571: Huizingen, Zaterdag 22 oktober 2022, 12,404 km. (11.154,559 km.)

“Een dagje wandelen in het Provinciedomein Huizingen in Vlaams-Brabant. Vooraf maakten we de verplaatsing via Cambio en konden bij aankomst terecht op de ruime parking van het domein. Ter hoogte van de ingang verkregen we vrijwel dadelijk een overzichtelijk plan van het Provinciedomein, met daarop aangegeven tal van knooppunten in diverse kleuren, welke de onderscheiden wandelroutes aangaven. Tevens verkregen we nog enkele afzonderlijke wandelbrochures met een thematische tocht doorheen het domein. Om te beginnen ondernamen we een tocht doorheen zowat het gehele Provinciedomein, vertrekkende vanaf het knooppunt 8, een onderdeel van de sportroute. We stapten langsheen de speeltuin, via de knooppunten 6, 4, 17, 24, 27 en 25, als deel van de speelroute. Nadien schakelden we over op de recreatieroute, welke ons zou leiden hogerop in het domein en doorheen een bosrijke omgeving. Aldus volgden de knooppunten 26, 36, 35, 43, 44, 45, 55, 56, 76, 77, 67, 75, 66, 74, 88 en 84. Eenmaal gekomen op zowat het hoogst gelegen punt van het domein, na tal van haarspeldbochten, schakelden we over op de zogeheten zwembadroute, teneinde opnieuw af te dalen naar het drukkere lager gelegen deel.

We volgden daarbij de knooppunten 85, 86, 87, 89, 87, 86, 83, 82, 70. Reeds een groot gedeelte afgedaald, maakten we nog een ommetje via de dierenroute, daarbij de volgende knooppunten volgend: 81, 80 en 50, alwaar we omstreeks 12:00 uur even halt hielden in een prachtige schuilhut teneinde er even te genieten van een laat middagmaal. Na een langere wandel- en eetpauze, daalden we verder af naar het startpunt van onze eerste wandeling. We volgden daarbij de knooppunten 60, 51, 40, 33, 43, 34, 22, 21, 12 en 23. Zo bereikten we een cafetaria aan de rand van het speelterrein, goed om er omstreeks 12:45 uur te genieten van een kopje koffie. Na te hebben genoten van het aangename weer, namen we nog even de tijd om een thematische wandeling te volgen van 3,5 km, onder de benaming ‘Van Damhert tot Vliegend hert’. Zo kwam tenslotte omstreeks 15:55 uur een einde aan den dagje vertoeven in het Provinciedomein van Huizingen.”

570: Mechelen, Zaterdag 19 januari 2019, 17,594 km. (11.142,155 km.)

“Lang geleden maakten we een korte wandeling, in de nabijheid van onze woonplaats. Op een winterse koude, doch zonnige zaterdag, besloten we even op verkenning te gaan in het Zennebeemdenbos. Dit gebied kwam de afgelopen jaren in de kijker, omwille van de plannen voor de bouw van een zwemparadijs. Dat de buurt bezwaar maakte, bleek al snel duidelijk. Men was niet echt opgezet met de plannen voor een nieuw Plopsaqua. Tot op de dag van vandaag, na herhaaldelijke wijzigingen van de plannen, nog altijd geen eerste spadesteek in de grond.

Vermits we een behoorlijk eind wonen van het reeds vermelde bos, begaven we ons vanuit onze woonplaats vooreerst in de richting van de Leuvense Vaart, die we geruime tijd bewandelden via het ernaast gelegen jaagpad, om nadien het pad te verlaten, richting Zennebeemdenbos. De zogenaamde Zennebeemden is een oud en bijzonder vochtig gebied dat zich eeuwenlang heeft ontwikkeld op de oevers van de Zenne. Getuige daarvan zijn de oude landschapselementen en houtkanten die al terug te vinden zijn op historische kaarten uit de 18e eeuw. Heel lang werd het gebruikt als productiebos, waar de hoge, oude populieren stille getuigen van zijn. Rond 1970 werd het noordelijke deel tijdelijk gerooid en als werkplaats gebruikt tijdens de aanleg van de E19 snelweg.  Nadien werd dit teruggegeven aan de natuur waardoor we er een relatief jong bos vinden met pioniersvegetatie op begroeide zandruggen. Het gebied maakt een belangrijke groene verbinding tussen de Barebeek- en Zennevallei en de andere Mechelse natuurgebieden rond de Dijle en de Leuvense Vaart.

Na te hebben genoten van de smalle wandelpaadjes doorheen het bos, bereikten we het nabij gelegen Technopolis, om dan via enkele verkeersarme wegen, opnieuw huiswaarts te stappen.”

569: Liedekerke, Zaterdag 22 september 2018, 16,270 km. (11.124,561 km.)

“Een wandeltocht waarvan we info konden aantreffen online. Deze aangeduide wandeltocht verkreeg de naam van Tweedorpenwandeling, doch in combinatie met een plaatselijke lus omheen Liedekerke, hadden we toch een mooie wandeldag in het vooruitzicht. Vooraf maakten we de verplaatsing via het openbaar vervoer. Na aankomst ter plaatse konden we dan ook vrij vlug op pad. Op de website van de gemeente vonden we de volgende korte info betreffende de door ons geplande wandeling:

‘De Tweedorpenwandeling is een wandeltocht van 8 km die de mooiste plekjes van Liedekerke en Roosdaal aandoet. Over en langsheen de vallei van de Pallitsebeek. Langs de prachtige vergezichten vanop de Aldriezen, de Pamelse Meersen en de Keirekenslos. En langsheen de Dommelingen naar het pastoriepark. In Liedekerke zijn er drie natuurgebieden: De Valier, de Pamelse meersen en de Palitsebeekvallei. De Valier, een mozaïek van natte graslanden, elzenbroekbosjes, moerassige ruigten, struikgewas en knotwilgenrijen, ligt in de nabijheid van het Liedekerkse station en het gehucht Ter Muilem en op wandelafstand van de kapellekes van den beeweg.

Het wandelpad door De Valier kreeg de naam Kadospad, bijnaam van de familie Lievens die deze oude losweg vroeger gebruikte om hun percelen in het natuurgebied de Valier te bereiken. Het pad begint langs een soortenrijk dottergrasland waar je in de zomer allerlei insecten zoals de zeldzame sleedoornpage en de muskusboktor kan bewonderen. Het loopt verder over een knuppelpad door een ruiger landschap met onder meer moerasspirea en grote valeriaan. Over de centraal gelegen Begijnegracht bereik je een andere oude losweg die vroeger het station verbond met de kapellekes van den beeweg van Ter Muilem. Dankzij de aanleg van het knuppelpad is het gebied ook toegankelijk bij overstromingen.

De Pamelse meersen is ook een natuurlijk overstromingsgebied van de Dender. Het is een typisch rivierlandschap met natte graslanden, rietkragen en bomenrijen. Twee waterlopen, de Oude Dender en de Boesdaalheidebeek, doorkruisen De Pamelse meersen. In de natste delen van het meersengebied kleuren voorjaarsbloeiers zoals bosanemoon, de oude bossen. In 2004 is Natuurpunt begonnen met de aankoop van een derde natuurgebied in Liedekerke: de Palitsebeekvallei. Als een van de eerste beheerwerken werd een oude buurtweg weer geopend. Dat wandelpad loopt tussen oude, maar daarom niet minder waardevolle valleibosjes. Elzenbroeken, dottergrasland en ruigtes wisselen elkaar er af met populieren. Op termijn worden de populieren vervangen door streekeigen bomen en struiken.’

Na afloop konden we nog even bij een drankje nagenieten van deze mooie natuurwandeling, met ondertussen het idee, dat de natuur zich stilaan opmaakt voor de herfst en de komende wintermaanden.”

568: Beringen, Zaterdag 06 augustus 2022, 16,3 km. (11.108,291 km.)

“Een zonnige dag, ideaal voor een paar wandelingen. We kozen dan ook Beringen, om er enkele korte wandelingen te maken in de omgeving van de mijnterril. Vooraf konden we dan ook reeds online de nodige info bekomen. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, konden we terecht op de ruime parking op het Sporenpark. Na een hapje en het aantrekken van het gepaste schoeisel, konden we omstreeks 10:45 uur een eerste wandeling aanvangen van 6,5 km, de Rode route, aangeduid door middel van rode driehoekjes. Op de website van visitBeringen, lazen we dan ook het volgende: ‘De rode route is een wandeling voor de echte natuurliefhebber. Je wandelt  over de grote terril van Beringen en ontdekt de bossen onderaan de berg. Wie een extra stukje klimt kan halverwege de route een korte omweg maken naar de top van de mijnterril. Hier word je getrakteerd op een prachtig uitzicht op de hele mijncité en kijk je mijlenver in het rond. Voor deze wandeling kan je vertrekken aan het duik- en snorkelcentrum TODI of aan de startplaats aan de grote terril. Deze langere rode route leidt je naar de top van de 135 meter hoge terril van Beringen.’

Toen we na het afsluiten van deze eerste wandeling, opnieuw het startpunt bereikten, namen we om 13:20 uur even de tijd een cola te nuttigen in de horecazaak ter plaatse. Na een korte wandel- en drankpauze, waren we klaar voor een tweede tocht, ditmaal in de ruimere omgeving van de mijnterril. We kozen dan ook de Gele route, aangegeven door middel van gele zeshoekjes en met een afstand van 6,3 km. We begonnen deze tocht even vóór de klok van 14:00 uur. Opnieuw verwijzen we even naar de info online: ‘De gele route volgt het historische Kolenspoor van aan de mijngebouwen tot aan de Kolenhaven aan het Albertkanaal. Onderweg staan verschillende infoborden met oude foto's die je een nostalgische terugblik geven over het leven en werk op en langs het kolenspoor. Deze grotendeels verharde gele route is volledig toegankelijk voor rolstoelgebruikers.’ Een bijzonder interssante tocht, die ons iets meer leerde over vooral het verleden van de mijn en de levensomstandigheden van de mijnwerkers. Na een korte pauze bij het einde van deze wandeling, opteerden we nog voor een derde, eerder korte wandeling, met name de Groene route.

Nogmaals de info welke online beschikbaar is betreffende deze tocht: ‘De groene route loopt via een pittige klim tot aan de top van de mijnterril. Hier krijg je een prachtig uitzicht over de volledige mijnsite.  Bij helder weer kan je de terrils en schachtblokken van de verderop gelegen mijnen van Heusden, Winterslag, Waterschei en Eisden zien. In het oosten kijk je uit over de groene Vallei van de Zwarte Beek en de uitgestrekte bossen in deze regio. De groene route is een kindvriendelijke, korte maar pittige wandeling van 3,5 km. Je ontdekt het rijke mijnverleden van de site van BeMine van dichtbij’. Al bij al een geslaagde, maar vooral zonnige wandeldag.”

567: Melle, Zaterdag 29 september 2018, 20,008 km. (11.091,991 km.)

“Reeds lang geleden, namen we deel aan een georganiseerde wandeltocht, ingericht door de wandelsportvereniging ‘Land van Rhode’. De tocht ging destijds van start ter hoogte van het College, gelegen op de Brusselsesteenweg 549 te Melle. Vooraf maakten we via het openbaar vervoer de verplaatsing naar Melle. Deze wandeling werd toen als volgt door de organisatie aangekondigd: ‘Ontdek in uw eigen tempo de schoonheid van het Land van Rhode: Kalverhage, Gontrode, proefvelden Universiteit, ILVO Lemberge, Moortsele, Landskouter, Bunkerroute, Munte, wachtbekken, Hasselkouterbos, Bakkershof, Makkegem, Heilig Geestgoed, Zink, Dries, Bottelare, Gentbos, Brouwerij Huyghe. Het Land van Rode is absoluut het verkennen waard. De tocht van 50 km is redelijk stevig maar dat wordt zoals op de andere tochten van 6 km tot 28 km ruimschoots gecompenseerd door de rust en de stilte, en door de mooie dorpjes onderweg’. Eenmaal ter plaaste konden we bemerken dat er diverse afstanden konden worden bewandeld, met name: 6, 12, 15, 18, 21, 25, 28 of 50 km.

Na de nodige inschrijvingsformaliteiten en uiteraard een hapje, konden we omstreeks 10:45 uur van start gaan voor één van de uitgepijlde tochten. Onderweg hadden we enkele controleposten, welke plaats vonden in het ILVO te Lemberge. Zo konden we even pauzeren en denken aan de inwendige mens omstreeks 12:15 en 14:15 uur. Tijdens het verloop van onze tocht bemerkten we onderweg tal van al dan niet plaatselijke wandel- of fietsroutes. Het Gondepad, de Rodelandroute 1, de GR122 (Hulst-Doornik) om op die manier tal van gemeentes te doorkruisen. We denken onder andere aan Melle, Gontrode, Merelbeke en Oosterzele. Al bij al een geslaagde 19^de Deliriumtocht, maar vooral een zonnige wandeltocht, die we afsloten na zowat 20,008 km. Vervolgens konden we terug richting station voor de aanvang van de terugreis.”