586: Mol, Zaterdag 31 augustus 2024, 14,082 km. (11.349,409 km.)

“Wandeling nr. 25 uit het ‘Groot Wandelboek Vlaanderen’, met start en aankomst te Mol, ter hoogte van het ecocentrum De Goren. Vooraf maakten we de verplaatsing via Cambio en konden bij aankomst terecht op de ruime parking van ‘Camping Zilvermeer’. Na aantrekken van de wandelschoenen konden we omstreeks 11:33 uur de wandeling aanvangen. We verlieten de parking en staken de Postelsesteenweg over, teneinde deze over korte afstand naar rechts te bewandelen tot aan het wandelknooppunt 71. We verlieten de openbare weg en draaiden links het dennenbos in. We stapten langs de omheining van het rechts gelegen ‘Village Sunparks Kempense Meren’. Op het einde van de bosweg bereikten we het knooppunt 67 aan de oever van de Rauwse Meren. We kozen de richting linksaf en gingen door het mulle zand, om zowat 200 m verder aan het knooppunt 68, opnieuw het dennenbos in te draaien. Het einde van de dreef bereikt, aan het knooppunt 70, ging het ditmaal rechtsaf en begaven we ons op een lange bosweg, evenwijdig aan de Postelsesteenweg. We passeerden het knooppunt 69 en hielden dezelfde richting aan tot het knooppunt 58. Daar aangekomen op een T-kruispunt ging het rechtsaf langs een beekje. Via een fietssluis betraden we het natuurreservaat ‘De Maat’.

We volgden een tijdje het traject van de Streek-GR Mol Om, alsook een gedeelte van een pelgrimsroute. Rechts bevond zich de Put van Rauw, een waterpartij als gevolg van de zandwinning. Langsheen het pad dat we bewandelden lag een enorme bovengrondse pijpleiding, om het ontgonnen zand te transporteren. Op het ontstane meer bevinden zich tal van broedeilandjes voor sternen. Gebruik makend van de pijpleiding als zitbank namen we omstreeks 12:40 uur even tijd voor een wandel- en eetpauze. Ondertussen liet de zon zich zien, tijd om de zonnemelk te gebruiken. Na een zonnige pauze volgden we verder langs de Put van Rauw de onverharde weg tot we via een wandelpoortje de openbare weg betraden, de Blauwe Keidreef aan het knooppunt 59. We betraden de weg en volgden die naar links. We verlieten bijgevolg de tot nu toe gevolgde oranje route en wisselden deze voor de zogeheten aardgasroute. Volgens de wandelgids loonde het de moite om het rechts gelegen talud te beklimmen, met zicht op de zandwinning. Echter prikkeldraad maakte dit niet langer mogelijk. We bleven de Blauwe Keidreef volgden, tot na een haakse bocht naar rechts, de weg veranderde van naam in Blauwe Kei. De weg mondde tenslotte uit aan het knooppunt 47, ter hoogte van een graspleintje. Midden op het grasveld konden we een kunstwerk bewonderen, getiteld ‘Kosmos Logo’.

De taverne ter plaatse, ‘De Blauwe Kei’, bleek over te nemen. We stapten rechtdoor verder via de Scheepvaartstraat, om vrijwel dadelijk aan het knooppunt 11, via een smalle metalen brug het kanaal van Beverlo over te gaan. Aan de overzijde van de brug konden we even pauzeren aan een picknicktafel omstreeks 13:30 uur en er genieten van een frangipanetaartje. Even later volgden we naar links het jaagpad langs het kanaal Bocholt-Herentals, tot aan de brug over het kanaal. We gingen onder de brug door, om deze nadien naar rechts te beklimmen. We betraden de brug net aan een kleine bunker, om vervolgens via de brug het kanaal over te gaan, ondertussen het knooppunt 9 voorbij gegaan. Aan de overzijde daalden we naar rechts af, om terecht te komen op het jaagpad langs het kanaal Bocholt-Herentals, tevens knooppunt 28. We begaven ons naar rechts op de brede grindweg aan de boorden van het kanaal. We bewandelden het kiezelpad tot aan het sluizencomplex, ter hoogte van het knooppunt 29. Daar verlieten we het jaagpad voor een bospad rechts, aangegeven als gele route. Na zowat 600 m gingen we links het natuurreservaat Den Diel in, om er achtereenvolgens te wandelen via de knooppunten 44, 43, 42 en tot slot 41.

Een lang nagenoeg lijnrecht, af en toe modderig pad. Uiteindelijk kwamen we aan het knooppunt 41 opnieuw aan de oever van het kanaal, alwaar we een monument konden bekijken van een gecrashte Lancaster tijdens WO2. We konden nadien het kanaal over via een Baileybrug. Aan de overzijde troffen we het knooppunt 75 aan, alwaar we normaal gezien rechts dienden aan te houden. We bevonden er ons op de Postelsesteenweg en weken even af van de geplande route. Immers even verder links konden we terecht op het terras van ‘Het Jagershof’, om er omstreeks 15:00 uur even te pauzeren bij een glas cola. Na de pauze keerden we op onze stappen terug naar het knooppunt 75, om dan zowat 75 m verder, aan het knooppunt 56, de weg te kruisen en via een opening in de muur het terrein te betreden van het jeugdverblijfcentrum. Door het park van een verdwenen kasteel, volgden we de knooppunten 53 en 55. Eenmaal aan dit laatste knooppunt volgden we naar rechts de gele route, richting knooppunt 54, opnieuw in het natuurreservaat De Maat. Een mooi pad afgeboord met knotwilgen leidde naar het knooppunt 58, alwaar we ’s morgens reeds waren langs gekomen.

Op dit T-kruispunt kozen we ditmaal rechts, om er de Postelsesteenweg te kruisen. Aan de overzijde van de weg, volgden we de richting naar het knooppunt 78, via een smal paadje langs het Zilvermeer. Zo bereikten we de jachthaven, de zogeheten Zilvermeerhaven Port Aventura. We staken andermaal de Postelsesteenweg over, om zowat 100 m naar links, rechts het bos in te gaan. We richtten ons op de knooppunten 77 en 1, om op die manier omheen de camping Zilvermeer te stappen, naar het eindpunt van de wandeling. We eindigden deze zomerse tocht na exact 14,082 km.”