259: Bastogne, Zaterdag 15 december 2012, 13 km. (5154,479 km.)

Op de homepage van de stad Bastogne, werd enige informatie gepubliceerd aangaande de herdenkingstocht. Net zoals de afgelopen jaren kan enkel nog worden ingeschreven voor de tocht ter plaatse en dit op vrijdag 14/12 tussen 15 en 20 uur, of op zaterdag 15/12 van 7 tot 09:30 uur. De wandeling zal dit jaar doorgaan in de sector van Hemroulle, waarbij de deelnemers kunnen kiezen uit drie afstanden, 7 – 13 of 22 km. De start van deze tocht is gepland vanaf 8 uur aan het sportcentrum van Bastogne. Ook dit jaar is voor de deelnemers een certificaat voorzien, warme dranken langsheen het parcours, toiletten, een plannetje van het traject, een historische brochure alsook een herinneringspatch. De deelnameprijs aan de tocht is 6 €.

“Nu we terug thuis zijn geraakt, ondanks het eeuwige fileleed op de Belgische wegen, terug naar de dagelijkse routine. Over het voorbije weekend in Bastogne, kunnen we kort zijn, wat betreft het algemene verloop van de zaken. Er was één grote spelbreker: de regen. We kunnen eigenlijk concluderen dat heel wat geplande zaken, min of meer letterlijk in het water zijn gevallen. Het begon reeds toen we op vrijdagnamiddag aldaar aankwamen: bakken water vielen uit de lucht, in zoverre dat het regende tot diep in de nacht. Mede daardoor was gelukkig het nog aanwezige ijs en de resterende sneeuw, op zaterdagochtend zo goed als verdwenen. Onze lang verwachte ‘Bastogne Historic Walk 2012’ werd gekenmerkt door het voortdurend openen en sluiten van de paraplu’s en eindigde in de late namiddag met een paar wandelschoenen en regenbroek, waarvan je nog amper de kleur kon herkennen, omwille van de modder.

Niet getreurd echter, na een verkwikkende douche en een avondmaal, zouden we kunnen genieten van een nocturne in de hoofdstraat, aangezien de winkels zouden geopend zijn tot middernacht en heel wat kraampjes zouden zorgen voor een gezellige Kerstsfeer. We hadden gehoopt op een droge avond, doch het water viel alweer uit de lucht, waardoor het hele spektakel letterlijk uitregende, met als gevolg, amper een kat te zien in de hoofdstraat. Dan maar schuilen in een café op de Place Général Mc Auliffe. Alle goeie dingen bestaan uit drie, wordt al eens gezegd. Op zondagochtend de gordijnen van de hotelkamer geopend en ... jawel, voor de verandering eens regen. Een bezoek aan de winkelstraat, het opendeurweekend in de ‘Bastogne Barracks’, een korte halte op de Colline du Mardasson... uiteindelijk het vluchten voor de hevige buien moe, hielden we het kort na de middag voor bekeken en lieten de rest van het gebeuren voor wat het was. Na nog een tweehonderdtal kilometer te hebben gereden doorheen tal van plensbuien, waren we blij dat we onze thuishaven hadden bereikt en konden beginnen aan het drogen en reinigen van de spullen.

Wat de wandeling zelf betreft, kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 7 – 13 of 20 km. Gelet op de terreingesteldheid en vooral de weersomstandigheden, opteerden we voor de tocht van 13 km, aangeduid door middel van paarse pijlen. We gingen dan ook van start aan het sportcentrum in Bastogne, voorzien van regenkledij, vermits het regende. Kort na het vertrek wandelden we reeds langs een afgesloten weide, waarin zich enkele herten bevonden. Een stukje openbare weg bracht wat bezienswaardigheden met zich, enkele pelotons wandelaars in militaire outfit, trokken vooral de aandacht van de jeugdige deelnemers. Eenmaal opnieuw tussen de velden, troffen we tal van bivakplaatsen aan, waar taferelen uit de oorlog werden nagespeeld. Maatje kon het dan ook niet laten even te pauzeren naast een Amerikaanse jeep. De onverharde paden leken eerder modderpoelen. Na een tijdje wandelen ging het langsheen de rand van een bos, om uiteindelijk het baken ‘Garimpré’ te bereiken, echter zonder aanduiding van de hoogte waarop we ons bevonden.

Zowat halverwege het bos, ging het scherp naar links, richting Savy. We passeerden enkele boerderijen, waar de koeien tot kniehoogte in de modder stonden. Wat verder bereikten we dan de N834 alwaar het rechtsaf ging, richting autosnelweg E25. Onderweg ging het voorbij het grensbord van Savy, deelgemeente van Bastogne. We kregen onderweg dan ook enkele mooie panorama’s te zien, weliswaar enigszins verstoord door de neerslag. Eenmaal de autosnelweg voorbij, kregen we een stukje ‘Bois de Niblamont’ voor de voeten, alwaar we opnieuw min of meer door de modder ploegden. Stilaan draaide het wandelparcours verder naar links, richting Rolley en bijhorend Château. Alvorens het kasteel te bereiken, wandelden we doorheen een mooie dreef en vervolgens tussen enkele vijvers. Hier en daar troffen we op het wateroppervlak nog enkele ijsplekken aan en sneeuwresten op de oevers. Weinig later bereikten we dan het Château de Rolley.

Op het domein troffen we zowat van alles aan, gaande van enkele militaire voertuigen, een commandopost en enkele wachtposten, teneinde min of meer de toestand van tijdens de oorlog weer te geven. Na een kort bezoekje verlieten we het kasteeldomein via het toegangshek. Aldaar troffen we een oud grensbord van Bastogne aan. We zetten onze wandeling verder, opnieuw doorheen een stuk van het ‘Bois de Niblamont’, ditmaal richting Hemroulle. We zouden echter het centrum van deze gemeente niet bereiken, vermits het in een wijde boog omheen Hemroulle ging, om uiteindelijk later een volgend baken te bereiken, met name ‘Ruisseau de la Grande Fontaine’. We dienden letterlijk doorheen weiland te stappen, om een onverharde weg te bereiken, welke ons stilaan de richting van Bastogne liet gaan. Alvorens het einde van de wandeling te bereiken, troffen we onderweg nog een bevoorradingspost aan, alwaar we konden genieten van een warme hap en drankje. Het slechte weer dienden we er jammer genoeg bij te nemen. Korte tijd later kwam dan ook aan deze uitgeregende tocht een einde. Niet veel te vroeg zouden we kunnen besluiten.”

246: Bastogne, Zaterdag 10 december 2011, 22,4 km. (4902,239 km.)

Het verhaal met betrekking tot de ‘Bastogne Historic Walk’, editie 2011. Het laatste van dat kalenderjaar. Aangezien we toen het weekend logeerden in de stad Bastogne, werd het verhaal van de tocht pas geschreven op maandag 12 december 2011, omstreeks 18:39 uur.

“Een wandeltocht welke onder bijzonder gunstige weersomstandigheden is verlopen, een fel contrast met het besneeuwde parcours van vorig jaar. We mochten dus van geluk spreken, alhoewel we deze ochtend Bastogne hebben verlaten, voorzien van de noodzakelijke felle regenbuien. We bereikten enkele uren later onze woonst in zonnige omstandigheden. Na de bagage te hebben uitgeladen, hadden we al heel snel het gevoel van opnieuw te worden geconfronteerd met de realiteit van het leven van elke dag. Even vertoefden we opnieuw in de jaren veertig, vandaag zijn we terug in het heden. We kunnen in elk geval uitkijken naar een volgende uitgave in december 2012.

Maar goed, zover zijn we nog lang niet. We zullen vooreerst trachten even het afgelopen weekend te beschrijven. Nadat we hier afgelopen vrijdag even alles voor bekeken hielden, zetten we koers naar Bastogne, alwaar we in de loop van de namiddag onze intrek namen in een hotelletje in de stad. In de loop van de namiddag trokken we dan naar het ‘Centre sportif’ van de stad, teneinde over te gaan tot de inschrijving voor de 34ème Marche op zaterdag. We ontvingen een diploma, uitgereikt door de burgemeester van de stad en natuurlijk een leuk aandenken ter zake. We waren dus klaar om de dag nadien van start te gaan. Voor deze 34rd Bastogne December Historic Walk, kon worden gekozen uit de afstanden 8 – 18 of 23 km. Aangezien slechts de 18 km zou verlopen doorheen het gekende ‘Bois Jacques’, opteerden we dus om deze afstand op zaterdag te wandelen. ’s Morgens, na het ontbijt, ging het dan ook te voet naar het reeds vermelde ‘Centre Sportif’, alwaar reeds een menigte was verzameld en bovendien vertrekkensklaar. Heel wat vlaggen wapperden in de wind en het aantal deelnemende nationaliteiten was eigenlijk niet dadelijk te schatten. Heel wat deelnemers waren voorzien van een militaire outfit, zoals dat past bij dergelijke gebeurtenis.

Even na acht uur gingen we dan ook op pad. Het traject voor de diverse afstanden, verliep over korte afstand langsheen dezelfde weg. We verlieten dan ook het sportcomplex en volgden de N874 in de richting van de Colline du Mardasson. Enkele honderden meters voorbij de start, verlieten de deelnemers aan de 8 km de groep en vervolgden hun eigen weg. De overige wandelaars (18 en 23 km) hielden rechtdoor aan, tot zij even verder een links van de weg geplaatste tankkoepel aantroffen. Dit sinds jaren aldaar geplaatst monument, was op de dag van de wandeling voorzien van een nieuwe gedenkplaat, aangebracht ter ere van het Combat Command B van de 10th US Armored Division. Een eenheid die eveneens een belangrijke rol zou spelen tijdens de gevechten in en om Bastogne van december 1944. Ter hoogte van dit gedenkteken, splitsten zich de omlopen van de langere afstanden. De deelnemers aan de 23 km vervolgden hun weg richting American Memorial, de wandelaars van de 18 km, sloegen linksaf en begaven zich op het wandelpad, waar voorheen de spoorlijn was gesitueerd. Op die manier ging het verder langsheen de Ravel, richting Houffalize.

Omwille van de nachtvorst lag deze asfaltweg er af en toe gevaarlijk glad bij, waardoor enige voorzichtigheid toch wel aangewezen was. Een groepje deelnemers, gekleed in het outfit van de 101st US Airborne Division, liep even voorop. Naarmate de zon stilaan aan de horizon zich liet zien, konden we rechts in de verte het American Memorial aanschouwen. We wandelden vervolgens voorbij een plaatselijke steengroeve, steeds verder op de aangelegde Ravel. Uiteindelijk verlieten we deze asfaltweg, ter hoogte van het kruisen van het traject van de 8 km en kwamen terecht op een onverharde weg, welke ons leidde naar de Fagne des Trois Maries. Zo konden we even later genieten van het schouwspel van de opkomende zon en zagen we het spel van licht en schaduw doorheen de bomen. We naderden dan ook het bekende Bois Jacques en konden dan ook vaststellen hoe het parcours er plotseling heel anders ging uitzien. Via een begroeid pad ging het doorheen het dicht begroeide donkere bos, zo bekend omwille van de felle gevechten van destijds. Ontelbaar veel schuttersputjes lagen er als stille getuigen bij. We konden dan ook niet aan de drang weerstaan even af te dalen in een van de exemplaren.

Vrij vlug konden we de eerste re-enactors bemerken, die voorzien van het nodige materiaal, het verleden trachten te laten herbeleven. Onnodig te zeggen dat de camera’s van de deelnemers in de aanslag werden gebracht. Voertuigen, tenten en figuranten trachtten in elk geval een idee te geven van hoe het toen moet zijn geweest. Eenmaal doorheen het Bois Jacques en aansluitend het Bois de Corbeaux, bereikten we de openbare weg, alwaar het linksaf ging, richting verder gelegen Foy. Het ging langzaam bergaf richting kerkje van Foy, alweer over een vaak gladde asfaltweg. De zon deed ondertussen alle moeite om het de deelnemers zo aangenaam mogelijk te maken. Aan- en afrijdende militaire voertuigen gaven het gevoel dat het front heel dichtbij lag. Even later bereikten we het kruispunt ter hoogte van de kerk van Foy, alwaar we ons dichtbij de N30 bevonden, de weg van Bastogne naar Noville. Toevallig bevonden we ons in het centrum van Foy op het traject van de Promenade du Chemin des Pelerins. Het ging vervolgens verder via een smalle weg richting Noville. Af en toe dienden we enkele kleine hoogteverschillen te overwinnen, doch konden ten volle genieten van een omgeving, blakend in het zonlicht.

In de verte konden we reeds de kerktoren van Noville bemerken. Juist alvorens het centrum van Noville te bereiken, kwamen we langsheen een Amerikaanse verzorgingspost en volgden we over korte afstand het Circuit des Bocages. Korte tijd nadien bereikten we ter hoogte van de kerk de Rue du Général Desobry. Hier namen we alvast even de tijd om ons te bevoorraden met heerlijk verse pompoensoep. Er heerste op het kruispunt een drukte van belang, dit tot vaak grote verbazing van toevallige voorbijgangers. Hier kwamen immers de omlopen van de 18 en de 23 km opnieuw samen. Na dit korte oponthoud, staken we de drukke weg over en wandelden verder richting Cobru. Zo ging het vervolgens langsheen een bevoorradingspost van de 28th US Infantry Division. Enkele manschappen hielden met een bazooka een oogje op de omgeving. Onze weg vervolgend, bereikten we even later het kamp van de zogeheten vijandelijke troepen. Ter hoogte van een kleine kapel was een Duits kamp ingericht, voorzien van het nodige berijdbaar materiaal, met in de onmiddellijke nabijheid een Feldlazarett.

Alles zeer realistisch opgebouwd en levensecht te ervaren. Eenmaal doorheen het Duitse kamp, ging het richting Recogne, alwaar we vervolgens terecht kwamen in een klein stukje bosgebied. Het parcours verliep langsheen het kasteel van Recogne, om even later te komen ter hoogte van een Amerikaans onderkomen, met ook hier alweer een veldhospitaal, zelfs voorzien van enkele gesneuvelden. Luidens lokale informatie zou ‘Private William C. Blunt’ omgekomen zijn door ‘Head Shot’. Zelfs een legeraalmoezenier mocht langsheen de omloop niet ontbreken. Zo naderden we het Duits kerkhof van Recogne, alwaar we voor de zoveelste maal even halt hielden. Aan de overzijde bevond zich ooit een voorlopig Amerikaans kerkhof. Ter ere daarvan bevindt zich ter hoogte van de volgende straat een recent aangebracht monument. We namen even de tijd om het gedenkteken te aanschouwen en vervolgden onze weg. Voorbij het Duits kerkhof ging het rechtsaf, richting bizonweiden. Het duurde dan ook niet lang of we konden de eerste kolossen van dicht bekijken. Er volgde nadien nog een stukje bosrand, welke ons deed aankomen ter hoogte van het baken ‘Grosse Hé’, een punt dat zich bevindt op het traject van de ‘Promenade des Bisons’. Stilaan ging het dan ook richting Bastogne.

Naarmate we het einde van deze wandeltocht naderden, bleek ook dat het parcours zijn beste tijd wel had gehad. Er volgde nu immers een erg modderige strook, aangezien de bovenlaag ondertussen was ontdooid. Gevolg, veel water en modder op een onverharde weg, welke bovendien aardig was aangetast door het heen- en wegrijden van jeeps, trucks en halftracks. Gelukkig bereikten we toch opnieuw een verharde weg, daar waar de wandelaars aan de 8 km tocht ons opnieuw kwamen vervoegen. De hele deelnemersgroep was dus opnieuw samen. Ter hoogte van dit punt bevond zich een laatste bevoorradingspost en hier, gezeten aan een leuk kampvuur, nuttigden we een heerlijke warme wijn. Stilaan kwamen donkere wolken opzetten en nam de wind in kracht toe. We hadden dus geluk gehad, een groot gedeelte van de weg te hebben afgelegd in gunstige omstandigheden. Na de warme wijn maakten we ons op voor het sluitstuk van de Historic Walk. Via een geleidelijk dalende asfaltweg bereikten we opnieuw Bastogne, dit ter hoogte van de voormalige Heintz Barracks. Op de dag van vandaag is aldaar het ‘Vehicle Restoration Center’ ondergebracht en kreeg het kwartier sinds 2010 de naam ‘Bastogne Barracks’.

We kregen dan ook de gelegenheid de kazerne binnen te wandelen en enkele hangars te bezichtigen, alwaar voornamelijk pantservoertuigen worden gerestaureerd. Het parcours van de wandeltocht verliep vervolgens doorheen de kazerne, waar we even later de gelegenheid hadden om een toertje te maken omheen de erekoer en vervolgens het voormalig HQ van de 101st US Airborne Division te bezoeken. We daalden dus nogmaals af in de bekende Cave, alwaar generaal Mc Auliffe het beroemd geworden ‘Nuts’ de wereld instuurde. Hoeft het gezegd dat dit ommetje doorheen dit militaire domein op veel bijval kon rekenen van de deelnemers. Na heel wat bezienswaardigheden, verlieten we tenslotte de ‘Bastogne Barracks’ langsheen de grote poort en trokken terug naar het centrum van de stad Bastogne. Eens te meer hadden we genoten van een schitterende ‘Bastogne Historic Walk’ en kon het weekend al niet meer stuk. We trokken dan nadien terug naar onze kampplaats met het oog op een zalige douche en een verkwikkend avondmaal. Gisteren stond dan nog een bezoek op het menu aan het nieuwe museum, gesitueerd ter hoogte van het oude station Bastogne Sud en handelend over de 101st US Airborne Division, gevolgd in de namiddag door een parade doorheen de straten van Bastogne. Voor diegenen die niet aanwezig konden zijn, niet getreurd, volgend jaar is er een nieuwe kans om dit gebeuren van dichtbij mee te maken. Noteer alvast in jullie agenda 15 en 16 december 2012 voor de 35th Bastogne Historic Walk.”

We sluiten af met een blik in de wandelboekjes, vermist ook daarin enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Derde Bastogne Historical Walk. Bastogne, Foy, Noville, Cobru, Recogne. Koud maar mooi weer. Bois Jacques maakte diepe indruk. Goed uitgebeelde taferelen onderweg. J: 34rd Bastogne Historic Walk. Vertrek Centre Sportif. Via Bois Jacques naar Foy en vervolgens Noville. Nadien doorheen Cobru en Recogne. Passage Duits kerkhof. Het weekend verbleven in hotel Leo. Gezelschap van Nadine & Philippe. Reeds geboekt voor 2012!’

211: Bastogne, Zaterdag 11 december 2010, 21 km. (4267,816 km.)

Ditmaal hebben we het over de ‘Bastogne Historic Walk’, een herdenkingstocht, welke jaarlijks doorgaat tijdens de maand december in Bastogne. Een wandeling waaraan we deelnamen op 11 december. Aangezien we dat jaar het aangename en het nuttige met elkaar koppelden, werd het weekend doorgebracht in Bastogne. Vandaar dan ook, dat de beschrijving van deze mars slechts vorm kreeg op maandag, 13 december 2010, omstreeks 11:01 uur.

“Na een lange autorit, vooral met veel fileleed omwille van enkele ongevallen op de weg, bereikten we toch opnieuw veilig onze thuishaven, na een verblijf van drie dagen in Bastogne. De voornaamste reden van onze aanwezigheid aldaar, had natuurlijk te maken met de 33rd Bastogne December Historic Walk van afgelopen zaterdag 11 december 2010. Het is jammer genoeg alweer allemaal voorbij en we hebben nu toch tenminste een idee van hoe het toen moet zijn geweest. In het bezit van een Certificat, uitgaande van de stad Bastogne, uitgereikt voor deelname aan de 33ème Marche du périmètre défensif de Bastogne en vooral een mooie herinneringsbatch, met de afbeelding van General George S. Patton, wordt het tijd even terug te kijken op deze toch wel bijzondere tocht. De koude, de besneeuwde wegen, de bevroren paden, af en toe wat militair vertoon langsheen het traject, het hoort er allemaal bij en dat maakt deze Walk elk jaar toch weer tot een bijzondere belevenis.

Het begon allemaal vroeg, zaterdagochtend 11 december 2010, in het plaatselijk Centre Sportif, alwaar we in de grote sportzaal een kopje koffie konden nuttigen, in het gezelschap van ontelbare deelnemers, die aldaar de nacht hadden doorgebracht. Wij hadden reeds onze documenten voor deelname afgehaald de dag voordien en bleven dus gespaard van te moeten aanschuiven voor de inschrijving. Er kon worden gekozen uit vier verschillende afstanden, met name 6, 12, 20 of 30 km. In sommige flyers was sprake van 7, 14, 20 of 30 km. Op het parcours echter werd de route gemarkeerd door gekleurde pijlen, welke 7, 14, 21 of 28 km aangaven. Op weg naar de startzaal werden we reeds voorzien van wat lichte regenval en dat bij een temperatuur van juist geteld 0° C. De lichte dooi van vrijdag had zich dus enigszins gehandhaafd. Om acht uur stipt konden we dan even later op weg voor een tocht, vooral gesitueerd ten oosten van Bastogne.

Bij de start bleek al dat vandalen tijdens de voorbije nacht een aantal pijlen hadden verwijderd, zodat niet duidelijk was, welke richting diende te worden genomen. Enkele medewerkers van de organisatie konden dan toch de wandelaars op de juiste weg helpen. Het ging linksaf, richting centrum van Bastogne, tot aan de even verder gelegen rotonde, alwaar opnieuw linksaf diende te worden genomen. Zo verlieten we al heel vlug de bebouwde kom van de stad. De eerste helling van de dag kondigde zich aan en hier konden we gelukkig een asfaltweg volgen, welke sneeuwvrij was gemaakt. Onderweg kregen we de eerste kapelletjes te zien, welke zich bevonden in een dik ondergesneeuwd landschap. Het voelde niet echt koud aan en dat was toch ook al positief te ervaren. De gekleurde pijlen gaven een fel contrast met de witte achtergrond. Veel bewoners waren nog druk in de weer om opritten en greppels ijsvrij te maken, zodat het smeltwater kon afvloeien.

Na een eindje klimwerk, bereikten we het eerste gehucht omheen Bastogne, Mont. In een van de eerste gebouwen die we bereikten, was een commandopost nagebootst, wat tal van fotografen aanzette om plaatjes te maken. In de bermen konden we dan ook de eerste airborne-figuranten waarnemen, welke warm gekleed hun schuttersputten bemanden. Zo lieten we Mont algauw achter ons en trokken een eerste maal richting Neffe. Het was ondertussen dag geworden en de omliggende heuvels waren nog deels gehuld in de mist. Het gaf in elk geval aanleiding tot prachtige vergezichten, alles gehuld in een witte vacht. Een schril contrast vormde dan weer een voederplek voor een eenzaam paard in de weide. Op korte afstand verder, bereikten we een eerste bevoorradingspost, waar we ons konden opwarmen aan warme chocolademelk of warme wijn. Hoeft het gezegd dat de tweede optie het meest werd gekozen. Ter hoogte van deze plek bevond zich een kruispunt en in de omliggende weiden bevonden zich enkele militaire voertuigen. Ook hier werden de camera’s boven gehaald.

Tot nog toe hadden we kunnen wandelen op sneeuwvrije wegen, het zou snel veranderen en dat zouden we algauw ervaren. In het gezelschap van enkele US-militairen, brachten we alvast een toast uit op het verdere verloop van de wandeltocht. Even voorbij de bevoorrading, namen we ditmaal een veldweg en dat zouden we geweten hebben. Een deels ondergesneeuwd pad, maar vooral voorzien van ijs. Het stappen werd moeilijker en tal van wandelaars gleden weg. Bovendien ging het stevig de hoogte in en dat maakte het er niet eenvoudiger op. We volgden nu de rand van een bos en dat gaf een andere aanblik op de omgeving. De omgeving leek eindeloos ver, alles was wit en dat gaf al een idee hoe het ooit moet zijn geweest. Na een moeilijk stuk wandelweg, daalden we via een ijzig glad pad terug af, richting bebouwde kom van Wardin. We bereikten toen opnieuw een sneeuwvrije weg en wandelden een stukje door dit gehucht, vooreerst langsheen het plaatselijk arboretum en vervolgens richting parochiekerk. Een kleine kronkelende waterloop baande zich een weg in het landschap. Ter hoogte van de kerk hielden we even een kleine pauze, vermits zich hier een splitsing op het parcours bevond, tussen de afstanden 14 en 21/28.

De 14 km wandelaars vervolgden hun weg links van de kerk, wij gingen langs rechts, richting Benonchamps. We volgden opnieuw over langere afstand een hellende asfaltweg, om aldus het centrum van Wardin te verlaten. Het deelnemersveld was ondertussen uitgedund, aangezien de wandelaars van de 7 en 14 reeds een ander traject hadden gekozen. Toen we de lange klim hadden verwerkt, bereikten we bovenaan de heuvel een drukke weg. Het ging echter onmiddellijk haaks naar links, richting een verder gelegen bosgebied. Ook nu weer kregen we een slecht begaanbaar pad te verwerken, deels bevroren, deels besneeuwd en met veel smeltwater aanwezig. Af en toe dienden we een beetje te laveren om de waterplassen te ontwijken. We wandelden vervolgens langsheen de rand van het bos, om wat verder, een smal pad te volgen naar rechts, richting verder gelegen dal. Beneden aangekomen, bevonden we ons op het grondgebied van Benonchamps, alwaar we een baken aantroffen bezijden de weg. Hier dienden we opnieuw richting Neffe te nemen. Op dit punt konden we een tweede maal een warm drankje aanschaffen, wat vooral deugddoend was voor de inwendige mens.

We volgden vanaf nu de voormalige spoorbedding, richting Mardasson, dat zich zowat 5 km verder bevond. De weg die we nu volgden was af en toe zeer goed begaanbaar, maar bevatte ook stroken waar het echt moeilijk stappen was. We hadden echter iets om naar uit te kijken, aangezien ter hoogte van het Mardasson er de mogelijkheid was om soep en broodjes te verkrijgen. We volgden dus opnieuw de oude spoorbedding, ondertussen terug in het gezelschap van de wandelaars aan de 14 km, die in Benonchamps ons opnieuw hadden vervoegd. Het pad kreeg soms het uitzicht van een holle weg, was even verder dan weer geflankeerd door rotsen, om even later opnieuw een vlakke indruk te geven. Na zowat een klein uur stappen, bereikten we opnieuw Neffe, ditmaal ter hoogte van de plaatselijke kerk. De eerste kerststal kon worden bekeken, alsook een plaatselijk informatiebord inzake een historische rondrit omheen Bastogne. Deze plek kenden we reeds van vorige bezoeken aan de streek. Het ging vervolgens verder via een aangelegd fietspad, richting drukke weg Bastogne – Clervaux. We staken de weg over en volgen nadien een rechts gelegen veldweg.

We kregen dus nogmaals te maken met een moeilijk begaanbaar pad. Uiteindelijk bereikten we de parking aan de Colline du Mardasson. Het was opnieuw licht gaan regenen en de mist herleidde het zicht tot een paar honderd meter. Hier konden we ons vervolgens tegoed doen aan een beker warme soep en een broodje met een braadworst. Na een sanitaire stop en een bezoekje aan de shop van het museum, verlieten we de parking om onze tocht te vervolgen. Alle deelnemers volgden nu dezelfde route, aangezien we ondertussen ook het gezelschap hadden gekregen van de wandelaars aan de 7 km. Er wachtte ons nu nog een lus doorheen Luzery, doch velen opteerden voor een andere oplossing en volgden de openbare weg, rechtstreeks richting aankomst. Het was ondertussen gevoelig kouder geworden en de lichte regenval deed velen afhaken om verder te stappen. Het ging dan via de uitgang van de parking, richting Luzery. We kregen vooreerst nog een slecht begaanbaar pad te verwerken, gelegen tussen de landerijen, alvorens we later de bebouwde kom bereikten van dit gehucht. Alhoewel ook hier de wegen nog niet sneeuwvrij waren, konden we toch wandelen in de sporen van de auto’s.

Zo bereikten we even verder de drukke weg Bastogne – Houffalize en toen ontbraken plotseling de pijlen welke de route dienden aan te geven. Aangezien Bastogne links gelegen was, besloten we dan maar om de kortste weg te nemen richting stad. Enkele andere wandelaars, totaal onbekend met de streek volgden ons dan maar. Zo bereikten we na een kwartier stappen de rotonde ter hoogte van het oude station Noord in Bastogne. Aangezien er geen eindcontrole was voorzien, namen we dan maar richting hotel en eindigden aldaar onze Bastogne Historic Walk 2010. Een korte wandeling via de winkelstraat deed ons vervolgens aankomen op de Place Général Mc Auliffe, tijd voor een warme versnapering. Meteen zijn we aangekomen aan het einde van dit korte verslag van alweer een unieke belevenis. Het hoeft al niet meer te worden vermeld, dat we nu al uitkijken naar de volgende editie, de 34rd Bastogne Historic Walk van 2011.”

We eindigen met een blik in de respectievelijke wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken werden nagelaten: ‘K: 33^ste Historic Walk. Vertrokken in Bastogne, naar Mont, Neffe en Wardin. Benonchamps en via Luzery terug naar Bastogne. Veel aangevroren sneeuw, dus was het een wandeling die enige inspanning vereiste. De natuur had hier wel een winters karakter door! Minder figuranten en geen bos. Koud! Af en toe een sneeuwvlokje. J: 33rd Bastogne Historic Walk, met start aan het sportcentrum. Een wandeling langsheen Mont, Neffe, Wardin, Benonchamps en Luzery. Besneeuwd parcours, af en toe moeilijk begaanbaar. Diverse bevoorradingsposten onderweg met warme wijn. Halte aan het American Memorial op de Mardasson. Weekendje Ardennen is alweer ten einde!!’

132: Bastogne, Zaterdag 12 december 2009, 23 km. (2615,233 km.)

De ‘Bastogne Historic Walk’, editie 2009, trouwens de eerste waaraan we destijds deelnamen. Deze tocht werd echter niet aangekondigd in de wandelgids Marching. Aangezien we toen echter het weekend verbleven in de stad, waar de wandeling werd georganiseerd, werd pas na het weekend overgegaan, tot het schrijven van het wandelrelaas, met name op maandag, 14 december 2009, omstreeks 10:59 uur.

“Toen afgelopen zaterdag, 12 december 2009, om 03:30 uur de klokradio van zich liet horen, was het nog wel heel vroeg om uit het warme bed te komen. Bovendien was het buiten nogal fris, met een temperatuur van 6° C. De reden van dit vroeg opstaan was simpel, we zouden koers zetten naar Bastogne, om daar deel te nemen aan de 32nd Bastogne Historic Walk. Plaats van vertrek was gesitueerd in het Centre Sportif - Porte de Trèves te Bastogne. We hadden ons reeds enkele weken terug op voorhand ingeschreven. Laatkomers konden echter nog op de dag zelf inschrijven van 7 u tot 9:30 uur. Op weg naar Bastogne, konden we in de wagen vaststellen dat de temperatuur steeds verder daalde, om uiteindelijk Bastogne te bereiken, iets over zeven uur, bij een temperatuur van juist 1° C. Bitter koud dus op deze donkere ochtend. We slaagden er toch nog in een parkeerplaats te vinden in de onmiddellijke nabijheid van de startplaats. Dat we daar niet alleen zouden zijn, was reeds duidelijk, gelet op de grote bedrijvigheid in de omgeving.

Toen we de startzaal konden vervoegen, zat deze reeds afgeladen vol en was het even aanschuiven om onze documenten in ontvangst te nemen. Hierbij werden de deelnemers verwelkomd door de heer Sperandieu zelf, een WWII Veteraan van generaal Patton's 3rd US Army. We hadden vervolgens nog even de tijd om een koffie te nemen en een hapje te eten, alvorens de bende van start zou gaan omstreeks 8 uur. Even later was het buiten verzamelen, waarna een korte speech volgde ter inleiding van deze wandeltocht. Er werd daarin vooral gewezen op het belang van de vrijheid en bovenal dat deze tocht in het teken stond van diegenen die 65 jaar terug in de omgeving hadden gestreden. ‘Honoring those who fought and died for our freedom’. Meteen werd dan ook de start gegeven van deze ‘Marche du Périmètre défensif de Bastogne’. Bij het van start gaan, waren reeds meer dan 4000 deelnemers geregistreerd, volgens de organisatie een record, wat het belang aanduidde van deze historische wandeling. Er kon worden gekozen uit een viertal trajecten, met onderscheiden afstanden van 8, 12, 16 of 23 km. Wij opteerden voor de langste afstand, de route aangeduid door het cijfer 4.

Alzo gingen we op weg, voorzien van de eerste sneeuwvlokken die verschenen. We verlieten tussen de massa wandelaars, het sportcentrum om vervolgens de drukke Rue Gustave Delperdange te dwarsen en ons te begeven in de richting van de oude spoorwegbedding, welke Bastogne Nord verbindt met Bastogne Sud. Nog donker was het in het begin een beetje drummen om op het pad te blijven, doch naarmate de wandeling goed op gang kwam, was het rustig vertoeven in deze bonte bende. Veel Amerikanen namen deel aan de tocht, wat opvallend hoorbaar was aan hun sappige taaltje. Er waren deelnemers in allerlei uitrustingen en dat maakte deze wandeling zo bijzonder. We volgden dus een geasfalteerd pad, richting Bastogne Sud. Aldaar verlieten de deelnemers aan de kortere afstanden de colonne, om hun eigen weg verder te zetten. Langsheen de ezelsfarm, aldaar gesitueerd, vervolgden de deelnemers aan de 16 en 23 km hun weg door een stukje kreupelhoutbos. Zo kwamen de eerste modderpaden onder de voeten. Het ging in de richting van de brug over de N4, waarna ook alweer een gedeelte bosgebied in het zicht kwam. Onderweg kregen we de eerste schuttersputten in zicht, waar tal van figuranten, op hun manier historische taferelen uitbeeldden.

In de donkerste stukken van het bos, hadden we zelfs behoefte aan extra licht om toch enkele foto's te kunnen maken. De wandeling verliep gestaag verder in de richting van de autosnelweg E25, alwaar we ter hoogte van de brug voor de eerste maal werden voorzien van gratis warme dranken, deze waren meer dan welkom, gelet op het weer. Hier scheidden ook de trajecten van de 16 en de 23 km. Na dit oponthoud, maakten we later een grote lus, over het grondgebied van Mesy, Sibret en Villeroux. We kregen een opeenvolging van verharde paden, af en toe afgewisseld met donkere bosgebieden en om even te bekomen enkele rustige betonbaantjes over het licht golvende landschap. Deze kleine dorpjes waren destijds het voorwerp van hevige gevechten tijdens La Bataille des Ardennes, gedurende  de donkere wintermaanden van december 1944 en januari 1945. Deze lange lus bracht ons vervolgens opnieuw in de richting van de E25, waar we net langsheen de autosnelweg, opnieuw herenigd werden met de wandelaars van de 16 km. Langsheen tal van hoogspanningslijnen en windturbines ging het opnieuw in de richting van het oude spoorwegtracé.

Een glibberige afdaling bracht ons tot op de rails om opnieuw een stukje bewoonde wereld te krijgen. Een historisch kamp onderweg, gaf nogmaals een indruk over het begrip oorlog, waar we figuurlijk de lijken langsheen de weg konden bekijken. Zwaar materiaal bevond zich in het nabijgelegen bos, trucks, pantserwagens en een bevelpost. Ook een veldhospitaal bevond zich zowaar op het wandeltraject. Een unieke kans om alles van dichtbij te bekijken. We hebben opzettelijk onderweg geen notities genomen dit keer, gezien dit enigszins het bekijken van dit alles in de weg staat. Afgelopen zaterdag wilden we vooreerst genieten van deze bijzondere wandeltocht en eens niet overgaan tot een wandelverslag als naar gewoonte. Het was dan ook geen gewone wandeling zoals in een normaal weekend het geval is. Via Villeroux, trokken we vervolgens richting Assenois, om aldaar ter hoogte van de bunker, opnieuw te worden voorzien van warme dranken. Hier werd een gedenkplaat aangebracht ter ere van de manschappen die op deze plek het beleg van Bastogne hadden doorbroken.

Vervolgens ging het langsheen de weg van de wandelaars over de korte afstand, in rechte lijn terug in de richting van Bastogne centrum. Onderweg ook alweer tal van militaire voertuigen en groepen figuranten. Aangekomen op de Place Général Mc Auliffe, troffen we een grote mensenmenigte aan die zich had verzameld omheen tal van pantservoertuigen, welke zich aldaar bevonden. Het legermuseum in Brussel had enkele van zijn voertuigen speciaal hierheen gebracht om de deelnemers te voorzien van wat extra bezienswaardigheden. Het ging dan doorheen de winkelstraat terug in de richting van de startplaats. Een boeiende en totaal andere wandeling kreeg meteen een einde. Blij dat we dit hadden kunnen meemaken, deden we ons vooreerst te goed aan wat warme dranken, om de lichaamstemperatuur terug op peil te krijgen. Het einde van deze wandeling betekende echter nog niet het einde van ons verblijf in Bastogne.”

Tot slot volgt nog een blik in onze wandelboekjes, waar ook enkele eerste indrukken werden nagelaten. ‘K: Bastogne Historic Walk. Berekoud! Modderige wandeling met een blijvende indruk. Mesy, Villeroux, Sibret, Assenois. Twee dagen in het teken van Vrede. Huldigingen, parachutisten boven het Mardasson en de optocht. J: Deelname aan de 32nd Bastogne Historic Walk. Prachtige tocht doorheen Mesy, Sibret, Villeroux en Assenois. Onderweg in de bossen speelden figuranten tal van historische scènes na. Heel wat militaire voertuigen op en naast het wandelparcours. De tocht kaderde in een totaal van festiviteiten naar aanleiding van de 65^ste verjaardag van The Battle of the Bulge.’