216: Beerlegem, Zondag 16 januari 2011, 18,4 km. (4368,516 km.)

Deze georganiseerde tocht werd in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 16/1/2011 – 9630 Beerlegem (Oost-Vlaanderen), Zwalm in de Winter – Viggaaltocht, 7-12-18 km. Gentbrugse Zwalmvrienden. Start: Mariaheem Sportzaal De Beekmeers. Tocht door de mooie Zwalmstreek op goed begaanbare wegen aan de voet van de Vlaamse Ardennen.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een kort verhaal, met betrekking tot de bezienswaardigheden en belevenissen onderweg, omstreeks 19:31 uur.

“Dat er vaak ook prachtige wandelingen worden georganiseerd, dicht bij huis, dat mochten we vandaag ervaren. Deze ochtend trokken we dan ook richting Beerlegem (Zwalm), alwaar door de Gentbrugse Zwalmvrienden een wandeltocht werd ingericht onder de benaming Zwalm in de Winter. De plaats van inschrijving bevond zich in de Beekmeers, alwaar we zelfs nog in de duisternis aankwamen. We namen dan ook wat langer dan gewoonlijk de tijd om een hapje te eten en een koffie te nuttigen. Er kon worden gekozen uit een drietal afstanden, met name 7, 12 of 18 km. We opteerden voor de langste afstand en zouden hierbij onderweg tweemaal halt houden in café Klein Zwitserland, zo konden we het tenminste lezen op de rode blaadjes welke op de tafels waren gelegd. Blijkbaar diende men deze oplossing te kiezen, wegens gebrek aan medewerkers. De wandeling zou verlopen over drie afzonderlijke stukken, met name 5,8 – 6,1 en 7,1 km, met een totale afstand volgens de inrichters van 18,4 km. Wij hielden het echter bij 19 km.

Bij het verlaten van de startplaats konden we zien dat de deelnemers aan de 7 km, twee plaatselijke lussen dienden te wandelen met een controle in de startzaal. Het ging voor hen bij een eerste doortocht naar rechts, net zoals dit het geval was voor de andere afstanden. Er volgde een landelijke weg, waarbij we al onmiddellijk konden zien hoe de landerijen en weilanden nog voorzien waren van een grote hoeveelheid water. We volgden er tevens de Zwalmroute, een fietsomloop van 25 of 50 km. Korte tijd later bereikten we een Y-splitsing, waar we links aanhielden, we betraden op die manier het grondgebied van Meilegem. Bezijden de weg bemerkten we de aanduiding Heen, we zouden dus later op de dag via dezelfde weg terugkeren naar de startzaal. Wat verderop bereikten we een klein kruispunt, alwaar de wandelaars aan de 7 km zich naar rechts afsplitsten. De andere afstanden gingen over het kruispunt naar links, om aldus Nederzwalm-Hermelgem te betreden. We kregen al dadelijk de markeringen in zicht van de GR122, die we later tijdens de wandeling nog vaak zouden herkennen.

Wat later kregen we enkele molenstenen te aanschouwen, overschreden een bruggetje en volgden een tegelpad, langsheen een kleine waterloop. Dat de deelgemeenten van Zwalm niet bijzonder groot zijn, konden we ervaren, toen we even verder al Nederzwalm betraden en bijna onmiddellijk gevolgd door Sint Maria Latem. We bereikten opnieuw een landelijke weg welke ons leidde in de richting van de Zwalm zelf. Gekomen ter hoogte van deze waterloop, kregen we tal van routes en paden te zien. Vooreerst een autoroute, met name de Vlaamse Ardennenroute, de Watermolenroute, zijnde een fietsomloop van 42 km en tenslotte de 9 km lange Zwalmbeek Wandelroute, welke uiteraard het verloop van deze rivier volgde. We konden er vaststellen hoeveel kracht er uitgaat van water. De stroming was sterk en overal zagen we restafval, nagelaten als gevolg van de overstromingen van de afgelopen dagen. Het water moet hier heel hoog hebben gestaan, gelet op de schade aan de oevers.

Ter hoogte van de Zwalm sloegen we dan ook linksaf en volgden de oever van deze waterloop via een ernaast gelegen tegelpad. Zo wandelden we op de Zwalmbeek Wandelroute. Het pad kronkelde verder doorheen een uniek stukje natuur, waarbij we hier en daar zelfs door het water dienden te waden. Sommige delen van het pad stonden nog onder water. Gelukkig viel het allemaal nogal mee. Uiteindelijk bereikten we na geruime tijd het tegelpad te hebben gevolgd, de Ijzerkotmolen. We staken er de brug over om aan de andere kant een tegelpad te volgen naar het dichtbij gelegen café Klein Zwitserland. Hier in deze gezellige kroeg hadden we na 5,8 km een eerste gelegenheid om een hapje te eten en iets te drinken. Na de controle begonnen de wandelaars aan de 12 km aan hun terugweg. Wijzelf dienden hier vooreerst nog een lus te wandelen van 6,1 km. Bij een eerste vertrek vanaf de rustpost ging het bijgevolg naar links.

Een paadje leidde ons naar de nabijgelegen openbare weg en zo betraden we Munkzwalm. We begonnen dan aan een wijde bocht in deze omgeving, waarbij we ons al spoedig bevonden op het grondgebied van Sint Denijs Boekel. Overal kregen we zowat hetzelfde beeld, ondergelopen akkers en overvolle beken. Het ging langsheen het station van Sint Denijs, waarna we de drukke weg bereikten richting Zingem. Hier kregen we de aanduiding dat we ons bevonden op de Ronde van Vlaanderenroute, een fietsomloop van niet minder dan 80 km. Op weg langsheen deze druk bereden baan, kregen we tal van wielertoeristen als tegenliggend verkeer. We verlieten Sint Denijs Boekel en kwamen vervolgens opnieuw terecht op het grondgebied van Nederzwalm-Hermelgem. Gekomen aan een druk kruispunt troffen we rechts op de hoek een kapel aan, hier ging het rechtsaf en verlieten we de drukke weg, om opnieuw een rustige landelijke weg te volgen. Onderweg kregen we nu meerdere kapelletjes te zien, afgewisseld met enkele statige boerderijen. Uiteindelijk bereikten we een tijdje later opnieuw de Zwalm, een punt waar we reeds eerder op de dag waren langs gekomen.

We troffen er aan de andere kant van de waterloop opnieuw het reeds gevolgde tegelpad aan en de Zwalmbeek Wandelroute. Op die manier volgden we voor de tweede maal een gedeelte van het traject dat ons leidde naar de Ijzerkotmolen. Toen we ditmaal dit molengebouw voor de tweede maal bereikten, was de toegang vrij en konden we dus binnen een kijkje nemen. Ook hier stonden we versteld van de kracht van het water. Na deze bezienswaardigheid, ging het opnieuw naar het nabijgelegen café Klein Zwitserland, alwaar we de tweede en laatste controle van de dag hadden. We hadden nu 11,9 km afgelegd, restte ons nadien nog een laatste stukje wandelweg van 7,1 km. Na ons tweede oponthoud ging het ditmaal naar rechts, waarbij we verder het verloop volgden van de Zwalmbeek Wandelroute. Ondertussen was de bewolking verdwenen en kregen we de zon in haar volle glorie te zien. Het werd aangenamer om te wandelen.

Ook al lag het volgende stukje tegelpad er vuil bij, toch namen we dat er maar bij. Stilaan vorderden we richting Munkzwalm, waar we terecht kwamen ter hoogte van de Vredeskapel. Ook hier de aanduidingen van de GR122 (Hulst – Doornik) en de Zwalm, welke we terug over korte afstand zouden volgen. We overschreden nogmaals de Zwalm, via een wel erg beschadigd bruggetje, om vervolgens aan de andere oever te beginnen aan een stevige klim. Hier konden we beroep doen op betonnen tegels, welke het wat gemakkelijker maakten de heuvel te beklimmen. Eenmaal het hoogste punt bereikt, kregen we als beloning een uniek zicht over de lager gelegen landerijen en dorpen. We begonnen vervolgens via een landelijke weg aan een afdaling, richting Paulatem. We volgden er vooreerst de Vlaamse Ardennenroute en even later, de Hoeveroute. Het ging nog even een drukke weg over, waarna we stilaan vorderden richting parochiekerk van Paulatem.

Onderweg erheen kregen we zowaar een kleine Mariagrot te zien met bijhorende kruisweg. Korte tijd later ging het langsheen de kerk van Paulatem, om er even voorbij naar rechts af te draaien. Zo bereikten we nog een stukje drassig terrein, maar toch alweer een mooi stukje natuurgebied. Eens voorbij dit modderig pad, kregen we een licht hellende, begroeide veldweg, welke ons deed uitmonden op de weg welke we vroeger op de dag reeds hadden bewandeld, bij aanvang van de tocht. We bevonden ons terug op het grondgebied van Meilegem en kregen zowaar de bordjes Terug in zicht. We hadden nog slechts enkele honderden meters te gaan en kregen onderweg veel tegenliggers, welke nog vol goeie moed aan de tocht begonnen. Toen sommigen een blik gaven in de richting van onze broekspijpen en wandelschoenen, zagen we hun gezichten een beetje betrekken. Tja, de Zwalmstreek had haar sporen nagelaten.

Eenmaal de startzaal opnieuw bereikt, namen we toch nog even de tijd om iets te drinken, maar vooral om te genieten van een lekker stukje vlaai. Tijdens het genieten van deze zoeternij, konden we zien dat reeds 1314 wandelaars waren vertrokken en nog was de inschrijving niet afgesloten. Even later wandelden we opnieuw richting auto en kwamen langsheen het beeld van de jager op het plein in Beerlegem. Het monument kreeg als bijschrift Elk schot is geen haas. We zouden kunnen zeggen dat elke wandeling ook geen schot in de roos is, toch was deze spreuk vandaag niet echt van toepassing. We hebben genoten van een prachtige tocht doorheen een uniek stukje natuur, de weergoden waren ons gunstig gezind en we keerden blijgezind terug huiswaarts. Meer kan men van een zondagse wandeling toch niet verlangen nietwaar?”

We sluiten af, met nog een blik in de respectievelijke wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Aangename natuurwandeling. De Zwalmstreek met vaak verschillende plaatsjes en tegelpaden. Was duidelijk overstroomd! J: Rustige wandeling doorheen de Zwalmstreek. De eerste voorjaarszonnestralen tijdens de namiddag. Beerlegem, Meilegem, Nederzwalm-Hermelgem, Sint Denijs Boekel, Munkzwalm, Paulatem.’