223: Barvaux-sur-Ourthe, Zaterdag 26 februari 2011, 22,2 km. (4494,986 km.)

Een wandeling, afkomstig uit de Dagstappergids, uitgegeven bij Lannoo. Ditmaal gingen we van start in Barvaux, ook wel genoemd Barvaux-sur-Ourthe. Na afloop van deze beschreven wandeling, schreven we een verhaal met betrekking tot onze belevenissen onderweg, alsook aangaande de bezienswaardigheden, omstreeks 21:51 uur.

“Na één komt twee. Vertrekkende van deze logica, togen we deze ochtend naar Barvaux s/Ourthe, om aldaar wandeling N°. 2 uit de Dagstappergids Hart van de Ardennen, even van nabij te bekijken en vooral te ervaren. Deze wandeltocht gaat over een afstand van 22,2 km en neemt een aanvang ter hoogte van de brug over de Ourthe, tevens een plaats waar je met veel gemak je wagen kan parkeren. Deze wandeling bestond uit twee lussen, waarbij de eerste lus je zou brengen tot in Wéris en de tweede lus tot in de nabijheid van Durbuy. Na een hapje op de parkeerplaats, trokken we op weg voor het eerste gedeelte van de wandeling. Het was licht bewolkt en af en toe kregen we een flauw zonnetje te zien. We trokken op weg in de richting van de plaatselijke kerk, om vervolgens daar linksaf de richting van Wéris te nemen. Hier volgden we het traject van de GR 57, net zoals dat vorige week reeds het geval was geweest.

De weg ging gestaag de hoogte in en we kwamen langsheen het sterk ommuurde kerkhof van Barvaux. Even verder dwarsten we de spoorweg en daar ging het linksaf, om vervolgens evenwijdig met de sporen verder te wandelen, voorbij het voormalige station van Barvaux. Op het einde van de weg ging het naar rechts, richting Heyd. Hier volgden we een nogal drukke verkeersweg, gelukkig slechts over korte afstand. Even later dienden we een rechts gelegen onverharde weg op te gaan, even later gevolgd door een sterk omhoog gaand kalkstenen pad. Hier lag het een beetje glibberig omwille van de regen van de voorbije dagen. Het pad leidde ons doorheen een stukje bos, om wat verder over te gaan in een normale veldweg tussen weilanden. De veldweg veranderde nog wat verder in een asfaltweg en zo ging het via een kronkelende weg richting Morville, een klein dorp dat we reeds van in de verte konden zien. Bij het binnenkomen van de bebouwde kom, dienden we opnieuw stevig klimwerk te verrichten. Voorbij de drukke verkeersader Heyd – Wéris, klommen we verder tot zowat 300 m boven de zeespiegel.

Toen we achterom keken, kregen we zowaar een prachtig zicht over een gedeelte van de Ardennen. Tijdens deze klim, bemerkten we onderweg reeds grote blokken puddingsteen, een steensoort welke we later tijdens de wandeling nog vaak zouden tegenkomen. Een van de eerste bezienswaardigheden onderweg, openbaarde zich even later aan onze ogen: Lit du diable. Deze enorme rotsblok had inderdaad de vorm van een bed. Ter hoogte van dit merkwaardig stukje rots, ging het haaks linksaf en begonnen we aan een wel erg steile beklimming tussen de bomen. Enkele schaarse rood-witte markeringen toonden ons de weg. Boven gekomen echter, werden we beloond met een prachtig panorama en bovendien kregen we aldaar de Pierre Haina, ofte Steen van de Wijzen te zien. Hier namen we even de tijd om alles op te nemen en vooral te genieten van deze wel erg mysterieuze omgeving. Nu we de top van deze heuvel hadden bereikt, begonnen we vooreerst aan een nogal gevaarlijke afdaling via een smal pad, hier en daar voorzien van rotsen.

Even later bereikten we een dwarsgelegen veldweg en daar hielden we links aan, stilaan richting Wéris. We volgden aldaar het Circuit des pierres de légende, richting lager gelegen Wéris, het zogeheten Waalse Stonehenge. Via een gemakkelijk te bewandelen asfaltweg, bereikten we korte tijd later de dorpskern van Wéris. We bewandelden een kort stukje de Route Champêtre. Daar in Wéris, hadden we even oog voor enkele kunstwerkjes en namen ook de tijd even te verpozen op het terras van het plaatselijke Musée des Megalithes, alwaar we werden voorzien van een kanjer van een stempel in ons wandelboekje. Na een heerlijke koffie zetten we ons terug in beweging en wandelden via een pittoresk steegje richting Sint-Walburgakerk. We wandelden langsheen de voorkant van de kerk, om via een trapje terug de openbare weg te bereiken. We volgden van dan af de gele bordjes N°. 1 van de route Les mégalithes. We wandelden langsheen enkele fraaie huizen verder, richting volgende bezienswaardigheid: Dolmen de Wéris. Deze voormalige begraafplaats werd ook destijds opgebouwd uit puddingsteen.

Volgens onze wandelgids was deze begraafplaats 9,9 m lang en 4,6 m breed en was gevormd uit 16 blokken steen. Alvast een bezienswaardigheid onderweg, in deze toch al mooie en rustige wandelomgeving. Ter hoogte van deze Dolmen sloegen we linksaf en volgden een smalle betonweg over de nabijgelegen heuvelrug. Links in de verte bemerkten we vooreerst één en even verder drie menhirs. Aan het einde van het weggetje, bereikten we opnieuw een drukkere dwarsweg, alwaar we ons over vrij korte afstand naar rechts begaven. Even verderop verlieten we gelukkig deze drukke verkeersweg, via een smal pad aan de overkant van de weg, rechts dus. We trokken opnieuw doorheen een stukje bosgebied, langsheen enkele bouwvallige vakantiehuisjes en een alles ontsierende gsm-zendmast. Verderop kregen we een stukje kiezelweg voor de voeten en trokken voorbij een chaletwijk. Het weggetje gestaag volgend, bereikten we een tijdje later de wel erg drukke verkeersweg Route d’Oppagne. Ook hier hadden we het geluk, slechts over relatief korte afstand deze drukke weg te moeten volgen, vermits we later een parallel gelegen wegje volgden.

In een dalende wandelpas ging het opnieuw naar de spoorweg, die we eerder tijdens de wandeling hadden overschreden. Op die manier ging het via een stukje van de heenweg, richting brug over de Ourthe in het centrum van Barvaux. Hier kregen we bij het binnenkomen van het centrum de eerste regendruppels te verwerken en het zou van kwaad naar erger evolueren. Van de nood een deugd makend, namen we even een korte pauze in een van de horecazaken van Barvaux. Aangezien het nadien nog steeds bleef regenen, zat er niets anders op dan regenkledij aan te trekken voor het tweede gedeelte van de wandeltocht. Het tweede gedeelte bracht ons vooreerst over de brug van de Ourthe, om aan de andere kant, meteen linksaf naar beneden te gaan, om daar via een betonnen pad de rechteroever te volgen. Het ging hier achtereenvolgens langsheen het plaatselijke minigolfterrein en vervolgens dwars doorheen een aan de Ourthe gelegen camping. We passeerden het bordje Chemin touristique Barvaux – Durbuy 6 km.

We hadden meteen een idee hoelang we dit betonnen paadje, voorzien van groen-wit-groene bordjes zouden volgen. We wandelden nu doorheen een prachtige natuuromgeving, waar af en toe bezijden het pad enorme rotswanden opdoken. Een van de meest merkwaardige was de Glawanrots en de moeite waard om even bij stil te staan. Ondertussen begon het steeds harder te regenen en dat bedierf toch wel enigszins de pret van het wandelen. Ongeveer halverwege deze Chemin, ging het via een brug over de Ourthe naar de andere oever. We volgden nu de linkeroever stroomopwaarts. Af en toe ging het parcours lichtjes op- en afwaarts. We kwamen langsheen de afslag naar het dorpje Bohon, doch vervolgden onze weg, richting het verder gelegen Warre. De kerktoren van dit plaatsje zagen we in de verte verschijnen. Na een vijftal kilometer de oevers van de Ourthe te hebben gevolgd, kwamen we langsheen de Roche aux Corbeaux, ofte ravenrots. We volgden nog een eindje verder het pad naast de Ourthe, tot even voorbij het bordje van de 6 km, alwaar we haaks linksaf dienden te gaan. Meteen begonnen we opnieuw aan een stevige beklimming, richting verder gelegen bosgebied.

Op die manier waren we ondertussen Durbuy reeds voorbij en ging het terug richting Barvaux. Eenmaal het hoogste punt bereikt op dit gedeelte van de terugweg, ging het nadien via een asfaltweg gestaag bergaf richting vallei van het lager gelegen Barvaux. We konden reeds van verre de kerktoren van Barvaux bemerken en waren heel snel terug beneden in de vallei. Via een drukke toegangsweg naar het centrum, bereikten we even later opnieuw de brug over de Ourthe, meteen het eindpunt van de wandeling van vandaag. Ondanks de minder goede weersomstandigheden, was deze wandeling toch een aanrader, vooral omwille van de bezienswaardigheden onderweg, maar ook al omwille van de mooie natuurlijke omgeving, waar doorheen de Ourthe zich een weg heeft gezocht.”

We ronden af met een blik in de wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Barvaux s/Ourthe, Morville, Wéris, Barvaux. Stevig klimmen, rotspartijen. Ourthe-oevers en de dolmen en menhirs van Wéris. Le lit du Diable. Somber en veel regen in het tweede deel. Mooie wandelomgeving! J: Wandeling N° 2 uit de Dagstappergids ‘Hart van de Ardennen’. Start in Barvaux s/Ourthe. Een lus richting Morville en Wéris en een andere richting Durbuy. Onderweg de steen van de wijzen, het duivelsbed en de dolmen van Wéris. Regen!!’