104: Zelzate, Zondag 26 juli 2009, 28,5 km. (2035,374 km.)

Deze tocht werd voorheen in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 26/07/2009, 9060 Zelzate (Oost-Vlaanderen) – 19^de Canisvliettochten, De Kwartels Groot-Assenede, 7-10-14-20-24-30 km. Start: School Maria Middelares. Een grensoverschrijdende en verrassend groene tocht die de wandelaars door het natuurgebied Canisvliet loodst en door de vele en onverwacht groene hoekjes van Zelzate.’ Na afloop schreven we nog dezelfde dag een verslag van onze belevenissen onderweg, omstreeks 19:48 uur.

“Na een extra korte nacht (drie uur slaap) en vooral wat lome benen, na een avondje Gentse Feesten, trokken we deze morgen toch vol goede moed naar Zelzate. Daar werd door onze wandelclub De Kwartels, de 19^de Canisvliettochten georganiseerd. De inschrijving en start vonden plaats in een schoolgebouw van de Broeders van Liefde, meer bepaald de Campus Sint Laureins te Zelzate. Er kon worden gekozen uit 7, 10, 14, 20, 24 of 30 km. Ondanks de reeds beschreven perikelen, besloten we toch maar de 30 km te wandelen, met een werkelijke afstand van 28,5 km. Het beloofde dus een vermoeiende dag te worden, vooral wanneer de zon haar medewerking zou verlenen. Alvorens van start te gaan, bestelden we uiteraard eerst nog enkele exemplaren van de gekende reuze-éclairs, ondertussen tot ver in de omstreken bekend. Nadien konden we vol goede moed op pad.

We verlieten de plaats van inschrijving, om via enkele woonstraten, de bebouwde kom van Zelzate al heel vlug te verlaten. Kort na het vertrek, staken we een eerste maal de drukke Traktaatweg over, zijnde de verbindingweg tussen België en Nederland. We volgden hier zowat onmiddellijk een deel van de GR5A. Wat verderop volgde dit Grote Routepad een ander traject, doch in de plaats kregen we een parcours van enkele fietsroutes, de LF30b en de LF51 b. De drukke weg ver achter gelaten volgden we rustig te bewandelen polderbaantjes, tussen de reeds hoog opgeschoten maïs en de graangewassen die stilaan hun goudgele kleur aannemen. Wat zigzaggend tussen de velden, hadden we Nederlands grondgebied bereikt. Duidelijk merkbaar altijd aan de aard en kwaliteit van het wegdek. Met een wijde bocht doorheen de akkers, kwamen we terug tot aan de Traktaatweg, om die een tweede maal te dwarsen. Een grenspaal vonden we hierbij op onze weg.

Kort nadien bereikten we voor het eerst het natuurgebied Canisvliet, waarbij onmiddellijk de pracht en de uitgestrektheid van de Canisvlietse kreek kon worden vastgesteld. Een parcourswijzer ‘Heen’, maakte duidelijk dat we hier later op de dag nogmaals zouden wandelen. Het ging vooreerst via een smalle asfaltweg door het natuurgebied, om wat later een links gelegen pad op te gaan dat leidde in de richting van een stukje bos. Een mooie kronkelende dreef ging vooreerst door het bos, later door het opgeschoten riet. Af en toe een stukje grasland maakte het plaatje volledig. Jammer genoeg dienden we dit prachtige en rustige gebied te verlaten, om terug te keren naar de openbare weg. Voor ons bemerkten we een grote rotonde aan de ingang van Westdorpe. De pijlen leidden ons naar de 100 m verder gelegen controlepost in de ‘Landwinkel De Baeckermat’. Na 8,2 km hadden we hier een eerste gelegenheid om iets te nuttigen en even te rusten.

Een ruime boerderij was voorzien van een groot buitenterras en de zon gaf meer dan voldoende aanleiding om hier een beetje buiten, in open lucht ervan te genieten. Na een eerste pauze trokken we op weg, om een kleine lus te wandelen van 3,2 km. We verlieten het erf via de achterdeur en trokken in de richting van het centrum van Westdorpe. Hier troffen we de Krekenroute voor automobilisten die we enkele honderden meters volgden. Echter aan de eerstvolgende drukkere weg, staken we deze over en volgden aan de overzijde een schelpenpad dat ons liet genieten van de ernaast gelegen Molenkreek. Tal van hengelaars keken raar op naar die wandelende Belgen. Na een eindje de oever van de kreek te hebben gevolgd, dienden we een links gelegen klinkerpad op te gaan en dat leidde ons doorheen een gedeelte van de woonwijk. Uiteindelijk bereikten we de overkant van de kreek, om daar dan de andere oever te volgen, terug in de richting van ‘De Baeckermat’, waar we al heel vlug opnieuw een pauze konden nemen.

Een volgende lus welke van hieruit vertrok, had een lengte van 6,4 km. We verlieten het erf via dezelfde weg, om nu in plaats van naar rechts, naar links te volgen. We gingen recht naar de brug over het kanaal Gent - Terneuzen en staken die over. Aan de andere kant van de brug bereikten we Sas van Gent, hierbij een gedeelte van de Krekenroute volgend. Van bovenuit, zagen we rechts de lager gelegen jachthaven van Sas van Gent liggen. We volgden de hoofdweg, om uiteindelijk een rechts gelegen pad op te draaien en omheen de kleine jachthaven te wandelen. De haven mondde uit in het kanaal en hier troffen we het Schepentrekkerspad. Dit pad liet ons de oever van het kanaal volgen, richting Zelzate. Hierbij liepen we onder de brug door, net op het ogenblik dat die diende te draaien om een kanjer van een Russisch vrachtschip door te laten. Zo hadden we nog een onverwachte bezienswaardigheid op de koop toe. We volgden verder de promenade tot aan de oude sluis, waar enkele oude schepen voor anker lagen. De datum op het schip, verwees naar eind achttienhonderd.

Via enkele oude kleine bruggetjes bereikten we de overkant van de sluis en de hoofdweg doorheen Sas van Gent. Hier trokken we voorbij het monument van de ‘Schepentrekker’ en vonden verderop enkele oude kanonnen, met de loop gericht naar de havenmond. Een kleine winkelstraat leidde ons naar enkele trappen, die uitgaven op de grote weg, richting brug over het kanaal. We staken opnieuw de brug over, om aan de overkant de trappen af te dalen, in de richting van de andere oever van het kanaal Gent - Terneuzen. We bevonden ons opnieuw in Westdorpe en volgden dit keer een tijdje de oever van het kanaal, in de richting van Zelzate. Wat verderop verlieten we deze oever, om links opnieuw het natuurgebied Canisvliet binnen te wandelen. Opnieuw troffen we een breed pad dat ons tussen enkele rietkragen en lage bosgebieden leidde, terug in de richting van de ons reeds bekende rotonde. Wat later hadden we een laatste keer controle in de reeds gekende Landwinkel. Even tijd om wat te genieten van de zon op het terras.

We verlieten voor het laatst het erf aan de achterzijde om de weg opnieuw links te volgen, dit keer rechtstreeks naar de grote rotonde. Achter de rotonde vonden we opnieuw de gekende GR5A en deze bracht ons naar het natuurgebied Canisvliet. Hier volgden we echter een variante van het Grote Routepad en dat leidde ons vooreerst door een klein stukje bos, om ons te laten aankomen aan de oever van de Canisvlietse kreek. Hier konden we pas echt de uitgestrektheid van dit watergebied vaststellen. In de verte zagen we wandelaars de oever volgen. We volgden geruime tijd de omtrek van de kreek, af en toe door een stukje bos trekkend, bij wijlen een graspad volgend en soms via een pad de akkers doortrekkend. Later bereikten we de andere kant van de kreek en troffen er het bordje ‘Terug’ aan. Hier waren we deze ochtend reeds voorbij gekomen. Een kruispunt verder, draaiden we naar rechts, terug in de richting van het kanaal. Ondertussen hadden we Nederland verlaten en bevonden we ons opnieuw op het grondgebied van Zelzate. Het weggetje bracht ons tot aan het verderop gelegen industrieterrein. We wandelden langs enkele bedrijven, om uiteindelijk aan te komen in een stukje park van Zelzate. De andere kant mondde uit aan de brug van Zelzate, momenteel buiten gebruik wegens herstellingen.

We staken de weg over en volgden aan de overkant een pad, evenwijdig met het kanaal. Deze weg deed ons wandelen in de richting van het PC Sint Jan Baptist. Alvorens het domein binnen te wandelen, maakten we eerst een grote toer omheen het uitgestrekte terrein van deze instelling. Tenslotte bereikten we toch de laatste controlepost binnen het centrum. Na een etappe van 8,3 km waren we wel even aan rust toe. Ondertussen begonnen we de beentjes te voelen, maar ook het gebrek aan nachtrust. Na een laatste verfrissing trokken we op weg voor het laatste deel van de wandeling, slechts 2,4 km ver. Dit gedeelte leidde ons nogmaals doorheen het park, om uit te komen ter hoogte van de kerk van Zelzate. Al heel vlug bereikten we de plaats van vertrek en dat was niet veel te vroeg zullen we maar zeggen. Het zich laten neervallen op een stoel kan zalig aanvoelen. De rest van het verhaal: nog even een glaasje bruisend water, de eclairs ophalen en huiswaarts. Eén zaak is zeker, vanavond wordt het beslist niet laat... geeuuuuw!!!”

Een blik in onze wandelboekjes mag aan dit verhaal niet ontbreken. Ziehier wat toen, na afloop van de tocht, als eerste indrukken werden neergeschreven: ‘K: Zelzate, Canisvliet, Sas van Gent, Westdorpe. Mooie natuur, kanaal Gent-Terneuzen en de Canisvliet kreek. 28° ; J: Tocht doorheen Canisvliet en met bezoek aan Westdorpe en Sas van Gent. Langsheen het kanaal Gent naar Terneuzen. Mooi zonnig wandelweer. Vandaag de honderdste wandeling sedert aansluiting bij een wandelclub.’

084: Assenede, Zondag 24 mei 2009, 28,7 km. (1595,304 km.)

Een tocht welke lang geleden reeds werd aangekondigd in de wandelgids Marching, editie 2009 en wel als volgt: ‘Zondag – Dimanche 24/05/2009 – 9960 Assenede (Oost-Vlaanderen), 5^de Diederiktocht, 6-12-18-25-30 km. De Kwartels Groot-Assenede. Start: Voetbalkantine. Rustige wandelwegen in een in schuchter lentegroen getooid landschap.’ Na afloop van deze georganiseerde wandeling, schreven we het hierna weergegeven wandelrelaas, op zondag 24 mei 2009, omstreeks 19:03 uur.

“Dat vandaag niet alle wandelschoenen werden gedragen door wandelaars die zich naar Kluisbergen hadden begeven, dat bewezen de meer dan duizend aanwezigen op de 5^de Diederiktocht welke doorging te Assenede. Deze wandeling werd georganiseerd door ‘De Kwartels’ uit de vermelde gemeente. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 12, 18, 24 of 30 km. Wij kozen vandaag voor de 30 km. (werkelijke afstand 28,7) De inschrijving vond plaats in de voetbalkantine in het Van Hoorebekestadion van FC Assenede. Toen we deze morgen de naast het stadion gelegen weide opreden, konden we zien dat reeds tal van wandelvrienden zich hadden geparkeerd en al dan niet reeds op weg waren. De zon was onmiddellijk van de partij en het beloofde alvast een prachtige wandeldag te worden. Na een koffie en een hapje, waren we klaar voor de start.

We verlieten het stadion en draaiden linksaf om tussen de huizen in de richting van een fietsroute te wandelen. Deze route geeft aansluiting naar diverse fietsknooppunten en is ideaal om te bewandelen. We bemerkten dat we ons bevonden op een gedeelte van de Rode Geulroute, een traject welke we nog verder in de loop van de wandeling herhaaldelijk zouden volgen. Deze route is in totaal 38 km lang. Na een tijdje deze Rode Geulroute te hebben gevolgd, verlieten we deze en draaiden links de Poeldijk op. De weg werd bewandeld tot juist aan de grens met Sas Van Gent. We betraden echter voorlopig nog niet het Nederlandse grondgebied, doch sloegen opnieuw linksaf. Hier bevonden we ons op de Kasteeldijk en konden we vaststellen, dat de Rode Geulroute tezelfdertijd het traject volgde van de Mauritsroute. Nadien trokken we doorheen een reeks van voormalige polders, welke telkens werden voorzien van de toepasselijke benaming, alsook het jaartal van indijking.

Een eerste in het rijtje was de Vijfhonderd Gemeten. Eens die voorbij naderden we vlug een eerste controlepunt, welke was gesitueerd op het erf van een aardappelboer in de Gezustersstraat. Hier zouden we later nog een tweetal keren opnieuw rusten. We hadden de eerste 7,9 km achter de rug en konden genieten van een natje en een droogje op het terras, daarvoor speciaal uitgestald. Na onze eerste stop, trokken we alweer op pad en begaven ons verder via de Albertpolder. We konden aan beide kanten van de weg volop genieten van de akkers welke tot leven zijn gekomen. Ontelbaar zijn hier de verschillende schakeringen van de kleur groen. Links van de weg zagen we duizenden zijderupsen die naarstig aan het werk waren in het zonlicht. Wat verder kwamen we aan de eerste watergebieden, met tegenover elkaar de Grote en de Kleine Kilkreek. Ideale visgebieden, te lezen aan de informatie ten behoeve van de hengelaars.

Na deze mooie aanblik trokken we verder en volgden de Posthoorn Wandelroute, die over een bepaalde lengte het traject volgde van de Mauritsroute. Langs tal van veldwegen, kleine en rustige baantjes volgden de bezienswaardigheden elkaar in snel tempo op. Het Hollands Gat dat ontstond als gevolg van een hevige storm in 1808 en de Bodemloze Put die nu nog rest als gevolg van deze ramp. Wat verder, de Gezusterskreken, alweer een prachtig watergebied, waar kikkers luidop verkondigden dat ook zij aanwezig waren. De Oude Haven Geul, de Rode Polder, De Roode Geul, allemaal te bekijken waard en vooral mooi gesitueerd in de natuur alom tegenwoordig. Hier wandelend langs deze prachtige watergebieden, liep zelfs een gedeelte van de GR5A, de Wandelronde van Vlaanderen. Stilaan verlieten we dit prachtige gebied, om terug te keren naar het erf van onze aardappelboer om daar een tweede pauze te genieten. We hadden een lus van 6,3 km achter de rug en waren omwille van de warmte toe aan een verfrissend drankje. Na een tweede rustpauze te hebben genoten, volgde nu een lus van 8,7 km.

We verlieten het erf via dezelfde weg als voorheen, met name via de Albertpolder en voorbij de Grote en de Kleine Kilkreek. We volgden de Posthoorn Wandelroute, om aan de eerder geziene splitsing, deze keer rechtdoor te gaan, in plaats van naar links te draaien. Het was ondertussen duidelijk, we wandelden nu in de richting van Zeeuws Vlaanderen. Kilometerslange polderbaantjes werden ons nu voor de voeten geschoven. Langs metershoge dijken konden we nu het poldergebied met zijn uitgestrekte akkers bewonderen. Rustig, zelden een auto, meer moet dat niet zijn. Naargelang het traject dat we volgden, hadden we de zon opzij, in de rug en later in het aangezicht. Eventjes, gedurende een korte periode, kwamen wat wolken opzetten. Maar al even vlug als ze waren gekomen, maakten ze opnieuw plaats voor het zonnetje. Tal van grenspalen konden we aantreffen, de ene al wat beter geplaatst om te fotograferen, dan de andere. Op geen enkel moment hadden we ook maar enig idee, in welke gemeente we ons bevonden. Geen grensborden, geen gemeenteplaten, geen enkele indicatie inzake richting. Maar genoten hebben we vast en zeker.

Toen we na een hele tijd wandelen, een laatste grenspaal voorbij waren, en dus terug op Belgisch grondgebied, vonden we de Mauritsroute terug op onze weg. Deze leidde ons opnieuw naar het erf, waar we een laatste keer konden pauzeren en de inwendige mens versterken. Na een uitgebreide rustpauze, trokken we op pad voor het laatste gedeelte van de wandeling. We verlieten het erf in de andere richting en begaven ons op de Standaertswegel, een pad dat dwars door de velden liep. Op het einde van deze wegel, bereikten we de Rode Geulroute, om vervolgens enkele polders te kunnen aanschouwen, de Mariapolder en de Pennemanspolder. Verderop volgden we over een eindje de GR5A en die bracht ons tot bijna aan de Oude Asseneedse haven. Hier kon je ook een ander traject volgen, met name de Krekenroute, maar die is dan wel voorbehouden voor auto's, zo te zien aan de aanwijsborden.

Er volgde nog een laatste ommetje langs de plaatselijke sporthal, het dorpsplein met zijn prachtige kerk en zo ging het terug in de richting van het Van Hoorebekestadion. Bij aankomst zagen we dat welgeteld 1053 wandelaars de weg naar Assenede hadden gevonden. Een tevreden voorzitter dus. Restte ons nog enkel het afstempelen van onze wandelboekjes en nadien huiswaarts te rijden. Echter niet, zonder ons te voorzien van twee exemplaren van de alom gekende.... reuze.... eclairs waarvoor de Kwartels gekend zijn.”

Natuurlijk mogen ook onze eerste indrukken, inzake deze wandeling niet ontbreken. Ziehier alvast wat we noteerden in onze wandelboekjes, na afloop van deze tocht: ‘K: Zon! Wandeling voor eigen club door Assenede. Kreken en polders. Even de grens over met Zeeuws-Vlaanderen. Warm weer! J: Tocht doorheen de polders en een deel van Zeeuws-Vlaanderen. Tal van kreken en unieke vergezichten. Lekkere eclairs mee naar huis. Lintje 1500 km behaald.’

070: Assenede, Zondag 05 april 2009, 24,9 km. (1279,84 km.)

Een wandeltocht waaraan we deelnamen tijdens de maand april 2009. Deze tocht werd toen voorheen in de wandelgids Marching, editie 2009 als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche, 05/04/2009 – 9960 Assenede (Oost-Vlaanderen), 26^ste Kwarteltocht, 6-12-18-21-24-30-36-42 km. De Kwartels Groot-Assenede. Start: Polyvalente zaal. Oude zeedijken geplant in een weids polderlandschap voeren ons langs enig mooie kreken- en natuurgebieden. Iedere deelnemer ontvangt een verrassing. De Ronde van Vlaanderen is te volgen op TV.’ Na afloop schreven we een kort relaas van deze tocht door Assenede en omstreken, op zondag 05 april 2009 omstreeks 17:35 uur.

“Vandaag was het dus een hoogdag voor de wielerliefhebbers in Vlaanderen, met de meest tot de verbeelding sprekende wedstrijd van het jaar: ‘De Ronde van Vlaanderen.’ Velen zaten vandaag waarschijnlijk aan hun televisietoestel gekluisterd, of reden met één of ander vervoermiddel kriskras door de Vlaamse Ardennen. Anderen, zoals wij, verkozen om te gaan wandelen en een beetje te genieten van de natuur en hopelijk wat zon erbovenop te verkrijgen. Je hebt zo van die wandelingen die je het liefst vlug wil vergeten, anderzijds beleef je af en toe een tocht die je een tijdje zal bijblijven. Vandaag hebben wij een dag ervaren die ons nog lang zal bijblijven. Hoe kan het ook anders? We speelden als het ware een thuismatch. De Kwartels uit Groot-Assenede hadden voor vandaag een wandeling uitgestippeld, waar de deelnemers konden kiezen uit volgende afstanden: 4, 6, 12, 18, 21, 24, 30, 36 of 42 km. Wij kozen vandaag voor de 24,9 km. Plaats van inschrijving was de Polyvalente zaal van de Basisschool te Assenede. Toen we deze morgen aankwamen omstreeks 08:30 uur, heerste er reeds een drukte van wandelaars. Deze tocht van vandaag was immers een wisselbekertocht en tevens een jubileumtocht van de organiserende club.

Na de start ging het via het dorpsplein, waar een oude pomp en wat verderop een schandpaal de aandacht trokken, de dorpskom uit in de richting van de Sint Andriespolder. We bevonden ons op een aldaar gelegen fietsroute (de Rode Geulroute), die gedurende de rest van de dag als een rode draad, af en toe onze wandelweg kruiste. Deze route volgde tevens het traject van de GR5A, beter bekend als de Wandelronde van Vlaanderen. Ook dit GR-pad zou vaak worden opgemerkt door zijn wit-rode markeringen. Via de Poeldijk bereikten we het Nederlandse Sas Van Gent (deelgemeente Terneuzen). Eén groot minpunt reeds vanaf de start, de laaghangende en vaak dikke mist, die het plezier van de weidse polderzichten ontnam. Via de Albertpolder, waarlangs een deel van de Mauritsroute liep, bereikten we opnieuw het grondgebied van de gemeente Assenede. De Pennemanspolder leidde naar de Groenendijk, alwaar we na iets meer dan zes kilometer ons eerste controlepunt bereikten. Een plaatselijke aardappelhandelaar had zijn hangaar leeggemaakt en plaats geboden om de inwendige mens wat te versterken.

Na een welverdiende rust, gingen we terug op pad. Ondertussen konden we zien dat de zon haar uiterste best deed om de mist te laten verdwijnen, wat even later eindelijk lukte. Plotseling konden we de uitgestrektheid van de polders ten volle aanschouwen. Via het Holleken, betraden we even later de Posthoorn Wandelroute, welke bijna onmiddellijk toegang gaf tot een natuurreservaat. Hier waren we getuige van het mooiste deel van de wandeling, welke ons werd voorgeschoteld. We bemerkten de Grote Geul en waren eigenlijk onder de indruk van de oppervlakte van deze kreek. Wat verder verliep de wandeling over de Doornendijk (normaal afgesloten voor het publiek) en hier werd de natuur nog mooier dan wat we tot nog toe hadden gezien. Ondertussen was de zon reeds volop haar werk aan het doen en dat kon men horen aan het geluid van de vogels. Bovenop deze dijk zag je overal water om je heen. Het einde van de dijk kwam uit op een visvijver en wat verder aan de Capellepolder. Voor ons zagen we nu een uitgestrekte vlakte vol akkers, waar tractoren in de weer waren om het land te eggen en klaar te maken voor het zaaiwerk. In de  verte zagen we de kerk van Boekhoute, en dat werd ons doel voor een tweede rustpauze. Aldaar kwamen we aan na een stuk te hebben bewandeld van ongeveer negen kilometer. Café 't Meuleken kenden we reeds van een wandeling van vorig jaar, ingericht door de Kwartels.

Na een tweede rustpauze, helaas waren de terrasstoeltjes buiten allemaal volzet, gingen we op pad voor de laatste negen kilometer. Hier volgden we geruime tijd de Rode Geulroute en dezelfde reeds vermelde GR5A, tot we een fietsknooppunt aantroffen onderweg. Via een aangelegd fietspad ging het terug naar de kerk van Assenede. Dit laatste gedeelte van de wandeling werd vooral aangenamer gemaakt door de zon die zich nu van haar beste zijde liet zien. Genieten van de natuur in dit aangename lenteweertje, meer moet dat niet zijn. Nog even voor de statistieken, bij aankomst bemerkten wij dat vandaag 2144 wandelaars zich hadden aangemeld aan de start voor deze wandeling. Op onze stappenteller kwamen wij uit op 25,01 km, hetzij 29785 stappen, in een wandeltijd van 4.47.55. Gezellig wandelen noemen wij dat met oog voor de omgeving. Hebben we vandaag de koers niet gezien, we hebben toch ook een deel van deze Wandelronde ervaren.”

Dat ook wandelmaatje enkele eerste indrukken noteerde, mag blijken uit datgene dat in het wandelboekje werd neergeschreven. ‘K: Assenede, Sas van Gent, Boekhoute. Polders en natuur. Mooie tocht!’