246: Bastogne, Zaterdag 10 december 2011, 22,4 km. (4902,239 km.)

Het verhaal met betrekking tot de ‘Bastogne Historic Walk’, editie 2011. Het laatste van dat kalenderjaar. Aangezien we toen het weekend logeerden in de stad Bastogne, werd het verhaal van de tocht pas geschreven op maandag 12 december 2011, omstreeks 18:39 uur.

“Een wandeltocht welke onder bijzonder gunstige weersomstandigheden is verlopen, een fel contrast met het besneeuwde parcours van vorig jaar. We mochten dus van geluk spreken, alhoewel we deze ochtend Bastogne hebben verlaten, voorzien van de noodzakelijke felle regenbuien. We bereikten enkele uren later onze woonst in zonnige omstandigheden. Na de bagage te hebben uitgeladen, hadden we al heel snel het gevoel van opnieuw te worden geconfronteerd met de realiteit van het leven van elke dag. Even vertoefden we opnieuw in de jaren veertig, vandaag zijn we terug in het heden. We kunnen in elk geval uitkijken naar een volgende uitgave in december 2012.

Maar goed, zover zijn we nog lang niet. We zullen vooreerst trachten even het afgelopen weekend te beschrijven. Nadat we hier afgelopen vrijdag even alles voor bekeken hielden, zetten we koers naar Bastogne, alwaar we in de loop van de namiddag onze intrek namen in een hotelletje in de stad. In de loop van de namiddag trokken we dan naar het ‘Centre sportif’ van de stad, teneinde over te gaan tot de inschrijving voor de 34ème Marche op zaterdag. We ontvingen een diploma, uitgereikt door de burgemeester van de stad en natuurlijk een leuk aandenken ter zake. We waren dus klaar om de dag nadien van start te gaan. Voor deze 34rd Bastogne December Historic Walk, kon worden gekozen uit de afstanden 8 – 18 of 23 km. Aangezien slechts de 18 km zou verlopen doorheen het gekende ‘Bois Jacques’, opteerden we dus om deze afstand op zaterdag te wandelen. ’s Morgens, na het ontbijt, ging het dan ook te voet naar het reeds vermelde ‘Centre Sportif’, alwaar reeds een menigte was verzameld en bovendien vertrekkensklaar. Heel wat vlaggen wapperden in de wind en het aantal deelnemende nationaliteiten was eigenlijk niet dadelijk te schatten. Heel wat deelnemers waren voorzien van een militaire outfit, zoals dat past bij dergelijke gebeurtenis.

Even na acht uur gingen we dan ook op pad. Het traject voor de diverse afstanden, verliep over korte afstand langsheen dezelfde weg. We verlieten dan ook het sportcomplex en volgden de N874 in de richting van de Colline du Mardasson. Enkele honderden meters voorbij de start, verlieten de deelnemers aan de 8 km de groep en vervolgden hun eigen weg. De overige wandelaars (18 en 23 km) hielden rechtdoor aan, tot zij even verder een links van de weg geplaatste tankkoepel aantroffen. Dit sinds jaren aldaar geplaatst monument, was op de dag van de wandeling voorzien van een nieuwe gedenkplaat, aangebracht ter ere van het Combat Command B van de 10th US Armored Division. Een eenheid die eveneens een belangrijke rol zou spelen tijdens de gevechten in en om Bastogne van december 1944. Ter hoogte van dit gedenkteken, splitsten zich de omlopen van de langere afstanden. De deelnemers aan de 23 km vervolgden hun weg richting American Memorial, de wandelaars van de 18 km, sloegen linksaf en begaven zich op het wandelpad, waar voorheen de spoorlijn was gesitueerd. Op die manier ging het verder langsheen de Ravel, richting Houffalize.

Omwille van de nachtvorst lag deze asfaltweg er af en toe gevaarlijk glad bij, waardoor enige voorzichtigheid toch wel aangewezen was. Een groepje deelnemers, gekleed in het outfit van de 101st US Airborne Division, liep even voorop. Naarmate de zon stilaan aan de horizon zich liet zien, konden we rechts in de verte het American Memorial aanschouwen. We wandelden vervolgens voorbij een plaatselijke steengroeve, steeds verder op de aangelegde Ravel. Uiteindelijk verlieten we deze asfaltweg, ter hoogte van het kruisen van het traject van de 8 km en kwamen terecht op een onverharde weg, welke ons leidde naar de Fagne des Trois Maries. Zo konden we even later genieten van het schouwspel van de opkomende zon en zagen we het spel van licht en schaduw doorheen de bomen. We naderden dan ook het bekende Bois Jacques en konden dan ook vaststellen hoe het parcours er plotseling heel anders ging uitzien. Via een begroeid pad ging het doorheen het dicht begroeide donkere bos, zo bekend omwille van de felle gevechten van destijds. Ontelbaar veel schuttersputjes lagen er als stille getuigen bij. We konden dan ook niet aan de drang weerstaan even af te dalen in een van de exemplaren.

Vrij vlug konden we de eerste re-enactors bemerken, die voorzien van het nodige materiaal, het verleden trachten te laten herbeleven. Onnodig te zeggen dat de camera’s van de deelnemers in de aanslag werden gebracht. Voertuigen, tenten en figuranten trachtten in elk geval een idee te geven van hoe het toen moet zijn geweest. Eenmaal doorheen het Bois Jacques en aansluitend het Bois de Corbeaux, bereikten we de openbare weg, alwaar het linksaf ging, richting verder gelegen Foy. Het ging langzaam bergaf richting kerkje van Foy, alweer over een vaak gladde asfaltweg. De zon deed ondertussen alle moeite om het de deelnemers zo aangenaam mogelijk te maken. Aan- en afrijdende militaire voertuigen gaven het gevoel dat het front heel dichtbij lag. Even later bereikten we het kruispunt ter hoogte van de kerk van Foy, alwaar we ons dichtbij de N30 bevonden, de weg van Bastogne naar Noville. Toevallig bevonden we ons in het centrum van Foy op het traject van de Promenade du Chemin des Pelerins. Het ging vervolgens verder via een smalle weg richting Noville. Af en toe dienden we enkele kleine hoogteverschillen te overwinnen, doch konden ten volle genieten van een omgeving, blakend in het zonlicht.

In de verte konden we reeds de kerktoren van Noville bemerken. Juist alvorens het centrum van Noville te bereiken, kwamen we langsheen een Amerikaanse verzorgingspost en volgden we over korte afstand het Circuit des Bocages. Korte tijd nadien bereikten we ter hoogte van de kerk de Rue du Général Desobry. Hier namen we alvast even de tijd om ons te bevoorraden met heerlijk verse pompoensoep. Er heerste op het kruispunt een drukte van belang, dit tot vaak grote verbazing van toevallige voorbijgangers. Hier kwamen immers de omlopen van de 18 en de 23 km opnieuw samen. Na dit korte oponthoud, staken we de drukke weg over en wandelden verder richting Cobru. Zo ging het vervolgens langsheen een bevoorradingspost van de 28th US Infantry Division. Enkele manschappen hielden met een bazooka een oogje op de omgeving. Onze weg vervolgend, bereikten we even later het kamp van de zogeheten vijandelijke troepen. Ter hoogte van een kleine kapel was een Duits kamp ingericht, voorzien van het nodige berijdbaar materiaal, met in de onmiddellijke nabijheid een Feldlazarett.

Alles zeer realistisch opgebouwd en levensecht te ervaren. Eenmaal doorheen het Duitse kamp, ging het richting Recogne, alwaar we vervolgens terecht kwamen in een klein stukje bosgebied. Het parcours verliep langsheen het kasteel van Recogne, om even later te komen ter hoogte van een Amerikaans onderkomen, met ook hier alweer een veldhospitaal, zelfs voorzien van enkele gesneuvelden. Luidens lokale informatie zou ‘Private William C. Blunt’ omgekomen zijn door ‘Head Shot’. Zelfs een legeraalmoezenier mocht langsheen de omloop niet ontbreken. Zo naderden we het Duits kerkhof van Recogne, alwaar we voor de zoveelste maal even halt hielden. Aan de overzijde bevond zich ooit een voorlopig Amerikaans kerkhof. Ter ere daarvan bevindt zich ter hoogte van de volgende straat een recent aangebracht monument. We namen even de tijd om het gedenkteken te aanschouwen en vervolgden onze weg. Voorbij het Duits kerkhof ging het rechtsaf, richting bizonweiden. Het duurde dan ook niet lang of we konden de eerste kolossen van dicht bekijken. Er volgde nadien nog een stukje bosrand, welke ons deed aankomen ter hoogte van het baken ‘Grosse Hé’, een punt dat zich bevindt op het traject van de ‘Promenade des Bisons’. Stilaan ging het dan ook richting Bastogne.

Naarmate we het einde van deze wandeltocht naderden, bleek ook dat het parcours zijn beste tijd wel had gehad. Er volgde nu immers een erg modderige strook, aangezien de bovenlaag ondertussen was ontdooid. Gevolg, veel water en modder op een onverharde weg, welke bovendien aardig was aangetast door het heen- en wegrijden van jeeps, trucks en halftracks. Gelukkig bereikten we toch opnieuw een verharde weg, daar waar de wandelaars aan de 8 km tocht ons opnieuw kwamen vervoegen. De hele deelnemersgroep was dus opnieuw samen. Ter hoogte van dit punt bevond zich een laatste bevoorradingspost en hier, gezeten aan een leuk kampvuur, nuttigden we een heerlijke warme wijn. Stilaan kwamen donkere wolken opzetten en nam de wind in kracht toe. We hadden dus geluk gehad, een groot gedeelte van de weg te hebben afgelegd in gunstige omstandigheden. Na de warme wijn maakten we ons op voor het sluitstuk van de Historic Walk. Via een geleidelijk dalende asfaltweg bereikten we opnieuw Bastogne, dit ter hoogte van de voormalige Heintz Barracks. Op de dag van vandaag is aldaar het ‘Vehicle Restoration Center’ ondergebracht en kreeg het kwartier sinds 2010 de naam ‘Bastogne Barracks’.

We kregen dan ook de gelegenheid de kazerne binnen te wandelen en enkele hangars te bezichtigen, alwaar voornamelijk pantservoertuigen worden gerestaureerd. Het parcours van de wandeltocht verliep vervolgens doorheen de kazerne, waar we even later de gelegenheid hadden om een toertje te maken omheen de erekoer en vervolgens het voormalig HQ van de 101st US Airborne Division te bezoeken. We daalden dus nogmaals af in de bekende Cave, alwaar generaal Mc Auliffe het beroemd geworden ‘Nuts’ de wereld instuurde. Hoeft het gezegd dat dit ommetje doorheen dit militaire domein op veel bijval kon rekenen van de deelnemers. Na heel wat bezienswaardigheden, verlieten we tenslotte de ‘Bastogne Barracks’ langsheen de grote poort en trokken terug naar het centrum van de stad Bastogne. Eens te meer hadden we genoten van een schitterende ‘Bastogne Historic Walk’ en kon het weekend al niet meer stuk. We trokken dan nadien terug naar onze kampplaats met het oog op een zalige douche en een verkwikkend avondmaal. Gisteren stond dan nog een bezoek op het menu aan het nieuwe museum, gesitueerd ter hoogte van het oude station Bastogne Sud en handelend over de 101st US Airborne Division, gevolgd in de namiddag door een parade doorheen de straten van Bastogne. Voor diegenen die niet aanwezig konden zijn, niet getreurd, volgend jaar is er een nieuwe kans om dit gebeuren van dichtbij mee te maken. Noteer alvast in jullie agenda 15 en 16 december 2012 voor de 35th Bastogne Historic Walk.”

We sluiten af met een blik in de wandelboekjes, vermist ook daarin enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Derde Bastogne Historical Walk. Bastogne, Foy, Noville, Cobru, Recogne. Koud maar mooi weer. Bois Jacques maakte diepe indruk. Goed uitgebeelde taferelen onderweg. J: 34rd Bastogne Historic Walk. Vertrek Centre Sportif. Via Bois Jacques naar Foy en vervolgens Noville. Nadien doorheen Cobru en Recogne. Passage Duits kerkhof. Het weekend verbleven in hotel Leo. Gezelschap van Nadine & Philippe. Reeds geboekt voor 2012!’