222: Vieuxville, Zaterdag 19 februari 2011, 12,4 km. (4472,786 km.)

Nadat we in het verleden deelnamen aan georganiseerde wandeltochten, gooiden we het in 2011 over een andere boeg. We namen toen het besluit om, in het kader van onze latere voettocht naar Santiago de Compostela, wat meer het traject te volgen van GR-paden. Een ideaal begin daartoe leken ons de Dagstappergidsen van Lannoo, waarin we heel wat wandelingen langsheen GR-paden konden ontdekken. Hierna een eerste wandeltocht, welke we destijds ondernamen en waarvan we na afloop een kort relaas neerschreven, omstreeks 19:42 uur.

“Vandaag kozen we een wandeling uit de Dagstappergids, deel 1: Hart van de Ardennen. Meer bepaald trokken we naar Vieuxville, alwaar ons een wandeling werd gepresenteerd van 12,4 km, onder de noemer ‘De overgang van Boven- naar Midden-Ourthe’. De startplaats van deze tocht was gelegen ter hoogte van de Ferme Bouverie, nabij de kerk van Vieuxville. We vonden met veel gemak een parkeerplaats op de parking van dit museum. Bij een temperatuur van ongeveer 3° C, voelde het wel enigszins fris aan, om van start te gaan. Voorzien van de nodige mondvoorraad en de handige wandelgids, trokken we even later op pad. Het was lichtjes bewolkt, doch blijkbaar deed de zon toch wat moeite om doorheen het wolkendek te breken. Zolang we het maar konden droog houden onderweg. Bij het verlaten van de parking van de Boeveriehoeve, dienden we een smalle asfaltweg naar links te volgen. Hierbij volgden we het verloop van een tweetal routes, de Route de Logne (bordjes met de aanduiding Château fort de Logne) en de Route Jolie vers l’Ardenne. Onderweg troffen we tal van horecazaken aan, voornamelijk hotels en restaurants.

Rechts van de weg, was men druk doende met houthakken op de beboste helling. De wandelweg die we dienden te volgen, werd duidelijk aangegeven in de Dagstappergids, waarbij telkens werd aangegeven welke kleur van bordjes diende te worden gevolgd. In eerste instantie betroffen het gele opstaande rechthoekjes. Even verderop bemerkten we de van links komende rivier de Lembrée, die tot dicht bij de weg kronkelde. Een eindje verliep deze waterloop evenwijdig met de door ons te volgen weg. Uit een pad, rechts gelegen, voegde zich het traject van de GR 57, samen met de wandelweg welke we volgden. Op die manier trokken we verder in de richting van de vroegere watermolen van Logne. Nu bevindt zich aldaar een horecazaak, met op de gevel het embleem van Hofleverancier. Helaas stond de zaak te koop. Ondertussen kregen we rechts van de weg een steile rotshelling te zien. Wat verderop ging het traject van de GR 57 een andere richting uit, wij wandelden echter verder naar het recreatieoord Ferme de Palogne.

Aldaar staken we via een brug de snelstromende Ourthe over en volgden de linkeroever, richting het dorpje Sy. Een smalle betonstrook naast de Ourthe, fungeerde hier als leidraad waarlangs zich de Paze 89 d’Inzèven Sy begaf. Deze oude bordjes, voorzien van wandelroutes, zouden we onderweg nog herhaaldelijk aantreffen. Op weg langsheen dit smalle betonpad, konden we duidelijk de sporen zien van de recente overstromingen in het gebied. Aan de hand van het zwerfvuil dat zich bevond in de takken, struiken en hagen, kregen we een idee van hoe hoog het water heeft gestaan. Op zijn minst was het niveau van het water toen een paar meter gestegen. Aan de overzijde zagen we hoe de Lembrée uitmondde in de Ourthe. Deze waterloop vervolgde een weg, langsheen enkele steile rotswanden, waarbij uiteindelijk een bocht naar links werd gemaakt, om op die manier de harde wanden te omzeilen.

Naarmate we het pad verder volgden, kregen we links enkele vervallen vakantiehuisjes te zien, hetgeen een desolate indruk geeft aan de omgeving. Even verderop bereikten we de plaats waar zich aan de overkant van de Ourthe, de steilste rotsen bevonden langsheen deze rivier: Les Crêtes. Toen het einde van het betonnen pad was bereikt, vervolgden we onze weg langsheen een smalle asfaltweg naar de even verder gelegen spoorwegbrug over de Ourthe. Eenmaal onder de brug door, sloegen we linksaf om vervolgens via een evenwijdige voetgangersbrug, de Ourthe de dwarsen. Zo bereikten we aan de overkant het stationnetje van Sy en draaiden aldaar linksaf, richting dorpskern. Tal van gekleurde bordjes gaven meteen een idee inzake het aantal wandel- en fietstrajecten dat aldaar kan worden gevolgd. Toen we Sy bereikt hadden, waren we eigenlijk wel toe aan een kop koffie en gelukkig konden we even verder terecht in een plaatselijke Taverne – Camping ‘La Petite Différence’. Aldaar werden we verwelkomd door vlaams sprekende zaakvoerders en konden alvast genieten van een lekkere kop koffie en een leuke babbel.

Even later dienden we terug op pad te gaan, teneinde onze route te vervolgen. We wandelden langsheen de rechteroever van de Ourthe doorheen een beukendreef en langsheen een klein speelpleintje, om vervolgens aan een kleine rotonde het links gelegen pad te volgen. Vaak wisselden de routebordjes van kleur en op die manier gingen we nogmaals onder de spoorwegbrug door. Ondertussen bevonden we ons opnieuw op het traject van de GR 57 en wandelden verder tussen de rivier en de rechts gelegen rotspartijen. Wat verderop maakten de rotsen plaats voor weiland. We kregen nu een rotsachtig wandelpad te verwerken en kwamen zo langsheen een verder gelegen forellentrap, dusdanig aangelegd dat de vissen van de Ourthe de overstap kunnen maken naar de rechts gelegen beek om te paaien. We bevonden ons nu op het traject van de Balade Croix du Curé en lieten de Ourthe wat later links liggen. Naarmate we op die manier de vallei verlieten, ging het traject stevig de hoogte in en volgden we een rotsachtig, af en toe glibberig pad. Boven gekomen bereikten we een weide, waar we via een hekje toegang kregen.

We staken de weide over om aan de overkant een asfaltwegje te bereiken. Hier ging het rechtsaf en meteen konden we opnieuw beginnen klimmen, ditmaal recht naar een stukje bos toe. Onderweg kregen we zicht op het kasteel van Lassus en het dorp Hamoir. De weg bracht ons verder het bos in, waarna we op een Y-splitsing, links dienden aan te houden. Er volgde een stukje vals plat, tot we even verder bezijden de weg een zitbank bemerkten. Hier namen we even de tijd om een hapje te eten en vooral te genieten van het weidse uitzicht. Vooral de met klimop begroeide bomen trokken onze aandacht. Even later klommen we nog een stukje verder, om vervolgens het bos te verlaten via een prachtige lange paardenkastanjedreef. Uiteindelijk bereikten we even verderop een verbodsbord voor motorvoertuigen en sloegen aldaar linksaf. We volgden nu de rand van een links gelegen bos en rechts hadden we weiland. Op deze onverharde weg vervolgden we onze wandeling. Het pad verliep nu geleidelijk dalend verder tot we een dwars gelegen openbare weg bereikten.

Op deze plek, Marlières genoemd, staken we de weg over en volgden een stukje aardweg, zij het slechts over korte afstand. Het ging vervolgens naar rechts via een graspad. Het ging nu even tussen de akkers door, om vervolgens doorheen een met takken overgroeid pad te wandelen. Een klein stukje bos liet het pad wat heen en weer kronkelen, waarna we nogmaals een stevige klim kregen te verwerken, ditmaal via een modderig en uitgehold stukje wandelpad. Toen we deze slechte passage achter de rug hadden, bereikten we een wandelboom ter hoogte van een dwarsweg. Hier volgden we rechtdoor de Voye de Tchafor, die ons terug zou leiden naar het grondgebied van Vieuxville. Na nog een stukje aardeweg, kregen we nadien een grindpad voor de voeten en dat leidde ons naar de lager gelegen openbare weg. Aldaar ter hoogte van de Esplanade Sgt. Emmanuel Rycx, konden we even van nabij een plaatselijk monument bekijken ter ere van de oorlogsslachtoffers. Nadien restte ons enkel nog via de brede openbare weg af te dalen naar Vieuxville, om even later ter hoogte van de kerk uit te komen op de N86, de weg Aywaille – Barvaux. We namen nog even de tijd een gedenkplaat te bekijken ter hoogte van de kerk en op aanraden van de wandelgids even het kerkhof te bezoeken. Daar bevindt zich immers nog een Romaanse kapel. Meteen bereikten we ook opnieuw de Boeveriehoeve, eindpunt van deze rustige wandeling langsheen de Ourthe. ”

We sluiten af met een blik in de respectievelijke wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Wandeling deel 1 Hart van de Ardennen. Vieuxville, Logne, Sy, Lassus, Vieuxville. Langs de Ourthe, les crêtes de Sy, bos en natuur. Aangename mooie tocht en rustig. Enkele oorlogsmonumentjes. Koud! J: Wandeling 1 uit de Dagstappergids – Hart van de Ardennen. Tocht met start in Vieuxville en langs Logne, Sy, Lassus. Vertrek aan de Ferme Bouverie. Mooie en rustige wandeling langsheen de Ourthe. Kleine pauze in La Petite Différence in Sy. Onderweg zacht, maar koud voorjaarsweer.’