209: Genk, Zaterdag 27 november 2010, 17,8 km. (4226,596 km.)

Een tocht welke in de wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 27/11/2010 – 3600 Genk (Limburg), 17^de Mijnmonumentenwandeling – 4-7-12-22 km. W.S.V. Winterslag. Start: C-mine. Deze wandeling is in 1994 tot stand gekomen als eerbetoon aan de mijnwerkers en hun gezinnen, maar ook opdat de jeugd en latere generaties zouden weten waarom de mijnbouw bestond.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een verslag inzake de belevenissen onderweg, omstreeks 21:03 uur.

“Een wandeling, welke in 1994 tot stand kwam, als eerbetoon aan de mijnwerkers en hun gezinnen, was vandaag aan zijn 17^de editie toe. We hebben het hier over de Mijnmonumentenwandeling, welke vandaag zaterdag werd georganiseerd door de WSV Winterslag. De startplaats was gelegen in het complex Q-sports – C-mine te Genk. Na een lange autorit, af en toe langsheen licht besneeuwde landschappen, bereikten we om even voor negen uur Genk. We vonden na een beetje zoeken toch een parkeerplaats in de nabijheid van de voormalige mijnsite. Even later konden we terecht in het vernieuwde gebouw voor de inschrijving. We kwamen net aan toen een drietal bussen met wandelaars de startzaal eveneens bereikten, met als gevolg een klein beetje chaos aan de inschrijvingstafel. We vonden evenwel vlug een vrije tafel en konden allereerst een beetje denken aan de versterking van de inwendige mens. Vandaag kon er worden gekozen uit vier verschillende wandelafstanden, met name 4, 6, 12 of 18 km.

We kozen voor de laatste afstand met een werkelijke lengte volgens de inrichters van 17,8 km. Iets korter dus dan de aangekondigde afstand van 22 km. Onderweg zouden we twee controleposten aantreffen, namelijk na respectievelijk 6,1 en 13 km. Aan het begin van de wandeling kregen we zicht op de enorme mijntorens, welke de omgeving min of meer domineren. Het voormalige mijngebouw zelf, werd ondertussen gerestaureerd en herbergt nu een sportcomplex, een restaurant, een bioscoop, enz. We wandelden een stukje op het voormalige terrein van deze mijnsite en kwamen langsheen enkele vervallen gebouwen. We kregen een houten brugje om over te steken en daar konden we ervaren dat het brugdek glad was, omwille van de nachtvorst. Hier splitsten zich de wandelaars van de 6 km naar links af. Wij hielden rechts aan en volgden een verhard paadje.

Op korte afstand daar vandaan, verlieten ons ook de wandelaars aan de 4 km, welke een rechts gelegen wegje opgingen. Samen met de wandelaars aan de 12 km ging het rechtdoor, waarna we een eerste stukje natuurgebied, met andere woorden een bosje, aantroffen. Ondertussen hadden we geruime tijd zicht op een links gelegen terril. Eenmaal op weg in het bos, volgden we een met afgevallen bladeren bedekt wandelpaadje, dat ondanks de regen van de voorbije dagen, goed begaanbaar was. Even ontbraken loofbomen en bereikten we een zone met naaldbomen. Hier ging het via een smalle wegel tussen de beplanting. Aan het andere uiteinde van deze groene zone, bereikten we de openbare weg. Aldaar splitsten zich de wandelroutes van de 12 en de 18 km. Wij dienden rechts af te draaien en vervolgden onze weg, doorheen een ander bosgebied, ditmaal via een smalle geasfalteerde weg. We bereikten op die manier de wijk Driehoeven ter hoogte van een gevaarlijk kruispunt.

We staken de weg over en verdwenen aan de overzijde in een stukje bosgebied. Ditmaal kronkelde zich een wandelpad tussen de berken. Geruime tijd later, mondde dit pad uit in een woonwijk. Het werd korte tijd huisjes kijken, om onze weg te vervolgen achter twee woonblokken, waarna we uitkwamen ter hoogte van een drukke weg. Via enkele trappen bereikten we deze hoger gelegen baan en hielden links aan. Via een brug ging het over een verlaten spoorlijn en tezelfdertijd bevonden we ons op de Midden–Limburg route 3. We daalden af naar een rotonde, alwaar we een eerste aandenken aantroffen met betrekking tot het mijngebeuren. We vonden er de aanduidingen inzake de Maas–Mijnroute 2. Ter hoogte van de rotonde ging het in eerste instantie naar rechts, waar 300 m verder de eerste controlepost was gesitueerd. We bereikten dan ook na 6,1 km het Plot, een opleidingscentrum voor brandweer, politie en hulpdiensten. Daar konden we in de refter terecht voor een hapje en een warm drankje.

Na een eerste halte, keerden we een eindje op onze stappen terug tot aan de reeds eerder vernoemde rotonde. Ditmaal volgden we rechtdoor en wandelden een eindje door de bebouwde kom. Even later ging het naar links, richting wijk Nieuwe Kempen. Onderweg kwamen we langsheen het plaatselijke compost schooltje. Amper dit gebouw voorbij, bereikten we een bosgebied, zoals later zou blijken het Hengelbos. Hier een lang wandelpad dat evenwijdig verliep aan de bosrand en waar we af en toe een klein hoogteverschil aantroffen. Onderweg waren grote stukken bos gekapt, omwille van de aanleg van een hoogspanningslijn. Gelukkig kwam ondertussen de zon te voorschijn en dat gaf een aangenamer gevoel om te wandelen. Ook al was het temperatuurverschil slechts gering, alle beetjes helpen vaak. Na geruime tijd het pad te hebben gevolgd, bereikten we terug de openbare weg.

We staken de baan over en vonden aan de overkant een bosgebied, waar we een geasfalteerd wandelpad volgden. Dit bracht ons ter hoogte van een erg druk bereden weg, welke we gelukkig konden volgen via een fietspad naast de rijbaan. We bemerkten er het traject van de Midden–Limburg route 3. Een schroothandelaar zorgde even voor een ludieke afwisseling en was het alvast waard om enkele foto’s te nemen. Naarmate we het verloop van deze drukke weg volgden, bereikten we het rechts gelegen natuurgebied Schemmersberg. Het ging dan ook haaks rechtsaf in de richting van deze zone. Het ging via een brug over enkele sporen, waarna we aan de andere kant het natuurgebied konden betreden. We belandden algauw tussen de sparren en de eerste zandduinen. Af en toe kregen we een klein klimmetje voor de voeten geschoven, doch al bij al viel het allemaal nogal mee. De te overwinnen hoogtes waren eerder miniem.

Voorbij het zand kwamen we in een bosgebied terecht, waar we een pad naar links dienden te volgen. Ook ditmaal over lange afstand een bijna loodrecht doorlopend pad, waar enkele niveauverschillen dienden te worden overbrugd. Eenmaal het pad achter de rug, bereikten we een bebouwde zone, waar de weg die we volgden, uitmondde op een T-kruispunt, ter hoogte van de Casa Papa Giovanni. Hier troffen we de tweede controlepost van de dag aan en konden achteraan in een zaaltje terecht voor een hapje en een drankje. We waren ondertussen 13 km ver en restte ons nog een laatste stukje wandelweg van 4,8 km. Bij het verlaten van de tweede controle was het meer dan duidelijk dat we omheen de grote terril aan het wandelen waren. Tijdens de wandeling hadden we die kleine berg reeds vanuit alle mogelijke hoeken kunnen aanschouwen. Nu ging het terug over de spoorlijnen en onmiddellijk rechtsaf, om daar een smalle wegel te volgen, welke evenwijdig verliep met de spoorweg. Het smalle paadje kronkelde enigszins en ging een beetje op- en neerwaarts. Aan het einde van het paadje, staken de wandelaars van de 6 km de weg over en verdwenen aan de overkant in een ander stukje bos. Wij gingen rechtsaf om wat verder hetzelfde bosgebied in te gaan.

Wat verderop bevonden we ons op een plaatselijke wandelroute, met name het Heikneuterpad. Op die manier ging het dadelijk het Kriekelbos in, waar we smalle paadjes konden volgen. Een kleine klim onderweg liet ons dit gebied even vanuit een hoger gelegen positie bekijken. Het paadje volgend, bereikten we een plaatselijke kerk, gesitueerd naast een afdeling van het Syntra. Ook hier kregen we zicht op een klein monument dat deed denken aan het mijnwezen. Vervolgens ging het via de openbare weg, terug in de richting van de mijnsite waar we enkele uren voorheen waren van start gegaan. Stilaan kwamen de enorme torens in zicht. Een stel wagonnetjes op de laatste rechte lijn, deed ons nog even stilstaan bij de leefomstandigheden van de mijnwerkers destijds. Wat later bereikten we de gerestaureerde mijnsite, om er nog even na te kaarten over deze wel bijzondere wandeling van vandaag. Toen enkele bussen met wandelaars terug huiswaarts vertrokken, werd het even rustig in de startzaal.

Later, toen we terug huiswaarts gingen, noteerden we omstreeks 14 uur reeds 1495 deelnemende wandelaars. Na de kennismaking met het Waalse mijnwezen vorige week, hadden we vandaag een ontmoeting op Vlaams grondgebied met de restanten van wat ooit een bloeiende nijverheid is geweest. Jammer genoeg is ook dat deel van de industrie teloor gegaan en moeten we het voortaan doen met enkele herinneringen ter zake. Gelukkig bestaan er nog voldoende initiatieven om dit stukje erfgoed te bewaren voor de komende generaties.”

We sluiten af, met een blik in de respectievelijke wandelboekjes, aangezien ook daarin enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Om en rond de oude terril. Verrassende natuur. Fijne wandeling maar koud. J: Wandeltocht in Genk-Winterslag ter herdenking aan de vroegere mijnwerkers en hun gezinnen. Een tocht omheen de terrils, met start in de vroegere mijngebouwen.’