061: Mechelen, Zondag 08 maart 2009, 18,56 km. (1105,77 km.)

Deze wandeltocht, welke doorging te Mechelen, nota bene de geboortestad van maatje, werd voorheen in de wandelgids Marching, editie 2009, als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche, 08/03/2009, 2800 Mechelen (Antwerpen), Tivolitocht, 4-8-12-18-24-32 km. Wandelclub Opsinjoorke Mechelen. Start: Terrein stadsmagazijnen. Nieuwe tocht! Wandeling doorheen de groene omgeving van De Nekker met Mechels Broek en Mechelen-Noord, met doorgang Tivolipark, Fort van Walem en Battenbroek.’ Na afloop daarvan, werd toen door de vrouw des huizes het hierna weergegeven relaas van deze tocht geschreven, op zondag 08 maart 2009 omstreeks 15:57 uur.

“Jawel, vandaag trokken we naar mijn geboortestad, om rond te trotten met de wandelclub Opsinjoorke. Genoemd naar de houten pop, die bij stoeten steeds hoger op wordt gegooid in een soort van zeildoek. Elke echte Mechelaar kent hem. Ik wandelde vandaag de 18 km in mijn kinderschoenen, doorheen mijn jeugdjaren en mijn latere volwassen zijn. Het deed deugd nog een keer op ‘eigen grond’ te vertoeven. We hadden afspraak ter hoogte van de Grote Nieuwendijk, zaal De Goede Herder. Deze ligt net op de scheidingslijn met Sint-Katelijne-Waver. Meteen na het inschrijven ging het dan ook richting Zandstraat. Langs een asfaltweg bereikten we Battenbroek, algemeen gekend in de streek. Links van ons lag het Mechels Broek, nog zo eentje om te herkennen. Maar met maatje in mijn kielzog, die in mij zijn eigen persoonlijke gids vond, ging het via het gehucht Elzenstraat, beroemd en berucht. Door de Lange Zandstraat en Clemenceaustraat gingen we naar de Netedijk. Hier bevindt zich nog de site van de Abdij Roosendael, waar nog slechts een gedeelte van recht staat. Alles is hier verdwenen, maar de naam kent iedereen daar.

Zo ging het richting Walem-brug. Een kruispunt voor vele fiets- en wandeltoeristen, die van hieruit alle kanten uit kunnen. Wij staken dwars de grote steenweg over, om door het laatste stuk van het Battenbroek, de kantine van voetbalclub Walem te bereiken. Hier was voor ons de enige rustpost op onze afstand, wat we eigenlijk iets te weinig vonden. Na die eerste 7 km even verpozen, om dan helemaal niets meer tegen te komen was spijtig. Nadat we daar vertrokken, ging het naar het Domeinbos Spildoorn. Een opgewaardeerd stuk natuur, dat ons langs de vijver stuurde, door het struikgewas, over modderige paadjes en langs beekjes, om weer uit te komen aan de andere kant. De tocht verliep eerst in de regen, maar hier kwam de zon ons vergezellen en bleef de rest van de tijd aanwezig. Vervolgens bereikten we het grote domein rond het Fort van Walem. Dit was een minpuntje, want buiten een van de torens, zagen we geen enkele steen. Volgens de organisatie, is dit fort buiten de seizoenen niet te bezichtigen, vandaar dat de tocht wat omgelegd was. Wij bleven hier wat op onze honger zitten en zeker maatje, die het heel graag had gezien.

Een goede reden om er ooit eens terug naar toe te gaan. Zodoende kwamen we opnieuw uit in de wijk Elzenstraat en ging het richting Tivoli. Dit park, met zijn kleine kasteel, was vroeger privé-eigendom van een adellijke familie. Nadat de stad het had opgekocht, werd het voor het publiek opengesteld. Er zijn buiten de gezellige taverne, tal van kinderboerderijen, enkele imkers werken er en men kan zelfs een echt neerhof hierin terugvinden. Langs het veld van de kleine Malinois (oefenterrein van K.V. Mechelen) ging het onder de spoorwegbrug richting Montréal. Dit is ook nog een stukje natuur, waar zich vroeger een zekere klasse ophield, maar nu eerder verlaten lijkt. Met een doorsteek bereikten we terug de parochiezaal, waar we vertrokken waren. Zo moesten we terug op weg naar huis, maar ‘Mijn Stad’ ligt in mijn hart.”

Teneinde dit wandelverhaal af te sluiten, staan we nog even stil bij datgene, wat destijds, kort na afloop van deze tocht, aan de wandelboekjes werd toevertrouwd: ‘K: Tocht langs Sint-Katelijne-Waver, Mechels en Battenbroek. Fort van Walem en Tivolipark, te weinig rustposten; J: Tocht door het Battenbroek en het Tivolipark. Langs het Fort van Walem en door Sint-Katelijne-Waver. Eerst regen, maar later toch wat zon.’