162: Koekelare, Zaterdag 01 mei 2010, 23,7 km. (3224,511 km.)

Een georganiseerde wandeling, welke van start ging te Koekelare. Deze tocht werd destijds als volgt aangekondigd in de wandelgids Marching: ‘Zaterdag – samedi 1/5/2010 – 8680 Koekelare (West-Vlaanderen), 26^ste Grote Westpoldertocht – 6-12-15-20-25-30 km. De Motestappers Koekelare. Start: Zaal Zuudhove. Rustige wegen, grote verscheidenheid van parcours, recreatiepark De Mote, Thaise tuin, Hovaeremolen, enz.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een kort verhaal, met betrekking tot de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 18:42 uur.

“Deze ochtend konden we nog even genieten van de laatste zonnestralen van de dag, op weg naar Koekelare in West-Vlaanderen. Daar ging vandaag immers de 26^ste Grote Westpoldertocht door, een organisatie van de plaatselijke wandelclub De Motestappers. De startzaal was gelegen in het centrum van deze gemeente, met name de zaal Zuudhove. Er was voldoende parkeerplaats te vinden in de onmiddellijke nabijheid van de startplaats, zodat we op wandelafstand ons voertuig konden parkeren. Even later konden we terecht in de ruime vertrekzaal, om daar te zorgen voor de inschrijving alsook voor de versterking van de inwendige mens. Volgens de informatie, duidelijk opgehangen in de startlocatie, kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 10, 15, 20, 25 of 30 km. We besloten om deel te nemen aan de wandeling van 25 km, met een werkelijke afstand van 23,7 km. Onderweg zouden we een drietal controleposten aantreffen. Nog onder een droge hemel konden we even later op weg om de wandeling aan te vangen.

Het eerste gedeelte van de wandeling bedroeg volgens de info 4,5 km. We verlieten de startzaal en toen we de openbare weg bereikten, konden we bemerken dat we ons reeds bevonden op het traject van de Krekedalroute (een fietsomloop van 47 km) en de Koekelareberg Wandelroute. We volgden deze beide routes tot aan de kerk van Koekelare, alwaar we een eerste splitsing op het parcours aantroffen. Bij een eerste passage ging het naar rechts voor de volgende afstanden: 5, 10, 25 en 30 km. Deze wijziging volgend, wandelden we over een verder gelegen parking, in de richting van het Oosthofpark. Luidens plaatselijke info bevond zich hier vroeger het gelijknamige kasteel, vandaag bevindt zich op deze plaats een buurtpark voor de aanpalende woonstraten. Via het park verlieten we de bebouwde kom van Koekelare en trokken via landelijke wegen naar de open velden en akkers. Afwisselend kregen we enkele rustige betonbaantjes en onverharde veldwegen te verwerken. Talrijke landbouw- en veebedrijven passeerden de revue. Ook hier kwamen we herhaaldelijk tot de vaststelling dat het rustig wandelen was langsheen deze akkers en weilanden.

Even later bereikten we opnieuw de drukke weg, waar we ter hoogte van een aldaar gelegen Nightclub The Princess links afsloegen. We kwamen opnieuw in een woonzone terecht en volgden vanaf nu het verloop van de Utfang route en de Boskapel route. Doorheen deze verkaveling, kwamen we wat later terecht in de Regenboog, een school voor kinderen met leermoeilijkheden. Daar konden we terecht voor een eerste controle, net op tijd, aangezien het buiten reeds fel begon te regenen. Ter hoogte van de ingang bevond zich een CM-stand, waar je als deelnemer terecht kon voor het meten van de bloeddruk en het bepalen van de BMI. Wij genoten binnen van een warm drankje, in afwachting dat het zou ophouden met regenen. Na de bui, trokken we opnieuw op pad voor het tweede gedeelte van de tocht over een afstand van 5,5 km. Dit stukje parcours zou ons opnieuw naar de startzaal brengen.

Bij het verlaten van de controlepost, vervolgden de deelnemers aan de 5 km hun weg rechtdoor, terwijl de afstanden 10, 25 en 30 km links afbogen. Over korte afstand volgden we een stukje van de heenweg, waarna het wat verderop rechtsaf ging in de richting van een verder gelegen heuvel. We volgden hierbij opnieuw aanvankelijk de Krekedalroute en de Koekelareberg wandelroute. Links kwamen we langsheen het natuurgebied De Swal, dat echter geen deel uitmaakte van het wandeltraject vandaag. We vonden even verder opnieuw de aanwijzingen van de Utfang route en de Boskapel route, die het gezelschap kregen van de Kooklarenoene route, blijkbaar een autotraject. We naderden ondertussen de heuvel waarvan sprake, om die vervolgens via een toegangshekje, te kunnen beklimmen. Hier bevond zich een smal verhard paadje dat zich tussen de akkers kronkelde in de richting van een klein stukje bos bovenop de heuvel. Hier kregen we een mooi zicht over de lager gelegen vallei met in de verte de kerktoren van Koekelare. Aan de andere kant van de heuvel ging het gestaag naar omlaag, in de richting van de drukke weg, richting Diksmuide.

Eenmaal deze drukke weg bereikt, ging het rechtsaf, waar we gelukkig het van de weg gescheiden fietspad konden volgen. Na een eindje dalen sloegen we een rechts gelegen landweg in, die de richting nam van de kerktoren van Koekelare. Hier kregen we opnieuw de eerste druppels te verwerken en begon de hemel er dreigend donker uit te zien. Voldoende reden om de regenbroeken aan te trekken en zoals even later bleek, juist op tijd. We kregen hier de regen van opzij en dat minderde enigszins het ongemak. We naderden stilaan opnieuw de bebouwde kom van Koekelare, waar we nog even doorheen het plaatselijke recreatiepark De Mote wandelden, alvorens de startzaal te bereiken. De Rumbeekwandeling, had ons even voordien langsheen de visvijver geleid en uiteindelijk gebracht tot in de zaal via de erachter gelegen school. Zo was de eerste lus afgelegd en konden we bemerken dat we 10 km ver waren gewandeld. Na de controle wachtte ons een tweede lus.

Het eerste gedeelte van de tweede lus bedroeg 7,27 km. We verlieten de controlepost langs dezelfde weg in de richting van de kerk van Koekelare, om daar aan de splitsing een andere richting te nemen. Ditmaal ging het rechtdoor, in het gezelschap van de wandelaars aan de 15, 20 en 30 km. We volgden opnieuw de Kooklarenoene route. We volgden nu overwegend rustige landelijke wegen, in de richting van een in de verte zichtbare molen. Volgens parcoursinfo zouden we onderweg de Hovaeremolen te zien krijgen. We zagen die nu reeds heel in de verte staan en het verloop van de wandeling ging die richting uit. Na enkele kilometers deze polderwegen te hebben gevolgd, bereikten we uiteindelijk de reeds vermelde molen, geplaatst ter hoogte van een kruispunt. Het bouwwerk had reeds tal van stormen en oorlogen doorstaan en werd aangekocht door de gemeente in 1973, na enkele jaren voorheen te zijn gestopt met het molenwerk. Enkele antieke landbouwwerktuigen stonden in de nabijheid van het molengebouw en ondergetekende kon aan de drang niet weerstaan, om even plaats te nemen op een van deze verouderde tuigen.

Na deze ludieke onderbreking sloegen we voorbij de molen linksaf en trokken opnieuw in de richting van de open velden. Een tegelpad zou ons geruime tijd gidsen tussen de pas geploegde velden, tot we plotseling werden voorzien van een wel heel lange en hevige plensbui. Binnen de kortste tijdspanne, kregen we natte kousen en voelden we het water overal doordringen. Dit was nog eens een voorjaarsbui om U tegen te zeggen. Gelukkig komt ook aan de ergste bui een einde en konden we even later bekomen in zaal Mokkernaere gelegen op de wijk De Mokker in Koekelare. Hier waren we toe aan wel een langere pauze om vooral de natte sokken te vervangen door droge exemplaren en de rest van de kledij een beetje te laten drogen. Toen we wat later begonnen aan het laatste stukje wandelweg, was het buiten alweer wat opgeklaard. Aan de uitgang van de zaal bevond zich alweer parcoursinfo, met name ter attentie van de 20 en 30 km wandelaars die hier bij een eerste passage rechts dienden aan te houden. Rechtdoor ging het voor de 15 en 25 km, alsook voor de 20 en 30 km bij een tweede doortocht. We waren dus vertrokken voor het laatste stuk van 6,5 km wandelweg. Het laatste gedeelte bracht ons overwegend bosgebied, waarbij we doorheen enkele prachtige en rustige dreven konden wandelen, die nu natuurlijk fris geurden, omwille van de voorbije regenval.

De rood-witte markeringen van de GR131 hielden ons af en toe langsheen de weg gezelschap. Eenmaal het bosgebied achter de rug, bereikten we de bebouwde kom van Koekelare en ging het via een nieuwe verkaveling in de richting van de kerktoren. Heel even nog kregen we enkele mooie kunstwerken te zien in het recreatiepark, waar we reeds vroeger op de dag waren doorheen gewandeld. Uiteindelijk bereikten we bij een nieuwe regenbui de aankomst en konden we onze natte spullen kwijt. In de startzaal stond de deelnemersteller ondertussen omstreeks 14 uur op 1104 en dat hadden er ongetwijfeld meer kunnen zijn, ware het niet dat het weer hier duidelijk de grote spelbreker was geweest. Vandaag konden we genieten van een vooral rustige wandeling doorheen een mooi landelijk gebied, jammer genoeg af en toe voorzien van de nodige neerslag. Het betrof een verzorgde tocht, degelijk uitgepijld en onderweg voorzien van ruime en verzorgde rustposten. Er was voldoende parcoursinfo voorhanden, alsmede foto's en uitleg aangaande de bezienswaardigheden onderweg.”

Ditmaal eindigen we ons wandelverhaal met een blik in de wandelboekjes. ‘K: Goed verzorgde wandeling. Buiten enkele kunstwerken, niet veel gezien, behalve polders. Klein beetje park en bos. Stevige regenbuien. J: Rustige en landelijke wandeling doorheen Koekelare en omgeving. Bos, park en woonzone. Tevens langsheen de Hovaere molen. Onderweg hevige regenbuien gekregen!’

111: Diksmuide, Vrijdag 21 augustus 2009, 18,5 km. (2166,57 km.)

De derde dag van de Vierdaagse van de IJzer, editie 2009. Ook deze dagetappe werd slechts summier aangekondigd in de wandelgids Marching, editie 2009 en wel als volgt: ‘Vrijdag – Vendredi 21/08/2009, 8600 Diksmuide (West-Vlaanderen) – Vierdaagse van de IJzer, 16-32 km. Start: Diksmuide.’ Na afloop van deze meerdaagse wandeltocht, schreven we het verhaal van onze belevenissen onderweg, op dinsdag 25 augustus 2009, omstreeks 18:56 uur.

“De voorlaatste dag, van de 37^ste editie van de Vierdaagse van de IJzer bracht ons 's morgens naar de Grote Markt van Diksmuide. De bus was reeds om zeven uur vertrokken uit het kamp van Nieuwpoort, bijgevolg waren we meer dan een uur te vroeg op de startplaats. Eerst even een terrasje dan maar en een koffietje gedronken. Vervolgens hebben wij een demonstratie bijgewoond, over het gebruik van de kaartlezer voor elektronische identiteitskaarten, na afloop een gratis exemplaar bekomen. Omstreeks 08:30 uur konden we dan eindelijk op weg. Vanaf de start, volgden de verschillende marsroutes een ander traject. Wij, deelnemers aan de kortere afstand, dienden de Grote Markt te verlaten naar links, in de richting van de Handzamedijk. We vonden op onze weg de eerste aangeduide wandel- en fietsroutes, de Krekedalroute (47 km) en de Wandrille wandelroute. Om het plaatje te vervolledigen, vonden we op onze weg ook nog de wit-rode markeringen van een GR-pad, met name de GR131.

Het ging vlot langs enkele landelijke wegen en tussen eindeloze velden door. Opvallende aanwezige langsheen de weg, druk bezochte maïsvelden. De zon deed tenminste haar best om door het donkere wolkendek heen te breken, een schril contrast alvast met de voorgaande dagen. Na een tijdje wandelen, bereikten we het grondgebied van Beerst, kort daarop gevolgd door een klein stukje Vladslo, om vervolgens de Camardebeek te dwarsen. Een eerste bordje van de 5 km, zagen we langs de kant van de weg. Ondertussen werd wat verderop de aandacht gevraagd voor de eerste vraag van de dag, waar het antwoord kon worden gevonden ter hoogte van het Dischhof. Hier kon men van de gelegenheid gebruik maken om even te proeven van biologische kazen, roomijs en hoeveboter. Het ging hier rechtsaf, waarna we de collega's van de lange afstand ontmoetten. Een stand van Campina bood even verpozing door middel van een glaasje melk of een fruitdrankje. Opnieuw klaar voor enkele kilometers, vervolgden we onze weg, via de Tervate Fietsroute.

Even voor elf uur, bereikten we in Keiem de locatie waar enkele para's demonstratiesprongen deden vanuit een helikopter. Goed voor een oponthoud en tijd om te genieten van enkele kunstige sprongen, maar vooral precieze landingen. Jammer genoeg werd één en ander aan het zicht onttrokken, omwille van het wolkendek. Na dit leuke intermezzo, trokken we verder op pad langsheen deze veldweg. Deze mondde uit ter hoogte van de Belgische Militaire Begraafplaats van Keiem. Hier dienden we op zoek te gaan naar de juiste graad van de enige piloot welke op het kerkhof lag begraven. Jammer genoeg ontbrak het register aan de ingang, dus dienden we zelf de grafzerken af te lopen op zoek naar de juiste plek. Na deze korte zoektocht, sloegen we linksaf en betraden het dorp van Keiem. Hier werden we verrast met een koekje van Destrooper en op het dorpsplein konden we even uitblazen ter hoogte van een feesttent aan ‘De Kroeg’, waar het geheel werd opgeluisterd met muziek.

Ter hoogte van de kerk, bemerkten we de borden van twee autoroutes, die het dorp passeerden, met name de Hoevenroute en de IJzerfrontroute. Via de achterzijde van de kerk ging het in de richting van de Oostendebaan. Deze werd gedwarst onder het toeziend oog van de MP's, die heus wel een pluim verdienen voor het puike werk dat ze iedere dag opnieuw leverden, om het de wandelaars comfortabel te maken en vooral enkele drukke verkeerswegen veilig te laten oversteken. Een woord van dank is hier dan ook wel op zijn plaats!! Er volgden enkele landelijke wegen, die ons in de richting van de IJzer deden wandelen. Onderweg verkregen we figuurlijk het gezelschap van de Boterlandroute (44 km). Zoals verwacht bereikten we de oever van de IJzer, de waterloop die letterlijk als een rode draad door deze Vierdaagse verliep. Ter hoogte van de IJzer ging het linksaf, richting Diksmuide en uiteraard eindstreep. Maar er diende wel nog eerst een behoorlijk eindje te worden gewandeld. Deze rustige waterloop liet niets vermoeden van wat zich hier ooit had voorgedaan, tot we een eindje verder, aan de overzijde bemerkten dat we waren gekomen ter hoogte van de ‘Dodengang’.

Hier vonden we het antwoord op de derde vraag van de dag: ‘Zijn dit de overblijfselen van een Belgische of Duitse bunker?’ Ja, het antwoord is eenvoudig, wanneer je weet waar de Dodengang voor staat... In de verte zagen we de toren van de kerk van Diksmuide, alsook de imposante IJzertoren. Gestaag naderden we de stad, waar we nog heel even werden voorzien van een energiedrankje. Uiteindelijk bereikten we de jachthaven van Diksmuide, het ging via een brugje naar het Alleyepad, richting Vismarkt. Daar vonden we nog een laatste antwoord voor de prijsvraag van de dag, met name het jaartal waarin de ‘Zwarte Zusters’ lief en leed begonnen te delen met de inwoners van Diksmuide. De charmante (bronzen) dame ter plaatse, kon echter het antwoord niet over haar lippen krijgen, bijgevolg dienden we zelf op zoek te gaan naar hints in de omgeving. Om de hoek bereikten we tussen enkele vallende druppels de Grote Markt. Gelukkig ging de bui snel een andere richting uit en konden we ook deze derde dag droog houden. Nog één te gaan en de Vierdaagse is alweer maar eens voorbij.”

We sluiten dit wandelverhaal betreffende Diksmuide dan ook af, met een korte verwijzing, naar datgene wat destijds aan onze respectievelijke wandelboekjes werd toevertrouwd. ‘K: Diksmuide, Keiem, Beerst. Bewolkt 22°. J: Derde dag met vertrek in Diksmuide. Tocht via Beerst en Keiem. Langs de IJzer en de Dodengang terug naar de start.’