047: Zomergem, Zondag 18 januari 2009, 17,9 km. (851,03 km.)

Een wandeltocht tijdens de maand januari 2009, niet ver van onze toenmalige thuishaven, werd even voordien in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 18/01/2009 – 9930 Zomergem (Oost-Vlaanderen) – 22^ste Plattelandstocht langs de Lieve – 5-8-12-18 km. Postiljon Wandelclub Merelbeke V.Z.W. Start: Parochiezaal Zomergem-Beke. Parcours langs rustige landelijke wegen en de Lieveoevers richting Waarschoot-Dorp. De 18 km loopt ook door de Kwade bossen. Alle afstanden bezoeken gratis het cultuurdomein Hof bij Steven, waar de kunstenaar uitleg verschaft over zijn werk’. Na afloop van deze eerder regenachtige wandeltocht, werd door wandelmaatje het navolgende wandelrelaas geschreven, op zondag 18 januari 2009 omstreeks 16:16 uur.

“Zomergem riep ons op vandaag om samen met de club ‘de Postiljon’ onze wandelschoenen 18 km ver te sturen. Spijtig dat het eerste gedeelte van deze gemeente niet aan de orde kwam. De eerste vijf km regende het onafgebroken. Later op de dag werd het droger en heel af en toe kwam er een waterzonnetje piepen. Felle wind was onze gids, vlak op kop en vaak beukte hij ongenadig. Maar we beleefden een goed verzorgde tocht en de rustplaatsen boden ons de warmte die buiten ontbrak. We wandelden dus een tijdje doorheen Zomergem, een wat grijze gemeente naar ons gevoel en toen we in Waarschoot aankwamen verbeterde het er niet op. De rivier ‘De Lieve’ meandert er door heel de streek. Veel vergane industrie die doet vermoeden dat hier vroeger heel wat handel werd gedreven. Nu zijn de meeste fabrieken gesloten. Na wereldoorlog 2 kregen ze nog een herwaardering maar daarna ging alles stilaan teloor. Slechts een oude schoorsteen van een voormalige spinnerij is nu geklasseerd als werelderfgoed. Het station ligt er eveneens verlaten bij en wordt om het uur even opgeschrikt door een boemeltreintje dat richting Eeklo tuft.

Zo gingen we stilaan de modderige akkerwegen in om langs een gewezen priorij te passeren. Het wordt ook ‘Het Rattenkasteel’ genoemd omdat men volgens de legende beweert, dat hier duizenden ratten hun woonst zouden hebben gevonden. Het bevindt zich tegenover een jagerspad dat ooit in het bezit was van de graaf van Vlaanderen. Het voormalige kloosterdomein (1444-1650) is niet meer te herkennen. Enkel een naamsverwijzing naar de stichter Simon Utenhove rust op een bordje langs de weg. Niets is er van te zien, alleen de vele kapelletjes die langs de weg staan vertellen dat hier een zekere devotie heerste. Ook de kerk van Waarschoot laat zich niet onbetuigd. Zij werd ooit verwoest door een brand. De moderne opbouw die men tussen de ruines bijzette zorgt wel voor een heel apart zicht. De constructie van oud-romaans met het glas van deze tijd is op zich opmerkelijk te noemen. We kregen een voorsmaakje van een natuurgebied toen we langs ‘De Moerkes‘ stapten, op de grens met Lembeke.

Het mooiste deel wandelden we door het Kwaden Bos. Deze verbinden de gemeenten Waarschoot en Lembeke. In deze laatste gemeente liepen we erin om er weer uit te komen in Waarschoot. Ellenlange dreven maar vooral de stilte kwamen hier goed tot hun recht. Zo ging het terug alwaar we gestart waren. Op de laatste honderd meter stond een boerderij annex kunstenaarswoning annex café. De man die zoveel mogelijk oude spullen verzamelde vergastte ons op een praatje. Hoe hij met zijn woonwagen langs wegen en grenzen trekt. Ook een globetrotter dus net zoals wij.”

Zoals altijd, besteden we nog even in het kort aandacht aan datgene wat destijds aan de wandelboekjes werd toevertrouwd. Ziehier onze eerste indrukken van toen, kort na de wandeling: ‘K: Zomergem, Waarschoot, Lembeke. Landelijke tocht. Het ‘Kwadenbos’ en omstreken. Goed verzorgd! J: Regenachtige start in Zomergem-Beke. Langs de Lieve in de richting Waarschoot. Door het ‘Kwadenbos’, via Lembeke terug naar Zomergem. In de loop van de dag een schaars zonnetje.’