249: Middelkerke, Zondag 26 februari 2012, 21,2 km. (4962,439 km.)

Nationale Wandeldag, de officiële opening van het wandelseizoen 2012. Wij opteerden om deel te nemen aan de wandeling welke van start ging in Middelkerke. De tocht vond plaats op zondag, doch ons wandelverhaal werd pas geschreven ’s anderendaags, omstreeks 12:11 uur.

“Vandaag waren we aanwezig op de Nationale Wandeldag in Middelkerke. De organisatie aldaar werd verzorgd door de Duintrappers Westende. Toen we deze ochtend dan ook Middelkerke bereikten, kon men reeds spreken van een grote volkstoeloop. De startzaal, met name ‘De Branding’, was reeds goed gevuld en vooral het aanschuiven voor de gratis gekookte scharreleieren, mocht op veel bijval rekenen. Na een hapje in de startzaal en een koffie om een beetje op te warmen, konden we stilaan denken aan vertrekken. Uit de ruime keuze aan afstanden, 5-7-10-15-20-25-30 km, opteerden we om deel te nemen aan de tocht over een afstand van 20 km. We hadden immers gisteren reeds heel wat hoogtemeters in de benen, dus deze afstand zou wel volstaan. Langsheen dit traject waren een drietal rustposten voorzien en volgens de inrichters bedroeg de werkelijke afstand 19,9 km. Wijzelf kwamen via onze gps uiteindelijk uit op 21,2 km. Het eerste gedeelte van de wandeling verliep over een afstand van ongeveer 6,4 km en bracht ons vooreerst naar het gemeentelijk park van Middelkerke.

De tocht begon alvast met het kijken naar een waterpartij en de eendjes die erin dobberden. We verlieten het park en trokken doorheen enkele aanpalende woonstraten. We volgden daarbij onder andere een gedeelte van de Schoorbakke Route, een fietstraject van 48 km. Een volgende bezienswaardigheid, op weg naar Westende, was het sportpark ‘De Krokodiel’. Het ging doorheen dit complex, richting ingang. Daar wachtten enkele trappen, die ons een beetje hoger brachten en op die manier konden we even genieten van een eerste doortocht in de duinen. Zachtlopende schelpenpaadjes, afgewisseld met smalle wegeltjes tussen de beplanting, lieten ons nogmaals aanvoelen hoe moeilijk het vaak is om door het zand te stappen. Natuurlijk, voor wie enigszins met het duinenterrein bekend is, mochten de elkaar opvolgende beklimmingen niet ontbreken. Wat verderop volgde dan een doortocht doorheen de ‘Warandeduinen’ en wandelden we rakelings langsheen de watertoren, die we reeds van verre hadden kunnen zien. Na deze eerste kennismaking met de duinen, volgde een stukje openbare weg, langsheen tal van vakantieverblijven en natuurlijk ook de typische huisjes, gelegen achter de duinengordel. Opmerkelijk was dan ook de ‘Groene Vallei’ uit 1821. Een laatste stukje duinen, bracht ons tenslotte tot aan de eerste controlepost, ondergebracht in het voormalige vakantieverblijf ‘Calidris’. Tijd dus voor een sanitaire stop en uiteraard bevoorrading.

Na dit eerste oponthoud, volgde een stukje parcours van zowat 2,9 km, dat ons tot in Lombardsijde zou brengen. Vanuit Westende, ging het dus na de controle via een stukje duinengebied, richting drukke baan en trambedding, alwaar we echter vooreerst enkele restanten van bunkers konden bekijken. Aan de overkant van deze drukke verkeersader, volgden we over korte afstand de Milieu Route (een fietsomloop van 30 km), om al heel vlug opnieuw duinengebied te betreden. Ook nu enkele leuke smalle paadjes, doorheen een prachtig natuurgebied. Slingerend zochten deze smalle wegels zich een weg doorheen de zandheuvels en doornige beplanting. Aan de andere kant verlieten we deze zone ter hoogte van de Strandjuttersdreef. We bevonden ons op de gekende LF1 b Kust Fietsroute. Een aantrekkelijk uitziende waterpartij en enkele vakantiehuisjes waren een mooi gezelschap onderweg. Deze reeds vernoemde fietsroute kreeg wat verder concurrentie van de 42 km lange route Freddy Maertens. Nu ja, niet dat we fietsliefhebbers zijn, doch slechts ter info. Op weg trouwens naar de volgende controlepost, vonden we op een van de gevels wel een heel toepasselijke spreuk: “En dat de vrienden komen met enkel de geschenken van hun verrukkelijk lachen”. Eenmaal aangekomen in de bebouwde kom van Lombardsijde, troffen we bezijden de weg zowaar informatie aan betreffende twee wandelpaden tezelfdertijd, het Bamburg Pad en het Yseland Pad. Een hint? Inderdaad, even verder bereikten we namelijk de volgende controlepost in de sporthal ‘De Bamburg’. Ditmaal namen we de tijd om een appeltje te nuttigen voor de dorst en ook een bezoekje aan de toiletten mocht niet ontbreken.

Na deze halte, zou het opnieuw richting Calidris gaan, ditmaal via een stukje wandelweg van ongeveer 4,8 km. Het ging dan ook in eerste instantie doorheen een stukje woonzone, langsheen de kerk van Lombardsijde, opnieuw richting hinterland. Dat er binnen afzienbare tijd veel te doen is in deze gemeente met betrekking tot ezels, mocht blijken uit een enorm exemplaar dat we aantroffen onderweg, zij het echter een metalen versie dan wel te verstaan. Maar goed, na een eindje landelijke wegen te hebben bewandeld, kregen we uiteindelijk toch opnieuw zand onder de schoenen geschoven en mochten we alweer klimmen en dalen. Sommige van deze hellingen waren echt wel voelbaar, maar we werden af en toe toch beloond met een blik op zee. Na weliswaar nog enkele omzwervingen doorheen dit uitgestrekte duinengebied, lukte het dan toch om uiteindelijk het strand te bereiken. Zalig wandelen is het dan langsheen de branding en het kraken van de talrijke schelpen te ervaren onder de schoenen. Jammer genoeg was de passage over het strand eerder van korte duur en dienden we opnieuw de duinen in te trekken, richting laatste controlepost. Na nog wat klimmen en dalen bereikten we voor de tweede maal Calidris. De laatste sandwiches gingen vlot naar binnen en meteen namen we even later afscheid van Westende.

Restte ons nog een laatste stukje Nationale Wandeldag van 5,8 km. We verlieten opnieuw de controlepost en gingen aan de overzijde van de weg, opnieuw het duinengebied in, ditmaal via een zacht lopend schelpenpaadje. Ditmaal was de doortocht van korte duur, vermits we even verderop voor het eerst de Zeedijk betraden. Na wat winkeltjes kijken, dienden we opnieuw de Zeedijk te verlaten en maakten we een ommetje langsheen de ‘Villa Les Zéphyrs’, momenteel een museum dat we ditmaal gratis mochten bezoeken. We kregen er dan ook een idee hoe in de jaren 30 de Gentse dokter Muyshondt er met zijn gezin de vakantie doorbracht. Het bezoek aan het museum leek eerder op een aflevering van ‘Upstairs, downstairs’. Toch leuk meegenomen onderweg. Om het hoekje vonden we enkele terrasjes en aangezien de zon zich even liet zien, konden we niet aan de verleiding weerstaan om daar even halt te houden.

Nadien vervolgden we onze weg, onder andere langsheen het Grand Hôtel Belle Vue of De Rotonde en aansluitend volgde alweer een stuk Zeedijk. Een kunstwerk van Wim Delvoye (Caterpillar #5bis) ofte een heuse kraan, was de volgende bezienswaardigheid op weg naar de echte Zeedijk van Middelkerke. Eenmaal deze locatie bereikt was het kijken naar winkeltjes, horecazaken en natuurlijk de diverse stripfiguren welke deze wandelpassage sierden. We troffen er onder andere agent 212 en zijn collega, de Rode Ridder, Marsipulami, Annemieke en Rozemieke en nog zovele anderen. Soit, jullie moeten die zelf maar eens gaan bekijken op de Zeedijk van Middelkerke. Stilaan naderden we dan ook het einde van deze wandeltocht en verlieten wat verder de Zeedijk. We kwamen nog langsheen het voormalige postgebouw, op de dag van vandaag een museum genaamd ‘Kusthistories’, om zo het strand, de zee en de duinen voorgoed te verlaten en via enkele woonstraten opnieuw koers te zetten naar ‘De Branding’. Meteen was dan ook deze Nationale Wandeldag, editie 2012 voor ons ten einde. Misschien tot een volgende keer dan maar...”

We sluiten af met een blik in de wandelboekjes, aangezien ook daarin enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Duinen, dijk en strand. Bewolkt met een streepje zon. J: Nationale Wandeldag te Middelkerke, Westende en Lombardsijde.’

102: Westende, Zondag 19 juli 2009, 22,1 km. (1982,734 km.)

Een tocht in Westende, aangekondigd in de wandelgids Marching en wel als volgt: ‘Zondag – Dimanche 19/07/2009, 8434 Westende (West-Vlaanderen) – Beach Walk, 7-14-24 km. Spoetnikstappers. Start: Gemeenteschool. Een mooie wandeling aan de kust met strand, duinen, polders, natuurreservaat. Na de wandeling kunt u genieten door deel te nemen aan ons mosselfestijn, u aangeboden aan clubprijs. Voor dierenliefhebbers 3 km strand.’ Na afloop van de trip, schreven we een relaas van onze belevenissen onderweg, omstreeks 21:13 uur.

“Gisteren kon je al spreken van een strakke wind, vandaag zijn we pas echt goed uitgewaaid. De reden hiervoor is niet heel ver te zoeken. Deze ochtend trokken we immers naar Westende, om daar deel te nemen aan de ‘Beach Walk’, ingericht door de Spoetnikstappers. De wandeling ging van start in de gemeenteschool ‘De Duinpieper’ te Westende. Er kon worden gekozen uit een te wandelen afstand van 7, 14 of 24 km. We opteerden vandaag voor de langste afstand, in werkelijkheid 22,1 km. Alvorens van start te gaan, konden we zien dat er slechts twee controleposten waren ingericht, de ene na 8,4 km, de tweede na 17,9 km. Na een broodje en een koffie trokken we op weg. We verlieten de gemeenteschool en volgden naar links een drukke weg in de richting van de zeedijk van Westende. Aan de kant van de weg bemerkten we talrijke aanduidingen van routes die te volgen waren: de LF1A Kust Fietsroute, de Route Freddy Maertens en het Bamburg pad.

Enkele honderden meters verder, ter hoogte van de drukke kustweg, bevond zich een eerste splitsing. Hier dienden we tweemaal voorbij te komen, een eerste keer dienden we de baan over te steken, de tweede keer de weg te volgen naar rechts, richting zeedijk. We staken dus de drukke weg over en volgden een eindje de Milieu route. Deze bracht ons tot aan de zee. Hier gingen we naar links in de richting van het strand Sint Laureins. Ondertussen zagen we dat de lucht zich donker begon te kleuren en niet veel verder dienden we onze regenpakken aan te trekken. Juist op het moment dat we de dijk verlieten en naar rechts afdraaiden om het strand op te gaan, gingen de hemelsluizen open. We dienden dan het strand naar links te volgen in de richting van Nieuwpoort, dit met de wind op kop en de regen die uit de lucht viel. Niet meteen een manier om vlot vooruit te komen.

We volgden gedurende enkele kilometers het strand, terwijl we konden zien dat het hoog tij aan het worden was. Wat verder kwamen we aan een zone die was gemarkeerd als gevarenzone bij schietoefeningen. Grote verbodsborden gaven aan dat dit deel van het strand niet altijd toegankelijk was. Hier bevond zich tevens het Strandreservaat ‘De IJzermonding’. In de verte zagen we reeds enkele boten uitvaren. Het strand volgend bereikten we de plek waar de IJzer uitmondt in zee. Hier voelden we de wind nog heviger te keer gaan. We dienden noodgedwongen naar links te gaan om de oever van de IJzer te volgen. Zo betraden we het Vlaams Natuurreservaat ‘De IJzermonding’. Tussen enkele weilanden en schorren door, volgden we de omheining van het kwartier Lombardsijde. Hier bevindt zich immers het 14^de Regiment Luchtdoelartillerie. Eens voorbij deze kazerne, staken we de kustbaan over en volgden de Milieuroute, in de richting van het strand van Sint Laureins. Daar hadden we een eerste controle in ‘Calidris Beach’. Tijd voor een pauze, want de inwendige mens begon zich te laten voelen.

Na deze eerste pauze, vervolgden we onze wandeling. We verlieten Calidris Beach en staken meteen de kustbaan over. We volgden nu het Polderpad en de Kust Fietsroute LF 1b. Aan het eerstvolgende kruispunt bevond zich een nieuwe splitsing, waar we ook later nog een tweede keer dienden voorbij te komen. De eerste maal gingen we hier rechtsaf, om kris kras doorheen een aldaar gelegen villawijk te stappen. Tal van wandel- en fietspaden volgden hier elkaar op: de Route Freddy Maertens, het Bamburgpad, het Yselandpad, de Westhoek Route, enz. De tocht leidde ons uit de wijk en via enkele landelijke wegen, trokken we in de richting van enkele windturbines die in de verte zichtbaar waren. Aldaar bemerkten we dat het hier ging om het Solar Park. Drie grote windturbines, omgeven door ontelbare zonnepanelen. We gingen omheen het park, om te arriveren aan het erachter gelegen kanaal Plassendale - Nieuwpoort. We volgden de rechteroever van het kanaal in de richting van Nieuwpoort.

Gekomen aan het sas van Nieuwpoort, staken we de weg over en volgden hier een eindje de GR5A, in de richting van De Panne. Tevens een deel van het traject van het Koolhof Wandelpad. Om de hoek bemerkten we het grote monument van Koning Albert I. Na enkele foto's te hebben genomen, vervolgden we onze weg, in de richting van de jachthaven. Aldaar konden we een blik werpen op honderden aangemeerde motorjachten en zeilboten. Langs de haven ging het verder richting kerk van Lombardsijde. We herkenden hier de Route Freddy Maertens en de Milieuroute. Net alvorens het centrum van Lombardsijde te bereiken, dienden we noodgedwongen naar links een weg te volgen, in de richting van de plaatselijke golfclub. Via enkele landelijke paden, bereikten we de kustbaan, om een tweede keer rust te nemen in Calidris Beach. Tijd voor een verfrissing dus. Ondertussen hadden we ons kunnen verlossen van de regenpakken en was de zon beginnen schijnen.

De wind scheen nog in kracht toe te nemen. Het laatste deel van de wandeling vatten we opnieuw aan ter hoogte van de drukke kustbaan. We staken deze over en troffen er de splitsing aan van eerder deze dag. Dit keer namen we de linkerrichting en kwamen wat later voorbij de plaats waar we deze ochtend waren van start gegaan. We volgden dezelfde weg als voorheen na de start en kwamen enkele honderden meters verder aan de splitsing welke we deze ochtend reeds waren gepasseerd. Dit keer dienden we rechts aan te houden en deze weg leidde ons naar de zeedijk van Westende. Nu dienden we ons langsheen de winkels en terrassen een weg te zoeken tussen de vakantiegangers, om op die manier de dijk af te wandelen tot aan het gekende VT4 hotel. Tal van toeristen namen hier de tijd om dit gekende gebouw te fotograferen. Wat verderop sloegen we een doorsteek in, doorheen de duinen en belandden op een weg, evenwijdig gelegen met de kustbaan. Deze weg verliep tussen de vakantiehuizen, in de richting van de eindstreep.

Al bij al was dit een mooie wandeling, doch ons inziens werd er te weinig beschikbaar duinengebied bewandeld en ging het traject vaak te veel door villawijken en daar heeft een wandelaar geen boodschap aan. In elk geval hebben we toch genoten van een dagje aan zee, ondanks het minder aangename weer. Helaas kan ook de organisatie daarvoor niet borg staan. Na de wandeling deden we ons nog te goed aan een pannenkoek, doch lieten het mosselfestijn aan ons voorbij gaan.”

Een korte verwijzing, naar datgene wat na afloop van de wandeltocht werd toevertrouwd aan de wandelboekjes, sluit het verhaal van deze wandeling stilaan af. ‘K: Sterke wind! Strand, wijken, zeedijk. Eerste stuk was goed. De rest werd vervelend. Kon beter. Regen. J: Tocht vanuit Westende, langs het strand, de IJzermonding, Lombardsijde en de jachthaven van Nieuwpoort. Tot slot de zeedijk van Westende zelf.’