Een wandeltocht, welke in de
wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 20/11/2010
– 6200 Châtelet (Hainaut), 10ème Marche des Potiers, 4-7-13-20 km. Club Pédestre Ecureuil de Châtelet.
Départ: Parc Communal de Châtelet. Parcours rural et campagnard. Possibilité
de visiter les 3 poteries toujours en activités.’ Na afloop schreven we nog
dezelfde avond een verhaal, inzake de bezienswaardigheden en belevenissen
onderweg, omstreeks 19:02 uur.
“Na de zondvloed van vorige week,
hadden we bij het begin van het weekend onze hoop gevestigd op iets betere
weersomstandigheden. Deze ochtend vroeg vertrokken we dan ook vol goeie moed
naar Châtelet, gelegen in de provincie Henegouwen. Aldaar vond de 10ème Marche
des Potiers plaats, een organisatie van de plaatselijke Club Pédestre Ecureuil
de Châtelet. De startplaats was gesitueerd in het Parc Communal. Bij onze
aankomst aldaar, vonden wij op aanwijzen van enkele medewerkers een
parkeerplaats in een nabijgelegen school. Even later konden we terecht in een
reeds druk bezochte startzaal, alwaar we er toch nog in slaagden een vrije
plaats te vinden. We namen even de tijd om een hapje te eten en het parcours
even van nabij te bekijken. Er kon worden gekozen uit vier verschillende
afstanden, met name 4, 7, 13 of 20 km. We kozen voor de laatste afstand, met
een werkelijke lengte volgens de inrichters van 19,148 km, later in het
wandelboekje vermeld als 20 km. Onderweg zouden we een drietal controlepunten
aantreffen.
Even later konden we op weg om te
genieten van alweer een dagje natuur en vooral enkele uren open lucht, vrij van
neerslag. We verlieten het parkje en volgden de openbare weg, welke lichtjes in
dalende lijn verliep. We kregen bij het begin van de wandeling een stukje
bebouwde kom voorgeschoteld van Châtelet. Een van de eerste bezienswaardigheden
onderweg betrof het voormalige Hotel Dieu. Om de hoek bevond zich wat verder
een kleine waterloop en het parcours verliep dan ook een eindje evenwijdig
ermee. Het ging onder de autosnelweg door, waar we zicht kregen op een
verpauperde omgeving. Leegstaande panden, zwerfvuil en graffiti op alles wat
maar kon bewerkt worden. Een leegstaande fabriek rechts naast de waterloop,
stond er bijzonder bouwvallig bij. De onverharde weg welke we volgden, mondde wat
verder uit op een kruispunt, waar we afscheid namen van de wandelaars aan de 4
en 6 km, welke rechts afsloegen. Wij vervolgden rechtdoor, samen met de
deelnemers aan de 13 km. We kregen direct een steile klim voor de voeten en dat
liet zich wat voelen bij de aanvang van de wandeling. Een paar straten verder,
scheidden zich ook de wandelaars aan de 12 km naar rechts af.
Ondertussen was het al duidelijk
dat afstanden vaak wisselden in grootte. Men gaf aanwijzingen van 7 en 13,
later 6 en 12. Nu ja, zo groot zal het verschil niet geweest zijn. Toen we
verder het parcours van de 20 km volgden, begaven we ons op een wegel, welke
zich bevond langsheen een akkerland. De zon liet zich van haar betere kant zien
en dat maakte het wandelen een stukje aangenamer. In de verte doken reeds de
eerste terrils op aan de horizon. In de loop van de dag zouden we herhaaldelijk
deze heuvels kunnen bekijken. Het ging vervolgens nog even terug naar een
stukje woongebied van Châtelet, alwaar we even later een merkwaardige kapel konden
zien. Vervolgens ging het stilaan in de richting van het einde van de bebouwde
kom. Wat later bereikten we de open velden en weilanden en kregen een veldweg
aangeboden, welke we over langere afstand zouden volgen. Dit stukje wandelweg,
was aan weerszijden begroeid en verliep licht hellend. Rechts lag een
heuvelachtig weiland, waar het zonlicht weerkaatste op het natte gras. Op een
pad vol afgevallen bladeren, ging het gestaag verder en in stijgende lijn. Toen
we het andere einde van het pad hadden bereikt, kwamen we terecht in een
woonwijk, om vervolgens enkele straten verder, in de Rue des Binches een eerste
controlepost aan te treffen na 6,129 km.
Hier konden we even terecht op
een bankje in een garage en ondertussen met smaak een koude choco drinken. Het
was een beetje frisser aan het worden, vermits de zon zich even liet
verschalken door een licht wolkendek. We hoopten echter dat dit niet van lange
duur zou zijn. Na ons eerste oponthoud vervolgden we onze weg. We verlieten de
Rue des Binches, om enkele meters verder op het einde van de weg, een begroeide
veldweg aan te treffen. Deze lange grasweg, leidde naar een drukke weg. Hier
kregen we vooral een prachtig zicht op de omliggende omgeving en het af en toe
heuvelachtig karakter ervan. Enkele koeien hadden zelfs moeite om de helling op
de weide te nemen. Enkele prachtige treurwilgen passeerden even later aan het
oog voorbij. Na een heel eind de drukke verkeersweg te hebben gevolgd, vonden
we aan de overzijde van de weg een veldweg, ter hoogte van een roestig kruis.
Het ging dan ook met plezier rechtsaf, weg van het drukke autoverkeer. Het ging
langsheen een stukje beplanting verder. We kregen rechts van het pad de eerste
rotspartijen te zien, welke zich hogerop bevonden. Ook hier bevonden we ons op
een met bladeren bedekt pad. Een in elkaar getimmerde vogelobservatiepost, gaf
een blik te zien van een lager gelegen watergebied, omgeven door steile
rotswanden.
We bevonden ons in de Réserve
naturelle de Sebastopol. Onderweg troffen we dan ook een groot infobord ter
zake aan. Toen we het einde van het pad hadden bereikt, kwamen we uit ter
hoogte van een spoorlijn, met ernaast alweer een kabbelend beekje. Meteen
bevonden we ons op het grondgebied van Bouffioulx. Het traject verliep verder,
tussen de spoorlijn en de waterweg, waarna we uitkwamen ter hoogte van een oude
schouw. In de verte zagen we zowaar een grot, hoog boven de grond gesitueerd.
Het ging hier haaks linksaf, de rijbaan over en via een smal verhard pad,
nogmaals linksaf, steil de hoogte in. Op die manier ging het via een brugje
over de spoorlijn en via een pad naar de hoger gelegen huizen. Zo kregen we een
uniek zicht op het lager gelegen dal en de wandelaars welke in de verte
afkwamen. Zo konden we ook de deelnemers aan de 13 km zien naderen vanuit een
andere richting. Samen ging het naar een iets verder gelegen schoolgebouw, waar
we na 12,698 km onze tweede controle van de dag konden aantreffen. Zoals later
zou blijken bevonden we ons in Chamborgneau.
Het schooltje deed waarschijnlijk
niet langer dienst, want het had zo te zien betere tijden gekend. Niettemin
lieten we er ons de warme koffie heerlijk smaken. Het derde gedeelte van het
wandelparcours, liet ons vooreerst genieten van een dalende wegel, welke zich
bevond tussen weilanden en akkers. Ook hier waren af en toe de sporen nog
merkbaar van de overvloedige regen van de vorige week. Gelukkig was het
parcours toch nog goed begaanbaar en hadden we het slechter verwacht. We hadden
nu een vrij goed zicht op een van de verder gelegen terrils, alhoewel hij af en
toe even gedeeltelijk verdween in de wolken. Het paadje verliep in de richting
van het centrum van Bouffioulx. Een nieuwsgierig paard, versperde onderweg
bijna even het wandelpad. Even later bereikten we een landelijke weg en zo ging
het in dalende zin verder naar de kerk van het dorpje. Ter hoogte van de kerk,
bevond zich een splitsing op het parcours, waarbij de wandelvrienden van de 4
km, zich voor de tweede keer op een andere weg begaven. Even voorbij de kerk
troffen we een stel trappen aan, gevolgd door een steil verhard wandelpad. Hier
dienden we even gas te minderen, omwille van het verloop van het wandelpad en
we kunnen zeggen, we waren niet de enigen.
Uiteindelijk lukte het toch om
boven te geraken, waarna we het even wat rustiger deden, op de erop volgende
landelijke wegen. Een van de reeds eerder bemerkte terrils kwam nu toch wel
heel nabij en dat zorgde vanzelfsprekend voor enig bekijks onderweg. Even
verder zelfs een kleine gedenkplaat voor een gesneuvelde franse soldaat uit de
Eerste Wereldoorlog. De weg maakte een scherpe draai naar rechts en zo bevonden
we ons even later op een dalende kasseiweg, welke beneden uitmondde ter hoogte
van een viaduct onder de autosnelweg. We bevonden ons ondertussen terug op het
grondgebied van Châtelet. Eenmaal onder de snelweg door, vonden we op onze weg,
de laatste controle van de dag en die was gesitueerd in het lokaal van de
organiserende wandelclub. Een lokaal, vol bekers en eekhoorns, fungeerde even
als tijdelijke rustplaats voor de wandelaars. We waren ondertussen 16,632 km
onderweg. Restte ons nadien nog een kort stukje wandelweg, terug naar de
startzaal. Het laatste stukje wandelweg, begon even later met een dalend
paadje, richting centrum van Châtelet.
Het ging langsheen de plaatselijke
hondenclub en even later onder de snelweg door. We kwamen zo terecht in een
andere woonzone, waar we even konden halt houden ter hoogte van een oud
mijnwagonnetje, nu een tweede leven gegeven als bloembak. Even later kregen we
nog een laatste stukje natuurschoon, waarna we een tijdje wandelden langsheen
een spoorlijn, welke af en toe eens werd over gestoken. Naarmate we dichter bij
het centrum kwamen, kregen we dezelfde verschijnselen als eerder op de dag.
Graffiti en enorm veel zwerfvuil. Tenslotte bereikten we opnieuw het Parc
Communal waar ons nog een laatste klimmetje wachtte, om de eindstreep te
bereiken. Het ging dus nog even tussen wat mooie hoge bomen, om korte tijd
later de startzaal te bereiken. Het zonnetje was alweer te voorschijn gekomen en
zo konden we nog even nagenieten op een bankje buiten. Bij de eindcontrole
bleek dat om 14 uur, 1121 wandelaars waren geteld. Vandaag hebben we dus
genoten van een dagje Henegouwen en dit vooral tussen terrils en natuurschoon.”
We eindigen met een blik in de
vertrouwde wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken werden
neergeschreven. ‘K: Châtelet. In de verte heersten de terrils. Mooie
panorama’s. Aangename wandeling met een streepje zon. Geen potten bakken
gezien. J: Wandeltocht vanuit Châtelet naar Bouffioulx. Tocht met zicht op
talrijke terrils in de omgeving. Een arme en vaak verpauperde buurt om te
wandelen.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten