483: Irchonwelz, Zaterdag 15 januari 2022, 15 km. (9704,21 km.)

“Het relaas met betrekking tot onze belevenissen tijdens een wandeltocht met start en aankomst te Irchonwelz. Een niet bewegwijzerde route, waarvoor de info werd bekomen online. Na een verplaatsing dankzij Cambio en een tussenstop op de snelwegparking van Ruisbroek, bereikten we vervolgens de Rue du Castel in Irchonwelz. Daar zou onze wandeltocht van start gaan aan het kasteel van Irchonwelz, op de dag van vandaag de Brasserie des Légendes. Jammer genoeg bij onze aankomst gesloten. We gingen dan ook omstreeks 10:35 uur van start, bij een buitentemperatuur van amper 1° en waardoor de omgeving was gehuld in de mist. De Rue du Castel naar rechts opgaand, ging het in de eerste bocht naar rechts, rechtdoor via de Rue des Cureurs, welke dadelijk bochtte naar links en de Dendre Occidentale liet overschrijden. Het café net ernaast, L’estaminet du Moulin was dicht. Een ideaal begin van de wandeltocht. Even voorbij het café, aan een Y-splitsing, kozen we de rechtertak, de Chemin de la Garenne; welke ons de spoorweg liet oversteken. Aan de overzijde van de spoorlijn stond een klein kapelletje en hield de verharding op te bestaan. We kregen een klimmetje te verwerken op een soort kolenbedding. Langs kale akkers bereikten we het hoogste punt en kwamen uit in de Vieux Chemin de Tournai, die we rechts opgingen, vrijwel dadelijk licht dalend. Tussen af en toe fraaie woningen ging het tot aan de rechts gelegen Ruelle Gros Pierre.

Via deze licht dalende weg, gingen we ditmaal onder de spoorweg door, om op het einde van de weg aan te komen in de dwars gelegen Chaussée de Valenciennes. Even naar rechts konden we aan de overzijde verder via de Rue d’Ecosse, tussen de woningen door. Korte tijd later, op het einde van de straat, ging het rechtsaf in de doodlopende Sentier Maroquin. Waar de weg ophield, konden we naast een woning een smal tegelpad betreden, eveneens Sentier Maroquin, welke ons liet wandelen tussen armzalige achtertuintjes links en een stukje verwilderd bos rechts. Op het einde van dit lange tegelpad kwamen we aan het Stade de Géants, het lokale voetbalstadion. We konden er dan ook omstreeks 11:25 uur even terecht in de kantine voor een kopje koffie en een sanitaire stop. Na te hebben genoten van een korte wandelpauze, eindigden we onze passage op het tegelpad op de openbare weg, de Rue de la Haute Forière, welk we vervolgens naar links opgingen. We stapten de straat uit tot aan een kleine rotonde om er dan rechts de lange Rue de l’Agriculture te kiezen. Nog steeds hinder ervarend vanwege de mist, konden we weinig waarnemen van de omgeving. Tussen eindeloze velden door, met slechts hier en daar een alleenstaande woning, ging tenslotte de weg over in de Chemin de l’Agriculture, na heel wat bochten te zijn gepasseerd. Een paar kilometer later, nadat de weg nogmaals veranderde in Rue de l’Agriculture, eindigden we op de dwars gelegen Rue de Bétissart.

Zowat 100 m naar links konden we rechtsaf op een smalle betonweg, de Rue du Berceau, welke nagenoeg even verder eindigde op de dwars gelegen Rue de la Grande Carrière. Dit schijnbaar loodrechte betonbaantje leidde ons naar Omeignies. Gekomen ter hoogte van de Allée Verte, begaven we ons even links de straat in, om van nabij de ruïne te bekijken van het kasteel van Omeignies. We keerden nadien op onze stappen terug om aan een daar geplaatste electriciteitscabine nog even te genieten van een broodje. Nadien wandelden we verder via de Rue de la Grande Carrière om op het einde rechtsaf de Rue Saint-Ursmer over korte afstand te bewandelen tot aan een Y-splitsing. Ter hoogte daarvan konden we dan even genieten van een kopje koffie omstreeks 13:16 uur in het café La Rosace, waar de tijd leek te hebben stil gestaan. Na te hebben genoten van een welkome pauze, kozen we op de splitsing te linkertak, mer name de Chemin des Serres, een smal landelijk wegje dat ons terug deed genieten van de omgeving en de schitterende vergezichten, vermits inmiddels de mist was verdwenen. Na vooreerst wat aan hoogte te hebben gewonnen, daalden we nadien af naar de druk bereden N527, de Chaussée de Valenciennes, op het grondgebied van ondertussen Autreppe.

Aan de overzijde van de weg betraden we de Rue des Blancs Curés, om dadelijk rechtsaf, net voor de gevel van een woning, opnieuw een smal tegelpad te volgen. Aan hoogte winnend tussen weiden met schapen, klom het pad naar de hoger gelegen dwarsweg, de Rue du Chapitre. We kruisten de weg en begonnen aan de overzijde aan de beklimming van de Rue Adhémar Maréchal, die ons in een ruime bocht naar links en vervolgens naar rechts, zou brengen tot in Moulbaix. In de verte hadden we reeds duidelijk zicht op de daar geplaatste windmolen. Net bij de binnenkomen van de bewoonde zone, kozen we de eerste straat rechts, de Chemin du Moulin de Moulbaix, welke vanzelfsprekend leidde naar de molen. Deze molen werd gebouwd in een naburig dorp, Blicquy in 1614 en in 1747 verplaatst naar Moulbaix. In 1927 werd hij door de Marquise du Chasteler gered van de sloop, vandaar de officiële naam van de molen: Moulin de la Marquise. In ieder geval, naast de molen troffen we een picknickbank aan, alwaar we omstreeks 14:20 uur ons konden verheugen op een rijsttaartje, tot grote hilariteit van twee ezels in een aanpalende weide. Na dit heerlijk dessert, begaven we ons opnieuw op weg en daalden vervolgens af via de Chemin du Moulin de Moulbaix, die wat verder overging in de Rue Marcel Labie. Daar zouden we vervolgens rechtsaf de Rue Lucien Raulier dienen in te draaien, doch we wandelden nog even rechtdoor tot aan de kerk van Moulbaix, de Église Saint-Sulpice.

Jammer genoeg was het gebouw niet toegankelijk, doch we hadden wel de kans om even de omliggende begraafplaats te bezoeken. We keerden nadien op onze stappen terug in de Rue Marcel Labie om dan links de Rue Lucien Raulier in te gaan. We wandelden zo voorbij het domein van het kasteel van Moulbaix, waarvan vanop de openbare weg amper iets was waar te nemen. Deze bochtige en hellende weg liet ons tenslotte het grondgebied van Moulbaix verlaten. Een kruispunt verder ging de weg over in de Rue des Vallées, alwaar we opnieuw wat aan hoogte wonnen, tussen uitgestrekte akkers. Eenmaal over het hoogste punt heen, ging het geleidelijk dalend naar het volgende dorp Villers-Notre-Dame. Na een hele tijd in dalende lijn te hebben gewandeld, mondde de Rue des Vallées uit op de dwars gelegen Place de Villers-Notre-Dame. We gingen linksaf tot aan de plaatselijke Église Notre-Dame de la Visitation. Deze kerk was wel geopend tot aan het binnenportaal, dus konden we even een blik nemen binnenin. Aan de overzijde van de kerk, begaven we ons vervolgens in de doodlopende Ruelle du Clerc, die vervolgens overging in een modderige grasweg en bochtte naar links richting spoorweg. Na het overschrijden van de Dender, ging het evenwijdig aan de spoorweg verder via een soort Ravel, jammer genoeg door landbouwtractoren slecht begaanbaar.

Waar het gras opnieuw asfalt werd, bereikten we de begraafplaats van Irchonwelz. We konden er omstreeks 16:00 uur nog even pauzeren op een zitbank en het laatste broodje nuttigen. Even later wandelden we verder voorbij het kerkhof en eindigden in de Rue Henri Ducarmois, om die rechts op te gaan. We gingen voorbij de kerk van Irchonwelz en begaven ons vervolgens in de Rue du Pont Mouchon. Deze bochtige weg liet ons tenslotte uitkomen op de dwars gelegen Rue de Bonne Fortune, alwaar we linksaf draaiden. Voorbij het eerste kruispunt veranderde de naam in de Rue du Castel en eindigden we om 16:30 uur deze tocht doorheen een mooi landschap, weliswaar de eerste uren in de mist gehuld.”

482: Bornem, Zondag 10 juni 2018, 18,111 km. (9689,21 km.)

 “Het relaas betreffende een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk In het Land van Stille Waters, met start en aankomst te Bornem. Na een verplaatsing per bus naar het station van Mechelen, konden we aldaar in de Panos genieten van een kopje koffie en overgaan tot de aankoop van een zestal koffiekoeken. Vervolgens namen we de trein richting station van Bornem, om er aan te komen omstreeks 10:07 uur. We begaven ons nadien in de Stationsstraat, richting Kerkplein van Bornem, om aldaar, alvorens de wandeling aan te vatten nog even te genieten van een kopje koffie in Kafeemangee. Na te hebben genoten van het zwarte goud, begaven we ons naar het Kardinaal Cardijnplein en stapten zo voorbij de plaatselijke Onze-Lieve-Vrouw-en-Leodegariuskerk, alsook het Landhuis. Om de hoek vonden we de eigenlijke startplaats van onze dagtocht, knooppunt 1. We gingen linksaf de Kasteelstraat in en stapten voorbij het AZ Rivierenland. Voorbij de laatste huizen in de Kasteelstraat betraden we een parkzone, behorende tot het kasteel Marnix de Sint Aldegonde. Ter hoogte van een eerste splitsing, wandelden we links verder om er vrijwel onmiddellijk knooppunt 2 aan te treffen. We hielden dezelfde richting aan, nu op een grindpad, waarna we de Kasteelstraat kruisten. Vanop dit kruispunt konden we rechts in de verte een glimp opvangen van de toegangspoort tot het kasteel zelf. Vermits we ons bevonden in een schitterende omgeving, namen we omstreeks 11:45 uur even de tijd om te genieten van een boterkoek.

Na dit aangenaam oponthoud ging het verder via het grindpad, tot op een T-kruising, om er rechtaf te gaan via Luipegem. We gingen zo in een wijde bocht naar links omheen het Natuurreservaat Het Graafschap. Uiteraard volgden we hierbij een gedeelte van het parcours van de plaatselijke Luipegem Wandeling. Min of meer aan de overzijde van het natuurreservaat naderden we van nabij de Oude Schelde. Nog steeds dezelfde richting aanhoudend bereikten we tenslotte knooppunt 28, nagenoeg aan het andere uiteinde van deze mooie natuurzone. Aan het knooppunt bereikten we opnieuw de bewoonde wereld, om tussen de huizen door Luipegem te bereiken, de dwars gelegen openbare weg. Over vrij korte afstad volgden we de weg naar links, om dan net voorbij een woning, rechtsaf een gindpad op te gaan. Gekomen aan een kruispunt van grindpaden, draaiden we haaks linksaf in de richting van het Nonnenbos. De tocht verliep een tijdje langsheen de rand ervan om vervolgens opnieuw de openbare weg te vinden net alvorens we opnieuw Luipegem betraden, zijnde het knooppunt 29. We bemerkten er dadelijk de bordjes dat we ons bevonden op de Scheldeland Route. Over vrij korte afstand begaven we ons naar rechts op Luipegem, om nadien de eerste doodlopende straat links, de Brandheide in te draaien. De weg eindigde aan de rand van het Natuurreservaat Het Graafschap. Daar troffen we een grindweg aan, welke we rechts volgden, langsheen de rand van het bos.

We bewandelden dit grindpad langsheen de rand van het bos en achter de tuintjes van de rechts gelegen woningen tot aan het knooppunt 3. Daar aangekomen omstreeks 12:30 uur, konden we even genieten van een zitpauze op een van de daar geplaatste zitbanken. Even later begaven we ons opnieuw op weg, teneinde enkele woonstraten te doorkruisen. We verlieten het grindpad naar rechts via de Kloosterstraat, kruisten de Kloosterstraat om aan de overzijde ons te begeven in de Grootheide. Bijna onmiddellijk ging het links een smal tegelpad op tussen de woningen, welke uitmondde in de Collegelaan. Deze weg volgend, passeerden we bezijden het Abdijpark, om nadien opnieuw de openbare weg te bereiken, de Sint-Amandsesteenweg. We draaiden de weg naar links op, om nadien aan de overzijde rechts de doodlopende Steenmolenweg te kiezen, die leidde naar de Barelveldweg. Nogmaals links verkiezend, kwamen we aan het kruispunt met de Barelstraat, om daar rechtsaf te gaan in de richting van de iets verder gesitueerde Kinderboerderij Barelhoeve. De klok wees ondertussen 13:10 uur aan, toen we even konden genieten van een cola in ’t Koerhuis. Na deze rustpauze betraden we de kinderboerderij en stapten tot aan de rand van het bos, om er rechtsaf langsheen de bosrand verder te wandelen.

Een haakse bocht naar rechts later, ging onze tocht verder langs de bosrand om uit te monden in de Kluisstraat, een breed grindpad tussen de bomen. We sloegen ter hoogte van dit knooppunt 43 haaks rechtsaf in de Kluisstraat, een grindpad met het uitzicht van een dreef. Op het einde van de Kluisstraat bereikten we het kruispunt met de Barelstraat, welke we links opgingen. Deze brede druk bereden asfaltweg leidde ons naar het Fort van Bornem. Aan de ingang van het fort troffen we een picknickhut aan, alwaar we omstreeks 13:50 uur nog even konden denken aan de inwendige mens. Na het bekijken van de omgeving, stapten we nog wat verder in de Barelstraat tot aan het knooppunt 41, om er in een haakse bocht naar rechts van de Barelstraat, links een aardeweg in te draaien. Tussen de eindeloze akkers door mondde deze aardeweg uit op de openbare weg, de Platte Heegtestraat, die we een tijdje naar rechts zouden volgen, tot we aan de overzijde opnieuw links een brede grindweg konden ingaan. We maakten een ruime bocht naar links tussen de akkers, om tenslotte opnieuw de Platte Heegtestraat te betreden en die ditmaal opnieuw naar rechts op te gaan, ter hoogte van een kapel OLV Onbevlekt Ontvangen. Op het einde van de weg, dienden we links nogmaals de Kluisstraat te kiezen, die nu leidde naar het knooppunt 42. Haaks rechtsaf, betraden we even verder het Domein Breeven.

We passeerden de aldaar geplaatste klimmuur en wandelden dan doorheen het domein, langs een enorme waterpartij, richting ingang van het domein. Nabij de ingang van het complex konden we om 15:30 uur nog even genieten van een verfrissend drankje in het Breeven Sportkafee. Na deze nagenoeg laatste rustpauze, begaven we ons even later via de parking naar de uitgang van het domein er vervolgens de Barelstraat in te gaan. Voorbij een supermarkt kruisten we de Sint-Amandsesteenweg om aan de overzijde via de Guil, uiteindelijk aan de komen in de Kloosterstraat, knooppunt 4. Via de Kloosterstraat en in het verlengde de Achterweidestraat, eindigden we opnieuw aan het knooppunt 1 op het Kerkplein van Bornem. Restte ons dan nog enkel de afstand te overbruggen naar het station voor de terugreis. We eindigden deze zomerse dagtocht dan ook na 24149 stappen, goed voor alweer 18,111 km erbij op de teller.”

481: Brecht, Zaterdag 21 november 2020, 15,528 km. (9671,099 km.)

"Onze belevenissen en ervaringen tijdens een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Heide, met start en aankomst te Brecht. Na een voorafgaande verplaatsing via bus en trein, bereikten we het station Noorderkempen, gelegen aan de Oudaenstraat te Brecht. Na te hebben genoten van een broodje op de parking van het station, begaven we ons omstreeks 10:10 uur, rechtsaf in de Oudaenstraat, op zoek naar het eerste knooppunt, met name 60. Geruime tijd stapten we op een smalle asfaltweg, evenwijdig aan de rechts gelegen spoorweg en tevens de autosnelweg E19. Iets meer dan 1 km verder, vonden we het betreffende knooppunt ter hoogte van het kruispunt met de Neervenbaan. Iets voorbij dit kruispunt splitste zich de Oudaenstraat, alwaar we de linkertak dienden te kiezen. We volgden er zelfs een tijdje het traject van de GR5. Uiteindelijk eindigde het asfalt en ging de tocht verder over een grindweg. Tussen de uitgestrekte akkers stapten we voorbij het knooppunt 59, en wandelden gewoon verder rechtdoor. Wat later ging het langsheen een gedeelte van het links gelegen Nationaal bos Het Marum, om er dan de Stapelheideweg te kruisen. Op het einde van het grindpad gekomen, ging het schuin rechts verder, zodat we terecht kwamen op de Heiendweg, eveneens een grindweg en zo het knooppunt 40 aantroffen, op de kruising met de Berkvenweg.

Aan deze kruising gingen we linksaf op de Heiendweg, een brede aardeweg, welke na een drietal bochten overging in de Schietveldweg. Nog steeds tussen de landerijen was het toch genieten van de vrijheid en de stilte in de natuur. Andermaal veranderden we dus van richting en bochtten naar links de Schietveldweg in, een lijnrechte aardeweg. Via een houten brug overschreden we de Grote Beek. Nog steeds het pad verder volgend, trokken we doorheen een gedeelte bos van Het Marum, waarbij we een gedeelte bewandelden van het lokale Kastelenpad. We gingen zo aan het knooppunt 41 voorbij en stapten steeds verder in dezelfde richting door middel van de Schietveldweg. Eenmaal gekomen aan het einde van deze onverharde weg, kwamen we uit op de druk bereden N133, de Wuustwezelsteenweg, welke we naar links opgingen. Gelukkig konden we links van de weg, op het fietspad veilig verder stappen. Geruime tijd dienden we deze drukke baan af te wandelen, tot we aan de overzijde rechtsaf konden in de Hoekstraat aan het knooppunt 65. Dit smalle landelijke wegje liet ons voortdurend veranderen van richting tussen de eindeloos lijkende akkers. Af en toe passeerden we splitsingen van wegen, luisterend naar de naam Hoekstraat. Na het overschrijden van de Kleine Aa, troffen we het kruispunt aan met de rechts gelegen Schoordijkweg, tevens knooppunt 66.

We begaven ons rechtsaf in de Schoordijkweg, om wat later het knooppunt 67 voorbij te gaan en nog even dezelfde richting aan het houden, tot we linksaf de Spinstraat konden indraaien. Nog altijd tussen akkers en weilanden door, volgden we de Spinstraat tot op het kruispunt met de Overbroekstraat, om daar linksaf verder te genieten van het landelijk uitzicht. Deze Overbroekstraat naar links verder bewandelend, bereikten we even verder knooppunt 70 op de T-kruising met de dwars gelegen eveneens Overbroekstraat. Andermaal kozen we linksaf en genoten verder in de straat, om er het knooppunt 68 en vervolgens 69 voorbij te gaan. We kruisten nogmaals de Schoordijkweg, om aan de overzijde nog steeds de Overbroekstraat verder te volgen. Na lange tijd asfalt te hebben verkregen, stapten we nu verder op een smal betonwegje, richting knooppunt 21, dat we tenslotte aantroffen aan de links gelegen Lierweg. Ook hier zetten we de tocht verder in de Lierweg, opnieuw een smal betonwegje. Op het kruispunt kregen we reeds zicht op de spoorweg, welke iets verder verwijderd was. De Lierweg bewandelend, ging het naar het laatste knooppunt, zijnde 62. Een drietal haakse bochten later, kwamen we uit op de dwars gelegen Hoekstraat, tevens knooppunt 62.

De Hoekstraat bracht ons, naar rechts volgend, tot op de dwars gelegen Beethovenstraat. Even verder naar rechts, konden we aan de overzijde de doodlopende Papbosstraat in. Waar de verharding ophield, konden we via een aardeweg verder tot op de Oudaenstraat, waar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Even verder naar rechts stappend, bereikten we uiteindelijk opnieuw het station Noorderkempen, omstreeks 14:30 uur, na exact 20432 stappen, goed voor 15,528 afgelegde wandelkilometers. Normaal hadden we dan een trein huiswaarts om 15:01 uur, doch even later vernamen we via de luidsprekers op het perron, dat deze trein werd afgelast. Als gevolg daarvan konden we op het perron wachten tot de volgende trein van 16:01 uur. Een minder aangename manier om een wandeldag af te sluiten, met dank aan de NMBS.”

480: Schulen, Zaterdag 08 januari 2022, 11,985 km. (9655,571 km.)

 “Een kort relaas met betrekking tot een wandeling omheen het Schulensmeer en deels doorheen het Schulensbroek. Nadat we vooraf de verplaatsing hadden gemaakt per bus en trein, konden we aan de wandeling beginnen. Normaal gezien vangt de tocht omheen het Schulensmeer aan, ter hoogte van het bezoekerscentrum, en heeft een te wandelen afstand van ongeveer 10 km. Vermits we echter hadden gekozen om de verplaatsing te maken via het openbaar vervoer, ging onze tocht van start aan het station van Schulen en dit omstreeks 11:15 uur. Voorzien van een donkere hemel en een gevoelstemperatuur van net onder het vriespunt, beloofde het een koude winterse wandeling te worden. We verlieten bijgevolg het station van Schulen en kruisten de Stationsstraat om aan de overzijde een smal modderig paadje op te gaan, tussen de rechts gelegen spoorlijn en het Schulensbroek links. Af en toe het meest gangbare traject zoekend, bereikten we het uiteinde van het paadje op de Beckersvaart. Deze openbare weg, nog steeds evenwijdig met de spoorlijn leidde in de richting van de verhoogde dijk rond het Schulensmeer. Vrij vlug konden we via een veldweg naar links, de Beckersvaart verlaten en de dijk beklimmen. We begaven ons dan vervolgens op het modderige graspad verder in tegenwijzerzin. Wat verderop konden we via een wandelpoort de dijk verlaten en kwamen we opnieuw terecht op de Beckersvaart.

Na twee kort op elkaar volgende bochten, namen we afscheid van de openbare weg en sloegen linksaf, waarbij we een tijdje stapten langs een klein gedeelte van het rechts gelegen Schulensmeer. Een paar honderd meter verder konden we de beide gescheiden delen van het Schulensmeer oversteken via een deels ondergelopen weg. Gezien de baan volledig was ingenomen door het water, vanwege de hoogwaterstand, konden we nog net bezijden de weg, via een drassig gedeelte gras, de overkant bereiken. Nu nabij de waterlijn, voelden we pas voor het eerst de strakke en koude wind. Echter konden we het voorlopig nog droog houden. Eenmaal aan de overzijde van het water, draaiden we haaks linksaf op een breed onverhard pad, waar het voortdurend laveren was tussen de waterplassen. We stapten nu in nagenoeg rechte lijn langs het grootste gedeelte van het links gelegen Schulensmeer. Zowat halverwege het wateroppervlak gekomen, konden we omstreeks 12:25 uur even pauzeren in ’t Vloot, de cafetaria van het bezoekerscentrum van het Schulensmeer. Een tweetal kopjes koffie en een sanitaire stop later, konden we opnieuw op weg om de wandeling verder te zetten. Terwijl we echter genoten van een warm drankje, hadden we reeds bemerkt dat het licht begon te regenen.

Eenmaal terug in open lucht, was de wind in kracht al enigszins toegenomen en voelden we amper neerslag. We volgden verder de oever van het Schulensmeer om via een bocht omheen een klein haventje te wandelen, waar tal van kleine plezierbootjes waren gezonken, omwille van de hevige regenval tijdens de voorbije dagen. Voorbij het haventje trokken we doorheen een stukje bos, dichtbij de oever van het meer. Gezien de regen stilaan voelbaar werd, besloten we om ons te voorzien van een regenbroek, wat dan ook wat meer beschutting bood tegen de wind. Bijna gekomen aan het andere uiteinde van het Schulensmeer, boog het pad haaks af naar rechts en kwamen we terecht op de openbare weg, op het kruispunt van de Beekstraat en de Vinnehoekstraat, zowat op de grens met Linkhout. We troffen er een overdekte infohut aan, ideaal om even te schuilen voor regen en wind en ondertussen nog even te genieten van een broodje. Na deze korte wandelonderbreking stapten we verder linksaf in de Beekstraat, voorbij het uiteinde van het Schulensmeer. Op het einde van de weg, ging het nadien rechtdoor verder op de dijk omheen het meer, waar momenteel wordt gewerkt aan de heraanleg. Dus opnieuw een breed onverhard pad, met tal van waterplassen.

Ondertussen gingen we zowat tegen de wind in en werden voorzien van felle regen, bijna lijkend op smeltwater. Tot zowat op het einde van het Schulensmeer bewandelden we nu de verhoogde dijk, vooreerst via een breed nieuw aangelegd zanderig pad, later op het oudere gedeelte over een modderige grasstrook. Heel wat bochten later, kwamen we uit op het punt waar we aanvankelijk van start waren gegaan, toen we de dijk beklommen. Nu echter, omwille van de felle regen, was het te gevaarlijk om af te dalen, dus volgden we voor de tweede maal de dijk verder. Toen we nogmaals in de nabijheid kwamen van de openbare weg, de Beckersvaart, verlieten we ditmaal de dijk en draaiden haaks rechtsaf de openbare weg op. We stapten nu evenwijdig aan de spoorweg tot we opnieuw het smalle paadje konden betreden, richting station van Schulen. De onderkoeling nabij en vooral kletsnat, konden we in een overdekte wachtzaal van het station de regenkledij uitdoen en in afwachting van de komst van vervoer, nog een laatste broodje nuttigen. Uiteindelijk waren we toch uitgeregend na 11,985 km.”

479: Sint-Anna-Pede, Zaterdag 21 augustus 2021, 17,574 km. (9643,586 km.)

“Ditmaal het relaas inzake onze belevenissen tijdens een wandeltocht via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Pajottenland. We verkozen als startpunt de Herdebeekstraat, alwaar zich een parking bevindt tegenover de Sint-Annakapel te Sint-Anna-Pede. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, arriveerden we op de betreffende startplaats omstreeks 09:50 uur. Na te hebben genoten van een broodje op de parking, namen we nog even de tijd voor een kopje koffie in café St. Anna, schuin tegenover de parking. Even later om exact 10:20 uur konden we aan de tocht beginnen. Vermits we ons bevonden tussen de knooppunten 722 en 721, opteerden we voor de richting knooppunt 722, welke we aanvankelijk hadden gekozen als startpunt. We begaven ons tegenover het café in de Plankenstraat en namen er aan de Y-splitsing de linkertak. Vrij vlug verdween het asfalt en zetten we de tocht verder op een smal paadje naast een hoge haag, de Kerkweg. Een korte afdaling liet toe de Kleinveldweg te kruisen, om aan de overzijde door middel van een kort klimmetje Kerkweg ITT39 te betreden. We waren zo het knooppunt 722 voorbij gegaan. Het pad liet ons onder het grote spoorwegviaduct gaan, waarna we rechtsaf draaiden en een tijdje evenwijdig onder het viaduct vorderden. Een volgende bocht naar links gaf een korte passage doorheen de hoek van het Ijsbos. Tussen enkele uitgestrekte grasvelden konden we even later opnieuw vaste voet verkrijgen in de Kerselaerveldweg.

Dit eveneens smalle paadje mondde tenslotte uit op de druk bereden Ijsbergstraat, tevens wandelknooppunt 723. Over korte afstand volgden we aan de overzijde via het fietspad naar rechts deze Ijsbergstraat tot we linksaf een volgend smal paadje konden betreden dat ons over een heuvel liet wandelen. De geheten Leeuwveldweg daalde nadien af naar de Lostraat, om er aan de overzijde de Korteweg te beklimmen, die wat verderop uitmondde op de openbare weg, Kapelleveld, net aan de kerkhofmuur van de begraafplaats Sint-Gertrudis-Pede. Inmiddels vonden we daar het knooppunt 747 en gelet op de aanwezigheid van een zitbank op de begraafplaats, namen we er omstreeks 11:00 uur een korte wandel- en eetpauze. Vervolgens begaven we ons verder in Kapelleveld, om vrij vlug links een smal graspaadje in te draaien, de Kapelleweg. Een haakse bocht naar rechts doorheen een klein stukje bos, liet ons uitkomen op de dwars gelegen Ste Gertrudeweg, welke we naar links opgingen. Het paadje mondde uit op de openbare weg, de Eksterstraat. We daalden de Eksterstraat af naar links, om in de volgdende bocht reeds, de weg te verlaten via een grasweg naast een woning, de Cothemveldweg. Aan het andere uiteinde van het graspad, bereikten we de Scheestraat. Aan de overzijde van de weg, daalden we geleidelijk verder af in de Cottemstraat, om een paar honderd meter verder, links een smal kerkpad te kiezen.

Dit pad leidde opnieuw naar de Scheestraat, alwaar we om de hoek rechts de Rosweg opgingen. Tussen de laatste huizen en weiden door, kwamen we nogmaals terecht op de kruising met de Cottemstraat en tevens aan het knooppunt 746 er vlakbij op het kruispunt met de Varenbergstraat. We stapten nog een 200-tal meter rechtdoor tot aan knooppunt 197 aan de dwars gelegen Rosweg. Op deze kasseiweg hielden we voorlopig rechts, tot we tenslotte linkaf konden wandelen in de Paardenstraat, ondertussen op het grondgebied van Sint-Martens-Lennik. Het smalle asfaltwegje voerde ons tussen uitgestrekte weilanden door. Na een haakse bocht naar rechts vonden we het knooppunt 196, in een haakse bocht naar links, om er verder de Paardenstraat te bewandelen, tot aan het knooppunt 125, op het einde van de straat, ter hoogte van het kruispunt met de Eksterstraat. Via een nog smallere asfaltweg, zetten we onze tocht verder naar rechts in de Eksterstraat. Net alvorens we de drukke N282, de Brusselsestraat zouden kruisen, troffen we bezijden de weg de Hoeveslagerij Groenenberg aan. Een picknickbank op de oprit nodigde uit tot een maaltijd en tevens konden we er terecht voor de aankoop van een blikje cola. We genoten dan ook in het zonnetje omstreeks 12:00 uur van een aangenaam middagmaal.

Na een ietwat langere rustpauze, gingen we via de Eksterstraat tot aan de Brusselsestraat, om aan de overzijde een veldweg op te gaan, Groenenberg. Zoals de naam al min of meer liet vermoeden, mondde het pad uit in het Domein Groenenberg. Aan de ingang van het domein wandelden we voorbij het knooppunt 129, om er dadelijk wat aan hoogte te winnen tot aan het kasteel van het Domein Groenenberg. We konden er even van nabij het kasteel zelf bewonderen, alsook nadien genieten van de bloemenpracht in het domein zelf. Stilaan verder wandelend richting uitgang van het domein, troffen we aan het toegangshek het knooppunt 730 aan, ondertussen aangekomen op het grondgebied van Sint-Pieters-Leeuw. Aan het knooppunt stapten we haaks linksaf een grindweg op, de Konijnestraat, welke verliep langsheen de rand van het domein Groenenberg. Eenmaal voorbij het domein verkregen we opnieuw asfalt en gingen we het knooppunt 729 voorbij. We volgden verder nog altijd de Konijnestraat, voorbij het knooppunt 728 tot aan het kruispunt met de Kwadewegenstraat, welke we over korte afstand links opgingen. Vrijwel dadelijk sloegen we rechtsaf tussen enkele loodsen de Onze-Lieve-Vrouwweg in. Zowat halverwege dit grindwegje, sloegen we nogmaals rechtsaf een ander pad in, de Mortelveldweg en dit aan het knooppunt 727.

Via deze veldweg, tussen tal van fruitboomgaarden, kwamen we tenslotte terecht op de druk bereden Postweg, dichtbij het centrum van Vlezenbeek. Op zoek naar een kopje koffie en vooral een sanitaire stop, begaven we ons even linksaf op de Postweg tot aan het centrum, alwaar we omstreeks 13:40 uur even konden pauzeren in het OC De Merselborre. Na deze wandelonderbreking ging het opnieuw de Postweg in tot even voorbij de Mortelveldweg, om er links een smal tegelpad te kiezen, richting Schreinhofveld. Daar volgden we links de Kleine Schreinweg, kruisten de Schreinstraat om verder dezelfde richting aan te houden in de Kleine Schreinweg tot aan de dwars gelegen Schaliestraat. Over korte afstand rechtsaf de Schaliestraat in tot aan de kerk van Vlezenbeek, alwaar we inmiddels waren aangekomen aan het knooppunt 742. Net vóór de kerk ging het linksaf op het Dorp, tot net voorbij de kerk, om daar rechtsaf een smal kerkpaadje in te draaien, evenwijdig met de kerk. Op het einde draaide het smalle pad naar rechts en mondde uit op de Vlezenbeeklaan. Even wandelden we rechts de Vlezenbeeklaan op om dan de eerste straat links, de Rekerstraat te kiezen. Stilaan wonnen we aan hoogte, om nadien, gekomen aan het kruispunt met de Nederstraat, rechtdoor een smalle grasweg te nemen, naast de muur van een hoeve. Op de kruising met de Kleine-Nederstraat, een grindweg, bereikten we het knooppunt 741.

We gingen voorbij de links gelegen Nederstraat, kruisten de Zeypestraat en hielden nog steeds dezelfde richting aan, tot we opnieuw de Postweg konden oversteken, ditmaal aan de andere kant van het centrum van Vlezenbeek. Aan de overzijde bevonden we ons daar in de Sint-Annastraat. Eenmaal voorbij de laatste huizen, konden we opnieuw tenvolle genieten van akkers en weilanden. Aan de links gelegen Zobbroekweg vonden we het knooppunt 726, om er steeds verder rechtdoor onze wandeling te vervolgen, tevens Zobbroekweg genaamd. Doorheen een klein perceel bos, kwamen we aan het knooppunt 718 om er rechtdoor de Herdebeekstraat op te gaan, wat nogmaals klimmen betekende. Het hoogste punt overschreden, mondde de weg uit op de drukke N282, de Lenniksebaan, tevens knooppunt 719. Voorzichtig kruisten we de weg om aan de overzijde over langere afstand de Lenniksebaan naar links te volgen, tot we rechtsaf konden op een grindweg, dewelke uitmondde op de Lennikseweg. Even verder naar links konden we even later aan de overzijde een grindweg op, de Ganzeveldweg. Deze bochtige deels grasweg, liet ons opnieuw genieten van de open velden en de natuur op zijn best. Een blikvanger midden in het veld, trok even de aandacht, met name ‘Study for a windmill’ van het architectenduo Gijs Van Vaerenbergh.

Gekomen op het einde van de Ganzeveldweg, gingen we haaks rechtsaf op een smalle kasseiweg, de Roomstraat, welke ons uiteindelijk bracht tot op het kruispunt met de Ijsbergstraat en tevens knooppunt 723. Aan dit knooppunt ging het haaks rechtsaf en betraden we opnieuw de Kerselaerveldweg, om dan in omgekeerde richting te wandelen tot het knooppunt 722 en verder naar de plaats waar we de wandeling hadden aangevangen. Alvorens huiswaarts te keren genoten we nog van een kopje koffie in café St. Anna. We eindigden deze tocht over een af en toe heuvelachtig parcours omstreeks 16:55 uur, na 22824 stappen, goed voor 17,574 km.”