587: Chiny, Zaterdag 05 oktober 2024, 11,276 km. (11.360,685 km.)

“Wandeling nr. 9 uit het ‘Wandelboek De Ardennen en Wallonië’, met start en aankomst te Chiny. Een wandeling bestaande uit twee lussen van respectievelijk 4,85 en 5,9 km. De lussen gaan van start ter hoogte van de voetgangersbrug over de Semois, ter hoogte van het hotel ‘Aux Comtes de Chiny’. Vooraf maakten we de verplaatsing via Cambio en vonden bij aankomst een parkeerplaats in de Rue de l’Embarcadère, vlakbij het hotel. Omstreeks 11:34 uur konden we beginnen met het bewandelen van lus 1, aanvangend ter hoogte van het reeds vernoemde hotel. We begaven ons vanaf de voetgangersbrug via de Rue de l’Embarcadère naar het 100 m verder gelegen kruispunt met de Rue de Cornicelles, om daar rechtsaf te draaien. We passeerden een kajakverhuurbedrijf en betraden vrij vlug het ‘Bois Communal de Chiny’. Amper 100 m verder bereikten we in het begin van het bos een driesprong van boswegen. Daar kozen we het uiterst linkse pad, aangeduid door gele rechthoekjes, met name de wandelroute 25. De eerste beklimming van de dag werd aangevat, via een vaak stuk gereden bosweg, omwille van boswerkzaamheden. Zowat driekwart kilometer verder, kwamen we aan een voorlopig hoogste punt uit, op een asfaltweg aan de rand van het bos. We bemerkten er een hoge zendmast. Aan deze mast begaven we ons even naar rechts, om vrijwel dadelijk opnieuw links te kiezen en een smalle bosweg op te gaan.

Het bospad werd steeds smaller en verliep in dalende lijn tussen reeds bruin gekleurde varens door. Na geruime tijd te zijn gedaald, mondde het pad uit op een dwars gelegen kiezelweg, met links een kabbelend riviertje. Hier aangekomen draaiden we haaks rechstaf de brede kiezelweg op. Langzaam maar zeker wonnen we opnieuw aan hoogte, op weg naar de zogeheten ‘Rocher du Hat’. Nog steeds oog hebbende voor de gele rechthoekjes van wandeling nr. 25, stapten we ongeveer 1,5 km over de vrij brede golvende kiezelweg, om uiteindelijk het belangrijke uitkijkpunt te bereiken. Vooreerst echter op weg daarheen, konden we omstreeks 12:45 uur even genieten van een korte wandel- en eetpauze op een zitbank bezijden het pad. Eenmaal de ‘Rocher du Hat’ aangetroffen, bereiktbaar via een steil rotspad, voorzien van een touw, konden we daar op een zitbankje genieten van het prachtige uitzicht over de lager gelegen Semois. Voorbij het uitkijkpunt begonnen we nadien aan een steile afdaling, in de richting van twee bomen, voorzien van het cijfer 8 op een gele achtergrond. Wat verder, voorbij het steile gedeelte, aan een jonge aanplant van berken, kwamen we uit op een dwars gelegen grindweg, die we naar rechts opgingen, in dalende zin. Deze weg leidde naar de driesprong in het bos, alwaar we eerder op de dag waren van start gegaan.

In omgekeerde richting verlieten we het ‘Bois Communal’ via de reeds gekende Rue de Cornicelles, om andermaal het kruispunt te betreden met de Rue de l’Embarcadère. Na afloop van de eerste lus, begaven we ons in de nabijheid van het kruispunt naar de ‘Auberge chez Dikke Vriend’, om er omstreeks 13:40 uur op het buitenterras, te genieten van een kopje koffie, alvorens later de tweede wandellus aan te vangen. Na te hebben genoten van de koffie, konden we de tweede lus aanvangen. We keerden op onze stappen terug en daalden via de Rue de l’Embarcadère af naar de voetgangersbrug over de Semois. Via deze brug staken we de Semois over, om aan de overzijde rechtsaf het brede grindpad naar rechts te kiezen. Over een afstand van 2,75 km wandelden we steeds in dezelfde richting via deze grindweg, tot we tenslotte het kruispunt naderden met de N894. Zowat 50 m vóór deze openbare weg, draaiden we zowat 180° linksaf, om opnieuw het ‘Bois Communal de Chiny’ te betreden. We keerden terug naar de voetgangersbrug, ditmaal via een brede bosweg over een afstand van 2,87 km.

Na vooreerst een beklimming te hebben ondergaan, volgde nadien een gestage afdaling richting Semois. Eenmaal beneden aangekomen aan de oever van de waterloop, ging het op het dwars gelegen oeverpad over korte afstand linksaf, tot aan de brug. Eenmaal opnieuw aan de overkant van de Semois, eindigde ook deze tweede lus, een route aangegeven in omgekeerde richting door blauwe rechthoekjes, zijnde wandeling nr. 27. Al bij al een geslaagd kennismaking met het bos, op een vrij zonnige herfstdag. Nadien volgde nog een lange rit huiswaarts.”

586: Mol, Zaterdag 31 augustus 2024, 14,082 km. (11.349,409 km.)

“Wandeling nr. 25 uit het ‘Groot Wandelboek Vlaanderen’, met start en aankomst te Mol, ter hoogte van het ecocentrum De Goren. Vooraf maakten we de verplaatsing via Cambio en konden bij aankomst terecht op de ruime parking van ‘Camping Zilvermeer’. Na aantrekken van de wandelschoenen konden we omstreeks 11:33 uur de wandeling aanvangen. We verlieten de parking en staken de Postelsesteenweg over, teneinde deze over korte afstand naar rechts te bewandelen tot aan het wandelknooppunt 71. We verlieten de openbare weg en draaiden links het dennenbos in. We stapten langs de omheining van het rechts gelegen ‘Village Sunparks Kempense Meren’. Op het einde van de bosweg bereikten we het knooppunt 67 aan de oever van de Rauwse Meren. We kozen de richting linksaf en gingen door het mulle zand, om zowat 200 m verder aan het knooppunt 68, opnieuw het dennenbos in te draaien. Het einde van de dreef bereikt, aan het knooppunt 70, ging het ditmaal rechtsaf en begaven we ons op een lange bosweg, evenwijdig aan de Postelsesteenweg. We passeerden het knooppunt 69 en hielden dezelfde richting aan tot het knooppunt 58. Daar aangekomen op een T-kruispunt ging het rechtsaf langs een beekje. Via een fietssluis betraden we het natuurreservaat ‘De Maat’.

We volgden een tijdje het traject van de Streek-GR Mol Om, alsook een gedeelte van een pelgrimsroute. Rechts bevond zich de Put van Rauw, een waterpartij als gevolg van de zandwinning. Langsheen het pad dat we bewandelden lag een enorme bovengrondse pijpleiding, om het ontgonnen zand te transporteren. Op het ontstane meer bevinden zich tal van broedeilandjes voor sternen. Gebruik makend van de pijpleiding als zitbank namen we omstreeks 12:40 uur even tijd voor een wandel- en eetpauze. Ondertussen liet de zon zich zien, tijd om de zonnemelk te gebruiken. Na een zonnige pauze volgden we verder langs de Put van Rauw de onverharde weg tot we via een wandelpoortje de openbare weg betraden, de Blauwe Keidreef aan het knooppunt 59. We betraden de weg en volgden die naar links. We verlieten bijgevolg de tot nu toe gevolgde oranje route en wisselden deze voor de zogeheten aardgasroute. Volgens de wandelgids loonde het de moite om het rechts gelegen talud te beklimmen, met zicht op de zandwinning. Echter prikkeldraad maakte dit niet langer mogelijk. We bleven de Blauwe Keidreef volgden, tot na een haakse bocht naar rechts, de weg veranderde van naam in Blauwe Kei. De weg mondde tenslotte uit aan het knooppunt 47, ter hoogte van een graspleintje. Midden op het grasveld konden we een kunstwerk bewonderen, getiteld ‘Kosmos Logo’.

De taverne ter plaatse, ‘De Blauwe Kei’, bleek over te nemen. We stapten rechtdoor verder via de Scheepvaartstraat, om vrijwel dadelijk aan het knooppunt 11, via een smalle metalen brug het kanaal van Beverlo over te gaan. Aan de overzijde van de brug konden we even pauzeren aan een picknicktafel omstreeks 13:30 uur en er genieten van een frangipanetaartje. Even later volgden we naar links het jaagpad langs het kanaal Bocholt-Herentals, tot aan de brug over het kanaal. We gingen onder de brug door, om deze nadien naar rechts te beklimmen. We betraden de brug net aan een kleine bunker, om vervolgens via de brug het kanaal over te gaan, ondertussen het knooppunt 9 voorbij gegaan. Aan de overzijde daalden we naar rechts af, om terecht te komen op het jaagpad langs het kanaal Bocholt-Herentals, tevens knooppunt 28. We begaven ons naar rechts op de brede grindweg aan de boorden van het kanaal. We bewandelden het kiezelpad tot aan het sluizencomplex, ter hoogte van het knooppunt 29. Daar verlieten we het jaagpad voor een bospad rechts, aangegeven als gele route. Na zowat 600 m gingen we links het natuurreservaat Den Diel in, om er achtereenvolgens te wandelen via de knooppunten 44, 43, 42 en tot slot 41.

Een lang nagenoeg lijnrecht, af en toe modderig pad. Uiteindelijk kwamen we aan het knooppunt 41 opnieuw aan de oever van het kanaal, alwaar we een monument konden bekijken van een gecrashte Lancaster tijdens WO2. We konden nadien het kanaal over via een Baileybrug. Aan de overzijde troffen we het knooppunt 75 aan, alwaar we normaal gezien rechts dienden aan te houden. We bevonden er ons op de Postelsesteenweg en weken even af van de geplande route. Immers even verder links konden we terecht op het terras van ‘Het Jagershof’, om er omstreeks 15:00 uur even te pauzeren bij een glas cola. Na de pauze keerden we op onze stappen terug naar het knooppunt 75, om dan zowat 75 m verder, aan het knooppunt 56, de weg te kruisen en via een opening in de muur het terrein te betreden van het jeugdverblijfcentrum. Door het park van een verdwenen kasteel, volgden we de knooppunten 53 en 55. Eenmaal aan dit laatste knooppunt volgden we naar rechts de gele route, richting knooppunt 54, opnieuw in het natuurreservaat De Maat. Een mooi pad afgeboord met knotwilgen leidde naar het knooppunt 58, alwaar we ’s morgens reeds waren langs gekomen.

Op dit T-kruispunt kozen we ditmaal rechts, om er de Postelsesteenweg te kruisen. Aan de overzijde van de weg, volgden we de richting naar het knooppunt 78, via een smal paadje langs het Zilvermeer. Zo bereikten we de jachthaven, de zogeheten Zilvermeerhaven Port Aventura. We staken andermaal de Postelsesteenweg over, om zowat 100 m naar links, rechts het bos in te gaan. We richtten ons op de knooppunten 77 en 1, om op die manier omheen de camping Zilvermeer te stappen, naar het eindpunt van de wandeling. We eindigden deze zomerse tocht na exact 14,082 km.”

585: Teuven, Zaterdag 11 mei 2024, 16,7 km. (11.335,327 km.)

“Wandeling nr. 14 uit het ‘Groot Wandelboek Vlaanderen’, met start en aankomst te Teuven. Vooraf maakten we de verplaatsing via Cambio en vonden bij aankomst een parkeerplaats op Teuven-Dorp, bezijden de plaatselijke Sint-Pieterskerk. Gelet op de reeds opgelopen temperatuur en felle zon, werd vooreerst de fles zonnemelk aangesproken. Even later omstreeks 10:50 uur konden we de wandeling aanvangen ter hoogte van het wandelknooppunt 86, tegenover de kerk. We volgden verder Teuven-Dorp naar rechts, richting knooppunt 88. We kruisten Van Straat en stapten rechtdoor via Nurop. Een smalle vrij bochtige weg, met tal van hoogteverschillen, leidde naar een kruispunt voorzien van een driehoekig pleintje aan het knooppunt 88. We kozen rechtsaf via Nurop, om kort daarna naar rechts de weg te verlaten via een onverharde weg. Door middel van een brugje staken we de Gulp over en begonnen aan de overzijde aan de lange beklimming van de Nuropperberg, richting knooppunt 89. Een smal en af en toe steil bospad leidde uiteindelijk naar een rustbank, alwaar we omstreeks 11:50 uur even konden genieten van een rust- en eetpauze. Na deze onderbreking begonnen we aan een lange afdaling op een grindweg, Gieveld. We bewandelden deze weg via de knooppunten 83 en 82.

Inmiddels was de benaming gewijzigd in de Rue du Château. Aan het knooppunt 82, draaiden we rechts de bochtige Kasteelstraat in naar het knooppunt 80. Doorheen een bosrijke zone ging het de doodlopende weg Obsinnich in. We staken een smal beekje over en hielden de richting aan naar het knooppunt 77, om onder de spoorweg door te gaan. Net voorbij de tunnel onder de spoorweg, troffen we het knooppunt 77 aan, om er dadelijk rechtsaf een brede stijgende veldweg te kiezen. Na een tweetal haakse bochten naar links, daalden we via een smal pad af naar het lager gelegen kruispunt Graef. Daar vonden we het knooppunt 76. We konden er even pauzeren omstreeks 13:30 uur, om er te genieten van een hapje en een drankje. Ondertussen nogmaals de zonnemelk gebruikt ter bescherming; Na deze onderbreking ging het aan het knooppunt 76 rechtsaf, om verder te wandelen via Graef. Een smalle kiezelweg liet ons opnieuw aan hoogte winnen op een vaak erg steil pad. Gekomen ter hoogte van de eerste huizen, ging de weg over in asfalt en verkreeg de weg de benaming van Roodbos. De weg mondde uit naar de dwars gelegen weg Roodbos, alwaar we linksaf kozen, richting de iets verder gelegen N648. Aan de overzijde van de weg, konden we zowat 25 m verder naar rechts, de weg verlaten en links het Roodbos ingaan.

De wandelroute doorheen het bos was aangegeven door houten paaltjes. Een smal bospad liet ons langzaam afdalen naar het knooppunt 75 aan de rand van het bos gesitueerd. We konden er omstreeks 14:40 uur even pauzeren, met een mooi uitzicht over de omliggende grasvelden. Min of meer langs de bosrand ging het nadien verder op een onverhard pad naar het knooppunt 74. Daar aangekomen lieten we het Veursbos rechts liggen en sloegen we links een pad in dat leidde naar het nabije knooppunt 65, ter hoogte van Veurs. Net aan de spoorwegtunnel van Veurs, kozen we rechts een smal kizelpad, dat overging in een smalle grasweg. Het pad mondde uit op de openbare weg, Krindaal, die we slechts over korte afstand naar links bewandelden, tot aan het knooppunt 66, een 150 tal meter voor de spoorwegtunnel. We draaiden rechts de smalle weg Voort in, richting knooppunt 67. Een holle weg met een vrij steile klim door het bos liet ons even op de adem trappen. Eenmaal de hindernis overwonnen bereikten we opnieuw de openbare weeg, De Plank, ter hoogte van een oud vakwerkhuis. Een picknickbank nodigde uit even te genieten van een verdiende rustpauze omstreeks 16:00 uur. Na de rust begaven we ons rechtsaf op De Plank en verlieten het knooppunt 67. We volgden deze smalle asfaltweg tussen akkers en weiland.

We passeerden het knooppunt 72 en behielden dezelfde richting. De Plank mondde uit op de drukke N648, welke we eerder op de dag reeds hadden gekruist. Alvorens onze weg te vervolgen, hielden we even halt links op de N648, alwaar we terecht konden voor een frisdrankje op het terras van ‘Het Boerenhof’. Ondertussen waren we klok van 16:30 uur nabij. Na deze verkoeling staken we weg over en begaven ons op een smalle dalende geasfalteerde weg linksaf, voorbij tal van boomgaarden richting knooppunt 87. Deze weg tenslotte eindigde aan het knoopunt 88, het pleintje waar we ’s ochtends reeds waren kangs gekomen. Vanaf daar volgden we in omgekeerde richting een gedeelte van de heenweg, richting kerk van Teuven. Alvorens de terugreis aan te vangen, konden we nog even genieten van een drankje in café ‘De Zotte Lambiek’, op wandelafstand van de kerk. We eindigden uiteindelijk deze zonnige wandeldag omstreeks 17:35 uur.”

584: Wortel, Zaterdag 29 juni 2024, 12,2 km. (11.318,627 km.)

“Wandeling N°. 20 uit het ‘Groot Wandelboek Vlaanderen’, met start en aankomst te Wortel, meer bepaald ter hoogte van Kolonie nr. 41. Vooraf maakten we de verplaatsing via Cambio en konden bij aankomst terecht op de ruime parking aldaar. Alvorens echter de wandeling aan te vangen, genoten we vooreerst nog in het zonnetje van een kopje koffie in de tuin van ‘De Landloper’. Even later omstreeks 11:00 uur konden we op pad. We begaven ons op Kolonie rechtsaf en stapten voorbij het ‘Bezoekerscentrum De Klapekster’. We troffen er een informatiebord aan met tal van wandel- en fietstochten in de omgeving. Net voorbij dit centrum, verlieten we Kolonie naar rechts, gingen een geopend hek voorbij en volgden een smalle kasseiweg. Deze weg verliep tussen enkele loodsen en oude stallen van Wortel-Kolonie. Voorbij de gebouwen ging de weg over in een graspad. Op de eerste kruising draaiden we links een eikendreef in, die leidde naar het wandelknooppunt3, net aan het Bootjesven, dat is ontstaan door uitturving. Aan het Bootjesven gingen we rechtsaf door een mooie eikendreef, verhard met oranje zandkiezel. Op het einde van de dreef, ter hoogte van het knooppunt 5, gingen we schuin links een brede beukendreef in, die wat verder splitste in een gedeelte voor tractoren en een voor voetgangers. Op het einde daarvan, verlieten we de dreef naar links, stapten voorbij een kantelpoortje het bos in.

Vanaf het knooppunt 57 ging de route over een kronkelend bospaadje, richting knooppunt 62. Even voorbij een klein vennetje en een tweede kantelpoortje, bereikten we het knooppunt 62 op een dwars gelegen bosweg, zowat op de grens tussen België en Nederland. We draaiden haaks linksaf en wandelden via deze zogeheten Grensdreef naar een kruispunt van bosdreven, net aan het knooppunt 6. Daar ging het rechtsaf, over een wildrooster een brede zandweg op, tussen akker- en grasland. We overschreden op die manier de grens en wandelden Nederland in. Via de Nederlandse wandelknooppunten 76 en 74, mondde deze zandweg uit op de drukke weg van Minderhout naar Baarle-Hertog. We bevonden ons inmiddels op het grondgebied van Castelre. We kruisten schuin rechts de weg en stapten via een graspaadje richting knooppunt 75 en vervolgens 97. Door middel van een klaphekje belandden we in open grasland, echter vrij drassig en gedeeltelijk onder water. Het was dus even zoeken naar een droge passage. Wat verder bereikten we het Merkske, wat we door middel van een gammel houten brugje overstaken, gevolgd door een korte wandeling over vlonderpaden. Tal van smalle bospaadjes leidden uiteindelijk naar de rand van het bos, waar we terecht kwamen op een veldweg, genaamd Gouverneursbossen.

Deze weg bracht ons wat verder aan een infobord betreffende de Halsche Beemden, alwaar we op een picknickbank even in het zonnetje konden verpozen en genieten van een hapje en drankje. Na dit oponthoud volgden we verder de veldweg richting knooppunt 95, dat we aantroffen op het kruispunt met Hal, tevens in het gehucht Hal. Daar draaiden we links een asfaltweg op tussen enkele boerderijen, welke uitmondde ter hoogte van het kruispunt met de Schoorstraat. Rechts konden we even het kapelletje van Hal bekijken, terwijl tal van zware tractoren voorbij reden. We bevonden ons onderussen op het gehucht Hal aan het knooppunt 94, terug op Belgische bodem. We stapten links de Schoonstraat door, tussen akkers en weiland, tot we opnieuw de grens met Nederland overschreden aan de Schoorbrug, net over het Merkske. We verlieten op die manier Hoogstraten en betraden andermaal Castelre. Voorbij de brug stapten we via de Haldijk tot aan de rand van het even verder zichtbare bos, richting knooppunt 72. Echter net vóór de bosrand kozen we links een brede zandweg, nu richting knooppunt 71, de Koloniebaan. Aan een volgende T-splitsing ging het rechtsaf via nog steeds de Koloniebaan, met oog voor de aanwijzingen naar knooppunt 70.

Deze zandweg leidde over de Hoogstratensebaan. Zowat 200 m voorbij het kruispunt bemerkten we een infobord inzake de ‘Schootse Hoek’. We verlieten er de brede zandweg, om schuin links het bos in te wandelen, via een bosweg richting knooppunt 69. We volgden deze smalle bosweg tot aan de bosrand, na even voordien de Vennenbaan te hebben gekruist. Aan de rand ging het over vrij korte afstand linksaf, in de richting van het knooppunt7, om slechts 100 m verder, rechts een smal pad op te gaan tussen twee velden, nu richting knooppunt 9. Vervolgens stapten we op een smal kronkelend paadje doorheen een varenrijk bos, terwijl we even voordien opnieuw de landsgrens waren gepasseerd. Op het einde van het varenwegje kwamen we uit in de dwars gelegen Torendreef. We sloegen deze links in en hielden wat verder even hakt aan de begraafplaats van Wortel-Kolonie. Eenmaal voorbij het bos, kozen we rechts Kolonie om de wandeling tenslotte te eindigen aan het bezoekerscentrum omstreeks 15:42 uur. Alvorens de terugreis aan te vatten, genoten we nog van enkele frisdrankjes op het terras.”

583: Gastuche, Dinsdag 04 juni 2024, 9,614 km. (11.306,427 km.)

"Wandeling nr. 6 uit het ‘Wandelboek De Ardennen en Wallonië’. Een tocht over een afstand van 8,41 km, met start en aankomst ter hoogte van het NMBS-station van Gastuche. Vooraf maakten we de verplaatsing via Cambio en konden bij aankomst terecht op de parking aan het station. Na de wandelschoenen te hebben aangetrokken konden we omstreeks 11:05 uur de geplande tocht aanvatten. Met het voormalige stationsgebouw links, begaven we ons via de smalle Rue de la Station, naar de iets verder gelegen spoorwegovergang. Na een trein te hebben laten passeren, staken we links de spoorweg over en stapten rechtdoor de Drève de Laurensart in, welke uiteraard ons het Forêt de Laurensart liet betreden. Enkele honderden meters verder staken we de Dijle over, waar zich trouwens een gedenkplaat bevindt, als aandenken aan de gevechten tijdens WO2.We verlieten even voorbij de brug over de Dijle de dreef en gingen rechtsaf het bos in. Een smal bospad dat er drassig uitzag, liet ons kort na elkaar tweemaal ter hoogte van een Y-splitsing eerst rechts dan links kiezen. Aan de tweede vork kon ook rechts worden gekozen, echter voor een vrij modderig pad langs de Dijle. Het smalle pad volgde min of meer het verloop van de waterloop.

Rechts kregen we zicht op de vallei, links bemerkten we het hellingbos. Op het einde van het bospad, ter hoogte van een kruising van drie bospaden, kozen we haaks linksaf en begonnen aan een vrij lange beklimming van de helling. Zowat op het hoogste punt, wandelden we een tijdje op een plateau, aan de rand van het Forêt de Laurensart. Het pad mondde uit ter hoogte van een antenne op een kruispunt van bospaden. Aan dit kruispunt wandelden we naar rechts het bos uit. Net aan de bosrand bevond zich een half vergane R4. Via een modderige veldweg kwamen we aan het wandelknooppunt 242, net aan de dwars gelegen Tommestraat, inmiddels terug Vlaams Gewest, meer bepaald het grondgebied Huldenberg. We kozen de richting rechtsaf en stapten richting UFO-platform, een antenne van Belgocontrol, ter monitoring van het luchtruim. We draaiden bijgevolg de Tommestraat rechts in, voorbij het platform, richting knooppunt 241. Op het eerste kruispunt hielden we de richting rechtdoor aan, om op die manier een smalle dalende holle bosweg in te gaan. Dit smalle pad leidde ons doorheen het Wolfsbos. Gekomen aan een splitsing kozen we nog steeds het dalende pad.

Ergens moeten we een aanwijzing over het hoofd hebben gezien, vermits we plotseling aan de rand van het bos, het knooppunt 241 vonden, maar niet de aanwijzing naar de knooppunten 240-241. We waren dus iets te vroeg naar links uitgeweken. Vanaf het knooppunt 241 dienden we even de richting aan te houden naar het volgende knooppunt, 245. Opnieuw aan de bosrand gekomen, dienden we op een kruising van drie paden, het uiterst linkse te kiezen, welke ons door het Rondebos zou brengen. Echter omwille van de bijna onbegaanbaarheid van het pad door de modder, volgden we een alternatieve weg. We verlieten via een modderige weg het bos en kwamen uit op de openbare weg in de Langeheidestraat. We volgden de straat tot op het einde, om daar linksaf de Tommestraat te kiezen, die we bewandelden tot aan het kruispunt, alwaar zich een kapel bevond, met een oude waterpomp. Zo bevonden we ons opnieuw op de juiste weg. Net vóór de kapel gingen we rechts de Waversestraat in, gevolgd door de Poelstraat links. Aan een alleenstaande witte woning, draaiden we rechts de doodlopende Nachtegaalstraat in, welke ons terug leidde naar het Forêt de Laurensart.

Een vrij lange klim bracht ons tenslotte terug naar het knooppunt, gesitueerd voor de antenne op het plateau. Ditmaal op het kruispunt van vier boswegen, ging het rechtsaf, teneinde te beginnen aan de afdaling door het Forêt de Laurensart. Via een dalende holle weg bereikten we de vallei van de Dijle, met name de Drève de Laurensart, welke we op de heenweg reeds een stukje hadden bewandeld. We stapten nu in omgekeerde richting een gedeelte van de heenweg en eindigden de wandeling na 9,614 km aan het voormalige station van Gastuche, omstreeks 14:50 uur. De terugreis kon worden aangevat.”