084: Assenede, Zondag 24 mei 2009, 28,7 km. (1595,304 km.)

Een tocht welke lang geleden reeds werd aangekondigd in de wandelgids Marching, editie 2009 en wel als volgt: ‘Zondag – Dimanche 24/05/2009 – 9960 Assenede (Oost-Vlaanderen), 5^de Diederiktocht, 6-12-18-25-30 km. De Kwartels Groot-Assenede. Start: Voetbalkantine. Rustige wandelwegen in een in schuchter lentegroen getooid landschap.’ Na afloop van deze georganiseerde wandeling, schreven we het hierna weergegeven wandelrelaas, op zondag 24 mei 2009, omstreeks 19:03 uur.

“Dat vandaag niet alle wandelschoenen werden gedragen door wandelaars die zich naar Kluisbergen hadden begeven, dat bewezen de meer dan duizend aanwezigen op de 5^de Diederiktocht welke doorging te Assenede. Deze wandeling werd georganiseerd door ‘De Kwartels’ uit de vermelde gemeente. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 12, 18, 24 of 30 km. Wij kozen vandaag voor de 30 km. (werkelijke afstand 28,7) De inschrijving vond plaats in de voetbalkantine in het Van Hoorebekestadion van FC Assenede. Toen we deze morgen de naast het stadion gelegen weide opreden, konden we zien dat reeds tal van wandelvrienden zich hadden geparkeerd en al dan niet reeds op weg waren. De zon was onmiddellijk van de partij en het beloofde alvast een prachtige wandeldag te worden. Na een koffie en een hapje, waren we klaar voor de start.

We verlieten het stadion en draaiden linksaf om tussen de huizen in de richting van een fietsroute te wandelen. Deze route geeft aansluiting naar diverse fietsknooppunten en is ideaal om te bewandelen. We bemerkten dat we ons bevonden op een gedeelte van de Rode Geulroute, een traject welke we nog verder in de loop van de wandeling herhaaldelijk zouden volgen. Deze route is in totaal 38 km lang. Na een tijdje deze Rode Geulroute te hebben gevolgd, verlieten we deze en draaiden links de Poeldijk op. De weg werd bewandeld tot juist aan de grens met Sas Van Gent. We betraden echter voorlopig nog niet het Nederlandse grondgebied, doch sloegen opnieuw linksaf. Hier bevonden we ons op de Kasteeldijk en konden we vaststellen, dat de Rode Geulroute tezelfdertijd het traject volgde van de Mauritsroute. Nadien trokken we doorheen een reeks van voormalige polders, welke telkens werden voorzien van de toepasselijke benaming, alsook het jaartal van indijking.

Een eerste in het rijtje was de Vijfhonderd Gemeten. Eens die voorbij naderden we vlug een eerste controlepunt, welke was gesitueerd op het erf van een aardappelboer in de Gezustersstraat. Hier zouden we later nog een tweetal keren opnieuw rusten. We hadden de eerste 7,9 km achter de rug en konden genieten van een natje en een droogje op het terras, daarvoor speciaal uitgestald. Na onze eerste stop, trokken we alweer op pad en begaven ons verder via de Albertpolder. We konden aan beide kanten van de weg volop genieten van de akkers welke tot leven zijn gekomen. Ontelbaar zijn hier de verschillende schakeringen van de kleur groen. Links van de weg zagen we duizenden zijderupsen die naarstig aan het werk waren in het zonlicht. Wat verder kwamen we aan de eerste watergebieden, met tegenover elkaar de Grote en de Kleine Kilkreek. Ideale visgebieden, te lezen aan de informatie ten behoeve van de hengelaars.

Na deze mooie aanblik trokken we verder en volgden de Posthoorn Wandelroute, die over een bepaalde lengte het traject volgde van de Mauritsroute. Langs tal van veldwegen, kleine en rustige baantjes volgden de bezienswaardigheden elkaar in snel tempo op. Het Hollands Gat dat ontstond als gevolg van een hevige storm in 1808 en de Bodemloze Put die nu nog rest als gevolg van deze ramp. Wat verder, de Gezusterskreken, alweer een prachtig watergebied, waar kikkers luidop verkondigden dat ook zij aanwezig waren. De Oude Haven Geul, de Rode Polder, De Roode Geul, allemaal te bekijken waard en vooral mooi gesitueerd in de natuur alom tegenwoordig. Hier wandelend langs deze prachtige watergebieden, liep zelfs een gedeelte van de GR5A, de Wandelronde van Vlaanderen. Stilaan verlieten we dit prachtige gebied, om terug te keren naar het erf van onze aardappelboer om daar een tweede pauze te genieten. We hadden een lus van 6,3 km achter de rug en waren omwille van de warmte toe aan een verfrissend drankje. Na een tweede rustpauze te hebben genoten, volgde nu een lus van 8,7 km.

We verlieten het erf via dezelfde weg als voorheen, met name via de Albertpolder en voorbij de Grote en de Kleine Kilkreek. We volgden de Posthoorn Wandelroute, om aan de eerder geziene splitsing, deze keer rechtdoor te gaan, in plaats van naar links te draaien. Het was ondertussen duidelijk, we wandelden nu in de richting van Zeeuws Vlaanderen. Kilometerslange polderbaantjes werden ons nu voor de voeten geschoven. Langs metershoge dijken konden we nu het poldergebied met zijn uitgestrekte akkers bewonderen. Rustig, zelden een auto, meer moet dat niet zijn. Naargelang het traject dat we volgden, hadden we de zon opzij, in de rug en later in het aangezicht. Eventjes, gedurende een korte periode, kwamen wat wolken opzetten. Maar al even vlug als ze waren gekomen, maakten ze opnieuw plaats voor het zonnetje. Tal van grenspalen konden we aantreffen, de ene al wat beter geplaatst om te fotograferen, dan de andere. Op geen enkel moment hadden we ook maar enig idee, in welke gemeente we ons bevonden. Geen grensborden, geen gemeenteplaten, geen enkele indicatie inzake richting. Maar genoten hebben we vast en zeker.

Toen we na een hele tijd wandelen, een laatste grenspaal voorbij waren, en dus terug op Belgisch grondgebied, vonden we de Mauritsroute terug op onze weg. Deze leidde ons opnieuw naar het erf, waar we een laatste keer konden pauzeren en de inwendige mens versterken. Na een uitgebreide rustpauze, trokken we op pad voor het laatste gedeelte van de wandeling. We verlieten het erf in de andere richting en begaven ons op de Standaertswegel, een pad dat dwars door de velden liep. Op het einde van deze wegel, bereikten we de Rode Geulroute, om vervolgens enkele polders te kunnen aanschouwen, de Mariapolder en de Pennemanspolder. Verderop volgden we over een eindje de GR5A en die bracht ons tot bijna aan de Oude Asseneedse haven. Hier kon je ook een ander traject volgen, met name de Krekenroute, maar die is dan wel voorbehouden voor auto's, zo te zien aan de aanwijsborden.

Er volgde nog een laatste ommetje langs de plaatselijke sporthal, het dorpsplein met zijn prachtige kerk en zo ging het terug in de richting van het Van Hoorebekestadion. Bij aankomst zagen we dat welgeteld 1053 wandelaars de weg naar Assenede hadden gevonden. Een tevreden voorzitter dus. Restte ons nog enkel het afstempelen van onze wandelboekjes en nadien huiswaarts te rijden. Echter niet, zonder ons te voorzien van twee exemplaren van de alom gekende.... reuze.... eclairs waarvoor de Kwartels gekend zijn.”

Natuurlijk mogen ook onze eerste indrukken, inzake deze wandeling niet ontbreken. Ziehier alvast wat we noteerden in onze wandelboekjes, na afloop van deze tocht: ‘K: Zon! Wandeling voor eigen club door Assenede. Kreken en polders. Even de grens over met Zeeuws-Vlaanderen. Warm weer! J: Tocht doorheen de polders en een deel van Zeeuws-Vlaanderen. Tal van kreken en unieke vergezichten. Lekkere eclairs mee naar huis. Lintje 1500 km behaald.’