“Halverwege de week en vooral de aanwezigheid van de zon, brachten ons ertoe een korte wandeling te maken, beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen 2 en met start in Sint-Martens-Latem. De volledige tocht gaat over een afstand van 25,7 km, maar en waren verkortingen mogelijk tot respectievelijk 16,6 en 13,2 km. Gezien het eerder late uur om van start te gaan, namelijk 12:10 uur, verkozen we het vandaag te houden bij het kortste traject. We parkeerden dan ook ons voertuig in de nabijheid van de dorpskerk en konden even later, na een laatste blik op de plaatselijke Sint-Martinuskerk, van start gaan. Vanaf de start volgden we de rood-witte tekens van de GR128 en die leidden ons via de Latemstraat en de Palepelstraat naar de Molenstraat. Tezelfdertijd volgden we een gedeelte van het traject van de Leiestreek Route, een fietsomloop van 55 km en in omgekeerde richting de Albijn Van den Abeele Wandelroute. Zo kwamen we langsheen de links geplaatste Latemse Koutermolen. Deze molen is sedert 1945 een beschermd monument. Enkele meters verder verlieten we de openbare weg via een rechts gelegen pad tussen enkele woningen.
Hier dienden we even uit te kijken, aangezien kabelwerkzaamheden aan de gang waren en daardoor het pad enigszins was onderbroken. We kwamen terecht in een nieuwbouwwijk in aanleg. Het pad ging wat links en rechts, tot we aan de overkant een grindpad bereikten, met de toepasselijke naam Voetweg. Enkele woonstraten verder ging het naar links, om via een smalle wegel, terug tussen de woningen aan te komen. We trokken nu doorheen een reeds wat oudere verkaveling, om tenslotte, via een kerkweg, opnieuw de Latemstraat te bereiken. Aldaar ging het rechtsaf richting een kleine vijver met ernaast een kapel. Volgens een plaatselijk informatiebord, zou omheen deze kleine vijver de eerste nederzetting zijn ontstaan, welke later zou leiden tot het huidige Sint-Martens-Latem. Naast de vijver konden we een processiekapel bewonderen, gebouwd in 1839. Een eindje voorbij de kapel, namen we vervolgens de links gelegen Vennelaan, die we bewandelden tot aan een klein pleintje.
Aldaar ging het via een smal paadje tussen hagen door, richting Elsakkerweg. Nadien volgde alweer een smal pad tot aan de Bosstraat. Op die manier kwamen we aan een eerste van een reeks prachtige dreven, de Eikeldreef. Via wat ongelijk liggende kasseien, bereikten we even later het pleintje van de wijk Brakel. Een rustbank welke zich bevond ter hoogte van een stukje bos, gaf ons even de gelegenheid om een korte pauze te nemen. Ondertussen konden we een soort schuilhuisje bewonderen, dat was voorzien op de gevel van een gedicht van Richard Minne. Ter hoogte van dit pleintje bevonden we ons opnieuw op het traject van de GR128, welke we ter hoogte van de eerder vermelde molen hadden verlaten. Na de pauze gingen we op pad, langsheen hoofdzakelijk enkele asfaltwegen en langs tal van restaurants uit de betere prijsklasse zoals daar zijn ‘Huyze Waterloos’ en ‘A Table’. Wat verderop bereikten we het beschermde landschap van de ‘Royal Latem Golfclub’. De wegen omheen dit terrein bestaan in hoofdzaak uit kasseien, met in het midden een strookje asfalt.
We wandelden zowat een stukje omheen het golfterrein, waar af en toe een van de typische golfkarren kon worden gespot. Uiteraard hadden we meer oog voor de prachtige bomen op het terrein. Enkele richtingsveranderingen, leidden ons vervolgens langsheen de ingang van de club en zo verder tot aan de links gelegen Reinaertdreef. Hier troffen we bezijden de weg een picknickbank aan en namen er even de tijd een versnapering te nemen. Het was ondertussen zowat 13:45 uur en we waren zowat 5,4 km onderweg. Na deze korte onderbreking wandelden we verder door de Reinaertdreef tot op het einde, waar we links de Latemse Kluis konden waarnemen. Een voormalig buitengoed van de paters dominicanen. Jammer genoeg op het ogenblik leegstaand en enigszins overwoekerd door het onkruid. Op het kruispunt ging het rechtsaf in de al even mooie Kapitteldreef.
We volgden hier een tijdje de Gust De Smet Wandelroute, voorbij het museum Gevaert-Minne, ondergebracht in het woonhuis en atelier van kunstschilder Edgar Gevaert. De Kapitteldreef liet ons even genieten van een stukje zanderige ondergrond, waarna we op het einde alweer rechtsaf gingen in de geasfalteerde Muldersdreef. Onderweg kwamen we langs de mooie Rode Beukendreef. Even verder verlieten we de openbare weg en bewandelden het links gelegen Cyriel Buyssepad. Tussen hagen door ging het eerst even bergop, om nadien af te dalen langsheen de kerkhofmuur, in de richting van de Sint-Aldegondiskerk van Deurle. Een gedenkplaat aan Cyriel Buysse mocht uiteraard langsheen dit pad niet ontbreken. Onze klok wees 14:35 uur aan, tijd dus voor een kopje koffie en dat vonden we in d’Ouwe Hoeve ter hoogte van de kerk. Het gebouw fungeerde in het verleden als pastorie, later gemeenteschool en gemeentehuis en is nu een restauranttaverne. Op het terrasje was het even zalig vertoeven in het zonnetje.
Na onze koffiepauze bezochten we nog even de kerk en wandelden omheen het kerkhof, waar heel wat bekende kunstenaars een laatste rustplaats hebben gevonden. Daarna vervolgden we het traject van onze wandeling. Via enkel woonstraten lieten we al vrij vlug de dorpskern van Deurle achter ons. We passeerden het voormalige museum in de Gustaaf De Smetlaan, wat momenteel wordt verbouwd, om uiteindelijk later de Koedreef in te gaan. Hier konden we opnieuw even een wandelpaadje volgen, een fel contrast met de vaak druk bereden wegen even voorheen. Gestaag ging het verder richting Oude Pontweg. Ook hier de rust van een landelijke weg, zij het slechts van korte duur. Er volgden nu geruime tijd enkele dreven, tussen de villa’s door, met nogal druk autoverkeer. Niet meteen de meest aangename manier om te wandelen. Vermits we hadden gekozen om vandaag de kortere route te volgen, bereikten we vrij vlug opnieuw het pleintje in de wijk Brakel. Ditmaal namen we even een pauze in het gebouw op het pleintje, teneinde even de watervoorraad aan te spreken.
Het laatste stukje van onze wandelroute liet ons opnieuw even proeven van de GR128. Aan de overzijde van het pleintje volgden we dan ook de Berkenbosdreef, een breed grindpad, die liet ons genieten van de rust van het platteland. Weiden met grazende koeien, een stukje doorheen het bos, maar vooral de uitgestrektheid van de omgeving en de unieke vergezichten. We kwamen we nu in de nabijheid van de Leie, ter hoogte van enkele oude nijverheidsgebouwen. We konden al enkele plezierjachten zien, aangemeerd ter hoogte van enkele statige villa’s. We volgden hier rechtsaf de Meersstraat, langsheen de aanlegsteiger van Sint-Martens-Latem. Na zowat anderhalve kilometer deze weg te hebben gevolgd, bereikten we terug de dorpskern van Laten ter hoogte van de kerk. We konden er nog even nagenieten bij een mooi zicht over een bocht in de Leie en enkele kunstwerken op het plein.
Deze korte wandeltocht, midden de week, liet ons even genieten van een stukje Leiestreek, in het verleden de bron van inspiratie voor heel wat kunstenaars. We hielden het vandaag dan ook bij 13,763 km, goed voor 687,1 cal en dat na 18.351 stappen. We genoten onderweg vaak van het uitzicht en eindigden dan ook deze tocht tijdens de namiddag in een tijd van 3.18.18”
Opmerkelijk om daar een beeld in te planten. Alhoewel deze streek vaak in het teken van Kunst kan gezien worden.
BeantwoordenVerwijderenWijzelf hebben een andere mooie herinnering aan dat dorp. ♥