Inmiddels was de benaming gewijzigd in de Rue du Château. Aan het knooppunt 82, draaiden we rechts de bochtige Kasteelstraat in naar het knooppunt 80. Doorheen een bosrijke zone ging het de doodlopende weg Obsinnich in. We staken een smal beekje over en hielden de richting aan naar het knooppunt 77, om onder de spoorweg door te gaan. Net voorbij de tunnel onder de spoorweg, troffen we het knooppunt 77 aan, om er dadelijk rechtsaf een brede stijgende veldweg te kiezen. Na een tweetal haakse bochten naar links, daalden we via een smal pad af naar het lager gelegen kruispunt Graef. Daar vonden we het knooppunt 76. We konden er even pauzeren omstreeks 13:30 uur, om er te genieten van een hapje en een drankje. Ondertussen nogmaals de zonnemelk gebruikt ter bescherming; Na deze onderbreking ging het aan het knooppunt 76 rechtsaf, om verder te wandelen via Graef. Een smalle kiezelweg liet ons opnieuw aan hoogte winnen op een vaak erg steil pad. Gekomen ter hoogte van de eerste huizen, ging de weg over in asfalt en verkreeg de weg de benaming van Roodbos. De weg mondde uit naar de dwars gelegen weg Roodbos, alwaar we linksaf kozen, richting de iets verder gelegen N648. Aan de overzijde van de weg, konden we zowat 25 m verder naar rechts, de weg verlaten en links het Roodbos ingaan.
De wandelroute doorheen het bos was aangegeven door houten paaltjes. Een smal bospad liet ons langzaam afdalen naar het knooppunt 75 aan de rand van het bos gesitueerd. We konden er omstreeks 14:40 uur even pauzeren, met een mooi uitzicht over de omliggende grasvelden. Min of meer langs de bosrand ging het nadien verder op een onverhard pad naar het knooppunt 74. Daar aangekomen lieten we het Veursbos rechts liggen en sloegen we links een pad in dat leidde naar het nabije knooppunt 65, ter hoogte van Veurs. Net aan de spoorwegtunnel van Veurs, kozen we rechts een smal kizelpad, dat overging in een smalle grasweg. Het pad mondde uit op de openbare weg, Krindaal, die we slechts over korte afstand naar links bewandelden, tot aan het knooppunt 66, een 150 tal meter voor de spoorwegtunnel. We draaiden rechts de smalle weg Voort in, richting knooppunt 67. Een holle weg met een vrij steile klim door het bos liet ons even op de adem trappen. Eenmaal de hindernis overwonnen bereikten we opnieuw de openbare weeg, De Plank, ter hoogte van een oud vakwerkhuis. Een picknickbank nodigde uit even te genieten van een verdiende rustpauze omstreeks 16:00 uur. Na de rust begaven we ons rechtsaf op De Plank en verlieten het knooppunt 67. We volgden deze smalle asfaltweg tussen akkers en weiland.
We passeerden het knooppunt 72 en behielden dezelfde richting. De Plank mondde uit op de drukke N648, welke we eerder op de dag reeds hadden gekruist. Alvorens onze weg te vervolgen, hielden we even halt links op de N648, alwaar we terecht konden voor een frisdrankje op het terras van ‘Het Boerenhof’. Ondertussen waren we klok van 16:30 uur nabij. Na deze verkoeling staken we weg over en begaven ons op een smalle dalende geasfalteerde weg linksaf, voorbij tal van boomgaarden richting knooppunt 87. Deze weg tenslotte eindigde aan het knoopunt 88, het pleintje waar we ’s ochtends reeds waren kangs gekomen. Vanaf daar volgden we in omgekeerde richting een gedeelte van de heenweg, richting kerk van Teuven. Alvorens de terugreis aan te vangen, konden we nog even genieten van een drankje in café ‘De Zotte Lambiek’, op wandelafstand van de kerk. We eindigden uiteindelijk deze zonnige wandeldag omstreeks 17:35 uur.”
Op een wandeling is het altijd uitkijken naar net dat andere. Als het maar geslaagd is ;-)
BeantwoordenVerwijderen