234: Tellin, Zaterdag 21 mei 2011, 11,2 km. (4673,789 km.)

Het relaas met betrekking tot een wandeling welke van start ging in Tellin en die wordt beschreven in een van de Dagstappergidsen over de Ardennen, uitgegeven bij Lannoo. Een verhaal dat werd geschreven op zondag 22 mei, omstreeks 10:22 uur.

“Gisteren waren we nog maar eens op stap in de mooie Belgische Ardennen. Ditmaal kozen we het plaatsje Tellin als startplaats voor een eerder korte wandeling van 11,2 km. We vonden vrij gemakkelijk een parkeerplaats op het plein, gelegen tegenover de kerk van deze gemeente. Even later, na vooreerst even het monument voor de gesneuvelden uit de voorbije Eerste Wereldoorlog te hebben bekeken, konden we eigenlijk pas goed van start gaan, onder een blauwe hemel en voorzien van heel veel zonneschijn. Het kon niet anders of het zou een prachtige wandeldag worden. We lieten de hoger gelegen dorpskerk van Tellin aan onze linkerhand en volgden de nogal drukke hoofdweg doorheen deze dorpskom in de richting van Resteigne, de richting van waaruit we aanvankelijk met de auto waren gekomen. Het ging dus door de hoofdstraat, de Rue de la Libération. We wandelden zo langsheen een oude pomp, annex waterbak. Langs enkele prachtige gevels en vervolgens het gemeentehuis, ging het verder tot aan een links gelegen kapel ter ere van Onze-Lieve-Vrouw.

Aldaar konden we vrij vlug de drukke weg verlaten via de rechts gelegen Cité du Centenaire. Een enigszins aan zijn lot overgelaten houten bordje, een restant van een vroegere wandelboom, bevond zich links in de grasberm. Enkel nog twee wandelsymbolen waren zichtbaar, een rood en een geel rechthoekje. Nog steeds tussen de bebouwing, kregen we de eerste aanwijzingen dat we op weg waren naar het Point de vue du Rocher à Pic, later zou blijken dat dit ging over het hoog gelegen terras boven de Lesse. Vervolgens ging het langsheen twee kleine kruispunten van wegen en troffen we een eerste zeshoekig baken aan bezijden de weg: Tellin Alt. 270. Tezelfdertijd verkregen we info met betrekking tot de wandelroute die we tot nog toe hadden gevolgd, met name de Promenade sur les traces de l’Ermite, in de richting van Les hautes Roches. We verlieten even later de bebouwde kom en wandelden verder over een licht heuvelachtig terrein, tussen de bloeiende gewassen. Ontelbare gele, rode en witte bloemen werden zichtbaar langsheen de weg. In de verte konden we de bossen reeds zien, waar we later zouden langskomen.

Even buiten de bebouwde kom troffen we een zitbank aan in het volle zonlicht, een ideale plek leek het om een hapje te eten. Amper gezeten echter, bemerkten we dat zich net daar een mierenkolonie bevond, dus werd alles terug opgeborgen en verlieten we deze minder aantrekkelijke picknickplaats. Een volgend baken dat we aantroffen Croix de Stan Alt. 255, was amper nog zichtbaar, omwille van de er omheen groeiende haag. Even voorbij dit baken, namen we de rechterweg, welke stilaan in de richting van het bos verliep. Een licht golvende verkeersarme weg leidde ons langsheen uitgestrekte velden, waarbij we enkele prachtige vergezichten konden aanschouwen. Even later hield de weg op te bestaan en ging over in een onverhard pad, ter hoogte van de ingang van het bos. Het aldaar geplaatste baken Carroi Alt. 250, baadde in het zonlicht. Ter verduidelijking waren enkele wandelroutes vermeld op houten pijlen. Eenmaal in het bos aanbeland, ging het langzaam maar zeker de hoogte in. De brede bosweg liet zelfs autoverkeer toe, dat konden we zelf aan de lijve ondervinden. Toen we korte tijd nadien, het bijna hoogste punt hadden bereikt, dienden we haaks linksaf een smaller pad te bewandelen. Op deze plek bevond zich een infobord, waarop in vier talen wat nadere uitleg werd gegeven met betrekking tot de Hautes Roches, het hoogste en oudste terras boven de Lesse, waarnaar we nog steeds op weg waren.

We vervolgden onze weg langsheen een mooi en rustig uitziend bospad, af en toe de kronkels ervan volgend. Even later bereikten we dan het baken Les hautes Roches Alt. 275 en konden we even van het pad weg, de prachtige vallei bekijken. De Lesse zelf was van daaruit niet zichtbaar, aangezien deze zich zowat 100 m lager bevond en aan het zicht werd onttrokken door de bomen. Toch kregen we een indruk vanaf deze steile rots van de unieke Lessevallei. Na dit mooie tussenspel, vervolgden we onze weg, langsheen een matig dalend bospad. We kwamen langsheen een geopende slagboom en betraden op die manier het Bois d’Ellinchamps. Via een breder pad ging het langsheen een stukje kaalgekapt bos tot aan het baken Crête d’Ellinchamps Alt. 260. De houten hekjes, waarvan sprake in onze Dagstappergids, bleken met de noorderzon te zijn verdwenen en in tegenstelling tot de melding, dat we hier links dienden aan te houden, ging het echter wel degelijk naar rechts, steil de diepte in. Volgens de auteur van de wandelgids betrof het hier een helling van ongeveer 40% en zelfs dat vonden we geenszins overdreven.

Het ging dan ook voetje voor voetje bergaf over afgevallen bladeren en een rotsige ondergrond. Enkele mountainbikes welke even later arriveerden, waagden het niet deze helling per fiets af te rijden, doch kozen wijselijk de linkerweg. Na deze eerder gevaarlijke afdaling, bereikten we heel wat lager gelegen een dwarsweg en tevens het baken Réserve forestière d’Ellinchamps Alt. 205 en bevonden we ons op het traject van de Promenade des bords de Lesse. We gingen linksaf en wandelden doorheen een prachtig uitziende brede dreef, getooid met enorme beuken. Hier en daar slaagde het zonlicht erin om de begane grond te bereiken. Langsheen deze dreef bevonden zich een tweetal plaatselijke infoborden, echter derwijze geplaatst dat je al diende te beschikken over een verrekijker om de tekst te kunnen lezen. Voor het ene bord had je een beklimming nodig, het andere vergde een stukje afdaling en vooral een snoeischaar om het te bereiken. Het ging steeds maar verder bergaf en rechts kregen we af en toe reeds even de Lesse te zien. Uiteindelijk bereikten we de rand van het bos, ter hoogte van een voormalige steengroeve, nu gedeeltelijk herschapen in een waterzuiveringstation.

Het baken Carrière de Resteigne Alt. 180 gaf ons in elk geval een idee op welke hoogte we ons bevonden. In de nabijheid lagen enorme rotsblokken en dat leek een ideale plek om even wat broodjes te nuttigen. Het leek een zonneterras, waar we oog hadden voor andere voorbijkomende wandelaars. Na deze kleine pauze wandelden we verder en bereikten kort nadien het kasteel van Resteigne, ter hoogte van de brug over de Lesse. Hier troffen we het gelijknamige baken aan Château de Resteigne Alt. 180, alsook enige info over de later te volgen route, de Promenade du Moulin et du Bru. We staken vervolgens de Lesse over via de Pont Edmond d’Hoffschmidt, voormalig burgemeester van Resteigne en bewoner van het kasteel. Ter plaatse konden we ook lezen dat een autoroute deze brug kruist, met name de Route des Paysages Insolites. Naast de Lesse bevonden zich een tweetal horecazaken, we namen dan ook even de tijd om halt te houden ter hoogte van Café de la Lesse. Een buitenterras, met zicht op de vernoemde waterloop, nodigde in ieder geval uit er even te genieten van wat zon en de dorst even te lessen. Na een wat langere onderbreking, zetten we onze wandeling verder, ditmaal langsheen de boorden van de Lesse.

We sloegen dus aan het brugje linksaf en passeerden het amper nog leesbare baken Resteigne Château et Carrière Alt. 180, alsook de aanduiding dat we wandelden over de Promenade par monts et par Lesse. Tevens kregen we de eerste markeringen in zicht betreffende de GR577, die we slechts over korte afstand zouden volgen. Het pad won geleidelijk aan hoogte, naarmate we verder langsheen de waterloop vorderden. Wat verderop bereikten we een houten loopbrug over de Lesse, ter hoogte van het zeshoekig baken Le Moulin Le Bru Alt. 180. Ter hoogte van deze splitsing, dienden we links aan te houden en bijgevolg de houten brug te volgen naar de andere oever van de Lesse. Aldaar konden we even genieten van het uitzicht over de oude watermolen. We bereikten via het molenterrein terug de openbare weg en volgden nu verder deze verkeersarme weg, richting dorpskern van Resteigne. De weg ging hier al wat forser de hoogte in en zo bewandelden we de kronkelende hoofdweg doorheen het dorp, in de richting van de plaatselijke kerk.

Juist vóór de kerk, ter hoogte van het huis nummer 62, dienden we een links gelegen weg op te gaan. Vervolgens bereikten we het plaatselijke kerkhof, waar de vrouw des huizes even halt hield, teneinde enkele grafstenen van mogelijke verwanten te bekijken. Via een landelijke weg ging het nadien verder tot aan de nabijgelegen Lourdesgrot, die jammer genoeg tal van sporen liet zien, aangebracht door vandalen. Beelden werden vernield en banken beschadigd... tja voor niets bestaat er blijkbaar nog enig respect. We staken nadien een nabijgelegen zijriviertje van de Lesse over en begonnen vervolgens aan een vrij lange beklimming. Vooreerst ging dit nog tussen de bloeiende weilanden enigszins gestaag bergop, doch ter hoogte van een verder gelegen stukje bos, dienden we een vrij forse beklimming aan te vangen. Toen we later het bosje voorbij waren en we opnieuw tussen de akkers en weilanden terecht kwamen, zagen we in de verte reeds de woonkern van Tellin verschijnen.

Via een licht golvende en kronkelende weg, ging het stilaan richting eindpunt van deze wandeling. Uiteindelijk bereikten we een punt waar we op de heenweg waren langs gekomen, met name het baken Croix de Stan. Vanaf dit punt volgden we dezelfde route als op de heenweg, tot aan de kerk van Tellin. Een tijdje nadien bereikten we opnieuw het plein ter hoogte van de kerk en konden we als afsluiter nog even uitkijken naar een terrasje op dit plein. Na een laatste verfrissing, maakten we vervolgens nog een ommetje naar Han-sur-Lesse, alwaar we ons even tegoed deden aan één van de betere Belgische bieren. Nadien dienden we jammer genoeg richting thuishaven te kiezen. Alweer een leuke wandeldag met andere woorden liep ten einde. Wordt volgende week waarschijnlijk ergens ter velde vervolgd...”

We sluiten af met datgene, wat na afloop werd genoteerd in de wandelboekjes. ‘K: Tellin en Resteigne. Rustige aangename wandeling met afwisselende doorkijkjes, bos en de vallei van de Lesse. 26°. J: Wandeling met start in Tellin. Door het bos naar het oudste en hoogste terras boven de Lesse. Vervolgens via het Bois d’Ellinchamps naar de brug over de Lesse. Via het kleine dorp Resteigne terug naar Tellin. Na afloop van de tocht nog een ommetje naar het bekende Han-sur-Lesse.’