Nationale Wandeldag, de officiële
opening van het wandelseizoen 2012. Wij opteerden om deel te nemen aan de
wandeling welke van start ging in Middelkerke. De tocht vond plaats op zondag,
doch ons wandelverhaal werd pas geschreven ’s anderendaags, omstreeks 12:11
uur.
“Vandaag waren we aanwezig op de
Nationale Wandeldag in Middelkerke. De organisatie aldaar werd verzorgd door de
Duintrappers Westende. Toen we deze ochtend dan ook Middelkerke bereikten, kon
men reeds spreken van een grote volkstoeloop. De startzaal, met name ‘De
Branding’, was reeds goed gevuld en vooral het aanschuiven voor de gratis
gekookte scharreleieren, mocht op veel bijval rekenen. Na een hapje in de
startzaal en een koffie om een beetje op te warmen, konden we stilaan denken
aan vertrekken. Uit de ruime keuze aan afstanden, 5-7-10-15-20-25-30 km,
opteerden we om deel te nemen aan de tocht over een afstand van 20 km. We
hadden immers gisteren reeds heel wat hoogtemeters in de benen, dus deze
afstand zou wel volstaan. Langsheen dit traject waren een drietal rustposten
voorzien en volgens de inrichters bedroeg de werkelijke afstand 19,9 km.
Wijzelf kwamen via onze gps uiteindelijk uit op 21,2 km. Het eerste gedeelte
van de wandeling verliep over een afstand van ongeveer 6,4 km en bracht ons
vooreerst naar het gemeentelijk park van Middelkerke.
De tocht begon alvast met het
kijken naar een waterpartij en de eendjes die erin dobberden. We verlieten het
park en trokken doorheen enkele aanpalende woonstraten. We volgden daarbij
onder andere een gedeelte van de Schoorbakke Route, een fietstraject van 48 km.
Een volgende bezienswaardigheid, op weg naar Westende, was het sportpark ‘De
Krokodiel’. Het ging doorheen dit complex, richting ingang. Daar wachtten
enkele trappen, die ons een beetje hoger brachten en op die manier konden we
even genieten van een eerste doortocht in de duinen. Zachtlopende
schelpenpaadjes, afgewisseld met smalle wegeltjes tussen de beplanting, lieten
ons nogmaals aanvoelen hoe moeilijk het vaak is om door het zand te stappen.
Natuurlijk, voor wie enigszins met het duinenterrein bekend is, mochten de
elkaar opvolgende beklimmingen niet ontbreken. Wat verderop volgde dan een
doortocht doorheen de ‘Warandeduinen’ en wandelden we rakelings langsheen de
watertoren, die we reeds van verre hadden kunnen zien. Na deze eerste
kennismaking met de duinen, volgde een stukje openbare weg, langsheen tal van
vakantieverblijven en natuurlijk ook de typische huisjes, gelegen achter de
duinengordel. Opmerkelijk was dan ook de ‘Groene Vallei’ uit 1821. Een laatste
stukje duinen, bracht ons tenslotte tot aan de eerste controlepost,
ondergebracht in het voormalige vakantieverblijf ‘Calidris’. Tijd dus voor een
sanitaire stop en uiteraard bevoorrading.
Na dit eerste oponthoud, volgde
een stukje parcours van zowat 2,9 km, dat ons tot in Lombardsijde zou brengen.
Vanuit Westende, ging het dus na de controle via een stukje duinengebied,
richting drukke baan en trambedding, alwaar we echter vooreerst enkele
restanten van bunkers konden bekijken. Aan de overkant van deze drukke
verkeersader, volgden we over korte afstand de Milieu Route (een fietsomloop
van 30 km), om al heel vlug opnieuw duinengebied te betreden. Ook nu enkele
leuke smalle paadjes, doorheen een prachtig natuurgebied. Slingerend zochten
deze smalle wegels zich een weg doorheen de zandheuvels en doornige beplanting.
Aan de andere kant verlieten we deze zone ter hoogte van de Strandjuttersdreef.
We bevonden ons op de gekende LF1 b Kust Fietsroute. Een aantrekkelijk
uitziende waterpartij en enkele vakantiehuisjes waren een mooi gezelschap
onderweg. Deze reeds vernoemde fietsroute kreeg wat verder concurrentie van de
42 km lange route Freddy Maertens. Nu ja, niet dat we fietsliefhebbers zijn,
doch slechts ter info. Op weg trouwens naar de volgende controlepost, vonden we
op een van de gevels wel een heel toepasselijke spreuk: “En dat de vrienden
komen met enkel de geschenken van hun verrukkelijk lachen”. Eenmaal aangekomen
in de bebouwde kom van Lombardsijde, troffen we bezijden de weg zowaar
informatie aan betreffende twee wandelpaden tezelfdertijd, het Bamburg Pad en
het Yseland Pad. Een hint? Inderdaad, even verder bereikten we namelijk de
volgende controlepost in de sporthal ‘De Bamburg’. Ditmaal namen we de tijd om
een appeltje te nuttigen voor de dorst en ook een bezoekje aan de toiletten
mocht niet ontbreken.
Na deze halte, zou het opnieuw
richting Calidris gaan, ditmaal via een stukje wandelweg van ongeveer 4,8 km.
Het ging dan ook in eerste instantie doorheen een stukje woonzone, langsheen de
kerk van Lombardsijde, opnieuw richting hinterland. Dat er binnen afzienbare
tijd veel te doen is in deze gemeente met betrekking tot ezels, mocht blijken
uit een enorm exemplaar dat we aantroffen onderweg, zij het echter een metalen
versie dan wel te verstaan. Maar goed, na een eindje landelijke wegen te hebben
bewandeld, kregen we uiteindelijk toch opnieuw zand onder de schoenen geschoven
en mochten we alweer klimmen en dalen. Sommige van deze hellingen waren echt
wel voelbaar, maar we werden af en toe toch beloond met een blik op zee. Na
weliswaar nog enkele omzwervingen doorheen dit uitgestrekte duinengebied, lukte
het dan toch om uiteindelijk het strand te bereiken. Zalig wandelen is het dan
langsheen de branding en het kraken van de talrijke schelpen te ervaren onder
de schoenen. Jammer genoeg was de passage over het strand eerder van korte duur
en dienden we opnieuw de duinen in te trekken, richting laatste controlepost.
Na nog wat klimmen en dalen bereikten we voor de tweede maal Calidris. De
laatste sandwiches gingen vlot naar binnen en meteen namen we even later
afscheid van Westende.
Restte ons nog een laatste stukje
Nationale Wandeldag van 5,8 km. We verlieten opnieuw de controlepost en gingen
aan de overzijde van de weg, opnieuw het duinengebied in, ditmaal via een zacht
lopend schelpenpaadje. Ditmaal was de doortocht van korte duur, vermits we even
verderop voor het eerst de Zeedijk betraden. Na wat winkeltjes kijken, dienden
we opnieuw de Zeedijk te verlaten en maakten we een ommetje langsheen de ‘Villa
Les Zéphyrs’, momenteel een museum dat we ditmaal gratis mochten bezoeken. We
kregen er dan ook een idee hoe in de jaren 30 de Gentse dokter Muyshondt er met
zijn gezin de vakantie doorbracht. Het bezoek aan het museum leek eerder op een
aflevering van ‘Upstairs, downstairs’. Toch leuk meegenomen onderweg. Om het
hoekje vonden we enkele terrasjes en aangezien de zon zich even liet zien,
konden we niet aan de verleiding weerstaan om daar even halt te houden.
Nadien vervolgden we onze weg,
onder andere langsheen het Grand Hôtel Belle Vue of De Rotonde en aansluitend
volgde alweer een stuk Zeedijk. Een kunstwerk van Wim Delvoye (Caterpillar
#5bis) ofte een heuse kraan, was de volgende bezienswaardigheid op weg naar de
echte Zeedijk van Middelkerke. Eenmaal deze locatie bereikt was het kijken naar
winkeltjes, horecazaken en natuurlijk de diverse stripfiguren welke deze
wandelpassage sierden. We troffen er onder andere agent 212 en zijn collega, de
Rode Ridder, Marsipulami, Annemieke en Rozemieke en nog zovele anderen. Soit,
jullie moeten die zelf maar eens gaan bekijken op de Zeedijk van Middelkerke.
Stilaan naderden we dan ook het einde van deze wandeltocht en verlieten wat
verder de Zeedijk. We kwamen nog langsheen het voormalige postgebouw, op de dag
van vandaag een museum genaamd ‘Kusthistories’, om zo het strand, de zee en de
duinen voorgoed te verlaten en via enkele woonstraten opnieuw koers te zetten
naar ‘De Branding’. Meteen was dan ook deze Nationale Wandeldag, editie 2012
voor ons ten einde. Misschien tot een volgende keer dan maar...”
We sluiten af met een blik in de
wandelboekjes, aangezien ook daarin enkele eerste indrukken werden
neergeschreven. ‘K: Duinen, dijk en strand. Bewolkt met een streepje zon. J:
Nationale Wandeldag te Middelkerke, Westende en Lombardsijde.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten