Het relaas van een gedeelte van
de Via Scaldea die we hebben bewandeld. Tijdens een vorige tocht waren we
gekomen tot in Oudenaarde. Het relaas dat hierna wordt weergegeven, betreft dan
ook de beschrijving van een tocht welke van start ging in datzelfde Oudenaarde.
Het verhaal met betrekking tot de bezienswaardigheden en belevenissen onderweg,
werd destijds geschreven omstreeks 20:34 uur.
“Vandaag genoten we van een vrije
dag, het was immers weekend. Deze ochtend namen we de wandelschoenen onder de
arm en onze wandelgids met betrekking tot de ‘Via Scaldea’, om even later koers
te zetten naar Oudenaarde, meer bepaald de brug over de Schelde. Daar waren we
immers een tijdje terug aangekomen, nadat we een tweede etappe van deze
‘Pelgrimsweg’ hadden afgelegd. Vandaag namen we ons dan ook voor, om vanuit
Oudenaarde het verloop van de Schelde te volgen tot in Bossuit, een kleine
twintig kilometer verderop. We waren met andere woorden toe aan een derde
onderdeel van deze ‘Via’. Toen we deze ochtend Oudenaarde hadden bereikt,
parkeerden we ons voertuig ter hoogte van het station. Nadien ging het te voet
door de winkelstraat naar de reeds vermelde brug over de Schelde. Met een stad,
nog gedeeltelijk verscholen in de dikke mist, begonnen we onze wandeling
langsheen de linkeroever van de Schelde, hierbij de rood-witte markeringen
volgend van de GR129 (Brugge – Ronse).
Het centrum bevond zich rechts
van ons, links aan de overkant van het water bemerkten we de
Onze-Lieve-Vrouwekerk van Pamele en de vroegere abdij van Maagdendale. De
gebouwen waren echter amper zichtbaar, gelet op de laaghangende mist boven het
Scheldewater. De zon deed moeite om te verschijnen, doch dit lukte nog niet
meteen. Het voelde bovendien fris aan. We volgden het jaagpad, doch even
verderop was men doende met het heraanleggen van het wegdek. Het ging dus over
korte afstand over een kiezelpad. Van het landschap was in de beginfase van de
wandeling amper iets te bemerken. Het zicht beperkte zich tot enkele meters op het
jaagpad. Gelukkig zou daar vrij snel verandering in komen. Na enkele kilometers
ging het langsheen een golfterrein. We troffen ook de eerste routebordjes aan
langsheen de weg en zo konden we bemerken dat we ons bevonden op de
Scheldevalleiroute. Even later kreeg deze fietsomloop zelfs het gezelschap van
de Scheldekant wandelroute. Eenmaal doorheen de werken, bereikten we terug goed
beloopbaar asfalt.
Naarmate we onze weg vervolgden,
ging het langsheen het prachtige Domein de Ghellinck, waarvan we reeds van
verre het kasteel konden zien en de prachtige tuinen er omheen. Ter hoogte van
de toegang tot dit gemeentelijk domein, troffen we enkele aanwijzingen aan, met
betrekking tot de Sneukelfietsroute, een omloop van 35 km. Eenmaal het domein
voorbij, belandden we stilaan in de Avelgemse Scheldemeersen, een natuurlijk
overstromingsgebied van de Bovenschelde. Een verderop gelegen Scheldearm,
vormde aldaar onderdeel van het Domein Scheldearm Kerckhove. In elk geval
prachtige natuur om naar te kijken, vooral terwijl ondertussen de zon was
verschenen. De linkeroever bracht ons uiteindelijk ter hoogte van de brug van
Kerckhove. Daar we inmiddels reeds enkele kilometers hadden afgelegd, verlieten
we even de route en gingen in het nabij gelegen centrum van deze gemeente op
zoek naar een herberg. Even later konden we terecht in café ‘De Sportwereld’
voor een kopje koffie en een korte wandelpauze.
Nadien ging het via dezelfde weg
terug naar het jaagpad langs de Schelde om onze tocht te vervolgen. We volgden
dan ook in eerste instantie de Eddy Merckx route (een omloop van 46 km), in de
richting van de jachthaven van Kerckhove. We dienden even omheen deze kleine
jachthaven te wandelen, om uiteindelijk opnieuw de linkeroever te kunnen volgen
richting Bossuit. We kwamen dan ook vooreerst langsheen de archeologische site
van Kerckhove en wat verder het romaanse kerkje van Waarmaarde. De weg bracht
ons tot aan de sluis van Kerckhove, waar we even de tijd namen om te zien hoe
een boot zich in de sluis begaf. Even voorbij de sluis volgden we de
plaatselijke Waterhoek route, een fietsomloop van niet minder dan 50 km. Even
voorbij de sluis troffen we aan de overzijde de centrale van Ruien aan. De
dampende schoorsteen zorgde er zelfs voor dat heel even de zon werd
verduisterd. Op de achtergrond verscheen zowaar de Kluisberg, ook al lang geen
onbekende meer voor ons beiden. We trokken onder een volgende brug door en
kwamen terecht in een omgeving die bekendheid kreeg omwille van de film ‘De
teleurgang van de Waterhoek’.
Even verder volgden we zelfs de
Mira wandelroute, waarschijnlijk vernoemd naar de gelijknamige
hoofdrolspeelster in de film destijds. Dat we niet altijd de linkeroever konden
volgen, bleek even later, toen we doorheen een stukje bedrijventerrein dienden
te wandelen, om wat verderop, terug de Schelde te kunnen bereiken. Ter hoogte
van de volgende brug, gelegen op de scheiding van West-Vlaanderen en
Henegouwen, verlieten we nogmaals het parcours, om in het nabijgelegen
Escanaffles, nogmaals een herberg op te zoeken. We vonden even later een café
‘La Maréchal’, alwaar we op het terras even konden tot rust komen en genieten
van een kopje koffie. Even later begonnen we aan het laatste stukje wandelweg
en volgden de linkeroever van de Schelde tot we het kanaal Kortrijk – Bossuit
bereikten, alsook het gelijknamige pompstation en de sluis van Bossuit. Hier
besloten we de tocht van vandaag te eindigen. We verlieten dan ook het jaagpad,
staken de brug over het kanaal over en gingen op zoek naar transport richting
Oudenaarde, alwaar we van start waren gegaan.
Ter hoogte van de brug troffen we
een bushokje aan met info aangaande een bus richting Avelgem. We dienden echter
45’ te wachten alvorens we konden opstappen. Enkele minuten later zouden we ter
hoogte van het station van Avelgem aansluiting vinden naar het station van
Oudenaarde. Echter, we hadden buiten de waard gerekend. De chauffeurs van de
Lijn slaagden er namelijk in om even niet op elkaar te wachten, zodat we net
aankwamen aan het station, wanneer de andere bus een halve minuut voorheen was
vertrokken. Resultaat: exact een uur wachten op de volgende bus. De Lijn, een
dienst waar je dus kan op rekenen zo te zien. Gelukkig waren er in de buurt
voldoende herbergen om het uur wachttijd wat aangenamer door te brengen. Een volgende
etappe op deze ‘Via Scaldea’ zal ons dus waarschijnlijk nogmaals naar Bossuit
brengen...”
We eindigen met een blik in de
wandelboekjes, waarin ook enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K:
Derde deel Via Scaldea. Vanuit Oudenaarde tot in Bossuit. Kerckhove,
Escanaffles. Zonnig! J: Derde deel van de Via Scaldea. Vertrek in Oudenaarde in
de mist. Via Kerckhove naar Bossuit. Een tussenstop in Kerckhove en
Escanaffles. Zonnige tocht de rest van de dag.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten