ter hoogte van een nieuw aangeplant geboortebos uit 2002, sloegen we een links gelegen pad in, om nadien het bos te verlaten. We trokken nu langs kleine betonbaantjes, vooreerst via een klein stukje Sleidinge, om vervolgens in de richting van Waarschoot te wandelen. Na een tijdje stappen kwamen we aan op de Wittemoer, waar vroeger de gekende ‘bevende hazelaar’ stond. Deze boom was vroeger bekend in de omgeving. Deze hazelaar betrof in feite een (tril)linde, die geplaatst is, daar waar (volgens de legende) per vergissing graaf van Kleef werd vermoord ten tijde van het vertrek van de Oostenrijkse overheersers.

De hazelaar raakte later zwaar beschadigd door de bliksem. Nu staat een recent jong aangeplant exemplaar op dezelfde plaats. Vanaf daar volgden we het Boerepad 49 en dat leidde ons naar de cafetaria Kwadenbos, waar na 8,6 km een eerste controlepost werd opgericht. Hier ontstond een kleine woordenwisseling inzake de prijs van de frisdranken. Op het terras van de cafetaria waren immers tafels en stoelen geplaatst en voorzien van een prijslijst. Daarop konden we lezen dat de prijs van een cola en een fruitsap was bepaald op 1,10 euro. Groot was onze verbazing toen nadien 2,40 euro werd gevraagd voor deze beide consumpties. Een toegesnelde dame wist te vertellen dat de fruitsap 1,30 euro kostte. Toen wij haar beleefd ter kennis brachten dat op de prijslijst 1,10 euro was vermeld, kregen wij een arrogant antwoord: ‘Wel pakket dan an nen euro en tiene hé’. Hoeft het gezegd dat we niet lang zijn gebleven?

Na de korte pauze trokken we de Bellebargiebossen in. Deze naam werd ontleend aan de bargen die via de Burggravenstroom omstreeks 1240, turf, zout en brandhout naar Gent voerden. Wanneer de bargen in aantocht waren, waarschuwden de schippers via een bel de houtakkers en de turfstekers. Een andere benaming voor deze bossen is Kwadenbossen, verwijzend naar de slechte gronden. In dit bos volgden we een tijdje de wandelroute Nr 3, om zo te belanden in de Lembeekse bossen. Hier stapten we geruime tijd op de Lembeekse Bossen Wandelroute, die uiteindelijk uitgaf op de Antwerpse Heirweg. Waar hebben we die naam nog gehoord? Hier werd tijdens WO II het bos bijna volledig gekapt en het hout werd gebruikt op de polders en stranden om de vijandelijke vliegtuigen het landen te beletten. Na de oorlog werd het bos opnieuw aangeplant. Via het Lorkenpad kwamen we aan ter hoogte van de grote ingang van de Lembeekse bossen, waar ondertussen de horeca goed is vertegenwoordigd.

Hier werd een beeld geplaatst ter ere van Clara Geleyte (1901 - 1994), de moeder van de Lembeekse horeca. Deze dame was vroeger uitbaatster van het gekende café aldaar, nog voor er sprake was van de talrijke nu aanwezige restaurants, ijs- en pannenkoekenzaken. Voorbij de bocht naar links hadden we een tweede pauze ter hoogte van Boetiek Tara. Hier konden we terecht voor een verfrissing in een tent, opgericht ter hoogte van de boetiek. Jammer genoeg dienden we hier een tijdje te wachten op onze bestelling, vermits er onvoldoende glazen voor frisdranken ter beschikking waren. Uiteindelijk werden glazen opgehaald en konden we besteld worden. Ondertussen hadden we 5,510 km bij op onze teller. Na een tweede oponthoud, verlieten we de omgeving van de bossen en liepen via een paadje langs één van de aldaar gelegen tavernes. We staken vervolgens de baan Lembeke - Eeklo over, om vanaf hier opnieuw de Lembeekse Bossen Wandelroute te volgen. Een tijdje later kwamen we terug op de Wandelroute Nr 3 en die leidde ons recht naar de Westermolen. Deze molen dateert uit het midden van de 15^de eeuw. De molen draaide van 1933 tot de voorjaarsstorm van 1953, waarbij de molen zwaar werd beschadigd.

Graaf D'Alcantara kocht de molen en liet hem herstellen. Van 1979 tot 1981 werd de molen gerestaureerd. Hij produceerde vroeger 300 kg meel per uur. Voorbij de molen leidde de weg ons in de richting van de weg Lembeke - Eeklo. Rechts in de verte zagen we de kerk van Eeklo en de aldaar geplaatste windturbines. Eens de grote baan over, wandelden we in de richting van de bossen en gingen we voorbij 't Gouden Zulleke, ooit een gekend café. Nu staat het gebouw er leeg en verkrot bij. Na enkele straten van een aldaar gelegen verkaveling te hebben bewandeld, kwamen we opnieuw uit aan Boetiek Tara, voor een laatste controle. Ditmaal kregen we cola geserveerd in grote glazen van Hoegaarden, vermits er opnieuw een tekort was aan glazen voor frisdranken. Ons laatste traject leidde ons opnieuw door de bossen van Lembeke. Het laatste stukje bedroeg ongeveer 2 km en hierbij wandelden we langs een kapel met ommegang, opgericht in 1947. Deze kapel werd opgetrokken uit dank omdat Lembeke gespaard bleef van oorlogsgeweld. Ze werd in 1949 ingewijd. Tegenover de kapel bevindt zich een Mariagrot, die werd gebouwd op de restanten van een bunker.

Er restte nog een kleine boswandeling, waar af en toe de varens reeds hoog waren opgeschoten. Uiteindelijk kwam de herberg terug in zicht. Na het afstempelen van onze wandelboekjes namen we nog even de tijd om een laatste frisdrank te nuttigen. Aan de andere tafels konden we ook duidelijk horen, dat de prijs van de consumpties het gespreksonderwerp nummer één was. Enkele dames van een wandelclub uit Aalter beklaagden zich ook over de prijs van de koffie en zij waren niet de enigen. Uiteindelijk kunnen we concluderen dat het parcours goed was uitgekozen en aangenaam om te bewandelen. Toen wij omstreeks 15:10 uur huiswaarts gingen, was men reeds volop doende met het verwijderen van de aangebrachte pijlen langs het parcours. We hopen enigszins dat het morgen anders zal zijn.”

Een korte blik, op datgene wat na afloop in de wandelboekjes werd neergeschreven, sluit stilaan het onderwerp af. ‘K: Fris! Wandeling door de Lembeekse bossen en velden. Niet helemaal zoals verwacht! J: Wandeling in en om de Lembeekse bossen. Parcours langsheen Lembeke, Sleidinge en Waarschoot. Prachtige bossen en mooie vergezichten. Prijzen van stickers en dranken aan de hoge kant!!’