De tweede etappe, een wandeling
met start in Bourcy en aankomst in het ondertussen bekende Bastogne. Ook deze
wandeltocht werd niet aangekondigd in de traditionele wandelgids Marching.
Aangezien we destijds verbleven in het kamp van Bastogne, werd het verhaal met
betrekking tot deze tweede dagetappe, pas later geschreven op zondag 27 juni
2010, omstreeks 16:23 uur.
“Dag twee van de Mesa 2010 begon
opnieuw onder een stralende zon. De kortere versie van deze Vierdaagse doorheen
de Ardennen, bracht ons vanuit het kamp in Bastogne, naar de startplaats,
gesitueerd ter hoogte van de kerk van Bourcy. Tal van bussen waren reeds
aangekomen op het kleine dorpsplein van dit gehucht, zodat er reeds een
gezellige drukte kon worden waargenomen. Opnieuw voorzien van het nodige voor
onderweg, zouden we ditmaal vanuit Bourcy wandelen tot in het centrum van
Bastogne, eindhalte van de tweede etappe. Nadat we het kleine kerkje achter ons
lieten, verlieten we het dorpsplein via een smalle asfaltweg, welke ons aan
hoogte liet winnen. We wandelden langsheen de kleine begraafplaats en wat
verderop een stille getuige uit een andere periode, een bunker uit het
oorlogsverleden van de streek. Na deze korte aanloop, namen we een links
gelegen grindpad en kwamen terecht tussen de velden en weilanden. Rechts van de
weg konden we een houtzagerij zien, waar tal van bomen hun laatste reis
aanvatten. Het aan- en afrijden van de vrachtauto's zorgde voor het nodige stof
in de omgeving. Het oude station dat we op onze weg vonden, had ondertussen
reeds een nieuwe bestemming verkregen.
Uiteindelijk verlieten we wat
verder de bebouwde kom van Bourcy en zagen voor ons een lange asfaltweg, waarop
opnieuw diende te worden geklommen. Links van de weg troffen we een eerste
bosgebied aan. Naarmate we aan hoogte wonnen, konden we rechts in het dal een
laatste maal genieten van het uitzicht over het dorpje Bourcy. De rustige
landelijke weg, leidde ons verder langsheen de grazende koeien en de geur van
het hooi, richting volgend dorpje in dit unieke landschap. Na geruime tijd
hoogte te hebben gewonnen, bereikten we de Hauts de Michamps. Daar sloegen we
rechtsaf en begonnen aan de afdaling naar het lager gelegen dorpje Michamps.
Een bordje met de lokale wandelpaden, liet ons vernemen dat we ons bevonden op
de Promenade du Chemin de Boeufs en we momenteel de Chemin de Horritine
volgden. Eenmaal beneden aangekomen, ter hoogte van een drukkere weg, werden we
door de van dienst zijnde MP's de straat over geleid, waarna we een honderdtal
meter verder de plaatselijke kerk van Michamps bereikten. We namen dan ook even
de tijd het gebouw binnenin te bekijken.
We vervolgden onze weg voorbij de
kerk en sloegen wat verderop een links gelegen veldweg in, welke af en toe was
overgroeid door de beplanting ernaast. Deze veldweg leidde ons naar een andere
weg, die we rechts volgden om op die manier Oubourcy te bereiken. Hier konden
we even meekijken, hoe plaatselijke boeren het hooi door middel van een machine
lieten verdwijnen in een zwarte plastic verpakking, klaar om op het erf te
worden gestapeld. Het smalle wegje kronkelde zich tussen de weilanden, waarvan
de bermen fel bloeiden. Ook hier overheerste alweer de gele kleur. Een
bosgebied trok even later de aandacht. Het asfaltwegje ging over in een
grindpad, waarvan het verloop eerst horizontaal was, om later geleidelijk in dalende
zin verder te verlopen. Een windmolen, welke zo uit de far west kon zijn
overgevlogen, vormde een fel contrast met de omliggende weilanden. Aan de
overzijde van de weg bemerkten we de aanduidingen van Le Bois de la Paix. Dit
bos kenden we natuurlijk reeds van vorige bezoekjes aan Bastogne en omgeving,
doch voor ons was het eerder een prettig weerzien.
Ter hoogte van de ingang vonden
we dan ook de bevoorradingspost en konden ons tegoed doen aan het lunchpakket
en een verfrissend drankje. Tevens konden we de lege drankflessen omruilen voor
vers gekoeld mineraalwater voor onderweg. Het Bois de la Paix werd enkele jaren
geleden aangelegd en bestaat vooral uit jonge bomen, voorzien van de namen van
veteranen uit de befaamde ‘Battle of the Bulge’, welke ter gelegenheid van de
50ste verjaardag van het gebeuren, opnieuw de slagvelden kwamen
bezoeken. Even verder, in een ander gedeelte van het bos, bevinden zich de
vermeldingen van de eenheden welke deelnamen aan de gevechten in december 1944
en januari 1945. Het anders zo stille en vredige bos, leek nu een
picknickplaats van grote omvang. Enkele wandelaars namen de moeite om de
didactische panelen te raadplegen, terwijl anderen gewoon hun weg vervolgden.
In het bosje vonden we na enig zoekwerk, het plaatje terug van Curtis A. Gadd,
veteraan van de 17th Airborne Division, die we recent tijdens een
herdenkingstocht in Bertogne hadden ontmoet. Deze vriendelijke man was toen
bereid om onze wandelboekjes te signeren.
Ook vonden we het plaatje van
William R. Desobry, voormalig lid van de 10th Armored Division, naar wie een
straat werd vernoemd in Noville en waar tevens een klein museum hulde brengt
aan de man in kwestie. Na even te hebben stilgestaan bij het verleden, trokken
we opnieuw op pad. We verlieten het Bois de la Paix via een links gelegen
graspad in dalende zin. Ook hier, buiten het bereik van enige wind, voelde het
warm aan om te wandelen. De zon scheen genadeloos neer op de moedige wandelaars
die de paden en wegen van de Ardennen volgden. De gele bloemen bezijden het pad
voelden ondertussen enigszins vertrouwd aan. Toen het einde van het pad was
bereikt, sloegen we linksaf en volgden er de Promenade du chemin des pélerins,
een grindpad dat leidde in de richting van een markeerpunt Tier des Tâbes.
Ditmaal volgden we de Promenade du bois de la paix, richting Mardasson. Het
paadje kronkelde zich tussen de in bloei staande weilanden, die eerder het
uitzicht hadden van een kleurig tapijt. Onderweg kwamen we vervolgens langs het
punt Miltombe, waarna we even verder uitkwamen ter hoogte van een groeve.
De weg die we daar bereikten,
leidde ons naar links, naar de parking van het Bastogne Historical Center en
het American Memorial. Alhoewel het monument en het museum geen onbekenden zijn
voor ons, namen we toch de moeite om nog even alles van nabij te bekijken. Een
bezoekje aan de shop van het museum had tot gevolg dat we ook dit jaar niet met
lege handen huiswaarts zouden keren. We namen nog enkele foto's van de
Amerikaanse Tank Destroyer, het American Memorial en natuurlijk van de vrouw
des huizes, even verpozend op een bankje in de nabijheid van deze
gedenkwaardige plaats. Vervolgens daalden we af langsheen de laatste Borne van
de Voie de la Liberté, om zo stilaan af te zakken naar het centrum van
Bastogne. Na nog een laatste blik op het enorme Memorial, bereikten we de weg
komende van Clervaux en wandelden zo verder richting Rue Delperdange. Een
tankkoepel bezijden de weg noopte nog tot het nemen van een foto, waarna we de
hoofdstraat van Bastogne bereikten. Langsheen de winkeltjes en terrasjes,
slenterden we verder tot op de Place Général Mc Auliffe, eindpunt van de tweede
etappe van de Mesa 2010. Ondertussen weten we nu ook dat Bastogne is
verbroederd met Périers (Normandië).”
We sluiten dit wandelverhaal af
met een blik in de respectievelijke wandelboekjes. Ook daarin slechts een
summiere beschrijving, omwille van het aanbrengen van grote wandelstickers. ‘K:
Van Bourcy naar Bastogne. J: Mini Mesa 2010 – Dag 2. Vanuit Bourcy via Michamps
en Oubourcy naar de stad Bastogne. Zonnig.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten