548: Herbeumont, Zaterdag 01 augustus 2020, 12,7 km. (10.791,061 km.)

“Het relaas betreffende een wandeling uit de Dagstappergids Ardennen, deel 2, met start en aankomst te Herbeumont. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, vonden we een parkeerplaats op de Grand’Place zelf. Alvorens de wandeling aan te vangen, namen we nog even de tijd voor een kopje koffie op de hoek met de Rue de la Hulette omstreeks 10:45 uur. Het beloofde in elk geval een vrij zonnige dag te worden. Na de koffie waren we alvast klaar om de tocht aan te vatten, volgens de wandelgids een tocht van 19,3 km. Onderweg zouden we beslissen hoever we het geplande traject zouden bewandelen. We begaven ons de Rue de la Hulette in en volgden de aanduiding ‘Groen kruisje’, vrijwel dadelijk al klimmend. Aan een eerste Y-splitsing stapten we rechtdoor verder via de reeds vermelde straat, meteen fors stijgend, wat zich liet voelen daar de klim meer dan 1 km ver bedroeg. Voorbij een eerste bocht naar links ging de brede weg over in Le Terme. Een tweede bocht naar rechts liet ons bijna het hoogste punt bereiken en stapten we min of meer op vals plat. Gekomen aan een picknickplaats rechts van de weg, verlieten we de brede weg en begaven ons schuin rechts op een dalende asfaltweg, de aangegeven Sentier des Songes. We volgden daarbij groen kruisje, blauw driehoekje en geel ruitje. Amper begonnen aan de afdaling vonden we beschutting tegen de zon, vermits we het bos inwandelden via enkele snel elkaar volgende bochten. Na een lange aangename afdaling kwamen we op een kruispunt van bospaden, om er nog even rechtdoor te gaan en via een brug de Antrogne over te steken, een zijrivier van de Semois. Net voorbij de brug draaiden we rechts de Rue de Plannois in.

We overschreden er een bijbeek van de Antrogne en begonnen andermaal te klimmen. Even verder aan de dwars gelegen weg, gingen we scherp linkaf en volgden er de richting aangegeven door een groen kruisje. Hier ging het vrij steil bergop, om na een bocht naar rechts, een minder stevige beklimming te verkrijgen. Na aanvankelijk nog een bochtige weg te hebben gevolgd, ging ondertussen de grindweg over in een kaarsrechte weg door een beukenbos. Op het einde van de lijnrechte weg aangeland, kwamen we uit op een kruispunt van boswegen, voorzien van een wandelboom en overdekte picknickplaats. We gingen nog zowat 700 m verder rechtdoor tot aan een volgende viersprong, tevens parking Les Epioux. We gingen er rechtsaf via de Rue des Epioux, richting Herbeumont pas Semois, aangeduid door een geel driehoekje van de Transsemoisienne. Wat verder de groene kruisjes opnieuw volgend, verlieten we de Rue des Epioux en kozen rechtsaf een brede grindweg, voorbij een groen bord met franstalige raadgevingen aan wandelaars, Domaine des Epioux. Nog altijd verder dalend ging de weg door een deels eiken- en beukenbos. We bemerkten er een beekje, de Ruisseau de Maissinette, dat we links lieten waar de weg naar rechts bochtte. Net voorbij een slagboom kwamen we terecht op een pad dat de Semois stroomafwaarts volgde. We passeerden een uitkijkpunt, waar we zicht kregen op de vallei, de Point de vue de l’écureuil. We zetten onze weg verder langs de oever van de Semois, tot we bij een houten reling, de weg naar links konden verlaten en een picknickplaats aantroffen aan de samenvloeiing van de Semois en de Antrogne.

Echter overbevolkt door toeristen die er diverse barbecue’s hadden aangestoken, vonden we geen vrij plekje om even te pauzeren. We stapten dan nog maar wat verder over een vrij smal rotsig paadje, tot we een eindje voorbij deze picknickplaats even konden zitten aan de waterlijn en tijdens de maaltijd konden genieten van een koel voetbad in de Semois. Na een wat langere wandelpauze, begaven we ons opnieuw op weg. We volgden verder het smalle paadje langs de Semois, aangegeven door rode liggende rechthoekjes. Het betrof een soort visserspad, voorzien van uitstekende boomwortels en af en toe uitgehouwen in de rotsen. Wat verderop verwijderde het pad zich enigszins van de Semois en leidde ons doorheen bos. Aan een wandelboom gekomen volgden we gewoon rechtdoor de richting ‘Vannes de Conques 0,5 km en Herbeumont 2,7 km’. Het pad bracht ons wat verder langs een grote camping, Arnocamps, alwaar we even halt hielden om er op het buitenterras even te genieten van een glas cola. Of waren het er zelfs twee ondanks het warme weer? In ieder geval het was er ook vrij druk, gelet uiteraard op de vakantieperiode. Na het lessen van de dorst gingen we de camping voorbij en vervolgens onder een enorm spoorwegviaduct. Het 150 m lange viaduct, voorzien van 38 m hoge bogen, maakte deel uit van de vroegere spoorlijn Bertrix – Massenpré. Het werd gebouwd en gebruikt door de Duitsers tijdens de Eerste Wereldoorlog. Een eind voorbij het viaduct mondde de weg uit op de dwars gelegen N884, een vrij druk bereden weg.

We begaven ons rechtsaf op de weg, gelukkig aan de overzijde min of meer in de goot. We lieten de Semois even achter ons en begonnen opnieuw hoogte te winnen langsheen de N884, de Rue de Bravy. Een lange bocht naar rechts liet ons opnieuw vrij fors klimmen. We gingen nogmaals onder een spoorwegviaduct door en wandelden voorbij het bord ‘Herbeumont Bienvenue’. Normaal zouden we de eerste straat links dienen in te gaan, de Avenue René Demarteau, doch we hielden het op rechtdoor en stapten verder via de N884 naar het centrum van Herbeumont. Via nog steeds de Rue de Bravy eindigde onze wandeling na 12,7 km op de Grand’Place. Alvorens echter huiswaarts te keren, bezochten we nog even de Ruïnes du château fort, gelegen op 340 m hoogte. Deze burcht van de graven van Herbeumont werd gebouwd in 1258 en vernield in 1657. We konden er de voormalige burcht langs alle kanten bekijken, maar verkregen vooral een prachtig uitzicht over de lager gelegen vallei en de Semois zelf. Al bij al een geslaagde wandeldag met een mooi slot alvorens de lange terugreis aan te vangen.”

464: Bohan, Zaterdag 04 juli 2020, 20,746 km. (9390,86 km.)

“Een wandeling uit de Dagstappergids Ardennen, deel 2, met start en aankomst in Bohan. Volgens de wandelgids bedraagt de afstand 17,6 km en gaat van start ter hoogte van de brug over de Semois. Na een ritje met de auto bereikten we uiteindelijk Bohan, alwaar we ter hoogte van de kerk op de Rue du Pont tal van parkeerplaatsen aantroffen. Echter alvorens de wandeling aan te vangen, namen we omstreeks 10:15 uur nog even de tijd voor een kopje koffie in ‘La Folie Douce’. Nadien, omstreeks 10:30 uur konden we eindelijk van start gaan voor een dagje klimmen en dalen doorheen dit gedeelte van de Ardennen, na een bezoekje aan de église Saint-Léger van Bohan. We begonnen onze tocht ter hoogte van de brug over de Semois, alwaar we aan de overzijde café Des Ardennes aantroffen. Rechts van het café begonnen we aan een steile beklimming van de doodlopende Rue du Herdier, voorzien van tal van gekleurde symbolen inzake lokale wandelroutes, alsook de rood-witte markeringen van de GR16. Waar de weg ophield te bestaan, ging het in een bocht naar rechts, en troffen we een steil smal bospad aan. Na een vermoeiende en steile beklimming kwamen we boven aan het baken ‘Roche la Dame, 310 m’, om er even te verpozen op een zitbank met uitzicht op de Semois en het dorp Bohan. Een groot kruisbeeld siert dit uitzichtspunt. Nadat we opnieuw op adem waren gekomen, volgden we verder de GR16 en enkele andere symbolen tot aan een kruispunt. We volgden er inmiddels de Promenade du Bois Jean.

Aan het kruispunt wandelden we rechtdoor, waar even verder het bospad versmalde en nadien veranderde in een cornicheweg, om er rechts via enkele doorkijkjes de vallei van de Semois te zien. We kruisten een bredere dwarsweg en stapten verder tot we tenslotte een Y-splitsing aantroffen, alwaar we de linkertak kozen, de grootste welke via een bocht naar rechts licht stijgend verliep. Gekomen aan het hoogste punt, troffen we een zitbank aan naast het baken ‘Bois Jean, 330 m’. Het was inmiddels 12:00 uur geworden, tijd voor de lunch. We genoten er van een broodje met uizticht op hoog opgeschoten gras en varens. Nadien zetten we onze wandeling verder via de dwarsweg links en volgden daarbij de Promenade dans la vallée des Baraques. We verlieten er tijdelijk het traject van de GR16. Even later wandelden we voorbij de restanten van het vakantiedorp ‘Les Dolimarts’. Voorbij deze plek, waar de asfaltweg naar rechts boog, hielden we de richting rechtdoor aan, op een steile dalende rotsige weg. Eenmaal de lange afdaling overwonnen, kwamen we uit op de N935, de Rue du Vieux Moulin, zijnde de weg Bohan-Sugny. Hier dienden we deze weg over korte afstand naar rechts te volgen, voorbij een oude calvarie. Iets verderop verlieten we de N935 naar links via een flink stijgende onverharde weg, de Rue de Durmont, doorheen het bos. Voorbij een hoge gsm-mast, zowat het hoogste punt, ging het in dalende lijn naar de lager gelegen N914, de Rue de Membre. We bevonden ons nu dicht bij de links stromende Semois. Op de N914 ging het aan de overzijde matig dalend rechtsaf.

Wat lager gekomen en dichter bij de Semois, troffen we in een bocht naar rechts, bezijden de weg een picknicktafel aan. We hielden er dan ook even een korte lunchpauze omstreeks 13:50 uur. Hier kregen we een schitterend zicht op de brug over de Semois en de hoger gelegen église Saint-Fiacre van Membre. Net vóór het eerste huis rechts op de N914, kwam van rechts de GR16, welke we een tijdje zouden volgen. We passeerden een oude tabaksdroogkast om dan via de brug over de Ruisseau de Membre te gaan. Aan de overzijde stond het baken ‘Ruisseau de Membre 200 m’. We bereikten de dwars gelegen Rue de Charleville, die we links opdraaiden, richting Vresse. We troffen er het baken ‘Roche à Saloru 180 m’ aan en in de nabijheid het baken ‘La Chêne plié 180 m’. We staken vervolgens via een brug de Semois over en begonnen aan een matige beklimming richting kerk van Membre, nog steeds via de N914. Net voor de bocht naar links, richting kerk, begaven we ons even in de links gelegen Rue de la Fontaine, waar we even verder konden pauzeren op het terras van Taverne Au Vieux Tournay, zowat omstreeks de klok van 14:20 uur. Een kopje koffie smaakte ernaar behoren. Een pauze later keerden we een eindje op onze stappen terug en volgden links nog heel even de N914 tot aan de kerk van Membre.

Voorbij de kerk hielden we oog voor de geel-wit-gele rechthoekjes en sloegen rechstaf in La Routaine, een flink stijgende asfaltweg, waarbij we vrijwel meteen de kerk in de diepte zagen verdwijnen. Ondertussen bevonden we ons opnieuw op het traject van de GR16. Na een hele tijd klimmen, passeerden we het laatste huis en een electriciteitscabine, waarna de weg ophield te bestaan en we verder rechtdoor het bos ingingen via een onverhard pad. Min of meer op vlak terrein trokken we verder het bos in, om even later nog wat aan hoogte te winnen, nog steeds rechtdoor aanhoudend. Tenslotte konden we even herademen, toen we begonnen af te dalen via een naar links buigende weg. Deze liet ons een Y-splitsing bereiken, om er de linkertak te kiezen en zo toeliet lager de N935 te betreden, ter hoogte van het baken ‘Les Blanches Roches 305 m’. We begaven ons rechtsaf en volgden een tijdje de plaatselijke Promenade du Sautou, tot we links van de weg naar een uitzichtpunt konden gaan, met name ‘Point de vue du jambon de la Semois’. We konden er genieten van een schitterend uitzicht over de lager gelegen Semois en de ‘Table des Fées’, terwijl we even genoten van een broodje op een rustbank. Nadien gingen we terug naar de N935 om die links op te draaien en matig bergop te volgen. Een heel eind verder, ter hoogte van de rechts gelegen weg ‘Hameau de Conrad’, stapten we links een grasweg op, welke uitmondde op dwarswegje, waarop we ons naar links begaven, nog wat aan hoogte winnend.

Voorbij een zijwegje, ging het even later dalend richting bos, vooreerst matig, later steil dalend. Tenslotte bereikten we opnieuw de openbare weg, een smal asfaltwegje, de Rue de Bohan, om er linksaf te stappen. Een flinke beklimming langs de bosrand later, kwamen we terecht aan het kleine ommuurde kerkhof van Hérisson. Net voor het kerkhof begaven we ons links op een onverhard pad in dalende zin, dat vrij vlug naar rechts wegdraaide in het bos, om uit te komen op een kruispunt van boswegen, waar we rechts een brede onverharde weg dienden te kiezen. Omwille van het gebrek aan routetekens en de onduidelijkheid van tal van zijpaadjes, kwamen we even later uit op een bredere grindweg die eindigde ter hoogte van de N973, de Rue de Bohan. We zaten met andere woorden totaal uit de richting. Gezien we toch stilaan aan het einde van de tocht waren gekomen, besloten we dan maar de N973 naar links te volgen, richting centrum van Bohan. We kwamen zo voorbij het baken ‘Réserve Ardenne et Gaume 240 m’, ter hoogte van een linkerzijweg. Hier zouden we normaal gezien het bos hebben moeten verlaten. We zaten dus opnieuw op de juiste route en daalden verder af via de N973, ondertussen de Rue d’Hérissart, naar de brug over de Semois. Eindpunt van de wandeling.

Alvorens de terugreis aan te vangen, genoten we nog even van een kopje koffie in café des Ardennes en bekeken nadien de vruchtbaardheidssteen aan de oever van de Semois. Uiteindelijk eindigden we deze weliswaar vermoeiende tocht na 27290 stappen, goed voor 20,746 km. De klok wees dan ook bijna 19:00 uur aan, toen we Bohan verlieten richting thuishaven.”